Hallo Allemaal,
Na dit allemaal gelezen te hebben wil ik hier ook mijn verhaal wel even kwijt. Natuurlijk is roken slecht voor je! Dat weet iedereen. Ik rook zelf ook en ik ben ook zwanger (37 weken). Bij de eerste (een kerngezonde dochter van inmiddels bijna 3 jaar) heb ik ook gerookt maar beduidend minder dan dat ik daarvoor deed.
Een jaar na de komst van onze Yara gingen we voor een 2e wondertje. Ik ben toen bijna gestopt met roken (rookte er nog een stuk of 5 op een dag). Helemaal stoppen lukte mij ook niet (noem het zwak maar helaas). Na 9 weken kreeg ik vreselijke bloedingen wat resulteerde in uiteindelijk een miskraam met alle nare gevolgen van dien. Maar goed een miskraam kan iedereen overkomen dus mij ook.
Vervolgens na een maand of 2 weer zwanger en weer bijna niet gerookt. Na 8 weken moesten we voor een echo naar het ZH en daar ging ik al met lood in mijn schoenen naar toe. En inderdaad het was weer mis. Heb daar een heel gesprek gehad met de echografiste. Zij vertelde me dat roken inderdaad niet goed voor je is maar dat het hier erg overtrokken wordt.
En jawel, weer 2 maanden later waren we weer zwanger. Stress alom natuurlijk, want het kan zo weer mis gaan. Weer minder gaan roken, maar zeker deze keer lukte me dat echt niet. Ik had ook echt zo'n houding van waarom zou ik het laten. Het zal toch wel weer mis gaan. En des te meer ik bezig was met in de gaten houden hoeveel ik rookte, des te meer zin kreeg ik in de sigaret. Met 8 weken weer een echo en deze keer was het wel goed. Ze konden zelfs de hartslag al met de doptone waarnemen, dus dat zat wel goed. Maar waar het niet goed zat was in mijn hoofd. Ik was wel zwanger, maar wilde er niets mee doen. Vertelde het ook aan niemand, terwijl we de vorige keren onze familie en beste vrienden wel ingelicht hadden.
Inmiddels ben ik 37 weken zwanger, let niet meer op hoeveel ik rook en gaat het een stuk beter met me. Alleen zou het inderdaad prettig zijn als niet iedereen zich met een ander bemoeit. Als ik ergens ben en ik steek een sigaret op dan zit iedereen naar me te kijken met dezelfde blik in hun ogen. Ja ik ben slecht, maar het kan me niet meer zoveel schelen. Wat ik ook al las in andere verhalen ging bij mij ook op. Ik mocht niet stoppen met roken van de verloskundige omdat ik anders teveel stress zou krijgen en dat veel en veel slechter is voor je kind dan de sigaretten die je rookt.
En wat alcohol betreft klopt het dat mensen dat niet zien als iets verkeerds. Het gebeurt me nog vaak zat dat ik ergen zit en me een wijntje word aangeboden, terwijl dat volgens de laatste onderzoeken nog veel slechter is dan sigaretten. Voor de rest is het natuurlijk wel belangrijk dat je je vitamines binnenkrijgt (zeker als je rookt want dan worden de vitamines sneller afgebroken). Maar wat is nou slechter?? Ik weet het niet. Het blijft een moeilijk onderwerp. Zeker omdat je hierin altijd 2 kampen hebt, de rokers en niet rokers (of ex-rokers). Ik merk dit thuis ook sterk, want ik ben getrouwd met een anti roker.
Wat ik eigenlijk wilde zeggen met dit hele verhaal is dat je moet doen waar je je goed bij voelt en wat voor jou op dat moment het beste is, of dat nu wel of niet roken is. En laat je niet gek maken over wat andere mensen er van vinden. Ze moeten toch altijd wat te zeuren hebben. Want wat is nou leuker dan zeuren over een ander? Dan heb je tenminste niet de tijd om over jezelf na te denken en of je het allemaal wel zo goed doet.
Veel liefs Alice
Na dit allemaal gelezen te hebben wil ik hier ook mijn verhaal wel even kwijt. Natuurlijk is roken slecht voor je! Dat weet iedereen. Ik rook zelf ook en ik ben ook zwanger (37 weken). Bij de eerste (een kerngezonde dochter van inmiddels bijna 3 jaar) heb ik ook gerookt maar beduidend minder dan dat ik daarvoor deed.
Een jaar na de komst van onze Yara gingen we voor een 2e wondertje. Ik ben toen bijna gestopt met roken (rookte er nog een stuk of 5 op een dag). Helemaal stoppen lukte mij ook niet (noem het zwak maar helaas). Na 9 weken kreeg ik vreselijke bloedingen wat resulteerde in uiteindelijk een miskraam met alle nare gevolgen van dien. Maar goed een miskraam kan iedereen overkomen dus mij ook.
Vervolgens na een maand of 2 weer zwanger en weer bijna niet gerookt. Na 8 weken moesten we voor een echo naar het ZH en daar ging ik al met lood in mijn schoenen naar toe. En inderdaad het was weer mis. Heb daar een heel gesprek gehad met de echografiste. Zij vertelde me dat roken inderdaad niet goed voor je is maar dat het hier erg overtrokken wordt.
En jawel, weer 2 maanden later waren we weer zwanger. Stress alom natuurlijk, want het kan zo weer mis gaan. Weer minder gaan roken, maar zeker deze keer lukte me dat echt niet. Ik had ook echt zo'n houding van waarom zou ik het laten. Het zal toch wel weer mis gaan. En des te meer ik bezig was met in de gaten houden hoeveel ik rookte, des te meer zin kreeg ik in de sigaret. Met 8 weken weer een echo en deze keer was het wel goed. Ze konden zelfs de hartslag al met de doptone waarnemen, dus dat zat wel goed. Maar waar het niet goed zat was in mijn hoofd. Ik was wel zwanger, maar wilde er niets mee doen. Vertelde het ook aan niemand, terwijl we de vorige keren onze familie en beste vrienden wel ingelicht hadden.
Inmiddels ben ik 37 weken zwanger, let niet meer op hoeveel ik rook en gaat het een stuk beter met me. Alleen zou het inderdaad prettig zijn als niet iedereen zich met een ander bemoeit. Als ik ergens ben en ik steek een sigaret op dan zit iedereen naar me te kijken met dezelfde blik in hun ogen. Ja ik ben slecht, maar het kan me niet meer zoveel schelen. Wat ik ook al las in andere verhalen ging bij mij ook op. Ik mocht niet stoppen met roken van de verloskundige omdat ik anders teveel stress zou krijgen en dat veel en veel slechter is voor je kind dan de sigaretten die je rookt.
En wat alcohol betreft klopt het dat mensen dat niet zien als iets verkeerds. Het gebeurt me nog vaak zat dat ik ergen zit en me een wijntje word aangeboden, terwijl dat volgens de laatste onderzoeken nog veel slechter is dan sigaretten. Voor de rest is het natuurlijk wel belangrijk dat je je vitamines binnenkrijgt (zeker als je rookt want dan worden de vitamines sneller afgebroken). Maar wat is nou slechter?? Ik weet het niet. Het blijft een moeilijk onderwerp. Zeker omdat je hierin altijd 2 kampen hebt, de rokers en niet rokers (of ex-rokers). Ik merk dit thuis ook sterk, want ik ben getrouwd met een anti roker.
Wat ik eigenlijk wilde zeggen met dit hele verhaal is dat je moet doen waar je je goed bij voelt en wat voor jou op dat moment het beste is, of dat nu wel of niet roken is. En laat je niet gek maken over wat andere mensen er van vinden. Ze moeten toch altijd wat te zeuren hebben. Want wat is nou leuker dan zeuren over een ander? Dan heb je tenminste niet de tijd om over jezelf na te denken en of je het allemaal wel zo goed doet.
Veel liefs Alice