Over tijd

Ik werk een dagje thuis, Koen heeft een koortslip en hij was gisteren zo zielig dat ie vandaag maar even lekker moet uitrusten. Bovendien vraag ik me af of hij wel naar het kdv mag als de blaasjes nog niet zijn ingedroogd...

Noor had gisteren de lachers op haar hand, ze had een speelblokje en een plastic paardje op haar blauwe ikeakrukje gelegd en duwde dat de kamer door. Ze liep natuurlijk helemaal voorover gebogen, maar trots dat ze was!

Had ik al verteld dat Cornelis twee weken geleden met zijn nieuwe baan is begonnen? En het gaat tot nu toe goed. En afgelopen dinsdag heeft hij zich laten steriliseren. Een hoofdstuk afgesloten...

Alles goed met jouw gezin? En je zusje? En je ouders?
 
Hoi Esther,

jeetje, die 'arme' Cornelis... Was het zijn eigen besluit? En hoe heeft hij het ervaren? Het schijnt behoorlijk pijnlijk te zijn, naar ik begrepen heb, maar dat komt misschien ook omdat mannen toch wat kleinzeriger zijn (in het algemeen, dan). Ik weet niet of Peter dat ooit zou laten doen. We hebben het er wel eens over, maar tot nu toe wuift hij het makkelijk weg, maar goed, we staan nog steeds op het standpunt dat we nog voor ééntje gaan, dus op dit moment hoeft hij toch nog geen knopen door te hakken (mmm, redelijk letterlijk, haha). Ik weet dat ze in Australië vrouwen tijdens een keizersnee ook gelijk kunnen steriliseren, maar of ze dat in Nederland ook doen, weet ik eigenlijk niet. Dat zou misschien ook nog een optie zijn, want dan ben je er toch al... Maar goed, zo ver is het in elk geval nog niet.

Vanaf vandaag ben ik vrij tot en met de krokusvakantie en dat voelt heerlijk! Ik zat aldoor tot over mijn oren in het werk, maar opeens was dat als sneeuw voor de zon verdwenen, ook omdat we de toestemming van de medisch etische commissie voor ons nieuwe onderzoek nog steeds niet rondhebben en we daarom nog niet veel kunnen beginnen. Verder al mijn klussen geklaard en moet ik nog wachten tot anderen klaar zijn, voor ik weer verder kan. Dus, RUST!!!

Vandaag AF aangemeld bij de peuterspeelzaal; hebben ze een megawachtlijst tot misschien wel oktober. Nou ja, volgende week kan ik weer bellen hoe het lijkt... Verder vandaag Merlijn op de pasfoto laten zetten, want hij moest bij ons op de paspoorten omdat wij in de krokus naar Frankrijk gaan. Dat (dat paspoortgedoe) duurt tegenwoordig een hele week, dus we hadden ook geen dag later moeten gaan, aangezien wij volgende week vrijdag (op tijd) willen vertrekken.

En wat een superdochter heb jij zeg! Merlijn staat net sinds vorige week! Grappig, die verschillen!

Met mijn zusje nog steeds geen vooruitgang. Ze zit nog steeds bij mijn ouders en daar heb ik vandaag wéér contact over gehad met mijn huisarts, maar die kan eigenlijk ook niets doen. Iedereen is het er over eens dat er een opname moet komen, maar dat wil ze absoluut niet (wat ik mij goed kan voorstellen, trouwens), maar ja, wat moet je dan? Mijn ouders staat het water aan de lippen, maar dat heeft ze helemaal niet door. Ze is alleen maar met zichzelf bezig. Wachten op escalatie lijkt de enige mogelijkheid. Ik zei al tegen mijn vader dat ze wel in ons huis kon bivakkeren als wij er niet zijn, maar dat ziet mijn vader eigenlijk toch ook niet zitten. Volgens hem wordt dat niets (ik verwacht er ook niet veel van), maar dan hebben zij in elk geval even rust en misschien is escalatie dan wat sneller aan de orde. Lastig is natuurlijk dat wij buiten het dorp wonen en dat zij geen auto heeft, maar fietsen hebben we natuurlijk wel. Ik zal het ook nog eens met mijn zusje bespreken. Op dit moment voeren we eigenlijk alleen fatsoenlijke gesprekken via de mail, omdat we anders in een ruzie belanden en dat komt de sfeer ook niet echt ten goede. Maar na mijn laatste mailtje (ook al weer bijna een week geleden) heb ik nog niets weer gehoord, maar ik vroeg haar naar dingen betreffende de therapie en of dat nou te direct was.... Maar misschien heeft ze het mailtje helemaal niet ontvangen.

Gisteren was ze jarig en hebben we daar gegeten. Tijdens het eten was ze prima te spreken, maar na die tijd verviel ze weer in stilzwijgen. Dat was vervolgens voor mijn moeder weer aanleiding om daar wat van te zeggen, met als gevolg dat S. weer flink gepikeerd was. Zucht. Erg moeilijk, allemaal. Mijn nieuwste idee in deze kwestie is om te zorgen dat zij woonruimte in Groningen krijgt, zodat iedereen opgelucht kan ademhalen. Maar ja, met de woningnood zal dat ook nog wel niet zo makkelijk zijn.

Mijn vader heeft door deze hele situatie veel meer last van zijn MS en dat vind ik wel heel erg kwalijk. Sinds 3 weken is hij in behandeling bij een acupuncturist en dat lijkt hem wel wat te helpen, maar daags na de behandeling heeft hij dubbel zoveel pijn. Maar volgens die acupuncturist duurt het altijd een aantal behandelingen voordat je echt kan zeggen of het wat oplevert.

En mijn moeder heeft natuurlijk heel wat te stellen met de 'kneusjes', dus die heeft het ook erg zwaar. Gelukkig is mijn moeder een heel positief en energievol mens, maar ja, ook daar kan natuurlijk een eind aan komen. Bij haar komt alle stress in allerlei kwaaltjes aan de orde. Ze had bijv. opeens herpes in een oog en moet nu aldoor met zalfjes aan het smeren. Dus nogmaals hoop ik voor alle partijen dat mijn zusje zo snel mogelijk op zichzelf gaat wonen.

Hoe is het met Koen, trouwens? Ik mag aannemen dat je vandaag wel weer naar je werk bent geweest? Verder ook alles goed met jullie? En je borduren? En je lijn? Etc.?

Tot gauw weer!

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan