Relatie twijfels

Gaan!!!!  Hoe lastig het ook is jij verdient meer!!!
En daarbij je kindje gaat nu op groeien bij een papa die zijn mama bedonderd reken er maar op dat dit effect heeft je gaat je rot voelen er komen ruzies etc.  Het zal niet makkelijk zijn maar hoe knap als het je wel lukt! Wat een rolmodel ben je dan ❤ 
Hij heeft geen respect voor je door je zo te behandelen je bent wel de moeder van zijn toekomstig kindje... jeetje zeg
Ik hoop dat je de kracht vind hier tegen in te gaan wat een eikel
 
Liefs
 
Heel eerlijk? Ik zou vertrekken. Het klinkt voor mij alsof hij jou aan het lijntje houdt tot er iets beters voorbij komt, omdat hij weet dat je toch niet gaat. Hij kan elke keer sorry zeggen, maar blijkbaar verandert zijn gedrag toch niet. Dan maar extreme maatregelen, want hoe vaker hij doet doet, hoe meer het voor jou eigenlijk moet bewijzen dat hij niet gaat veranderen. Het feit dat hij zegt dat het aan jou ligt, is ook echt niet eerlijk. Hij kan ook met jou in gesprek gaan en zorgen dat dit verandert. Blijkbaar is het een makkelijk excuus, zeggen dat het aan jou ligt, omdat je daar blijkbaar gevoelig op reageert. En dus blijft hij dit volhouden. Terwijl het eigenlijk bij hem ligt en jullie er samen aan zouden moeten werken als dit echt het probleem is.
Mijn vent zou dit NOOIT bij mij doen, en als hij dat wel doet dan ben ik echt weg. Heb het namelijk bij een ex wel meegemaakt en daar ben ik uiteindelijk weggegaan. Dit is de beste beslissing geweest die ik heb gemaakt, omdat ik daarna een man tegen kwam die me wel de moeite waard vond en die me nooit heeft pijngedaan. Met deze man ben ik tot op de dag van vandaag nog samen en nu 31 weken zwanger van ons tweede kindje. Ik besef me dagelijks hoe blij ik met hem ben, hoe ik me in mijn waarde voel gelaten, hoeveel liefde hij mij geeft en hoeveel hij mij accepteert gewoon om de persoon wie ik ben.
 
Weggaan!! Ohh echt ik word zo kwaad van dit soort mensen. Ik heb ooit een ex gehad die zo was (ik was wel een stuk jonger dan nu), maar iemand verandert niet. Klinkt heel hard, maar zo is het echt. Ik kwam die ex laatst tegen op een festival en ook zijn nieuwe (ex) vriendin is bij hem weg, omdat hij niet trouw kon blijven (ook via dating apps al die aandacht zoeken).
Mensen die constant die aandacht en bevestiging van anderen nodig hebben die ze niet of nauwelijks kennen (oftewel via een dating app), missen iets en zijn ergens heel onzeker over ofzo. In ieder geval is er iets aan de hand waar jij niets en echt NIETS aan kunt doen! Hij zal zelf moeten inzien dat er een 'probleem' is en dat hij daar verantwoordelijkheid voor moet nemen, niet met argumenten komen van "er is toch niks gebeurd" en "het stelt niks voor" want of het iets voorstelt, met alle respect, bepaalt hij in dit geval niet. 
Het gaat om de relatie die je met elkaar hebt, het kan niet zo zijn dat één van de twee constant maar dingen moet pikken die de ander doet en andersom niet. Een relatie heb je samen. Ook al zóu hij echt vinden dat het niets voorstelt (wat hij niet vindt, want hij zou het van jou niet kunnen hebben, zeg je zelf ook al), zou hij alsnog gevoelig moeten zijn voor wat jij ervan vindt. Als mijn vriend dit zou doen, zou ik ook weggaan, hoe moeilijk ook en ook al ben ik 35 weken zwanger. Het is zo belangrijk in een relatie het gevoel te krijgen dat je gewaardeerd en begrepen wordt en wat ik lees in jouw verhaal respecteert hij jou totaal niet. Jij kunt dit echt alleen!!
 
Mijn gevoel gaat inderdaad ook uit naar weg gaan! Ik zit alleen zo met de zwangerschap in mijn maag. Om het alleen te doen vind ik echt te heftig, ook omdat ik bijna niemand heb om op terug te vallen. En voornamelijk omdat ik dan voor altijd aan hem vast zit! 
 
Misschien moet je eens met een alleenstaande moeder praten? Kijken hoe zij het ervaart etc. Je kan er nog altijd voor kiezen om de zwangerschap te beëindigen, maar net zoals is een kind is dit niet onomkeerbaar.
 
[quote quote=10215366]Mijn gevoel gaat inderdaad ook uit naar weg gaan! Ik zit alleen zo met de zwangerschap in mijn maag. Om het alleen te doen vind ik echt te heftig, ook omdat ik bijna niemand heb om op terug te vallen. En voornamelijk omdat ik dan voor altijd aan hem vast zit![/quote]
Je zegt dat je het niet alleen wilt doen. Maar stel je blijft bij hem, zal je het dan niet ook voor een groot deel alleen doen? Hoe zal zijn aandeel in de verzorging en opvoeding zijn? Wil je zijn aandeel, met zijn normen en waarden, wel? 
Het onbekende is altijd eng. Maar de rest van je leven ongelukkig bij iemand blijven? Jouw geluk opofferen, voor wat? 
En ja, ga je nu blijf je altijd op enige manier aan hem vast zitten. Wil je dat niet zijn er verschillende opties. Er zijn instanties die je kunnen helpen bij het alleenstaand moederschap. Er zijn ook instanties die met je kunnen praten over de afweging van een abortus. 
Het is JOUW leven. Laat het niet leiden door een ander of door angsten. Kies voor je geluk, op welke wijze dan ook.
 
 
Verbreek de relatie. Deze relatie/man is niet wat je wil en gaat het ook nooit worden. Hij bespeelt je, hij weet (denkt te weten) dat je toch niet echt weggaat/toch wel terugkomt. Hij gaat niet veranderen. Jij hebt voor jezelf als duidelijk dat je niet verder wilt met hem. Hij is niet de partner die je wil en hoewel hij denkt dat hij een kind wil is de kans groot dat hij ook niet de vader gaat zijn die je wil voor je kind. Een kind is namelijk veel meer ‘werk’ dan het huishouden, en een kind heeft veel aandacht nodig, en kan echt geen vader gebruiken die vindt dat hij zelf aandacht te kort komt.
Het klinkt alsof je zelf erg onzeker bent. Je blijft bij een man waarvan je zelf allang weet dat hij niet goed voor je is, en waar je niet meer van houd (je zegt dat je gevoelens nul zijn). Ik geloof dat je zei dat je bang bent dat je anders geen kind meer zult krijgen. Je bent 28, dat is superjong, daar hoef je je helemaal geen zorgen over te maken. Je hebt nog tijd genoeg om een nieuw persoon te vinden, een fijne relatie op te bouwen en een kindje te krijgen.
Verbreek de relatie, ga wat doen aan je onzekerheid/eigenwaarde, en je zult zien dat je de beste keuze van je leven hebt gemaakt. 
Wat betreft de zwangerschap, je zegt zelf al dat je geen kind van hem wil. Dan doet het er niet toe of je het alleen moet doen of niet (hoewel je het in elk scenario waarschijnlijk toch alleen zal moeten doen, gezien zijn gedrag/houding in het huishouden). Je wilt geen kind van hem. Dus je wilt Dit kind niet. Hou het dan ook niet. Dit kind is niet gewenst bij jou, en het is jouw keuze. Die man is er niet voor jou, gaat er ook niet (genoeg) zijn als ouder, dus echt recht van spreken heeft hij niet (voor de wet heeft hij dat sowieso niet). Je woont in nederland dus jij hebt het recht gebruik te maken van dit recht op abortus, zonder je daar schuldig over te voelen (naar hem of wie dan ook). Het is supermoeilijk, en niemand denkt dat jij hier makkelijk over denkt. Maar soms is de moeilijke optie de beste optie. Gun jezelf een betere gelukkigere relatie en een kind met iemand van wie je het wel wil. Die optie is er gewoon.
sterkte
 
Terug
Bovenaan