Dat staat er verwarrend. Ik bedoel ''ze doet alsof ze dingen begrijpt''.
Ouders komen nooit langs en hebben het te druk met zus/kleinkind
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Als praten noet helpt dan maar voelen... ik zie geen andere oplossing... ik word al doodmoe als ik dit lees van hun... met u aanspreken ik vind dat respectloos! Hou je dan wel van je eigen kinderen stelletje neanderthalers! Gelukkig zijn mijn ouders jong (allebei 57) mijn pa is ook geen makkelijke man maar ik heb me nooit vervelend gevoeld in zijn buurt...
Mijn moeder heeft een duidelijke eigen mening niks indekken maar wel als de vogels gevlogen zijn even mijn pa vertellen hoe de vork werkelijk in de steel zit ; -)
Jouw ADHD zou geen belemmering moeten zijn om zo met je om te gaan dan hebben hun weinig tot geen kennis van jou 'ziektebeeld'
Wat een toestand...bah... nogmaals ik word er naar van... ontzettend veel succes...
Mijn moeder heeft een duidelijke eigen mening niks indekken maar wel als de vogels gevlogen zijn even mijn pa vertellen hoe de vork werkelijk in de steel zit ; -)
Jouw ADHD zou geen belemmering moeten zijn om zo met je om te gaan dan hebben hun weinig tot geen kennis van jou 'ziektebeeld'
Wat een toestand...bah... nogmaals ik word er naar van... ontzettend veel succes...
Wauw, ik vind het al heel wat dat iemand er net zo over denkt. Bedankt voor je reactie.
De ADHD is niet het probleem van niet langs komen hoor, dat hebben ze gewoon altijd ontkend (het zou wel verklaren waarom ik zoveel moeite had met leren) Mijn vader is vaak (veel) aan het werk maandag tot zondag. Dus op zich zal ik het hem niet zo heel gauw kwalijk nemen. Daarbij, onze zoon heeft toch niet zo veel met mijn vader, die doet namelijk totaal niet zijn best om leuk te doen tegen onze zoon. Hij zegt ''hoi'' als ie binnen komt en als ie een viltje geeft ''DAAAAANK'' waarbij ik me altijd afvraag of ie wel goed bij zijn hoofd is.
Laatste tijd probeerde hij het wel meer, want wij hadden gezegd dat als onze zoon ''nee'' zegt dat dit niet is omdat hij opa stom vindt, maar omdat hij niet weet wat hij met opa aan moet.
Als opa namelijk een autootje pakt om daarmee te gaan spelen (om toch contact te krijgen) dan pakt hij het autootje af en zegt ''nee'', de reactie van mijn vader is ''dan toch niet, ik heb het weer geprobeerd, hij moet me gewoon niet'' nee dan zou ik ook niet zo happig zijn.
En opa is altijd chagrijnig. In tegenstelling tot de andere opa, die doet altijd gek met hem, doet vrolijk mee, praat veel met hem, iedere keer als onze zoon aan komt bij hem reageert ie normaal etc (lijkt me de normaalste zaak van de wereld toch?!)
Maar mijn vader valt dan meteen in de slachtoffer rol ''want hij voelt zich dan afgewezen, want vroeger in zijn jeugd werd hij dat ook'' blablabla. Lekkere reden om zo'n klein onschuldig jongetje mee te vergelijken.
Als ze weer eens langs komen, dan spreek ik ze gewoon ten aller tijden aan met ''jullie'' ook als ze alleen zijn
Als ze dan vragen waarom ik ''jullie'' zeg, dan zeg ik ''omdat ik dan geen u hoef te zeggen''. Kijken hoe lang ze dat leuk vinden. Hebben we het er over, dan zeg ik ook meteen dat ik het respectloos vind hoe zij mij het ge-u afdwingen/opleggen
Maar sowieso is de spanning altijd om te snijden bij mijn ouders. Er is echt werkelijk altijd wel gezeik. En meestal om niets. Het gaat altijd over gezeur met anderen, gezeur met instanties, niemand kan iets goed doen.
Een klein voorbeeldje. Ze doen aan line-dancen en daar zit onze buurvrouw ook op. Volgens mijn ouders is onze buurvrouw een heel akelig mens, ze zegt domme dingen (ze vroeg eens of mijn moeder ook op de dansvloer kwam omdat we nog niet klaar waren, mijn moeder was lichamelijk af (artrose) dus kon niet meer, en dat ze dan zo bijdehand vraagt of ze nog kwam dansen etc. Net of iedereen het van buitenaf zien kan). Wij komen onze overbuurvrouw regelmatig tegen, en wij kunnen het beiden prima met haar vinden. We maken altijd een praatje, ze komt regelmatig naar ons toe als we in de tuin bezig zijn, vraagt naar onze zoon, toont interesse, groeten altijd. Totaal niets mis mee wat ons betreft.
Dus volgens mij heeft dat serieus met narcisme te maken of zo. Ik heb eens gevraagd of mijn vader zich wilde laten onderzoeken bij een psychiater (kon heel gemakkelijk, ik kwam er ook en mijn moeder zit daar ook) Maar dit weigerde ie, sterker nog, meneer viel (weer) in de slachtoffer rol en vond het belachelijk dat ik dit durfde te vragen, hoe durf ik in zijn huis te vragen of hij zich wil laten testen op (bijvoorbeeld) ADHD of andere aanverwanten. Gekwetst en boos en ik had het weer gedaan.
Nou ja, mijn vrouw en ik hebben allebei het idee dat zij een oer-brein hebben en totaal nooit open staan voor anderen. Ondanks dat ze wel veel vrienden hebben en iedereen ze altijd maar heel leuk vindt (ze kennen ze blijkbaar niet beter) vind ik het heel erg irritant hoe ze zich opstellen/gedragen.
Bij mijn schoonouders is nooit gezeur! Daar praten we over koetjes en kalfjes, maken nooit geen ruzie helemaal niets. We zijn het wel eens niet met elkaar eens, maar dat is ook helemaal prima. Mijn ouders willen altijd hun standpunt doorzetten en alles wat in andere gedachten gangen ligt is negatief of slecht. En als ik eens iets vertel over wat ik nieuw heb (bijvoorbeeld nieuwe PC) dan is het zeker van mijn vader altijd ''ja, alles is beter bij jou, wij hebben alleen maar troep, alles hier is slecht'' je word er zo ontzettend moe van. Zelfs het typen word ik momenteel moe van!
Maar ze zoeken het maar uit. Zij missen onze zoon (als ze dat al echt doen) wij genieten evengoed wel
De ADHD is niet het probleem van niet langs komen hoor, dat hebben ze gewoon altijd ontkend (het zou wel verklaren waarom ik zoveel moeite had met leren) Mijn vader is vaak (veel) aan het werk maandag tot zondag. Dus op zich zal ik het hem niet zo heel gauw kwalijk nemen. Daarbij, onze zoon heeft toch niet zo veel met mijn vader, die doet namelijk totaal niet zijn best om leuk te doen tegen onze zoon. Hij zegt ''hoi'' als ie binnen komt en als ie een viltje geeft ''DAAAAANK'' waarbij ik me altijd afvraag of ie wel goed bij zijn hoofd is.
Laatste tijd probeerde hij het wel meer, want wij hadden gezegd dat als onze zoon ''nee'' zegt dat dit niet is omdat hij opa stom vindt, maar omdat hij niet weet wat hij met opa aan moet.
Als opa namelijk een autootje pakt om daarmee te gaan spelen (om toch contact te krijgen) dan pakt hij het autootje af en zegt ''nee'', de reactie van mijn vader is ''dan toch niet, ik heb het weer geprobeerd, hij moet me gewoon niet'' nee dan zou ik ook niet zo happig zijn.
En opa is altijd chagrijnig. In tegenstelling tot de andere opa, die doet altijd gek met hem, doet vrolijk mee, praat veel met hem, iedere keer als onze zoon aan komt bij hem reageert ie normaal etc (lijkt me de normaalste zaak van de wereld toch?!)
Maar mijn vader valt dan meteen in de slachtoffer rol ''want hij voelt zich dan afgewezen, want vroeger in zijn jeugd werd hij dat ook'' blablabla. Lekkere reden om zo'n klein onschuldig jongetje mee te vergelijken.
Als ze weer eens langs komen, dan spreek ik ze gewoon ten aller tijden aan met ''jullie'' ook als ze alleen zijn
Als ze dan vragen waarom ik ''jullie'' zeg, dan zeg ik ''omdat ik dan geen u hoef te zeggen''. Kijken hoe lang ze dat leuk vinden. Hebben we het er over, dan zeg ik ook meteen dat ik het respectloos vind hoe zij mij het ge-u afdwingen/opleggenMaar sowieso is de spanning altijd om te snijden bij mijn ouders. Er is echt werkelijk altijd wel gezeik. En meestal om niets. Het gaat altijd over gezeur met anderen, gezeur met instanties, niemand kan iets goed doen.
Een klein voorbeeldje. Ze doen aan line-dancen en daar zit onze buurvrouw ook op. Volgens mijn ouders is onze buurvrouw een heel akelig mens, ze zegt domme dingen (ze vroeg eens of mijn moeder ook op de dansvloer kwam omdat we nog niet klaar waren, mijn moeder was lichamelijk af (artrose) dus kon niet meer, en dat ze dan zo bijdehand vraagt of ze nog kwam dansen etc. Net of iedereen het van buitenaf zien kan). Wij komen onze overbuurvrouw regelmatig tegen, en wij kunnen het beiden prima met haar vinden. We maken altijd een praatje, ze komt regelmatig naar ons toe als we in de tuin bezig zijn, vraagt naar onze zoon, toont interesse, groeten altijd. Totaal niets mis mee wat ons betreft.
Dus volgens mij heeft dat serieus met narcisme te maken of zo. Ik heb eens gevraagd of mijn vader zich wilde laten onderzoeken bij een psychiater (kon heel gemakkelijk, ik kwam er ook en mijn moeder zit daar ook) Maar dit weigerde ie, sterker nog, meneer viel (weer) in de slachtoffer rol en vond het belachelijk dat ik dit durfde te vragen, hoe durf ik in zijn huis te vragen of hij zich wil laten testen op (bijvoorbeeld) ADHD of andere aanverwanten. Gekwetst en boos en ik had het weer gedaan.
Nou ja, mijn vrouw en ik hebben allebei het idee dat zij een oer-brein hebben en totaal nooit open staan voor anderen. Ondanks dat ze wel veel vrienden hebben en iedereen ze altijd maar heel leuk vindt (ze kennen ze blijkbaar niet beter) vind ik het heel erg irritant hoe ze zich opstellen/gedragen.
Bij mijn schoonouders is nooit gezeur! Daar praten we over koetjes en kalfjes, maken nooit geen ruzie helemaal niets. We zijn het wel eens niet met elkaar eens, maar dat is ook helemaal prima. Mijn ouders willen altijd hun standpunt doorzetten en alles wat in andere gedachten gangen ligt is negatief of slecht. En als ik eens iets vertel over wat ik nieuw heb (bijvoorbeeld nieuwe PC) dan is het zeker van mijn vader altijd ''ja, alles is beter bij jou, wij hebben alleen maar troep, alles hier is slecht'' je word er zo ontzettend moe van. Zelfs het typen word ik momenteel moe van!
Maar ze zoeken het maar uit. Zij missen onze zoon (als ze dat al echt doen) wij genieten evengoed wel
Poehee wat een moeilijk verhaal. Ik zou er ook moedeloos van worden. Misschien heb ik t gemist in je verhaal maar volgens mij lees ik hier vooral over de gesprekken die je hierover bent aangegaan met je ouders maar misschien moet je je ook eens rechtstreeks richten tot je zus en je jegens haar uiten? Blijft natuurlujk dat je ouders bepalen hoe zij zich jegens jouw en je gezin opstellen maar mischien dat je je zus beter kunt doordringen van je werkelijke situatie. Bovendien kunje haar vragen hoe zij t voor haar kinderen zou vinden als de situatie omgekeerd zou zijn. en daarnaast kun je iemand *die de hulp van opa en oma gewoon wel makkelijk zegt te vinden* misschien wel beter duidelijk maken dat jij die hulp niet alleen ook wel handig zou vinden maar dat je er gewoon om zit te springen/ dat t helaas bittere noodzaak is omdat je lijf je keihard in de steek ah laten is en je er oa dmv de sportschool alles aan wilt doen om ook in de toekomst nog dingen met jouw kleine man te kunnen ondernemen . Dat moet je zus als moederzijnde toch aan t hart gaan lijkt me (maar wellicht heeft ze wat van die kille moederliefde van jullie moeder geërfd bedenk ik nu....;-( ) mocht je haar op die manier kunnen bereiken dan kan zij misschien je ouders wat bijsturen (richting jullie voordeur wel te verstaan). Zou t anders wellicht nog een optie kunnen zijn om eens wat met zn allen te andernemen waardoor opa en oma de kans krijfen om te zien hoe graag jullie kleine jongen tijd met opa en oma doorbrengt en zij praktisch ook min of meer gedwongen langer in zijn nabijheid zijn en dus wellicht voor hen onverwacht ontdekken hoe geweldig dat is en dat t nr meer smaakt? Beterschap gewenst (voor zover mogelijk) en sterkte!,
Hm... als ik je laatste post over opa lees geeft dat weinig hoop.
Met mijn geweldig lieve en leuke (schoon-)ouders zou t bij mijzelf nooit opkomen maar als ik dit allemaal zo lees dan zou ik er denk ik hoe moeilijk ook maar omwille van de rust en het lozen van deze energieslurpende situatie een punt achter zetten met je ouders. a
Met mijn geweldig lieve en leuke (schoon-)ouders zou t bij mijzelf nooit opkomen maar als ik dit allemaal zo lees dan zou ik er denk ik hoe moeilijk ook maar omwille van de rust en het lozen van deze energieslurpende situatie een punt achter zetten met je ouders. a
Bedankt voor je reply Vitanova. We hebben wel eens (tussen neus en lip) door mijn zus erop gewezen hoe het zit. We weten alle drie (ik heb ook nog een zusje, die spreken ze ook bijna nooit, die heeft verder ook weinig te maken met dit verhaal) dat mijn moeder op is, ze heeft veel mankementen en kan al lang niet meer oppassen op de kids. Maar daarop zegt mijn zus gewoon ''ik vindt het wel lekker makkelijk'' en ''ja, maar ik moet werken'' blablabla. Anders kunnen ze het huis niet betalen en kunnen ze de kinderopvang/school niet betalen. Waarop ik op mijn beurt zeg ''dat had je eerder moeten bedenken'' en ''dan moet je kleiner gaan wonen''.
Maar ze blijken allemaal een bord voor hun harzes (sorry) te hebben.
De punt zal ik uit principe niet zo snel doen. Ikzelf heb er ook niet veel last van behalve dat ik ze anders ga aanspreken en de eerste beste keer als er sprake van komt dat het waarschijnlijk heeeeeel duidelijk verteld wordt hoe de vork in de steel zit. Mijn vrouw vind het wel heel vervelend, maar ook meer voor onze zoon. Hoewel ik denk dat die het niet zo heel erg door heeft hoe en wat. Die weet waarschijnlijk niet dat ze weer eens met zijn neef op pad is of bij zijn tante is. (vertellen wij hem ook niet zo duidelijk)
Ook mijn zus is nogal triest wat dat aangaat, want die vind het allemaal wel goed zo.
Triest voorbeeld van mijn zus overigens die nergens over gaat...
Ze had vorig jaar een BBQ voor mijn ouders, mijn zusje en vriend en ons. Ikzelf eet alleen vlees, maar zag dat haar zoon de dop van de ketchup gelikt had, dus ik ben gauw uitgegeten met 1 stukje vlees en een hamburger. Mijn vrouw hoeft sowieso niets met dat soort volk, dus die heeft een stokbroodje gegeten. Onze zoon een klein beetje eigen gemaakte prak. Vroeg ze na afloop maar liefst €17,50 omdat haar vriend ontslag kon krijgen (is uiteindelijk niet ontslagen) en dat ze zo zielig waren financieel.
Ik bedenk me nu dat ik nooit had moeten betalen. Mijn moeder stelde nog voor ''zal ik het voor jullie betalen?'' maar dat konden we zelf heel prima. Ook weer een zeer zielige verhouding waarvan ik nu denk ''wat ben ik ook een stomkop dat ik betaald heb''.
Nou ja, was het weer even. Ik ga naar het pretpark met zoonlief nu (lekker puhh voor oma, die mag namelijk helemaal niet mee hahahahahahahaha)
Sorry, moest eventjes.
Maar ze blijken allemaal een bord voor hun harzes (sorry) te hebben.
De punt zal ik uit principe niet zo snel doen. Ikzelf heb er ook niet veel last van behalve dat ik ze anders ga aanspreken en de eerste beste keer als er sprake van komt dat het waarschijnlijk heeeeeel duidelijk verteld wordt hoe de vork in de steel zit. Mijn vrouw vind het wel heel vervelend, maar ook meer voor onze zoon. Hoewel ik denk dat die het niet zo heel erg door heeft hoe en wat. Die weet waarschijnlijk niet dat ze weer eens met zijn neef op pad is of bij zijn tante is. (vertellen wij hem ook niet zo duidelijk)
Ook mijn zus is nogal triest wat dat aangaat, want die vind het allemaal wel goed zo.
Triest voorbeeld van mijn zus overigens die nergens over gaat...
Ze had vorig jaar een BBQ voor mijn ouders, mijn zusje en vriend en ons. Ikzelf eet alleen vlees, maar zag dat haar zoon de dop van de ketchup gelikt had, dus ik ben gauw uitgegeten met 1 stukje vlees en een hamburger. Mijn vrouw hoeft sowieso niets met dat soort volk, dus die heeft een stokbroodje gegeten. Onze zoon een klein beetje eigen gemaakte prak. Vroeg ze na afloop maar liefst €17,50 omdat haar vriend ontslag kon krijgen (is uiteindelijk niet ontslagen) en dat ze zo zielig waren financieel.
Ik bedenk me nu dat ik nooit had moeten betalen. Mijn moeder stelde nog voor ''zal ik het voor jullie betalen?'' maar dat konden we zelf heel prima. Ook weer een zeer zielige verhouding waarvan ik nu denk ''wat ben ik ook een stomkop dat ik betaald heb''.
Nou ja, was het weer even. Ik ga naar het pretpark met zoonlief nu
(lekker puhh voor oma, die mag namelijk helemaal niet mee hahahahahahahaha)Sorry, moest eventjes.
Net even mijn vrouw opgehaald van haar werk (ik had de auto) onze zoon lag te slapen van de drukke dag in het pretpark. En ja hoor, daar stonden mijn ouders die daar toevallig ook waren -_-
Dus zij roepen, ik niet reageren (deed alsof ik met mijn telefoon bezig was) liep mijn vrouw langs, natuurlijk wel gewoon wat zeggen (voor de goede orde doen we op zulke momenten redelijk normaal) Kwamen ze naar de auto, even onze zoon kijken, gelukkig bleef die slapen, want anders had hij het niet eens geweest dat we daarna alweer naar huis gingen (weg bij oma of dat oma weer weg ging) mijn vader kwam aan mijn kant en vroeg ''alles goed?'' dus ik zei heel kortaf ''ja'' keek hem niet aan helemaal niets. Toen had hij alweer door dat er iets was, wat weet ie niet, hij zal wel denken dat ik gewoon chagrijn iig was. Nou, helemaal prima hoor.
Op straat ga ik zulke discussies niet aan natuurlijk. Maar eerste beste keer als ze komen en vragen hoe of wat, heb ik een leuk antwoord voor ze. Emmer gezeik over hun hoofd kunnen ze krijgen.
Mijn vrouw zegt dat ik dat niet moet doen, gewoon normaal moet doen want aan ruzie hebben we helemaal niets. Daar heeft zij opzich een goed punt ja. Maar ze verdienen het gewoon zo hard!
Anderzijds heeft ze wel een punt. Ze zijn toch gigantisch blind. *zucht* Kan ik met iemand ruilen die in een makkelijkere situatie zit?
Dus zij roepen, ik niet reageren (deed alsof ik met mijn telefoon bezig was) liep mijn vrouw langs, natuurlijk wel gewoon wat zeggen (voor de goede orde doen we op zulke momenten redelijk normaal) Kwamen ze naar de auto, even onze zoon kijken, gelukkig bleef die slapen, want anders had hij het niet eens geweest dat we daarna alweer naar huis gingen (weg bij oma of dat oma weer weg ging) mijn vader kwam aan mijn kant en vroeg ''alles goed?'' dus ik zei heel kortaf ''ja'' keek hem niet aan helemaal niets. Toen had hij alweer door dat er iets was, wat weet ie niet, hij zal wel denken dat ik gewoon chagrijn iig was. Nou, helemaal prima hoor.
Op straat ga ik zulke discussies niet aan natuurlijk. Maar eerste beste keer als ze komen en vragen hoe of wat, heb ik een leuk antwoord voor ze. Emmer gezeik over hun hoofd kunnen ze krijgen.
Mijn vrouw zegt dat ik dat niet moet doen, gewoon normaal moet doen want aan ruzie hebben we helemaal niets. Daar heeft zij opzich een goed punt ja. Maar ze verdienen het gewoon zo hard!
Anderzijds heeft ze wel een punt. Ze zijn toch gigantisch blind. *zucht* Kan ik met iemand ruilen die in een makkelijkere situatie zit?
Je mag met mij ruilen! Dan geef ik ze een lesje heropvoeding!