oudere moeder

Hoi Moniek
Ja, het was wel een drama vorig jaar. We waren zo blij dat we snel zwanger raakten (2 mnd) en we waren al zo ver. Eerst hoorden we met 17 weken dat er een zeer ernstige handicap gezien was en werd ons geadviseerd na te denken over het vervolg van de zwangerschap (maw willen jullie ermee doorgaan of niet). Na twee onmetelijk moeilijke weken kregen we nog een echo om de ontwikkeling te zien: toen bleek dat er veel meer mis was. Ons zoontje zou nooit kunnen overleven. Het bleek om een chromosomale afwijking te gaan, deels leeftijd gerelateerd. (hoewel het ook voorkomt bij jonge moeders) Dit heeft ons toen wel van een duivels dilemma verlost: er was geen andere optie meer. We moesten wel. In november ben ik bevallen na een zwangerschapsduur van 19 weken. Ik was toch blij met de ervaring: ik wist een beetje hoe het was, en was tóch een trotse moeder! Er werd nog getest of  het erfelijk was, maar dat bleek niet zo te zijn. Ik had zoiets van: hopelijk is het toch nog voor me weggelegd, zo niet, dan is mijn leven gewoon zo gelopen. Ook zonder kinderen kun je een rijk en vol leven leiden, nietwaar? Maar we bleken een gezegend stel: na weer twee maanden was ik opnieuw zwanger. Lange tijd vond ik het moeilijk er echt blij mee te zijn en ervan te genieten, maar langzaam maar zeker begin ik te beseffen dat het misschien toch allemaal gaat gebeuren. Zekerheden krijg je nooit: hoewel de echo met 20 weken geen bijzonderheden laat zien, kan er altijd iets misgaan, maar dat kan na de geboorte ook, of met vijf jaar, of met tien.   Wel blijkt nu dat ik een voorliggende placenta heb met alle risico's van dien (ook meer kans naarmate je ouder wordt), maar met mij en het kind lijkt nu alles okee. Nog een week of zeven, acht dan krijg ik een keizersnee.
Ik kwam laatst een oude kennis tegen en die heeft op haar 43e nog een gezond kind gekregen. Mijn moeder overigens ook: zij was 43 toen mijn zus geboren werd! Je ziet: het gaat meestal gewoon GOED!

Heel veel liefs en sterkte!
Frees
 
Het kan allemaal keigoed gaan, alleen de kans dat er iets is is verhoogd dat betekend dat de kans er altijd al is, probeer positief te zijn anders verhal je heel je zwangerschap en dat is zonde want het hoort een mooie tijd te zijn (haha alhoewel je daar et 38 weken soms effe anders over kan denken hihi)

Zwanger worden zitten zoiezo risico's aan of je nu jong of oud bent ik denk alleen dat je misschien veerbaarder bent als je jonger bent (dus lichamelijk, maar soms ook geestelijk) Qua opvoeding zie ik helaas dat de oudere moeders en vooral vaders heel erg beschermend zijn (soms een beetje te) misschien is dat wel omdat het zo extra speciaal is, ik kan waarschijnlijk geeneens meer kids krijgen op jouw leeftijd omdat de verwachting is dat ik rond 30-35 jaar in de overgang zal gaan (zit in de familie) maar zou dat ook niet meer gewild hebben dus komt qua kids krijgen goed uit.

Is wel grappig ik vind mezelf NU al redelijk aan de leeftijd om kids te krijgen (ben 26) had allang moeder willen zijn, maarja soms he, werkt het leven qua planning niet mee :p

Ik wens je in elk geval veel succes en probeer echt te genieten...
 
Hi

hier ook nog een oude moeder, ben nu 37 en zwanger van onze tweede, bij de eerste was ik 34 ook aan de oude kant dus, maar nog jong genoeg om net niet in de risico groep te vallen. We hebben wel gekozen voor vlokkentest, maar dat is heel persoonlijk. Ik voel me trouwens niet anders zwanger dan bij de eerste, ik voel me gewoon top. Wel moe maar dat komt ook door ons kind die al rond loopt, rent, vliegt etc. etc.

Er is ook trouwens  wel een voordeel als je wat ouder bent, je hebt minder kans op striae!!!!

Succes met je zwangerschap, probeer ervan te genieten, het hoort er toch wel bij die zorgen maar denk dat je dat misschien ook wel hebt als je jonger bent.

Groetjes,
lia
 
Hier ook nog een "ouwetje" van 37. Ben nu ruim 38 weken zwanger van de tweede (was 35 bij de eerste) Bij beide keren ook in de eerste ronde zwanger geworden, wat ik toch wel bijzonder vond voor zo'n ouwe muts als ik.
Bij de eerste (een mooie dochter van nu 26 maanden) ook 0,0 zwangerschapskwaaltjes gehad. Bij deze was ik erg moe, kwam denk ik ook wel door het feit dat ik hier een peuterpuber heb rondspringen.
En tja, wat is oud? Je bent net zo oud als dat je, je voelt. Ik voel me ook absoluut geen 37, toen ik aan dit stukje begon, moest ik zelfs effe nadenken of ik nu 36 of 37 ben hahahaha.  
M'n man en ik hebben bewust niet gekozen voor allerlei testen. Bij de 20 weken echo, zag alles wat er goed uit moet zien, er goed uit.
Wel had ik een laagliggende placenta (komt wat vaker voor bij oudere mama's) en lag onze beeb in een onvolkomen stuit. Maar dat is rond week 35 allemaal wonderbaarlijk goed gekomen, mag nu natuurlijk bevallen.
Er is niets over te zeggen of iets mis gaat vanwege leeftijd, je hebt natuurlijk  iets meer kans. Maar op  een ander  forum waar ik schrijf  zijn er veel mama's die ruim 10 jaar jonger zijn dan mij en daar bij hun was het miskraam gehalte heel hoog. Wat natuurlijk heel erg is, dit wens je niemand toe. Ik wil alleen maar zeggen dat zoiets op elke leeftijd voorkomt, niet alleen omdat je "oud" bent.
Ik wil je veel succes wensen met deze zwangerschap en vooral positief blijven denken, dat heeft mij heel veel geholpen. En over een weekje of 2 a 3 is deze "oma" aan de beurt om haar 2e kindje op deze werled te zetten.

Groetjes Miriam (38+2 zwanger)
 
Hoi meiden,

Ook ik ben niet meer 'piep' . Ben nu 35 jaar en was gisteren (!) uitgerekend van onze eerste. Spannend hoor; het kan nu elk moment gaan beginnen!
Graag zouden wij een gezinnetje met 2 of zelfs 3 kindertjes willen. (Deze zwangerschap was eigenlijk van een tweeling, maar 1 vruchtje was gestopt met groeien, helaas...)

Mijn vraag is hoe lang jullie na de eerste zouden wachten voordat jullie voor nummer 2 zouden gaan. Ikzelf denk aan een half jaar, ook omdat ik in ieder geval een half jaar borstvoeding zou willen geven en omdat je lijf toch herstellen moet. Maar daarna willen we het wel weer gaan proberen. Want ja, je weet nooit hoelang het duurt voordat je weer zwanger bent.

Ben benieuwd wat jullie ervan vinden. Hoe lang zouden jullie wachten?

Liefs, Vennie
 
hoi Vennie, wij hebben bewust gewacht tot de eerste tegen de 2 jaar aan zat (ik ben nu 35 als de 2e komt is Ben 3 en ik bijna 36) het heeft helaas wel een ruim jaar geduurd. maar zeg er eerlijk bij dat ik nu wel blij ben dat er straks 3 jaar tussen zit. Vind zelf na een half jaar vrij kort, voor jezelf, je bent dan eigenlijk nog niet echt ontzwangerd van de 1e, en die  heeft dan ook jouw nog zo nodig, als ze wat ouder zijn ook wel maar in sommige dingen zijn ze toch al wat zelfstandiger.  maar ieder zijn eigen keus toch?? gewoon doen wat jij denkt dat voor jullie goed is.

groetjes linda
 
Hoi,

Ik ben ook wel benieuwd wat jullie ervaringen zijn met leeftijdsverschil.
Het leeftijdsverschil tussen onze twee kinderen is straks bijna 4 jaar.
Ik vind het wel gemakkelijk dat onze dochter al veel zelf kan.
Maar het lijkt me wel een geregel als ze straks naar school gaat, iedere keer de baby weer uit bedje halen als ik mijn dochtertje naar school moet brengen of van school moet halen. Ben benieuwd hoe dat straks allemaal gaat. Zoals ik er nu over denk, durf ik de baby niet alleen thuis te laten, ook niet voor tien minuutjes.

Het duurt ook wel even met dit leeftijdsverschil voor ze echt iets aan elkaar hebben.

Wij hebben trouwens voor de vlokkentest gekozen omdat we het een behoorlijke belasting vinden voor onze dochter als ons tweede kindje een chromosomale afwijking zou hebben. Wellicht verliest ze ons al op jongere leeftijd dan wij onze ouders verliezen. (Onze ouders hebben ons op vrij jonge leeftijd gekregen). En dan moet ze ook nog in haar eentje voor een gehandicapt broertje/zusje zorgen. Hoewel een vlokkentest natuurlijk geen garantie geeft op een gezond kind, worden er toch veel dingen uitgesloten.

Groetjes!
 
Das een moeilijke. Bij ons zullen ze 27 maanden verschillen, is niet teveel (wij beiden hebben veel oudere broers en zussen dus we hadden nooit een speelkameraadje) dus ze hebben wat aan elkaar.
Maar ik moet er wel bij zeggen dat ik nu achteraf gezien, het misschien toch wel sneller had gewild. De reden is, dat onze dochter nu volop in de peuterpuberteit zit, al heel goed en hard kan rennen, maar voor geen meter luistert hahahaha. Als ze nu een jaar jonger was geweest, dan was het (denk ik) wat makkelijker. Ze lopen nog niet zo goed, luisteren nog redelijk. Maar goed, dan zit je later weer met 2 peuterpubers en of dat nu zo leuk is????
Dus advies kan ik je eigenlijk  niet geven.
Wij zijn weer begonnen met "klussen" toen onze dochter dus 18 maanden was en ook met het idee dat het wel een tijdje zou duren gezien mijn leeftijd. Maar we hadden weer mazzel en het was in 1 keer raak.
De jaartjes beginnen wel te tellen, fysiek gezien. Maar goed er zijn ook veel jongere moeders die moe zijn tijdens een 2e zwangerschap. Straks als beeb er is heb ik m'n lijf weer terug en kan ik weer rennen.
Mentaal gezien kan ik alles veel beter aan, 10 jaar geleden had ik dit denk niet gekund, had veel minder geduld en stond niet zo stevig in m'n schoenen als nu. Nu tel ik gewoon tot 10 als onze dochter weer een tempertantrum heeft.
Ik denk dat beide kanten (oudere of jongere mama)  zo z'n voor- en nadelen hebben.
Vroeger was het ook "gek" als je een oudere moeder had, mijn moeder was 36 toen ze mij kreeg en daar werd toen best raar tegen aan gekeken. Nu zijn er veel meer vrouwen die op latere leeftijd kinderen krijgen.
Mijn zus haar kinderen schelen maar 13 maanden, heel leuk, dat zijn echte maatjes.
Zij zei wel dat de eerste jaren tropenjaren waren, maar wel leuk.
Ik weet niet of je bij de eerste makkelijk zwanger raakte, maar je moet natuurlijk wel rekening houden dat de kans erin zit dat het wat langer duurt. Maar het hoeft dus niet, kijk maar naar mij.
Veel succes met je beslissing.

Groetjes Miriam, 37 jaar en 38,3 zwanger van de tweede.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan