Pijnbestrijding: een ander geluid!

Hallo Allemaal,

Ik heb al 2 kinderen en wij zijn erg aan het na denken voor een 3de. Alleen die bevalling, pffff ik weet nog zo goed dat ik me bij de laatste er door heen heb geholpen om me vol te houden dat dit de laatste keer was dat ik dit hoefde te doen. Ik heb 2 normale bevallingen gehad, de eerste in 17 uur en de 2de in 8 uur. Met beide heb ik rugweeen gehad.
Ik ben nu aan het surfen op internet over pijnbestrijding bij een bevalling. Ik ben wle geinteresseerd in de TENS. Een ruggeprik zou ik niet willen omdat je dan volgens mij helemaal niks meer voelt. Ik zou alleen de scherpe kantjes eraf willen hebben.

Ik vind het goed dat er steeds mee gediscusseerd wordt over pijnbestrijding. Waarom moet een vrouw zo lang en zo veel pijn lijden?? Ik snap heel goed dat het erbij hoort, maar ik vond de pijn echt heel heftig.
 
Beste Ris,

Voor een beter resultaat van een volgende bevalling kan het handig zijn terug te gaan naar wat je gedaan, gevoeld en ervaren hebt tijdens de vorige bevallingen.
Door terug te gaan naar wat je deed en het gevoel daarbij krijg je redelijk zicht op wat je gemist hebt en leer je meer over je eigen behoeften.

Vragen over de relatie met de begeleider:
• Kende je haar/hem en hadden jullie vertrouwen in elkaar?
• Heb je het gevoel dat jullie een band hadden opgebouwd?
• Zag je steeds dezelfde persoon?
• Heb je naar je eigen gevoel voldoende support gekregen tijdens zwangerschap en
bevalling van de begeleider(s)?
• Was er voldoende tijd en aandacht voor je?

Vragen over je idee van zwanger zijn en bevallen
• Heb je jezelf de tijd gegeven om zwanger te zijn en om te groeien naar de bevalling door
fantasieën en het bespreken van zaken met mensen die je na aan het hart liggen?
• Heb je enge verhalen of juist mooie verhalen gehoord over bevallen?
• Heb je je voorbereid op de bevalling door gesprekken, een cursus of iets anders?
• Wat ontbrak er in jouw idee aan je voorbereiding?
• Wat heb ‘jij’ juist nodig?
• Wat miste je, is dat nu en voor de komende bevalling van belang?
• Wat voor idee had je toen je voor het eerst ging bevallen over ‘gewoon bevallen’?
• Voelde je je opgejut om het vooral goed te doen?
• Moest het van jezelf prachtig en pijnloos zijn?
• Dacht je dat bevallen geen pijn zou doen?

Vragen over wat deed je tijdens de ontsluiting en wat tijdens de uitdrijving:
• Was je thuis, in een ziekenhuis of kraamkliniek?
• Wie waren er om je heen?
• Gaven de plaats en/of de personen je zekerheid en steun?
• Wat deed je tijdens alle fasen van de ontsluiting: rondlopen, leunen, wandelen in het bos
of park?
• Kon je dat wat je geleerd had gebruiken bij de opvang van de weeën in de verschillende
fasen van ontsluiting?
• Wat deed je tijdens het opvangen van weeën, staan, zitten, in bad of lag je in bed?
• Hoe lang was je in bed tijdens de ontsluiting?
• In welke houding kon je beter met de pijn omgaan?
• Heb je die houding vaak gebruikt?
• Wat voor behoeften had je nog meer in die periode?
• Heb je dingen gemist in die periode?
• Wat zijn de dingen waarvan je nu denkt, dat had mij geholpen!

• Hoe beviel je: liggend met je benen opgetrokken?
• Zat je op een baarkruk?
• Stond je of liep je rond?
• Kon je zelf bepalen wanneer te gaan persen en hoe vaak en hoe krachtig per wee of
perste je op commando 3 maal per wee?
• Hoe voelde het persen?
• Waar en wanneer had je anders willen persen?
• Hoe was het gevoel toen het kind eruit gleed?
• Wat was je houding toen?
• Kon je je kind geboren zien worden?
• Kon je zelf je baby oppakken en als eerste aanraken?
• Hoe lang was je baby bij je na de bevalling (skin to skin contact)?

Vragen voorbereiding:
• Heb je op de cursus of bij de begeleider gehoord van een bad of douche om beter met
de pijn om te gaan?
• Heb je warmte gebruikt, een warmtekussentje op je rug of buik om beter met de weeën
om te gaan?
• Deed je misschien de weeëndans?
• Was je in hypnose (nee niet helemaal weg, maar met geleide hypnose)?
• Paste je technieken toe van de cursus Samen Bevallen?
• Paste je technieken toe van de haptonomie?
• Gebruikte je een hier niet genoemde methode?

Beantwoord deze vragen voor jezelf …... het kan heel veel verhelderen.

Vragen? Ik denk dat je er zelf goed uitkomt!

Succes,
Tine Oudshoorn, verloskundige en consultant.
 
Bij mijn eerste bevalling duurde het gewoon te lang (ook net voor de nacht begonnen) waardoor ik uitgeput raakte. Mijn toemalige man gaf mij niet voldoende steun, zat meer een krant te lezen. En omdat ik plotsing naar het ziekenhuis moest, kwam ik bij mensen terecht die ik helemaal niet kende. En voelde me ook niet op mn gemak bij hun, ik voelde me een beetje een aansteller. Ik moetst op bed blijven liggen met allerlei banden om mn buik, door mn rugweeen kon ik helemaal niet liggen, dus dat was niet prettig.
Persen vond ik toen heel fijn, einderlijk kon ik iets met de pijn.

Bij mijn tweede bevalling, wilde ik in bad (ziekenhuisbevalling) gelukkig hadden ze daar ook een bad, maar dat bleek helemaal niet te gaan ik kon wederom met mn rugweeen niet liggen dus ook niet in bad.
Ik hielt het niet meer, kreef te weinig tijd tussen de weeen door om tot rust te komen, ze kwamen veel te snel op elkaar. Toen onder de douche gegaan op advies van de vk, dat heeft me er net door heen geholpen, en mijn vriend. Die heeft nog meer spierpijn gehad dan ik de volgende dag, hahaha. Hij boog zich over mij heen om de staal op mn rug te zetten en dan leunde ik tegen hem aan. Echt helse pijnen als ik er weer aan terug denk!
Vooral de laatste 2, 3 uur waren echt verschrikkelijk. De pijn wordt steeds heviger.
Hier vond ik het persen moeilijk, ik kon niet goed mn houding vinden in de rugweeen en was bang om telkens en nieuwe houding aan te nemen.

Tuurlijk wist ik dat een bevalling pijn doet. Maar de pijn viel me toch tegen vooral de tweede keer. En ik wilde het persee helemaal zelf doen.
Maar ik zou me niet  meer zo willen kwellen. De scherpe kantjes mogen er van mij wel vanaf, zodat het enigszins houdbaar is en je je meer kunt concentreren op de komst van de baby. Want dat heb ik ook wel gemist.

Is het meestal zo dat een volgende bevalling korter en heftiger is?
 
Beste Ris,

Mijn bewondering en respect voor de moed om je verhaal op dit forum te zetten. Wat mij blij maakt is je doorzettingsvermogen en kracht om het zelf te willen!
Je tweede bevalling was weer zeer pijnlijk en het viel je zwaar.
Je wilt bij de volgende bevalling de scherpe kantjes ervan af hebben.

Eerst je vraag aan het eind van je bericht beantwoorden: Een derde bevalling is niet sneller en ook niet minder pijnlijk weet ik van vrouwen.
Veel bij een volgende bevalling hangt af van hoe je de pijn tegemoet gaat treden. Speciale training of hulp kan ook na minder goede bevalervaringen, wat opleveren.

Pijn blijft het doen, maar het draait erom hoe we met pijn omgaan. Werken we ermee, omarmen we de pijn, gaan we er tegenin of willen we het ontlopen.
Je bent al heel ver, twee maal bevallen op eigen kracht. Heb je gedacht aan geleide fantasie, haptonomie, yoga of hypnose als voorbereiding en om anders met pijn om te gaan?

De vraag is ook of je uiteindelijk als het nodig is, je jezelf kunt toelaten je te laten gaan.
Mee met wee, mee met de pijn, zoveel controle voelen dat je los kunt laten. Het lijkt elkaar tegen te spreken, maar dit is ongeveer wat er speelt bij bevallen.
In het tijdschrift psychologie van deze maand staat over loslaten een informatief artikel.

Verder probeer ik enkele mogelijkheden te noemen....
1. Verloskundige praktijk zoeken met maximaal 2 personen. Het moeten personen zijn die je aanstaan en waar je wat mee kunt. Dat voel je ….. Dan moet je weten of zij ook de bevalling persoonlijk zullen gaan begeleiden of dat er een vreemde komt om je te begeleiden. Als er een vreemde komt, die je niet kent is dat het niets voor je, dat heb je ervaren bij de eerste bevalling. Bij jou werkt dat niet.
2. Ken je de personen en is er een band en wederzijds vertrouwen, dan zal de support meer op je behoeften en je mogelijkheden worden gericht. Persoonlijke begeleiding dus. Alles is dan bespreekbaar. Kan erg prettig zijn en een bijzondere ervaring worden.
3. Een speciaal gesprek over je bevalervaringen en de pijn bij je bevallingen lijkt mij erg zinnig als jullie elkaar wat beter kennen, plan dat gesprek niet in je eerste contact. Als een gesprek over de pijn met de verloskundige niet goed loopt, dan kun je een eerstelijns psycholoog vragen daarover met je te spreken. Een gesprek kan helpen de spiraal te doorbreken.
4. Tens.
5. Het gebruik van warmte/water/bad (weet je al).
6. Huur een doula die je ook een voorbereidingscursus biedt.
7. Homeopathie en kruiden.
8. Geleide fantasie
9. Haptonomie
10. Yoga
11. Hypnose
12. Enz, enz

Succes sterke vrouw,
Tine Oudshoorn.


 
Bedankt,
Je reageerd wel heel lief. Ik ben gewoon bang dat ik in een weeenstorm terecht ga komen en niet meer op adem kan komen.
Daar komt ook bij de angst voor een postnatale depressie. Die heb ik namelijk na mijn tweeed gehad. Meteen na de bevalling toen mijn dochter op mn buik werd gelegt, het moment waar ik zo lang naar uit had gekeken, viel zo tegen en vond het helemaal niet leuk en kon me ook niet gelukkig voelen.
Na 3 maanden kwam ik er pas achter bij de huisarts dat ik een PND had. Na 10 maanden kon ik pas een beetje zeggen dat het over was. Maar die 10 maanden waren een hel. Ook voor mijn vriend, echt respect dat hij bij me is gebleven!
Ik ben aan het informeren, maar het schijnt goed te voorkomen kunnen worden. Ik wil dat ook met begeleiging gaan doen.

Aan de andere kant denk ik, 1 dagje vresselijke pijn doorstaan, en (hopelijk) mn hele leven een kindje erbij hebben. Was is nou die korte tijd........
 

Een goede raad is niet te geven ….
Voor je probleem lijkt mij de eerstelijns psycholoog aangewezen en dat kan in combinatie met haptonomie één van de vele manieren zijn om aan het probleem te werken.
Je hebt genoeg in huis om je weg te vinden. Je onderkent immers je eigen probleem adequaat.

Succes en plezier, Tine Oudshoorn, senior verloskundige.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan