Hoi allemaal,
De laatste tijd merk ik dat ik steeds meer moeite begin te krijgen met mijn schoonfamilie en dan m.n. mijn schoonmoeder. Ik heb al jaren een relatie met mijn partner en kwam dus al in de familie toen ik 17 was, ben nu 30 en had in het begin heel veel moeite met haar, ondanks dat het op zich een hele aardige vrouw is. Ze heeft nogal de neiging om goedbedoelde adviezen te geven en te proberen mij te veranderen in de ideale schoondochter. Vroeger gaf ze veel (ongewenst) advies over hoe ik met haar zoon om moest gaan, hoe ik me volgens haar leuker en vrouwelijker moest kleden, dat ik maar eens lippenstift moest gaan dragen enz. Gelukkig is dat met de tijd wel een beetje gesleten en hadden we de laatste jaren een prima relatie. We zagen elkaar een keer in de maand of 2 maanden en ze liet me in mijn waarde, probeerde niet meer me te veranderen enz.
Nu ik zwanger ben, heb ik weer heel erg het gevoel dat ze me probeert te veranderen in wat zij een goede moeder vind. Ik ben van mezelf niet zo meisjesachtig en hou dus ook niet zo van frutseltjes, ik sta niet kwijlend boven een wieg van andermans kind en ben voor mijn nichtjes dan ook een stoere tante waar je leuke, stoere en vieze dingen mee kunt doen. Dat vind iedereen prima, behalve mijn schoonmoeder.
Ik ben niet zo van schattige lakentjes en dat soort dingen en denk niet dat ik een slechtere moeder wordt dan een ander die daar wel om geeft. Toch probeert ze me steeds met opmerkingen te laten veranderen, ach je vindt die lakentjes toch wel schattig en die zwangerschapsbladen met bevallingsverhalen moet je toch ook wel interessant vinden, toch...enz.
Ik geloof vast dat ze het goed bedoeld maar merk dat ik echt anti-reacties op haar krijg en me als zij erbij is nog meer ga afzetten tegen al het schattige babygebeuren. Dat vind ik jammer omdat ik het gevoel heb mezelf niet te kunnen zijn. ik ben namelijk dolgelukkig met deze zwangerschap en dit kindje en vind het heel leuk om leuke dingetjes voor de babykamer aan te schaffen, maar dan wel mijn smaak graag. Ik denk toch dat ik maar weer eens een gesprek met haar aan moet gaan want ik merk dat ik er nu al moeite mee begin te krijgen dat ik haar als het kindje er straks is steeds over de vloer krijg met al haar goedbedoelde adviezen. Met mijn man kan ik er eigenlijk niet zo goed over praten, het blijft zijn moeder. zucht.
Wie herkent dit en heeft goede tips hoe ik het beste met mijn schoonmoeder om kan gaan?
Alvast bedankt,
Nienke
De laatste tijd merk ik dat ik steeds meer moeite begin te krijgen met mijn schoonfamilie en dan m.n. mijn schoonmoeder. Ik heb al jaren een relatie met mijn partner en kwam dus al in de familie toen ik 17 was, ben nu 30 en had in het begin heel veel moeite met haar, ondanks dat het op zich een hele aardige vrouw is. Ze heeft nogal de neiging om goedbedoelde adviezen te geven en te proberen mij te veranderen in de ideale schoondochter. Vroeger gaf ze veel (ongewenst) advies over hoe ik met haar zoon om moest gaan, hoe ik me volgens haar leuker en vrouwelijker moest kleden, dat ik maar eens lippenstift moest gaan dragen enz. Gelukkig is dat met de tijd wel een beetje gesleten en hadden we de laatste jaren een prima relatie. We zagen elkaar een keer in de maand of 2 maanden en ze liet me in mijn waarde, probeerde niet meer me te veranderen enz.
Nu ik zwanger ben, heb ik weer heel erg het gevoel dat ze me probeert te veranderen in wat zij een goede moeder vind. Ik ben van mezelf niet zo meisjesachtig en hou dus ook niet zo van frutseltjes, ik sta niet kwijlend boven een wieg van andermans kind en ben voor mijn nichtjes dan ook een stoere tante waar je leuke, stoere en vieze dingen mee kunt doen. Dat vind iedereen prima, behalve mijn schoonmoeder.
Ik ben niet zo van schattige lakentjes en dat soort dingen en denk niet dat ik een slechtere moeder wordt dan een ander die daar wel om geeft. Toch probeert ze me steeds met opmerkingen te laten veranderen, ach je vindt die lakentjes toch wel schattig en die zwangerschapsbladen met bevallingsverhalen moet je toch ook wel interessant vinden, toch...enz.
Ik geloof vast dat ze het goed bedoeld maar merk dat ik echt anti-reacties op haar krijg en me als zij erbij is nog meer ga afzetten tegen al het schattige babygebeuren. Dat vind ik jammer omdat ik het gevoel heb mezelf niet te kunnen zijn. ik ben namelijk dolgelukkig met deze zwangerschap en dit kindje en vind het heel leuk om leuke dingetjes voor de babykamer aan te schaffen, maar dan wel mijn smaak graag. Ik denk toch dat ik maar weer eens een gesprek met haar aan moet gaan want ik merk dat ik er nu al moeite mee begin te krijgen dat ik haar als het kindje er straks is steeds over de vloer krijg met al haar goedbedoelde adviezen. Met mijn man kan ik er eigenlijk niet zo goed over praten, het blijft zijn moeder. zucht.
Wie herkent dit en heeft goede tips hoe ik het beste met mijn schoonmoeder om kan gaan?
Alvast bedankt,
Nienke