Ik vond het eerste stuk prima te doen, maar zat wel volledig in een cocon. Ik had totaal geen contact met de verloskundige of mijn vriend. Op 6 cm braken mijn vliezen en kreeg ik een weeenstorm. Hoewel ik er aan de buitenkant rustig uit bleef zien blijkbaar, voelde ik me toch paniekerig worden omdat ik het biet opgevangen kreeg. Toen een ruggenprik gehad. Eerst werd het geweigerd door de gyn en wilden ze me afschepen met een pompje (ik zat inmiddels op 7cm). Ik was al zo van de wereld dat ik dit echt niet wilde. Mijn medisch verloskundige is de strijd aangegaan met de gyn, zij had me immers onderzocht en gezien, en toen mocht het alsnog. Ik heb etc geen moment spijt van gehad. De prik heb ik niet gevoeld en ik werd er een stuk relaxter van en kwam weer op de wereld zeg maar. Ik had geen hele dosering, moest de weeen echt nog wel wegpuffen, maar het was een stuk beter te doen. Laatste deel van de bevalling daardoor echt samen met vriend, verloskundigen en gyn kunnen doen. Dat vond ik echt prettig. En doordat ik een ruggenprik had, heb ik de knip en de derdegraads ruptuur plus het hechten daarvan allemaal niet gevoeld. Werd wel nog verdoving bij gezet, maar ik was daar nu totaal niet bang voor. Ik voelde toch niets. Gelukkig maar, wand het hechten duurde een uur! Ook daar achteraf niet eens zoveel last van gehad trouwens.