Pijnbestrijding

Ik vond het begin erg meevallen, en ook later nog goed te doen. Mijn lijf dacht daar echter anders over, want ik bleed hangen op ongeveer 9cm... Toen toch een kleine dosis pijnstilling gehad, in combinatie met weeënopwekkers. Hier werd ik erg wazig van (was ook al meer dan 24 uur bezig), maar heb tijdens het persen weinig pijn ervaren. Ik zou het volgende keer weer zonder proberen, maar vond het geen probleem dat het uiteindelijk wel nodig was.
 
Ik vond het eerste stuk prima te doen, maar zat wel volledig in een cocon. Ik had totaal geen contact met de verloskundige of mijn vriend. Op 6 cm braken mijn vliezen en kreeg ik een weeenstorm. Hoewel ik er aan de buitenkant rustig uit bleef zien blijkbaar, voelde ik me toch paniekerig worden omdat ik het biet opgevangen kreeg. Toen een ruggenprik gehad. Eerst werd het geweigerd door de gyn en wilden ze me afschepen met een pompje (ik zat inmiddels op 7cm). Ik was al zo van de wereld dat ik dit echt niet wilde. Mijn medisch verloskundige is de strijd aangegaan met de gyn, zij had me immers onderzocht en gezien, en toen mocht het alsnog. Ik heb etc geen moment spijt van gehad. De prik heb ik niet gevoeld en ik werd er een stuk relaxter van en kwam weer op de wereld zeg maar. Ik had geen hele dosering, moest de weeen echt nog wel wegpuffen, maar het was een stuk beter te doen. Laatste deel van de bevalling daardoor echt samen met vriend, verloskundigen en gyn kunnen doen. Dat vond ik echt prettig. En doordat ik een ruggenprik had, heb ik de knip en de derdegraads ruptuur plus het hechten daarvan allemaal niet gevoeld. Werd wel nog verdoving bij gezet, maar ik was daar nu totaal niet bang voor. Ik voelde toch niets. Gelukkig maar, wand het hechten duurde een uur! Ook daar achteraf niet eens zoveel last van gehad trouwens.
 
Mijn ervaring is dat het heel anders kan lopen dan gedacht. 
Ik hoopte zonder pijnbestrijding te bevallen, maar na twee dagen weeën waarvan 12 uur weeenstorm ging ik van badbevalling naar lachgas naar ruggenprik. Mijn ontsluiting kwam niet op gang dus het duurde erg lang. Uiteindelijk was ik heel resoluut, ik moest iets hebben en een paar uur later was mijn mooie zoon daar doordat mijn lijf eindelijk kon ontspannen en kon ik nog net een keizersnede voorkomen. 
Lees je vooral in maar volg je gevoel als het zover is. 
Geniet nog van de komende weken! 
 
1,5 x ruggenprik.
Bij de eerste na 21 uur weeën een ruggenprik omdat ik pas op 3 a 4 cm zat en forse weeën had die niet volledig afzakte en dus geen rust kreeg tussendoor. 
Bij de tweede een ruggenprik gevraagd omdat ik persdrang kreeg bij 3 cm en het niet meer tegen kon houden (ze was een sterrenkijker). De prik is gezet, maar toen ze het medicijn wilde toedienen bleek ik 10 cm te hebben. 7 cm ontsluiting in 50 minuten. 
Vandaar dat ik 1,5 reken. 
 
Ik ben thuis bevallen, hierdoor ook geen pijnbestrijding gekregen. 
Het is even pittig maar het is de moeite waard. 
Na me bevalling mocht ik meteen douche en hoefde geen katheter. 
 
Ik was niet bang voor pijn of de bevalling. Vooral nieuwsgierig en vol vertrouwen. Mijn voorkeur was thuisbevallen zonder pijnbestrijding. Maar wist dat ik voor alle senario’s open te staan. 
Uiteindelijk kon ik de weeën en pijn goed handelen. Helaas duurde de bevalling en ontsluiting te lang (ruim 60 uur) dus naar het ziekenhuis. Qua pijnbestrijding is mijn ervaring met lachgas niet fijn. Werd door het masker en geluid afgesloten van mijn omgeving. Ook was ik bang om misselijk te worden waardoor het effect minder was. 
Uiteindelijk een ruggeprik omdat ik uitgeput was na 56 uur. Dat was een enorme opluchting. 
Ondanks mijn wensen en lange bevalling heb ik een zeer positieve en fijne herinnering aan dit geweldig mooie moment. Je kunt je op vanalles voorbereiden maar houdt ook rekening dat je hier vanaf moet zien door onverwachte omstandigheden. Heel veel succes en geluk. 
 
Ik wilde t liefst niks, maar na 10 uur weeen en pas 6 cm kon ik echt niet meer. De laatste uren heb ik een pompje gehad. Je voelt alles nog, maar de scherpte is eraf. K was wel een beetje high tussendoor haha. Maargoed daardoor kon ik het wel volhouden. Helaas hadden ze nog geen lachgas bij mij. Dat is de enige pijnbestrijding die niet bij je kind komt meen ik. Maargoed het pompje was erg welkom. Soms heb je gewoon iets nodig, vooral als t voor geen meter opschiet. Ik zou er vooral open in gaan. Uitgangspunt is geen pijnstiller, maar als je niet meer kan, vraag je dan wat er wordt geadviseerd. Ruggenprik ligt voor de hand bij erg weinig cm, maar hoef je niet zoveel meer, dan kan een pompje ook genoeg zijn.
 
Ik had bij mijn eerste een morfinepompje. Dat was echt een fijne pijnbestrijding. Je dient het elke keer het zelf toe en je wordt er relaxed door. Mijn weeën moesten daarna wel een stukje worden opgewekt, omdat ze het te lang vonden duren. Bij de tweede hadden ze geen tijd meer om het morfinepompje aan te sluiten.
 
Terug
Bovenaan