Relatie schoonmoeder

Oh, heeeeel herkenbaar allemaal! Mijn eigen moeder valt reuze mee, die is de nuchterheid zelve, en laat mij lekker m'n eigen gang gaan wat de baby betreft. Ze zeurt wel een beetje over dat ik m'n studie toch echt moet afmaken, maar ja... die heeft zij ook mede gefinancierd, dus dat snap ik dan ook wel weer :).

Maar m'n schoonmoeder... Op zich is het een hele lieve vrouw, hoor, en ik kon het altijd heel goed met haar vinden, maar met onze bruiloft ging ze zich overal mee bemoeien (wie we wel en niet moesten uitnodigen, waar me moesten eten...). Nu ik zwanger ben, bemoeit ze zich er ook mee (of ik wel genoeg slaap, of ik wel goed eet...hallo, ik ben 33 hoor! Kan best voor mezelf zorgen). Ze heeft zelf maar 1 kind (mijn man) en ze wilde altijd  nog een meisje... Eerst was ik dus het slachtoffer van haar getut (ik ben ook niet zo van de tuttige kleren voor mezelf) en nu hoopt ze natuurlijk dat 't een meisje wordt... Ik zou bijna vanwege haar gaan wensen dat 't een jongetje wordt!

Gelukkig woont ze in Duitsland, dus ik hoef haar niet zo vaak te zien, haha! Maar als ze op bezoek komt, logeert ze wel bij ons. En ik moet er dus niet aan DENKEN dat ze hier straks twee weken m'n kraamtijd komt compliceren. Bleh! Gelukkig heeft m'n man daar ook niet zoveel zin in.

Mijn tip: laat je man/vriend/partner zich met zijn familie bemoeien, en jij met die van jou. Zijn familie, dus zijn verantwoordellijkheid, vind ik! Bovendien is het belangrijk dat hij jou zoveel mogelijk stressvrij houdt. Stress is immers slecht voor de baby - ik heb m'n man daar al flink van doordrongen, haha!

~Hilde
 
Oh, heeeeel herkenbaar allemaal! Mijn eigen moeder valt reuze mee, die is de nuchterheid zelve, en laat mij lekker m'n eigen gang gaan wat de baby betreft. Ze zeurt wel een beetje over dat ik m'n studie toch echt moet afmaken, maar ja... die heeft zij ook mede gefinancierd, dus dat snap ik dan ook wel weer :).

Maar m'n schoonmoeder... Op zich is het een hele lieve vrouw, hoor, en ik kon het altijd heel goed met haar vinden, maar met onze bruiloft ging ze zich overal mee bemoeien (wie we wel en niet moesten uitnodigen, waar me moesten eten...). Nu ik zwanger ben, bemoeit ze zich er ook mee (of ik wel genoeg slaap, of ik wel goed eet...hallo, ik ben 33 hoor! Kan best voor mezelf zorgen). Ze heeft zelf maar 1 kind (mijn man) en ze wilde altijd  nog een meisje... Eerst was ik dus het slachtoffer van haar getut (ik ben ook niet zo van de tuttige kleren voor mezelf) en nu hoopt ze natuurlijk dat 't een meisje wordt... Ik zou bijna vanwege haar gaan wensen dat 't een jongetje wordt!

Gelukkig woont ze in Duitsland, dus ik hoef haar niet zo vaak te zien, haha! Maar als ze op bezoek komt, logeert ze wel bij ons. En ik moet er dus niet aan DENKEN dat ze hier straks twee weken m'n kraamtijd komt compliceren. Bleh! Gelukkig heeft m'n man daar ook niet zoveel zin in.

Mijn tip: laat je man/vriend/partner zich met zijn familie bemoeien, en jij met die van jou. Zijn familie, dus zijn verantwoordellijkheid, vind ik! Bovendien is het belangrijk dat hij jou zoveel mogelijk stressvrij houdt. Stress is immers slecht voor de baby - ik heb m'n man daar al flink van doordrongen, haha!
 
Oh, heeeeel herkenbaar allemaal! Mijn eigen moeder valt reuze mee, die is de nuchterheid zelve, en laat mij lekker m'n eigen gang gaan wat de baby betreft. Ze zeurt wel een beetje over dat ik m'n studie toch echt moet afmaken, maar ja... die heeft zij ook mede gefinancierd, dus dat snap ik dan ook wel weer :).

Maar m'n schoonmoeder... Op zich is het een hele lieve vrouw, hoor, en ik kon het altijd heel goed met haar vinden, maar met onze bruiloft ging ze zich overal mee bemoeien (wie we wel en niet moesten uitnodigen, waar me moesten eten...). Nu ik zwanger ben, bemoeit ze zich er ook mee (of ik wel genoeg slaap, of ik wel goed eet...hallo, ik ben 33 hoor! Kan best voor mezelf zorgen). Ze heeft zelf maar 1 kind (mijn man) en ze wilde altijd  nog een meisje... Eerst was ik dus het slachtoffer van haar getut (ik ben ook niet zo van de tuttige kleren voor mezelf) en nu hoopt ze natuurlijk dat 't een meisje wordt... Ik zou bijna vanwege haar gaan wensen dat 't een jongetje wordt!

Gelukkig woont ze in Duitsland, dus ik hoef haar niet zo vaak te zien, haha! Maar als ze op bezoek komt, logeert ze wel bij ons. En ik moet er dus niet aan DENKEN dat ze hier straks twee weken m'n kraamtijd komt compliceren. Bleh! Gelukkig heeft m'n man daar ook niet zoveel zin in.

Mijn tip: laat je man/vriend/partner zich met zijn familie bemoeien, en jij met die van jou. Zijn familie, dus zijn verantwoordellijkheid, vind ik! Bovendien is het belangrijk dat hij jou zoveel mogelijk stressvrij houdt. Stress is immers slecht voor de baby - ik heb m'n man daar al flink van doordrongen, haha!
 
vreselijk   en ook vreselijk herkenbaar (mijn schoonmoeder: een en al adviezen, alles beter weten, niet luisteren naar ons)

Helaas woont die schoonmoeder van mij ook ver weg en heeft onlangs medegedeeld dat ze rond de kraamtijd 2 weken bij ons komt logeren.... Grrr. De eerste keer dat ze het voorstelde hebben we al gezegd dat wij dat niet willen, maar ze hoort alleen wat ze wil horen. Mijn vriend heeft me beloofd om het er nog een keer met haar over te hebben. Maar we zijn het er over eens dat ze niet bij ons komt logeren (ze moet maar een hotel nemen als ze zo per ze wil komen) en dan nog hoeft ze ook niet elke dag van die 2 weken bij ons langs te komen.

Hard misschien, maar ze vraagt er inmiddels om en wij worden allebij  echt al horendol van haar als ze een weekend komt. En we zullen niet toelaten dat ze die mooie eerste dagen met ons eerste kindje komt verpesten.

groetjes,
Janneke
 
He jannetje,

Ik vind het nogal lef hebben van haar om er zomaar vanuit te gaan dat ze wel effe kan komen logeren in de kraamtijd notabene. Niet accepteren hoor, dat hoort een fijne en intieme tijd voor jou je man en je kindje te zijn. Niet voor schoonmoeders.
 
nee precies juf! Gelukkig denkt  mijn vriend er precies zo over. Normaal gesproken is hij nogal conflict-vermijdend, maar deze keer lijkt een  conflict niet meer te vermijden. En wie weet (hopenlijk) gaat ze ons wel verbazen en snapt ze het als hij het haar goed kan uitleggen.
Bezoek is prima, logeren niet.

groetjes,
Janneke
 
het is vaak de toon, he, die de stekels overeind zetten. en door de hormonen ben ik nu toch al zo gevoelig (lees: hele lange tenen, haha). bij mij wel tenminste.

overigens heb ik geen last van mijn schoonmoeder in die zin: mijn schoonmoeder toont in het geheel geen interesse. na de geboorte van mijn zoon heeft het een week geduurd voor ze hem kwam bezoeken, terwijl ze op een uurtje rijden wonen.

met mijn moeder heb ik het vroeger wel heel veel gehad. mnaar gaandeweg hebben we een manier gevonden waarop we echt onze mening zeggen, maar zonder de ander die op te dringen en de ander ook gewoon diens mening te laten houden. en dat is me bijzonder waardevol. ook al kunnen we nog steeds niet langer dan 2 dagen bij elkaar zijn: dan krijgen we knallende ruzie. vrouwen????

greet
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan