roze wolk met grijze spikkels

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,

Ik ben een hele blije moeder maar ik ben het zo ontzettend zat om alleen maar in roze wollige termen te mogen praten over Moederschap en Het Hebben Van Kinderen.
Dan vertel ik heel eerlijk dat ik soms ook niet meer weet wat ik moet doen als Heather de hele dag huilt omdat ze tandjes krijgt, of dat ik de eerste vier maanden best zwaar vond met al die gebroken nachten. Kortom van die kleine grijze spikkels in de roze wolk.
De reactie is dan eigenlijk altijd hetzelfde 'ach, dat valt toch wel mee?' Alsof je alleen maar mag vertellen dat het moederschap ge-wel-dig is en anders ben je een ontaarde moeder.

Ben ik nu gek ofzo? Niet alles is toch leuk? Poepluiers stinken nog steeds hoor, ook al zijn ze van je eigen baby!

Zo, dat moest ik even kwijt

Groetjes, KT
 
Hoi KT !
Jaaaaahaaaahaaaa, vertel mij wat ;)
Alsof je niet "mag" klagen.... pfff de 1e 3 a 4 maanden zijn ook rete-zwaar.
Hier iig wel, ook die spikkels (naja... vlekken ;) ) op die wolk.
Hier had ons uk ook nog eens het KISS-syndroom, dus dat is 24/7 huilbaby geweest..
Dan weet je het soms ook niet meer, gelukkig is dat nu (zo goed als) weg, maar dan komen er weer andere dingetjes in de plaats (tandjes ed.)

"gelukkig" kan je het dan wel weer relativeren als je zelf (eindelijk) weer eens uitgerust bent, of als het voorbij is.
Maar het is een heeeeeeeeerlijke meid, en tussen het "klagen" door, blijf ik genieten.

Groetjes Debby m/v B'Elanna (7,5 maand)
 
Ik snap helemaal wat je bedoeld hoor. Ik ben ook heel blij met mijn kleine manneke, maar af en toe...
Ik zei dat dus pas ook tegen andere mensen. Nou, ik kreeg me toch de wind van voren. Idd. dat het allemaal wel mee viel en dat ik alles niet zo zwaar op moet nemen. Tot overmaat van ramp zei er eentje: 'Zo, dus je bent het nu al weer zat!'
Nee, ik ben het helemaal niet zat alleen is het idd. af en toe een roze wolk met grijze spikkels. Hahahaha...wat origineel bedacht trouwens.
Ik zou mijn beeb echt voor geen goud meer willen missen, maar alleen maar een roze wolk...nee dus.


 
heel herkenbaar!!!!! de kleine heeft de eerste 4 mnd. bijna alleen maar gehuild en er zijn dan maar weinig mensen tegen wie je, je kunt uiten want je moet tenslotte blij zijn dat je zwanger kunt worden en een gezond kindje hebt gekregen! en nu is dat wel zo, maar moet je dan alleen maar met de leuke verhalen komen en met die eeuwige glimlach?ik geniet enorm van het kereltje en wil hem voor geen goud missen, maar als hij idd een huildag heeft is die roze wolk al gauw weer doorbrokenmaar niet te min is het een heerlijk kereltje en wordt het steeds leuker je moet heb eens zien racen met zijn zusje door de kamer helemaal geweldig!!!

groetjes susanne
 
Hoi,
Dat is ook 1 van de redenen waarom ik heb besloten om mijn boek uit te geven; er mag   ook wel eens verteld worden dat het moederschap niet altijd leuk is, zonder dat je de halve wereld over je heen krijgt.
En mijn eerste was een hele rustige baby, waardoor het voor iedereen nog moeilijker was te begrijpen waarom ik het niet altijd leuk vond.
Je mag best klagen hoor als moeder zijnde, je hoeft toch niet te gaan zitten liegen..
Sil
 
Ik denk dat echt IEDEREEN dit wel herkend! Ook de mensen (met kinderen!) die dan zo'n domme opmerkingen gaan maken...die zullen zelf ook heus wel eens deze gevoelens hebben hoor..alleen durven veel mensen dit niet te zeggen volgens mij!
Natuurlijk is het niet altijd en roze wolk! Dat kan niet! Dat is nergens volgens mij!
Ons dochtertje is echt een SUPER tevreden en lieve baby!  Daar heb je echt geen ""last" van, maar af en toe vind ik het 24 uur verantwoordelijk heid hebben van een kind gewoon al zwaar! Snappen jullie wat ik bedoel?? Je bent toch ookgebonden aan vaste tijden en je kunt ook niet zomaar even snel weg als je daar zin in hebt (dat valt me wel eens zwaar moet ik zeggen..)

En ook toen ze net geboren was: ik was laatst tegen iemand aan het vertellen (heeel eerlijk!) dat toen ze op mijn buik werd gelegt, ik niet zoiets had van (zoals je wel in ALLE bladen leest!!!) Dit is het mooiste wat me is overkomen en ik ben de pijn alweer vergeten!
Dat had ik echt niet! Ik wilde alleen maar douchen! Hahaha
Daar voelde ik me daarna best schuldig over, maar goed...volgens mij is dat ook iets wat zo geromantiseerd word!
Nu heb ik dat gevoel 100.000%, dat ze het mooiste is wat mij (ons ) is overkomen! Maar de pijn ben ik nog steeds niet vergeten
 
Hoi, hoi,

Heeeeel herkenbaar hoor, ik vond de eerste maanden na Justins geboorte vreeeeeeselijk! Ik heb echt heel veel gehuild omdat ik me helemaal overhoop geschopt voelde ondanks Justin heel erg gewenst was en is. Ik vond het ontzettend zwaar en met mijn baan erbij dacht ik echt regelmatig dat ik het gewoon niet ging trekken. Ik slik nu antidepressiva en dat geeft rust in mijn in hoofd en nu begin ik ook echt pas te genieten van het moederschap alles gaat me nu wat beter af en krijg tenminste weer grip op mijn leven. Ik kan ook best wel boos worden op vrouwen die zeggen dat ze het allemaal geweldig vinden, er zullen best wat vrouwen zijn die het ook zo ervaren maar de meeste vrouwen vinden het allemaal best  pittig maar durven het gewoon niet te zeggen dat het  soms  best wel eens tegenvalt. Deze maatschappij brengt het ook allemaal wel met zich mee we MOETEN gelukkig zijn, nou zo werkt het echt niet hoor we zijn allemaal mensen en we hebben best wel eens een klote dag of klote periode in onze levens!

Liefs,

Puk  
 
Hoi allemaal,
bij mij juist andersom hoor! Ik geniet echt iedere minuut van de dag van ze. Ik heb echt geen baal-momenten er tussen zitten. In mijn omgeving hoor ik juist niets anders dan.........die draken dit.......die draken dat. Gaan kinderen weer bij opa en oma logeren, omdat ze het zat zijn. Zitten ze nu al met hun handen in hun haren omdat de zomervakantie bijna begint.....Nee hoor, heerlijk mijn kinderen om me heen.
groetjes Anne (mama van 3)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan