pn - d / anti depressiva?

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi hoi,
wie kent anti depressiva, en heeft er veel bijwerkingen bij gehad, of er flink is van aangekomen?
ik moest namelijk vandaag beginnen met deze med, omdat ik een postnatale depressie heb.
wie heeft er tips om uit deze put te krabbelen?

liefs marina
 
Hoi Marina,

Ik had ook al op je andere topic gereageerd. Je bent nu dus ook begonnen met anti-depressiva. Ik hoop voor je dat ze net zo snel werken als dat ze bij mij doen. Maar ik geloof wel dat hoe langer je er mee rond loopt hoe langer het duurt voor het over is.
Krijg je ook nog hulp van een psycholoog?
De eerste keer was ik zo'n 7 kilo aangekomen maar dat had ik er graag voor over. Nu heb ik helemaal geen bijwerkingen.
Ik ben nu bijna klaar met afbouwen. Joepie!!
Het komt allemaal goed, maar het is hard werken. Doorgaan, afleiding zoeken ipv. in je bed blijven liggen. Naar buiten gaan, bewegen helpt ook. Veel succes, en als je er behoefte aan hebt, het forum is altijd open!!!!

Reisa
 
Hoi Marina,

moedig dat je dit onderwerp aan durft te kaarten. Ik heb zelf geen PND maar wel een depressie gehad eerder. Ik heb toen Efexor gehad, maar daar reageerde ik niet goed op, kreeg maagklachten. Ik heb daarna Fluoxetine (Prozac) gehad, dit ging wel goed, en een voordeel is dat dit 1 van de medicijnen is waar meer mensen van afvallen als van aankomen.

Ik weet niet of je alleen naar je huisarts bent geweest en medicijnen hebt gehad, of dat je ook andere hulp krijgt. Ik ben van mening dat praten ook helpt, het lucht in ieder geval op en je krijgt vaak goede tips. Het is goed om structuur in je dagen aan te broengen en ook af en toe tijd voor jezelf te hebben en dan iets leuks te gaan doen.

Hoe oud is je kindje nu? En gaat het goed met hem of haar?

Als je nog meer kwijt wil of vragen hebt laat maar weten hoor!

Liefs Rina
 
Nog een tip, zorg voor een duidelijke dagindeling met bezigheden. Dus bijv. 7 uur opstaan en aankleden (niet rond blijven hangen en terug naar bed). Na het ontbijt een wandelingetje (gelijk de frisse lucht in). Dan bijv. huishoudelijk werk.
Na de lunch boodschappen doen  of kinderboerderij of naar de bibliotheek of op visite of wat dan ook.
Een vaste dagindeling hielp mij in het begin enorm. Zo leek de dag niet zo eindeloos lang en raakte ik niet in paniek. In het begin bedacht ik echt samen met mijn man wat ik de dag erna zou doen. Mijn man is nog een tijdje op de fiets naar zijn werk gegaan zodat ik de auto had en naar een vriendin kon gaan ofzo. En ik moest het dan ook echt doen. Dat koste heel veel kracht, want ik wilde niets liever dan in een hoekje wegkruipen. Maar  na een poosje merkte ik vanzelf dat ik zin kreeg in niets doen en dat dat ook goed ging.
 
Hoi Marina,

moedig dat je het schrijft betekend wel dat je het erkend. ik heb zelf geen pnd gehad maar wel een soort gelijk iets voordat ik zwanger was. We hebben drie jaar in de mm molen gezeten om zwanger te kunnen raken. En dat heeft heel veel van mij gevergd tel daarbij op dat ik een moeilijk jeugd heb gehad en het plaatje is rond. Ik heb voor 6 maanden anti dep. geslikt en dat werkte super. Ben er zelf niets van aangekomen en merkte pas iets van bijwerkingen toen ik in 1x gestopt was met de pillen. (verkeerde begeleiding gehad was eindelijk zwanger) Maar goed in combinatie met pscholoog en therapie was het echt een geweldige begeleding. ik liep bij het GGZ in Amstelveen en die mensen zijn zo lief en super. Ik ben er uiteindelijk weer bovenop gekomen door veel structuur en regelmaat ook was ik heel eerlijk over mijn depressies naar anderen toe en kreeg zo veel begrip. En dit heb je juist nodig.

Na mijn bevalling kreeg ik opnieuw hormoon aanvallen en wist ik niet waar ik het zoeken moest.(Zifjon was een huilbaby 9 weken non stop gehuild en slechte kraamweek gehad)  ik heb toen alleen maar de mini-pil hoeven te slikken om alles weer in het gereel te krijgen. Maar mijn angst om een  PPD te krijgen was groot. ik heb tijdens mijn zwangerschap veel gelezen over PPD  o.a. boek van Brook Shields en dit heeft mij bij veel moeilijke momenten geholpen. Voel je niet minderwaardig en plan rust momenten voor jezelf in zorg voor beweging en wees positief richting jezelf. Het komt echt goed en er zijn veel vrouwen die met je mee kunnen praten. En boven alles het maakt je echt geen slechte moeder. Ik vind dat ik sterker uit de strijd ben gekomen dan ervoor, ik heb namelijk bewezen dat ik ook in dieptepunten mezelf kan overwinnen en dat het echt lukt. dat zul jij ook zien, vertrouw op jezelf en je lichaam.

Veel liefs en kracht toegewenst van Mariska mama van Zifjon
 
heej meiden,
dankjewel voor jullie reacties,
Ik heb paroxetine, heb nu 2 dagen deze tabl geslikt,  en voel me wel wat trillerig.
Moet veel gapen, waardoor ik op den duur een beetje benauwd gevoel krijg rond mn keel, mn moeder denkt dat het een lichte vorm van hyperventilatie is, dus probeer rustig te ademen en weinig te gapen.
het staat wel in de bijsluiter, dat dit bijwerkingen zijn die vaak kunnen voorkomen.

Voelde jullie je vaak niet schuldig?
Ik heb voor mn gevoel geen energie, ik zit alsof ik aan een magneet vast zit op de bank, en het lukt me alleen om voor daniël van die bank af te komen, of zie het werk wat ik moet doen, en ga zitten huilen, en er lukt gewoon niets.
heb gelukkig wel de auto, dus kan evt wel weg maar trekt me gewoon niet, ben gewoon het liefste thuis, hoef ik ook niet vrolijk of aardig te doen naar anderen.

Snap gewoon niet hoe het ammel komt, ben altijd zo positief ingesteld, en vrolijk en hup alles effe doen, en nu lukt het ammel gewoon niet meer.
voor mn gevoel ben ik gewoon op.
Mn zoontje is hartstikke makkelijk en huilt haast nooit, slaapt goed, veel moeders zouden dit wel willen wensen, en ik heb het.
waarom lukt het me dan niet om er positief mee om te gaan!
voel me zo rot!!!

ik heb ook psychische hulp, heb dit al vanaf nov 07.
dus dat is wel vertrouwd.

dit dit was het wel, dankjewel dat jullien naar me willen luisteren.

liefs marina
 
Gapen is echt een bijwerking van bepaalde anti-depressiva en geen hyperventilatie, maar hou het in de gaten.
En dwing jezelf echt van die bank af te komen, dat is het enige wat bij mij hielp. En dat is nou juist het harde werken wat je moet doen. Loodzwaar, maar bij mij hielp het wel. Plan je dag en ga iets doen.
Natuurlijk voelde ik me ook schuldig, ik heb bij mijn 1e echt mijn kind weggewenst. Daar heb ik het nog heel lang moeilijk mee gehad. Maar dit waren geen reële gedachten, toen de medicijnen gingen werken dacht ik er ook gelijk heel anders over. Je hebt hulp gezocht en dat is het belangrijkste voor jou en je kindje.
Blijf lekker schrijven als je er behoefte aan hebt!

Reisa
 
Oja, je vroeg hoe dit komt, dat je normaal zo positief bent. Dit komt door je hormonen. Na je zwangerschap daalt je hormoonspiegel enorm. Dat beinvloedt de chemische samenstelling  van je hersenen en dus denk je anders. Daar kan je niets aan doen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan