Pijnbestrijding: een ander geluid!

Hallo allemaal,

Leuk om alle verschillende reacties te lezen.

Nog even een reactie op jullie schrijven. Wat mijn bedoeling is dat ik vind dat elke vrouw een KEUZE mag hebben hoe ze bevalt en waar.

Ik ben zelf bevallen met een ruggeprik en, dat had ik niet verwacht, uiteindelijk daaropvolgend een keizersnede. Ik zou het morgen weer doen! De begeleiding in het ziekenhuis was perfect. De verpeegsters waren aardig, de zorg voor mij en mijn kleintje was perfect en ik had zelf een aantal dagen om even bij te komen. Ik wilde helemaal niet thuis bevallen en door de enorme professionele begeleiding in het UMCG (Groningen), heb ik een leuke herinnering aan de bevalling.

Zowel de baby als ik hebben geen enkel nadeel ondervonden aan de ingreep. Vanaf dag één is mijn kleintje een blije gezonde baby.

Natuurlijk ken ik de risico's van bevallen met pijnbestrijding, maar alle bevallingen houden risico's in, op welke manier je het ook doet. Als je thuis bevalt, en er is iets mis met je kindje, wie kan je dan helpen? In een ziekenhuis staat gelijk de hele santakraam aan je bed als dat nodig is. Dus ja, je hebt risico's en risico's.

In de reacties wordt ook 'spiritieel' gereageerd. 'Een vrouw moet geboren worden als moeder en daar is pijn voor nodig'. Mensen, gooi het maar in mijn pet. Ik ben een nuchtere meid en helaas  niet behebt met enig gevoel voor dit soort spiritualiteit, sorry. Maar dat is natuurlijk mijn keuze, ieder het zijne (of in dit geval, het hare). Ik denk maar zo, als je zo 'natuurlijk' bent ingesteld, dan moet je je niet laten inenten, dan moet je geen plastic kopen, dan slik je nooit een aspirientje  want 'je lichaam lost het zelf wel op'  enz. enz. Hoe ver ga je daar in mee? Waar ligt te scheidslijn in 'natuurlijk denken' en de moderne westerse wereld? Maak dat voor jezelf uit en maak je eigen keuzes!

En ik ben van mening dat het een plezierige ervaring in je leven (en dat van je kind) moet zijn en dat je dat zelf moet kunnen invullen.
Wil je bevallen met een doula, je schoonmoeder of de melkboer. Wil je bevallen in bad, in de tuin of in een kliniek. Wil je bevallen met een pompje, acupunctuur of  zonder pijnbestrijding de hele wijk bij elkaar gillen;  het maakt mij echt niet uit. Mijn streven is alleen dat we allemaal goed geïnformeerd worden over de mogelijkheden en dat ons niet steeds een schuldgevoel wordt aangepraat als we niet op een 'natuurlijke' manier willen bevallen. Baas over eigen bevalling!

Heel veel succes allemaal!
 
Je zegt het al in de laatste alinea: we moeten goed geinformeerd worden. En daar zit nu net een enorme bottleneck. Want mensen kunnen vaak de kwaliteit van de info die ze krijgen niet goed beoordelen, horen wat ze willen horen, zijn al bevooroordeeld etc. Ik heb genoeg clienten die niet naar een cursus gaan,  die nauwelijks kunnen lezen of geen nederlands beheersen in voldoende mate om te begrijpen om welke keuzes het gaat.
Hoe selecteer je info en hoe zorg je dat het bij de mensen komt en hoe controleer je of ze het goed hebben begrepen?
 
Dag allemaal,

Het is de kunst om alle vrouwen, ook vrouwen die minder goed of niet kunnen lezen valide en betrouwbare en zo min mogelijk ‘gekleurde’ informatie te geven.
Daarvoor bestaan getoetste technieken die ook deze vrouwen de kans geven zelf te kiezen.
Zij zijn echter bij verloskundigen in Nederland minder bekend of worden minder vaak toegepast.
Training daarin is voorhanden. Leuk om te doen en het kan zelf terplekke in een praktijk verloskundige gebeuren.

Voor ieder keuze is goede en betrouwbaren goed onderbouwde informatie nodig.
Google ‘Happy Birth workshop’ en klik op QUESTIONS TO ASK YOUR DOCTOR OR MIFDWIFE.
Ook vind je daar de 10 ‘TOP’ tips voor Happy Birth in het Nederlands en Engels, een wetenschappelijk onderbouwd hulpmiddel voor vrouwen en verloskundigen.
Succes en plezier… Happy Birth!

Tine Oudshoorn, verloskundige en consultant.
 
Een reactie op de midwifery business:

Volgens mij gaat het er niet alleen  om welke vragen je aan je arts of verloskundige  wilt stellen, maar welke vragen je aan jezelf stelt:

1. wil ik natuurlijk bevallen  (en waarom dan, argumenten voor en tegen, wat past bij je)
2. wil ik bevallen met pijnbestrijding (en waarom dan, argumenten voor en tegen, wat past bij je)

(en alle andere vragen die er ook staan natuurlijk, maar daar gaat dit topic even niet over)

Vanuit dat uitgangspunt ga je in overleg met je arts of verloskundige en DE AANSTAANDE MOEDER bepaalt uiteindelijk welke keuze zij maakt; niet de arts over verloskundige. Prima dat Midwifery Business uitgaat van 'natuurlijk' bevallen, maar het zou leuk zijn om ook de  medische kant wat meer te belichten en de keuzes te laten zien die je hebt in een ziekenhuis samen met de gyneacoloog/anasthesist/verloskundigen aldaar.

Als ik inderdaad niet over alle info zou beschikken, zou ik mijn huisarts raadplegen over wat de mogelijkheden zijn. Een huisarts is volgens mij in de positie om eerlijke opbjectieve informatie te geven over thuis bevallen, in het ziekenhuis, met/zonder pijnbestrijding enz..



 
Moderne huisartsen doen al jaren geen verloskunde meer, een klein groepje daargelaten, en zijn in mijn ervaring zeer slecht op de hoogte van de mogelijkheden. Vooral als ze zelf de leeftijd van  voortplanten hebben gehad.
 

Interessante reactie, dank voor de moeite die op te schrijven.

Zeker en vast, ongekleurde informatie en gegevens uit de medische wetenschap zijn bouwstenen voor betere keuzen. De Wet WEGBO geeft aanwijzingen voor zowel vrouwen (patiënten, cliënten) en haar professionele begeleiders (artsen, verloskundigen) over voorlichting.

Nog meer van belang is de benadering en de wijze van informatie verschaffing: ‘Moeten we vrouwen zonder dat we weten wat hun persoonlijke behoeften zijn informatie geven over bevallen? Of moeten we in een 'open gesprek' met individuele vrouwen hun ideeën, verwachtingen en persoonlijke behoeften ‘samen’ en democratisch onderzoeken? Daarbij mag de uitkomst niet vaststaan.

Dat lijkt mij een legitieme methode voor de groep vrouwen die nog nooit een kind hebben gebaard. Wat is hun voorstelling van een bevalling? Wat zijn hun verwachtingen en doelen? Hebben zij enig idee wat er bij een gewone bevalling gebeurd?

Waar zijn vrouwen bang voor? Is het waar dat een gewone bevalling onoverkoombaar is door de pijn? Kunnen vrouwen die nog nooit bevallen zijn dat absoluut weten? Hoe reageren vrouwen individueel bij de gedachte aan gewoon en ‘op eigen’ kracht bevallen en kunnen vrouwen voldoende doorvoelen wat het kan zijn om gewoon te bevallen?

Vraag voor vrouwen kan ook zijn of zij een reden kunnen verzinnen om die gedachte aan de behoefte aan pijnstilling bij de bevalling los te laten?
Wie zijn vrouwen zonder die gedachte aan pijn tijdens een bevalling?
Nog moeilijker maar meer verhelderend wordt het als we de vraag omkeren (Byron 2004).
De oorspronkelijke vraag ‘ik moet pijnbestrijding hebben bij een gewone bevalling, ik heb er recht op’ of 'ik kan dat niet aan zonder pijnstilling levert de volgende mogelijkheiden op (variaties zijn mogelijk, ik probeer het …. svp reacties en variaties):
Ik heb geen pijnbestrijding nodig bij een gewone bevalling, ik ga de pijn begroeten, omarm de pijn en zal er positief mee werken. Zo geef ik de natuur de kans mij te helpen.

Dit type conversatie met vraag en antwoord is gericht op verheldering. Zo krijgen vrouwen de eigen behoeften beter in kaart. Ruis verdwijnt.
Dat behoeften van vrouwen veranderen is duidelijk, dus we zullen steeds opnieuw die vragen moeten stellen.
De vragen zetten aan tot nadenken en zorgvuldiger formuleren.
Het geeft vrouwen het gevoel van controle en het reduceert de stress.

By the way; huisartsen zijn ruim voldoende technisch en sociaal-emotioneel in staat om reflectieve gesprekken met vrouwen die net zwanger zijn te voeren. Het is een miskenning van de competenties van huisartsen om zo’n boute uitspraak te doen.

Evidence:
Benzing Jozien (1991). Doctor-patient communcation and the quality of care. Proefschrift. Utrecht: NIVEL.
Byron Katy (2004). Vier vragen die je leven veranderen. Loving what is. Amsterdam: De boekerij.
Lagro – Janssen A.L.M (2008) De geneeskunde is niet genderneutraal: invloed van de sekse van de dokter op de medische zorg. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde. 2008; 152; 1141-5

Tine Oudshoorn, verloskundige en consultant.
 
wat een verhaal maak jij er altijd van man, ik word al duizelig bij het lezen :p

Een vrouw moet het zelf kunnen zeggen maar ik vind ook dat je als je zwanger word dat je weet waar je aan begint, voor niets gaat de zon op, om allemaal complicaties te riskeren om het jezelf wat gemakkelijker te maken vind ik niet nodig.

Uitzonderingen zijn er altijd (extreem bange vrouwen die anders toch niet normaal zouden functioneren, lichamelijk klachten e.d.) maar als je gewoon gezond bent en een normale zwangerschap heb gehad kan je makkelijk een baby geboren laten worden, ja niet zonder pijn nee, die hoort er bij vind ik.
 
Ik wilde ook even reageren, hoewel ik nog geen mama ben en ook nog niet eens zwanger.

Ik vind vanuit mijn eigen standpunt gezien, dat het straks heel belangrijk is om goede voorlichting te krijgen over wat ik kan verwachten. Ja natuurlijk, bevallen zal erg pijnlijk zijn (en eerlijk gezegd ben ik niet zo goed met pijn), maar het hoort er wel bij. Maar wanneer kan ik de ergste pijn verwachten, wat voor soort pijn is het, is het meteen weg na de bevalling? Dat soort dingen. Op basis van die dingen kan ik dan een inschatting maken of ik wel of geen pijnbestrijding zou willen. (Pijnbestrijding heeft overigens niet m'n eerste voorkeur, maar eerlijk gezegd weet ik nu dus niet wat ik kan verwachten. Er is een verschil tussen pijn en pijn. Maar goed, dat even terzijde. )

Overigens geldt dat ook voor de voor- en nadelen van een vrijwillige ziekenhuisbevalling en thuisbevalling. Wat kan je verwachten, wat zijn de risico's van beide opties en wat zijn de plus- en minpunten. Zodat je zelf kan kiezen wat het beste bij jou past.

Ik vind wel dat de keuze voor pijnstilling of niet bij de aanstaande moeder gelegd moet worden. Zij is degene die het moet voelen en zij is degene die kan uitmaken of de pijn te veel is of niet. En niet de verloskundige of dokter. Het gaat toch echt om degene die het moet doen en van een afstand iets zeggen is altijd makkelijker als zelf in de situatie zitten.

Natuurlijk is het mooi om het zelf te doen en hoort de pijn bij de bevalling, maar aan de andere kant, vroeger KON je er niets aan doen en tegenwoordig wel. Zo lang de moeder maar op de hoogte is van de mogelijkheden en risico's van wel of niet pijnbestrijding, op welke manier en wanneer...
Nou ben ik er me ook van bewust dat niet alle vrouwen op dezelfde manier alles willen weten, maar ook als de vrouw er niet zelf om vraagt vind ik dat dit uitgelegd zou moeten worden zodat er een goede keuze gemaakt kan worden.
 
Terug
Bovenaan