me too!
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Over tijd
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Ja, deze link doet het!
Ik heb vandaag een dagje vrij voor de hoognodige sinterklaasvoorbereidingen. De winkels gaan pas om halftien open, dus ik heb nog heel even voor ik op pad moet. Kan ik mooi nog even een sinterklaasgedicht voor het grote familiefeest van zaterdag uittikken. En dan moet ik nog alle gedichten voor het kleinere feest hier thuis op zondag... Maar ik zit lekker, met de kachel op zolder aan en een dubbele cappuccino dampend naast me.
O, ik ga nog even kijken of er gescrabbeld moet worden!
Ik heb vandaag een dagje vrij voor de hoognodige sinterklaasvoorbereidingen. De winkels gaan pas om halftien open, dus ik heb nog heel even voor ik op pad moet. Kan ik mooi nog even een sinterklaasgedicht voor het grote familiefeest van zaterdag uittikken. En dan moet ik nog alle gedichten voor het kleinere feest hier thuis op zondag... Maar ik zit lekker, met de kachel op zolder aan en een dubbele cappuccino dampend naast me.
O, ik ga nog even kijken of er gescrabbeld moet worden!
Ha die Esther,
ik zie net dat je hier ook weer bent gearriveerd! Zullen we hier maar verder gaan?
ik zie net dat je hier ook weer bent gearriveerd! Zullen we hier maar verder gaan?
Ja, is goed, de loop moet er weer een beetje in komen he?
Hoe was jullie kerst in Zeeland? Wij hebben vrij rustig Kerstmis gevierd. Zaterdag naar Drenthe voor een kerstlunch met mijn moeder en haar vriend en mijn tante met haar vriendin. Mijn broccolitaart en de beroemde cheesecake vielen erg in de smaak! Zondag lekker thuis gekeuteld. Ik ben bezig met een megaproject: al mijn foto's van voor 1997 ordenen en in nieuwe albums plakken. Die zitten nl verspreid over wel zeven boeken en niet op volgorde...
Nu ben ik drie dagen alleen thuis met de kinderen, nou ja Cornelis is er elke middag weer tijdig. Maar na gisteren had ik het eigenlijk alweer gehad... Vandaag was het gelukkig gezelliger. Koen luisterde beter en we hadden eerst de hulp over de vloer en daarna kwam een collega met haar zoontje langs, die bleven ook een boterham eten, en nu liggen Koen en Noor sinds 13 uur allebei in bed en zijn stil. Morgen ga ik ook maar iets afspreken, dan is de dag een stuk leuker.
Goed nieuws: Cornelis heeft een nieuwe baan! Ik heb er niet eerder over geschreven omdat ik zeker wilde weten dat het doorging. Vorige week had hij een tweede gesprek en kreeg hij de baan aangeboden. Hij heeft bedenktijd gevraagd en vandaag nog een derde gesprek gevoerd en de job toen geaccepteerd. Hij wordt teamleider van facility services bij Agis, de zorgverzekeraar waar hij nu ook werkt als administratief medewerker. In zijn nieuwe functie gaat hij weer leiding geven, aan 22 vrouwen... Daarvan moet meer dan de helft worden herplaatst de komende maanden, daarom had hij ook zijn reserves. Maar verder waren de randvoorwaarden zodanig dat hij het wel aandurfde. Zijn chef heeft bijvoorbeeld ook een klein kind waar hij een dag in de week voor zorgt, dus die vindt het doodnormaal dat Cornelis maar 32 uur wil werken. En hij heeft verteld over de narigheid waarmee hij bij zijn vorige werkgever is weggegaan (binnen proeftijd ontslagen omdat hij niet voldeed - er werden nl ineens heel andere dingen van hem verwacht dan afgesproken). Zijn chef weet dus dat hij een 'deukje' heeft en gaat hem goed begeleiden. En nu komt het mooiste: vanmiddag vertelde hij aan zijn teamleider dat hij een nieuwe baan had. En die bood hem ineens een contract aan! Cornelis heeft wel even gevloekt, want zijn huidige werk is lekker makkelijk en superflexibel met werktijden. Komen ze nou mee! Maar hij heeft ook terugkomgarantie gekregen. Dus mocht zijn nieuwe baan toch niet zijn wat hij ervan verwacht, dan kan hij binnen zes maanden terugkomen (dat krijgt hij zwart op wit).
Met de kinderen gaat het goed. Koen is erg aan het peuterpuberen (moet dat zo langzamerhand niet eens ophouden, hij is al drie!) en Noor is een stralend kruipend meisje. Ze zit ook erg graag op haar knietjes voor de bank of het tafeltje. En als ze muziek hoort gaat ze zitten swingen, om op te vreten!
Groetjes!
Hoe was jullie kerst in Zeeland? Wij hebben vrij rustig Kerstmis gevierd. Zaterdag naar Drenthe voor een kerstlunch met mijn moeder en haar vriend en mijn tante met haar vriendin. Mijn broccolitaart en de beroemde cheesecake vielen erg in de smaak! Zondag lekker thuis gekeuteld. Ik ben bezig met een megaproject: al mijn foto's van voor 1997 ordenen en in nieuwe albums plakken. Die zitten nl verspreid over wel zeven boeken en niet op volgorde...
Nu ben ik drie dagen alleen thuis met de kinderen, nou ja Cornelis is er elke middag weer tijdig. Maar na gisteren had ik het eigenlijk alweer gehad... Vandaag was het gelukkig gezelliger. Koen luisterde beter en we hadden eerst de hulp over de vloer en daarna kwam een collega met haar zoontje langs, die bleven ook een boterham eten, en nu liggen Koen en Noor sinds 13 uur allebei in bed en zijn stil. Morgen ga ik ook maar iets afspreken, dan is de dag een stuk leuker.
Goed nieuws: Cornelis heeft een nieuwe baan! Ik heb er niet eerder over geschreven omdat ik zeker wilde weten dat het doorging. Vorige week had hij een tweede gesprek en kreeg hij de baan aangeboden. Hij heeft bedenktijd gevraagd en vandaag nog een derde gesprek gevoerd en de job toen geaccepteerd. Hij wordt teamleider van facility services bij Agis, de zorgverzekeraar waar hij nu ook werkt als administratief medewerker. In zijn nieuwe functie gaat hij weer leiding geven, aan 22 vrouwen... Daarvan moet meer dan de helft worden herplaatst de komende maanden, daarom had hij ook zijn reserves. Maar verder waren de randvoorwaarden zodanig dat hij het wel aandurfde. Zijn chef heeft bijvoorbeeld ook een klein kind waar hij een dag in de week voor zorgt, dus die vindt het doodnormaal dat Cornelis maar 32 uur wil werken. En hij heeft verteld over de narigheid waarmee hij bij zijn vorige werkgever is weggegaan (binnen proeftijd ontslagen omdat hij niet voldeed - er werden nl ineens heel andere dingen van hem verwacht dan afgesproken). Zijn chef weet dus dat hij een 'deukje' heeft en gaat hem goed begeleiden. En nu komt het mooiste: vanmiddag vertelde hij aan zijn teamleider dat hij een nieuwe baan had. En die bood hem ineens een contract aan! Cornelis heeft wel even gevloekt, want zijn huidige werk is lekker makkelijk en superflexibel met werktijden. Komen ze nou mee! Maar hij heeft ook terugkomgarantie gekregen. Dus mocht zijn nieuwe baan toch niet zijn wat hij ervan verwacht, dan kan hij binnen zes maanden terugkomen (dat krijgt hij zwart op wit).
Met de kinderen gaat het goed. Koen is erg aan het peuterpuberen (moet dat zo langzamerhand niet eens ophouden, hij is al drie!) en Noor is een stralend kruipend meisje. Ze zit ook erg graag op haar knietjes voor de bank of het tafeltje. En als ze muziek hoort gaat ze zitten swingen, om op te vreten!
Groetjes!
Hoi Esther,
Als eerste: gefeliciteerd met Cornelis zijn nieuwe baan! Klinkt allemaal erg goed! Per wanneer gaat hij beginnen? En heeft hij dan ook weer genoeg flexibiliteit of moeten jullie nog andere dingen gaan regelen t.a.v. oppas? En als ik het goed begrijp, was jij vandaag vrij. Ben je soms de hele week vrij?
En onze kerst in Zeeland was heerlijk. Peter was vorige week maandag al vertrokken met de trein, zodat hij ook nog even flink de handjes uit de mouwen kon steken. Ik had geen zin om gelijk mee te gaan, want anders zit je in een vreemd huis met twee kids, terwijl iedereen het hartstikke druk heeft. Het leek me beter om dan maar gewoon thuis te blijven met zijn drietjes en later met de auto na te komen. Ook had ik nog een aantal interviews te doen, dus ouders en schoonouders werden ingeschakeld om op te passen. Dat ging allemaal best, moet ik zeggen. Wel ben je continu bezig. En de eerste nacht was AF wel 4x wakker, wat anders nooit gebeurt... Maar goed, vrijdag ben ik dus naar Zeeland vertrokken. Dat ging hartstikke goed, boven verwachting eigenlijk. Ik was nog wel een afslag vergeten en kwam daardoor in België uit, maar goed, dan was Merlijn ook een keer in het buitenland geweest... Ik heb hem daar toen maar zijn fruithapje gegeven, alvorens de terugweg te zoeken. Maar uiteindelijk was ik mooi op tijd in Zeeland. Zaterdag lekker aangeklooid, nog een stuk gewandeld en 's avonds gegourmet met zijn allen. En zondags vlak na de middag weer naar het Noorden vertrokken. Nu was het pokkedruk op de weg, plus ook nog supermistig vanaf de polder, dus een aantal keren in de file gestaan en behoorlijk wat ongelukken gezien. Gelukkig zonder kleerscheuren bij mijn ouders beland. Mijn oma (moeder van mijn moeder uit Winschoten) zou ook komen, maar die had zich woensdag verstapt met haar fiets en lag helaas met een gebroken heup in het ziekenhuis. Ook sneu, ben je bijna 89 en moet je straks opnieuw leren lopen. Donderdag is ze geopereerd (bij oudere mensen doen ze dat met een ruggenprik) en gisteren ben ik er geweest. Ze was wel opgewekt, moet ik zeggen, maar ze had nog geen zin om in een verpleeghuis te moeten revalideren. Nou ja, ze zou zich wel schikken, als het echt niet anders kon, zei ze...
Mijn broer en zijn vriendin waren er niet, maar mijn zus wel. Die zei echter amper iets, maar och, ik stoor me er maar niet meer aan. Sinds de week na sinterklaas zit ze bij mijn ouders, maar ik vind het een onhoudbare situatie, omdat zij en mijn vader het niet echt met elkaar kunnen vinden en omdat mijn moeder nou eigenlijk twee patienten heeft om te verzorgen. Ik vind mijn moeder af en toe erg kribbig om onbenulligheden, dus daar merk ik wel aan dat zij ook op haar grens zit. Maar ja, wat dan? is de grote vraag. Ik vind eigenlijk dat ze nog steeds opgenomen moet worden, en dagbehandeling lijkt mij ook een prima optie. Maar helaas, ze moet zelf ook willen... en het is voor mij nog steeds de grote vraag wat ze nou uiteindelijk wil.
Ik heb deze week verplicht vrij en dat had ik ook wel even nodig. Het probleem met mij is dat ik altijd maar doorga en geen moment rust neem (misschien ook wel bewust niet, om toch maar niet te hoeven nadenken over bepaalde dingen), maar het is nu net of alle moeheid van het afgelopen jaar eruit moet. Normaliter liggen we nooit voor middernacht op bed, maar nu denk ik rond 22.00 uur al of het misschien niet verstandiger zou zijn mijn bed op te zoeken. Maar wel lekker om deze week even helemaal niets te hoeven. Hoewel..., gisteren dus naar mijn oma en nog naar mijn nicht die in september haar tweede dochtertje heeft gekregen. Vandaag naar mijn schoonouders (vinden het altijd wel erg fijn als je met/rond de kerst nog een keer komt met kids), morgen met mijn schoonzus naar de sauna en donderdag is Peter weer de hele dag op pad. En vrijdag voorbereidingen treffen voor oud & nieuw, want dan komen hier twee zeer bevriende stellen met kids om te gourmetten, en spelletjes te doen (sjoelen, blikgooien en meer van dat soort 'oud-hollandse' spelletjes en daarna lekker dansen op jaren '80 muziek. Lijkt me hartstikke gezellig. Waarschijnlijk blijft de hele club hier ook slapen, dus we kunnen ook lekker aan de tetter met zijn allen. Dan het weekend een beetje bijkomen en dat begint het werken alweer. Ook is mijn moeder die week jarig; ze wordt 60 en viert dit buitenshuis. En de tweede week van januari heb ik de hele week een interviewtraining voor mijn volgende project. Die training zou eerst in Amsterdam gehouden worden, maar is voor mij naar Groningen gehaald. Ten eerste vanwege de kleine kids, maar ook nog vanwege de borstvoeding. Jaja, nog steeds, maar ik ben wel drastisch geminderd. Merlijn krijgt nu 's ochtends en 's avonds voor het slapen gaan nog bv. En als ik er 's avonds niet ben, dan krijgt hij gewoon een fles. Hij drinkt eindelijk uit de fles, maar hij drinkt inmiddels ook al uit een gewone tuitbeker. En verder is het eindelijk een makkelijke eter geworden. Al die zorgen die ik mij daarover gemaakt hebben, waren gelukkig allemaal voor niets. Kortom: alles lijkt weer een beetje in een normaal evenwicht te komen. Ik heb gisteren nog een kinderstoel voor hem meegenomen uit Winschoten (daar is een hele grote kinderspullenwinkel, waar je de auto vlakbij kunt parkeren), en vandaag zaten we echt met zijn viertjes aan tafel tijdens het eten. Echt leuk!
En over Koen: klinkt mij niet vreemd in de oren. Worden kinderen niet weer wat makkelijker als ze echt naar de kleuterschool gaan? AF heeft bij vlagen haar buien. Het ene moment is ze om op te vreten, terwijl ik het andere moment haar wel achter het behang kan plakken. Zij heeft er vaak een handje van dat ze alleen maar met Peter dingen wil doen. Meestal maakt het me niet zoveel uit, maar als ik in de badkamer ben en zij moet plassen, dan is het natuurlijk van den zotte als Peter dan moet komen opdraven om haar op de pot in de badkamer te zetten... Een hele scène krijgen we dan. Gisteren was ik het zo zat (het was 's ochtends gelijk al raak), dat ik haar terug in bed gezet heb om de dag maar opnieuw te beginnen (ze klimt nog niet uit bed...). Het hielp wel erg goed, moet ik zeggen. Peter is af en toe iets te meegaand in mijn ogen, maar het begroot hem dan zo. Maar ik heb in de kinderpsychiatrie wel geleerd, dat je de grenzen duidelijk moet aangeven en niet altijd moet toegeven. Het klinkt eigenlijk zo supersimpel, haha...
En wat knap dat je het aandurft om met die foto's aan de slag te gaan! Daar ben je nog wel een mooi tijdje zoet mee, denk ik. Ben je nog aan het borduren? Ik heb mijn megapuzzel (3000 stukjes) af en weet eigenlijk nog niet zo goed wat ik nu eens zal doen. Nou ja, eigenlijk weet ik het wel, maar daar heb ik nog niet zo veel zin in, maar dat zijn de foto's van het afgelopen jaar van beide kids inplakken. Toch maar zin maken, binnenkort, want anders ligt het er straks langer dan een jaar (ik was bij tot en met februari jl.) en dan komt er misschien helemaal niets meer van. En dan misschien ook nog eens ooit de rest van de foto's inplakken. Ik moet denk ik vanaf 1997 beginnen... Mijn schoonzus zegt dat je pas echt weer meer tijd voor jezelf krijgt als de kids naar school gaan, dus dat duurt nog eventjes...
Hoe gaat het trouwens met afvallen? Wil het nog een beetje?
Zo, genoeg voor vandaag. Ik ben er van overtuigd dat het loopje er bij ons beiden wel weer inkomt.
Tot gauw! Groetjes, Aukelien
Als eerste: gefeliciteerd met Cornelis zijn nieuwe baan! Klinkt allemaal erg goed! Per wanneer gaat hij beginnen? En heeft hij dan ook weer genoeg flexibiliteit of moeten jullie nog andere dingen gaan regelen t.a.v. oppas? En als ik het goed begrijp, was jij vandaag vrij. Ben je soms de hele week vrij?
En onze kerst in Zeeland was heerlijk. Peter was vorige week maandag al vertrokken met de trein, zodat hij ook nog even flink de handjes uit de mouwen kon steken. Ik had geen zin om gelijk mee te gaan, want anders zit je in een vreemd huis met twee kids, terwijl iedereen het hartstikke druk heeft. Het leek me beter om dan maar gewoon thuis te blijven met zijn drietjes en later met de auto na te komen. Ook had ik nog een aantal interviews te doen, dus ouders en schoonouders werden ingeschakeld om op te passen. Dat ging allemaal best, moet ik zeggen. Wel ben je continu bezig. En de eerste nacht was AF wel 4x wakker, wat anders nooit gebeurt... Maar goed, vrijdag ben ik dus naar Zeeland vertrokken. Dat ging hartstikke goed, boven verwachting eigenlijk. Ik was nog wel een afslag vergeten en kwam daardoor in België uit, maar goed, dan was Merlijn ook een keer in het buitenland geweest... Ik heb hem daar toen maar zijn fruithapje gegeven, alvorens de terugweg te zoeken. Maar uiteindelijk was ik mooi op tijd in Zeeland. Zaterdag lekker aangeklooid, nog een stuk gewandeld en 's avonds gegourmet met zijn allen. En zondags vlak na de middag weer naar het Noorden vertrokken. Nu was het pokkedruk op de weg, plus ook nog supermistig vanaf de polder, dus een aantal keren in de file gestaan en behoorlijk wat ongelukken gezien. Gelukkig zonder kleerscheuren bij mijn ouders beland. Mijn oma (moeder van mijn moeder uit Winschoten) zou ook komen, maar die had zich woensdag verstapt met haar fiets en lag helaas met een gebroken heup in het ziekenhuis. Ook sneu, ben je bijna 89 en moet je straks opnieuw leren lopen. Donderdag is ze geopereerd (bij oudere mensen doen ze dat met een ruggenprik) en gisteren ben ik er geweest. Ze was wel opgewekt, moet ik zeggen, maar ze had nog geen zin om in een verpleeghuis te moeten revalideren. Nou ja, ze zou zich wel schikken, als het echt niet anders kon, zei ze...
Mijn broer en zijn vriendin waren er niet, maar mijn zus wel. Die zei echter amper iets, maar och, ik stoor me er maar niet meer aan. Sinds de week na sinterklaas zit ze bij mijn ouders, maar ik vind het een onhoudbare situatie, omdat zij en mijn vader het niet echt met elkaar kunnen vinden en omdat mijn moeder nou eigenlijk twee patienten heeft om te verzorgen. Ik vind mijn moeder af en toe erg kribbig om onbenulligheden, dus daar merk ik wel aan dat zij ook op haar grens zit. Maar ja, wat dan? is de grote vraag. Ik vind eigenlijk dat ze nog steeds opgenomen moet worden, en dagbehandeling lijkt mij ook een prima optie. Maar helaas, ze moet zelf ook willen... en het is voor mij nog steeds de grote vraag wat ze nou uiteindelijk wil.
Ik heb deze week verplicht vrij en dat had ik ook wel even nodig. Het probleem met mij is dat ik altijd maar doorga en geen moment rust neem (misschien ook wel bewust niet, om toch maar niet te hoeven nadenken over bepaalde dingen), maar het is nu net of alle moeheid van het afgelopen jaar eruit moet. Normaliter liggen we nooit voor middernacht op bed, maar nu denk ik rond 22.00 uur al of het misschien niet verstandiger zou zijn mijn bed op te zoeken. Maar wel lekker om deze week even helemaal niets te hoeven. Hoewel..., gisteren dus naar mijn oma en nog naar mijn nicht die in september haar tweede dochtertje heeft gekregen. Vandaag naar mijn schoonouders (vinden het altijd wel erg fijn als je met/rond de kerst nog een keer komt met kids), morgen met mijn schoonzus naar de sauna en donderdag is Peter weer de hele dag op pad. En vrijdag voorbereidingen treffen voor oud & nieuw, want dan komen hier twee zeer bevriende stellen met kids om te gourmetten, en spelletjes te doen (sjoelen, blikgooien en meer van dat soort 'oud-hollandse' spelletjes en daarna lekker dansen op jaren '80 muziek. Lijkt me hartstikke gezellig. Waarschijnlijk blijft de hele club hier ook slapen, dus we kunnen ook lekker aan de tetter met zijn allen. Dan het weekend een beetje bijkomen en dat begint het werken alweer. Ook is mijn moeder die week jarig; ze wordt 60 en viert dit buitenshuis. En de tweede week van januari heb ik de hele week een interviewtraining voor mijn volgende project. Die training zou eerst in Amsterdam gehouden worden, maar is voor mij naar Groningen gehaald. Ten eerste vanwege de kleine kids, maar ook nog vanwege de borstvoeding. Jaja, nog steeds, maar ik ben wel drastisch geminderd. Merlijn krijgt nu 's ochtends en 's avonds voor het slapen gaan nog bv. En als ik er 's avonds niet ben, dan krijgt hij gewoon een fles. Hij drinkt eindelijk uit de fles, maar hij drinkt inmiddels ook al uit een gewone tuitbeker. En verder is het eindelijk een makkelijke eter geworden. Al die zorgen die ik mij daarover gemaakt hebben, waren gelukkig allemaal voor niets. Kortom: alles lijkt weer een beetje in een normaal evenwicht te komen. Ik heb gisteren nog een kinderstoel voor hem meegenomen uit Winschoten (daar is een hele grote kinderspullenwinkel, waar je de auto vlakbij kunt parkeren), en vandaag zaten we echt met zijn viertjes aan tafel tijdens het eten. Echt leuk!
En over Koen: klinkt mij niet vreemd in de oren. Worden kinderen niet weer wat makkelijker als ze echt naar de kleuterschool gaan? AF heeft bij vlagen haar buien. Het ene moment is ze om op te vreten, terwijl ik het andere moment haar wel achter het behang kan plakken. Zij heeft er vaak een handje van dat ze alleen maar met Peter dingen wil doen. Meestal maakt het me niet zoveel uit, maar als ik in de badkamer ben en zij moet plassen, dan is het natuurlijk van den zotte als Peter dan moet komen opdraven om haar op de pot in de badkamer te zetten... Een hele scène krijgen we dan. Gisteren was ik het zo zat (het was 's ochtends gelijk al raak), dat ik haar terug in bed gezet heb om de dag maar opnieuw te beginnen (ze klimt nog niet uit bed...). Het hielp wel erg goed, moet ik zeggen. Peter is af en toe iets te meegaand in mijn ogen, maar het begroot hem dan zo. Maar ik heb in de kinderpsychiatrie wel geleerd, dat je de grenzen duidelijk moet aangeven en niet altijd moet toegeven. Het klinkt eigenlijk zo supersimpel, haha...
En wat knap dat je het aandurft om met die foto's aan de slag te gaan! Daar ben je nog wel een mooi tijdje zoet mee, denk ik. Ben je nog aan het borduren? Ik heb mijn megapuzzel (3000 stukjes) af en weet eigenlijk nog niet zo goed wat ik nu eens zal doen. Nou ja, eigenlijk weet ik het wel, maar daar heb ik nog niet zo veel zin in, maar dat zijn de foto's van het afgelopen jaar van beide kids inplakken. Toch maar zin maken, binnenkort, want anders ligt het er straks langer dan een jaar (ik was bij tot en met februari jl.) en dan komt er misschien helemaal niets meer van. En dan misschien ook nog eens ooit de rest van de foto's inplakken. Ik moet denk ik vanaf 1997 beginnen... Mijn schoonzus zegt dat je pas echt weer meer tijd voor jezelf krijgt als de kids naar school gaan, dus dat duurt nog eventjes...
Hoe gaat het trouwens met afvallen? Wil het nog een beetje?
Zo, genoeg voor vandaag. Ik ben er van overtuigd dat het loopje er bij ons beiden wel weer inkomt.
Tot gauw! Groetjes, Aukelien
Wat een gezellig lang bericht, Aukelien!
Het afvallen, eh, is er wel een beetje bij ingeschoten de afgelopen weken. Niet dat ik weer echt aan de snoeperij ben, maar wel een stuk minder streng. Nou ja, in januari maar weer met hernieuwde moed.
Knap dat je helemaal alleen naar Zeeland bent gereden!
Noor is ook zo'n goede eter, ze lust echt heel veel dingen, heel anders dan Koen.
Ik heb inderdaad vrij nu, maar moet do en vr gewoon werken. Morgen komen mijn moeder en tante oppassen, de creche is dicht. Ik vind het niks erg om morgen weer te gaan werken. Al was het vanmorgen ook wel weer gezellig met de kinderen. We zijn met de bus naar de bakker in het naburige dorp geweest, en toen met de bus terug en door naar Station Amersfoort om treintjes te kijken. Waren we tegen twaalven weer thuis. Boterham gegeten en nu liggen de kinderen allebei op bed. Heerlijk!
Cornelis aarzelt toch nog over zijn nieuwe baan, en heeft vandaag een gesprek met zijn huidige baas om te vragen of hij het aanbod een vast dienstverband betekent. Zo ja, dan kiest hij daarvoor. In zijn nieuwe functie zou hij nl nog gedetacheerd blijven. En hij wil liever vastigheid.
Ik hoop dat jij even lekker kunt bijslapen, nu je verplicht niet werkt. Waar zou je over gaan nadenken als je er de tijd voor had, vroeg ik me trouwens af...
Fijne dagen nog!
Het afvallen, eh, is er wel een beetje bij ingeschoten de afgelopen weken. Niet dat ik weer echt aan de snoeperij ben, maar wel een stuk minder streng. Nou ja, in januari maar weer met hernieuwde moed.
Knap dat je helemaal alleen naar Zeeland bent gereden!
Noor is ook zo'n goede eter, ze lust echt heel veel dingen, heel anders dan Koen.
Ik heb inderdaad vrij nu, maar moet do en vr gewoon werken. Morgen komen mijn moeder en tante oppassen, de creche is dicht. Ik vind het niks erg om morgen weer te gaan werken. Al was het vanmorgen ook wel weer gezellig met de kinderen. We zijn met de bus naar de bakker in het naburige dorp geweest, en toen met de bus terug en door naar Station Amersfoort om treintjes te kijken. Waren we tegen twaalven weer thuis. Boterham gegeten en nu liggen de kinderen allebei op bed. Heerlijk!
Cornelis aarzelt toch nog over zijn nieuwe baan, en heeft vandaag een gesprek met zijn huidige baas om te vragen of hij het aanbod een vast dienstverband betekent. Zo ja, dan kiest hij daarvoor. In zijn nieuwe functie zou hij nl nog gedetacheerd blijven. En hij wil liever vastigheid.
Ik hoop dat jij even lekker kunt bijslapen, nu je verplicht niet werkt. Waar zou je over gaan nadenken als je er de tijd voor had, vroeg ik me trouwens af...
Fijne dagen nog!
Ha Esther,
nou, vooruit, toch nog even heel kort. Ik had nog niet eens weer gekeken of je al weer een berichtje had geplaatst..., maar ja dus!
En met nadenken bedoel ik eigenlijk vooral: dingen verwerken en een plek geven en dan bedoel ik voornamelijk de situatie met mijn vader. Hij heeft zó verschrikkelijk veel pijn en zegt dan ook regelmatig dat dit geen leven is. En ik zie hem ook echt lijden. Dat gun je gewoon niemand, maar ik wil hem ook nog lang niet verliezen.
Maar als ik dan van sommige mensen weer opmerkingen hoor over naasten met MS en die zo dement zijn als een deur (en toch hartstikke jong) of verhalen lees over MS en euthanasie, dan krijg ik het af en toe Spaans benauwd. Maar goed, bij iedereen kan het zich anders ontwikkelen, maar het gaat nu zo hard achteruit dat ik mijn hart af en toe vasthoud...
Volgende week meer; ik heb deze week de hele week intensieve interviewtraining en ik moet nu toch nog maar even de tijd nemen om te relaxen... Kan nog net voor middernacht...
Groetjes, Aukelien
nou, vooruit, toch nog even heel kort. Ik had nog niet eens weer gekeken of je al weer een berichtje had geplaatst..., maar ja dus!
En met nadenken bedoel ik eigenlijk vooral: dingen verwerken en een plek geven en dan bedoel ik voornamelijk de situatie met mijn vader. Hij heeft zó verschrikkelijk veel pijn en zegt dan ook regelmatig dat dit geen leven is. En ik zie hem ook echt lijden. Dat gun je gewoon niemand, maar ik wil hem ook nog lang niet verliezen.
Maar als ik dan van sommige mensen weer opmerkingen hoor over naasten met MS en die zo dement zijn als een deur (en toch hartstikke jong) of verhalen lees over MS en euthanasie, dan krijg ik het af en toe Spaans benauwd. Maar goed, bij iedereen kan het zich anders ontwikkelen, maar het gaat nu zo hard achteruit dat ik mijn hart af en toe vasthoud...
Volgende week meer; ik heb deze week de hele week intensieve interviewtraining en ik moet nu toch nog maar even de tijd nemen om te relaxen... Kan nog net voor middernacht...
Groetjes, Aukelien
Dat is zwaar ja, om daarbij stil te moeten staan. Sterkte met de drukte en tot later!