Ria Blom methode

Hi Snuffel,

Bedankt voor je berichtje. Ik heb het idee dat ik de hele dag met een groot vraagteken boven mijn hoofd loop . Bij alles wat je doet vraag je je af of je het wel goed doet met je kleine meissie. Ik probeer altijd alles zo perfect mogelijk te doen en ik vrees dat ik dat maar los moet laten, want dat gaat gewoon niet nu.

Het is zeker wennen met zo'n klein hummeltje in je leven. De eerste dagen hebben we ons ook ernstig afgevraagd of dit nu was wat we zo graag wilden. Maar inmiddels willen we haar niet meer kwijt en houden ontzettend veel van haar.

Ik probeer per dag het 'ritme van Ria'   (vond ik wel een goeie van je!) wel te doen, maar het lukt gewoon niet altijd, omdat ze soms overdag bij mij in slaap valt na een voeding en na de avondvoeding van 22.00 uur en de nachtvoeding, ga ik niet uitgebreid met haar knuffelen en haar in de box leggen. Dan wil ik zelf ook zo snel mogelijk weer slapen. Ook laat ik haar dan niet huilen, omdat ik dan de hele buurt wakker hou!

Hoe deden jullie dat zo over de dag en nacht? Ik vind het wel moeilijk om een ritme te vinden, waarin iedereen happy is. Wat ik wel soms mis, maar dat zijn waarschijnlijk mijn hoge verwachtingen, is het echte contact maken met mijn meisje. Gewoon met haar spelen enzo. Ze is nog maar zo klein en heeft veel slaap nodig. Ik wil haar zo graag lekker in haar velletje zien. Probeer veel naar haar te kijken om haar reacties te zien. Ze is nog zo'n mysterie voor me. Klinkt raar he? Ze voelt zo vertrouwd, want ze is een stukje van ons, maar aan de andere kant geen idee wat voor mensje het is/wordt.

Wat deden jullie bijv. met bezoek en op bezoek gaan of op stap met jullie Pollewoppie? Ik ben zo bang dat je dan het ritme doorbreekt en dat ze teveel prikkels krijgt. Aan de andere kant moet je toch ook op stap kunnen gaan met je kind? Ik kom nu eigenlijk weinig buiten de deur. Ik ben waarschijnlijk gewoon ontzettend aan het mutsen.

Ik ben aan het kijken naar de bakerzak. Mocht je die gewoon gebruiken, zonder dat er eerst naar de heupjes is gekeken? Jullie hebben eerst ingebakerd, dus waarschijnlijk zijn de heupjes wel eerst gecheckd. Ik moet maandag naar het CB, dus ik ga een printje meenemen van de bakerzak. Kijken of ze daar in wil/mag.

Door alle problemen met haar darmen, groeit ze niet echt hard genoeg. Ik hoop dat ze maandag weer wat meer weegt.

Je bent zo bezig om antwoord te krijgen op al je vragen en daarbij ben je ook nog eens onzeker of je het wel allemaal goed doet, dat je soms zou vergeten om er ook van te genieten. Soms moet iemand mij daar gewoon even aan herinneren.

Groetjes en fijn weekend!
Brootje





 
Allo, allo,

Oooohhhhh.... Brootje, ik herken zoveel uit je verhaal!!! Ik zou het geschreven kunnen hebben!!! Ik ben ook zo'n perfectionist!! Maar de komst van mijn dochter heeft me toch geleerd om minder perfectionistisch door het leven te gaan!! HOERA!!! Ik ben er blij mee, want ik vond/vind het best een vervelende eigenschap!! Perfect kun je het niet doen, hoef je ook niet te doen!! Nu niet en straks ook niet meid!! Want wanneer is het perfect??? Een kindje is geen robot en het zal geen dag hetzelfde gaan!! Als het dan een keer niet zo gaat, zoals je het zelf graag wil, dan is het alleen maar een teleurstelling!! Probeer het een beetje los te laten!! En die vragen die jullie je de 1e dagen hebben gesteld; "Is dit wat we zo graag wilden??" héééél herkenbaar!! Hier ging het net zo!! Ik vond het de 1e weken helemaal niet leuk!! Ik zat echt niet op een roze wolk en had steeds het gevoel dat ik een gelukkige en vrolijke kraamvrouw moest zijn. Vooral als we bezoek kregen. Ik weet nog dat ik ontzettend blij was, dat een collega van mij een mailtje stuurde en daar in schreef dat zij het de 1e weken ook helemaal niet leuk vond. Ik dacht dat ik raar was, maar blijkbaar is het ook een "normale" reactie. Je bent opeens met z'n 3-en en je hele wereld staat op zijn kop!! Niet zo vreemd dus!! Door slaapgebrek en rondvliegende hormonen waren mannetje en ik ook niet meer zo aardig voor elkaar. Ik vond  dat ook helemaal niet leuk!! Iedereen zei steeds: "Geniet er maar van!!". Genieten??? Ik kón gewoon niet genieten!! Écht die gelukkige kraamvrouw was ik niet!! Ik voelde het ook niet zo!! Hele dagen liepen we met Pollewoppie rond en zelfs 's nachts zat mijn man 1-2 uur beneden met haar, omdat ze zo huilde... Het was zóóóó zielig voor haar én voor ons!! Uiteindelijk toen we zijn begonnen met inbakeren en tegelijkertijd ook met  andere voeding (Pollewoppie spuugde ontzettend veel), ging het beter met iedereen en konden we eindelijk gaan genieten en vond ik het ook écht leuk!! Toen werd ik een gelukkige, vrolijke en genietende kraamvrouw. Maar toen waren we wel 5-6 weken verder!!

Wat het huilen van je dochtertje betreft; hebben de buren ook kinderen?? Dan weten ze dat kinderen huilen. Je kindje is pas 3 weken!! Ze mag/kan huilen!! Ik kan me niet voorstellen dat de buren het continue horen, tenzij je kartonnen muurtjes hebt (hahaha). Vraag het anders een keer aan de buren, of ze het uberhaupt horen. Misschien maak je jezelf helemaal gek en horen ze het helemaal niet!!  En die hele buurt wakker houden, zal best wel meevallen!! Er wonen vast meer kinderen in jouw buurt.

Nog even over "Het ritme van Ria" het is belangrijk dat je een ritme te pakken krijgt, waar JIJ je prettig bij voelt en niet iedereen!! Je kunt trouwens niet van een kindje van 3 weken verwachten dat je daarmee écht kunt spelen. Dat komt allemaal pas als ze wat ouder worden. De 1e weken staan écht vrijwel alleen maar in het teken van eten, knuffelen, slapen, verschonen, badderen, etc. Je kunt wel een beetje "spelen" maar dan is het meer een mobiele laten draaien, etc. Pollewoppie is 16 maanden en ik kan nu lekker met haar spelen. Al is het wel allemaal voor een paar minuten, want dan wil ze weer wat anders doen. Héééérlijk toch???

En dan tot slot de bakerzak... Wij hebben idd eerst ingebakerd met doeken en toen zijn uiteraard de heupjes nagekeken en goedgekeurd!! Dus wij hebben zelf besloten na een aantal maanden (toen de doeken te klein werden) om de bakerzak aan te schaffen. Op het buro mochten ze het niet aanraden... Geen idee waarom. Ik had zelf de indruk dat ze helemaal niet goed op de hoogte waren van de bakerzak. Kan me niet voorstellen dat het niet veilig genoeg zou zijn. Er slapen zóóóóó ontzettend veel kinderen!! Pollewoppie vond het heerlijk en papa en mama ook!!!

Ga genieten van je meisje!!! Hoor mij nu praten..... nu doe ik het zelf ook... Maar je hoeft niet op alle vragen een antwoord te krijgen. Sommige dingen mogen best onbeantwoord blijven hoor. En onzeker mag je zijn!! Je bent net moeder geworden!! Het is logisch dat je onzeker bent!! Het zou toch wat zijn, als je gelijk helemaal zeker van je zaak bent. Dan zou ik me pas zorgen gaan maken. Want m.i. kan dat niet en is (denk ik) iedere moeder (en vader) onzeker!!!! Toi, toi, toi meid en laat maar weten als ik weer wat voor je kan betekenen. Een jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik nu als een "ervaren moeder" aan het woord zou zijn (hahahaha)!!

LEVE HET RITME VAN RIA!!!
 
Allemachtig alweer zo'n lang verhaal Snuffel (schaam  je!!)  .........

En ik zie net dat ik vergeten ben om te antwoorden op je vraag over het bezoek ontvangen en op bezoek gaan. De 1e weken kregen we ontzettend veel bezoek (vrijwel dagelijks!!) en ik ging ook overal met Pollewoppie naar toe. Maar ze werd er onrustig van en huilerig. We waren 4 weken verder en hadden pas 4 dagen geen bezoek gehad!! Toen heb ik op een gegeven moment "STOP!!" geroepen en hebben we een week helemaal niets gedaan. Geen bezoek ontvangen én niet op bezoek gaan. Héééérlijk!! Mama blij en vooral Pollewoppie blij én rustig!! Toen ben ik het een beetje meer gaan doseren. Ze heeft het nu nog steeds trouwens, als we een drukke week hebben gehad, is ze niet te genieten (ik trouwens ook niet). Ik heb nu vakantie en vorige week hadden we vrijwel iedere dag een afspraak staan. Geen probleem, omdat ik 1 per dag deed en niet zoals eerder; meerdere op 1 dag... Dat gaat gewoon niet met een kleintje!! Ga lekker met haar wandelen of ff een paar boodschappen doen!! Dat échte "uitgaan" komt wel weer!!! Vergeet niet je meisje is PAS 3 weken oud!!!!!!!
En verder; lekker blijven mutsen Brootje!!!

P.s. laat je nog even weten hoe het maandag is gegaan op het buro???
 
Hi Snuffel,

Het is zo ontzettend fijn om te lezen dat je gevoelens enzo niet vreemd zijn en dat jij niet de enige bent met je onzekerheden. En ik heb heel veel aan jouw reactie. Erg fijn!

Ik ben overal op het forum maar vraagjes aan het uitzetten zoals je gelezen hebt!

Ik laat maandag weer van me horen, dat zal wel in de middag worden!

Fijn weekend!
Brootje
 
Uhhhhhhhhhhhhhhhhh...........mag ik even reageren?

Hi Brootje en Snuffel (Snuffel, zo noemt mijn vriend me ook altijd ),

Mag ik ook even mee bemoeien? Dan beloof ik dat het niet zo lang verhaal gaat worden als de vorige keer met de "fles voeding klaar maken"

Het ritme van Ria werkt! En ik heb het toegepast toen Kevin 10 weken was...

Kevin was ontevreden sinds zijn geboorte. En maar huilen en huilen, en ik maar denken dat het krampjes zijn, niet genoeg voeding (FV), dicht bij mama willen zijn ect, ect. Bij het eerste bezoek aan het CB merkte de arts dat Kevin "oververmoeid" was pmdat hij overdag zo slecht sliep en raadde mij aan het ritme van Ria.

Ik heb het geprobeerd, maar hield het niet lang vol. Ik kon gewoon niet tegen zijn gehuil. Dus ik ging verder waar ik mee bezig was. Was hij ontevreden en kon weer niet slapen? Dan ging ik hem wiegen, met hem lopen, naast me op bed leggen, wippen op het wippetje tot dat hij sliep. Het interesserde me niet hoe hij sliep, als hij maar sliep! Op een gegeven moment was ik OP! Ik was dood en dood moe. Ik was ongelukkig, eenzaam en verdrietig. Waarom huilde mijn kindje zoveel? Waarom kon ik niet van hem genieten? Ik was ook stik jaloers op mensen die van Kevin genoten! Waarom zij wel en ik niet? Ik ben toch de moeder? Ik had ook een hekel aan het kraambezoek. Steeds weer net alsof doen dat het heel goed ging met Kevin. Ik probeerde zijn gehuil ook altijd voor te zijn, zodat mensen denken dat hij een tevreden baby was. Gek werd ik ervan! Ik realiseerde dat dit niet langer kon. Kevin heeft altijd hulp gehad met het inslapen, dat was ik. Ging ik hem niet wiegen of bij me houden, huilde hij de hele straat bij elkaar. Ik voelde me een slechte moeder.

Tijdens het 2e bezoek aan het CB, heb ik weer het probleem voort gelegd. En weer adviseerde ze mij het ritme van Ria. Toen ben ik daarmee begonnen. Het was nu of nooit! De eerste 4 dagen waren HELL!!! Kevin huilde van de ene voeding naar de andere zodra hij in zijn eigen bedje lag. Vreselijk, en ik stond bij zijn deurtje en huilde met hem mee........
Na de vierde dag ging het beter.  Zijn gehuil  werd minder en  kon gewoon slapen in zijn eigen bedje.

Nog steeds hanteer ik het ritme van ria. Gewoon, omdat het beste werkt voor onze Kevin. Kevin is een totaal andere baby geworden. Is tevreden, vrolijk en ik geniet met volle teugen van hem. Eindelijk durf ik hardop te roepen dat ik van Kevin geniet!!

Ik vermijd de meeste prikkels voor hem en zorg ervoor dat we niet overal hem meeneemt. Want dat kan gewoon niet. We proberen alles gedoseerd en met mate te doen en dat werkt perfect voor hem. Niet elke dag naar buiten, maar om de dag. Niet de hele dag weg, maar tussen 1 of 2 voedingen. 'S avonds rond 19.00 meestal lekker thuis, in zijn eigen veilige omgeving zodat hij lekker de nacht in kan gaan. En het gaat perfect met hem. Als ik een 2e kindje mag krijgen, zou ik het prcies hetzelfde doen.

Ook ik werd gek door alle goed bedoelde adviezen. Vooral: "Laat je kindje niet huilen, troost hem, knuffel hem en hou hem bij je". Ik was net een tikkende tijdbom, denken jullie  nou echt dat Kevin dit niet voelt? Denk jullie dat het goed is als ik hem bij me hield, als ik zelf niet weet wanneer ik zou ontploffen? Of: "Laat hem maar huilen, goed voor zijn longen". Ja, jullie zitten niet in zijn gehuil. Na het kraambezoek trekken jullie de deur achter jullie kont dicht en weg zijn jullie. En ik? Ik zat dan wel in zijn gehuil.

Baby's vinden het fijn als je steeds hetzelfde met hun doen. Elke keer weer. Voorspelbaarheid heet dat. Ik merk dat Kevin dat heel prettig vind. 'S morgens beginnen met gordijntjes open en aankleden, zodat hij weet dat zijn dag begint.'S avonds gaat de gordijntjes weer dicht, pyama aan, zodat hij weet dat hij nacht begint. Uiteraard tussen door het strakke ritme van: wakker worden, voeden, verschonen, knuffelen/spelen, moe = wakker in bed leggen.

Phoeeeeeeee.... weer een lang verhaal geworden. Sorry, ik bedoelde het goed. Ik herken zoveel in jullie verhalen dat ik even MOET reageren. Brootje, fijn dat je wat aan Snuffel verhaal en adviezen hebt. Het is altijd prettig als er iemand is, die je begrijpt en wat van kan leren. Ik heb hier ook een leuke meid leren kennen die mij destijds ook heel veel steunde met Kevin's "probleem". Bedankt Kora!!!! En uiteraad ook voor jullie aandacht Brootje en Snuffel voor mijn (weer) lange verhaal....

En nu ga ik echt stoppen!!!

Liefs, Loekie & Kevin (17 weken)

 
Hi,

Net naar het CB geweest en HOERA mijn meisje is gegroeid. Ze weegt nu na 4 weken 3875 gram en is 52 cm groot! (Ze was 3566 gram)

Ik heb de bakerzak in de groep gegooid, maar ze kennen het niet. De wijkverpleegkundige zal contact met me opnemen hierover. Ik ben benieuwd. Haar heupjes zijn nagekeken en die waren goed.

Ze krijgt nu alleen nog maar flesvoeding Nutrilon 1, want de borstvoeding schoot gewoon niet op. Jammer, maar helaas. We stoppen even met het geven van de Lactulose voor haar darmpjes. Kijken of ze nu ook zonder hulp een poepluier kan produceren. De CB arts raadde anders Friso Comfort aan. Heeft 1 van jullie daar ervaring mee?

Tja, het ritme van Ria.... Als we met haar op stap zijn geweest, bijv. even wat boodschapjes doen in het centrum (in de maxicosi, in de auto, dan weer in de wagenbak en viceversa) of zoals van de week even op visite. Dan raakt ze danig van slag en slaapt ze eigenlijk niet meer tot aan de volgende voeding. Ze kan dan alleen maar huilen en mopperen. Hoe was dat bij jullie? We willen wel graag met haar op stap en soms moet ze ook gewoon mee, toch?

We doen ons best om haar dan te laten liggen in haar bedje en haar daar te troosten (speenje erin, handjes weer onder de dekens of de handjes even vasthouden). Maarja soms raakt ze zo over de zeik dat we er haar maar even uit halen. En dan, het zal je niet verbazen, is ze opeens stil..... Wat moet je daar nou van denken.

Vanochtend na een lekker badje en een fles van 120cc om 11.00 uur, was mevrouw gewoon niet rustig te krijgen. Omdat we naar het CB moesten had ik haar maar direct in haar wagenbak gelegd en niet eerst in haar wiegje boven. Ik had de hoop dat ze lekker in slaap zou vallen, maar ze bleef huilen. Om 13.30 de deur uitgegaan richting CB en toen viel ze pardoes in de wagen in slaap. Ze heeft zich voorbeelding gedragen op het CB. Wat was ik trots!!!!

Ik heb haar net weer de fles gegeven, geknuffeld en in de box gelegd. Nu ligt ze boven, na wat gemopper en jengelen, volgens mij te slapen. Ze is in ieder geval stil (hahaha).

Is het gek dat ik haar op haar eigen kamertje laat slapen en niet naast me op de slaapkamer? Ze knort en gromt nogal in haar slaap en daar kunnen wij dan weer niet van slapen. Bij iedere zucht ben je dan wakker, terwijl zij lekker ligt te slapen. Haar kamertje is maar 1,5 met bij mij vandaan, de deur staat op een kiertje en onze deur staat gewoon open. Dus ik hoor haar wel gewoon. Iemand riep dat het beter zou zijn dat ze op je kamer slapen, in verband met weigendood. Ik voel me dan gelijk zo onzeker en een slechte moeder, omdat ik zelf ook graag wat wil slapen. Maarja hoe meer slaap ik krijg, des te beter ik kan reageren op haar.

Ik ben benieuwd hoe jullie dat doen met uitstapjes en als ze heel veel huilen.

Tjeempie, we zijn wel kampioen lange berichten tikken!!!

Groetjes
Brootje

 
Hoi,

Jouw verhaal is wel herkenbaar hoor!
Wij hebben erg veel baat gehad met de bakerzak. Het is helemaal geen vreemd iets hoor, helemaal veilig want er zit een hesje aan de binnenkant. Onze kleine was ook snel van slag als we ergens naartoe gingen maar zodra ze weer in haar bedje in de bakerzak lag, ging ze snel slapen. Kijk anders eens op marktplaats, daar worden ze ook tweedehands aangeboden. Na drie maande ben ik langzaam gaan afbouwen naar af en toe een slaapje zonder bakerzak en dat ging steeds beter. Nu slaapt ze al een tijdje in een gewone trappelzak. Het gaat allemaal trouwens steeds iets makkelijker; voorheen was ze helemaal van slag en chagerijnig als we ergens naartoe gingen, vooral aan het eind van de middag, maar nu vindt ze het alleen maar interessanter worden!

En ze had ook last van moeizame ontlasting; we hebben een tijdje lactulose gebruikt maar toen we daar na een weekje mee stopten, ging het toch weer moeizamer. We zijn toen overgegaan op Nutrilon Omneo (waarom Friso Comfort, je hebt nu toch ook al Nutrilon?) en toen ging het prima. We geven dit haar nog steeds, het kan gewoon volledig en langdurig gebruikt worden. Ze krijgt nu ook fruithapje en groentehapje (bijna 5 maanden oud) en je merkt wel dat de ontlasting weer wat dikker wordt, maar ze heeft er geen moeite meer mee (voor we Omneo gaven  moesten we haar nog wel eens helpen met de thermometer ;) )

Succes!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan