roze wolk met grijze spikkels

Hoi Sil,

Dat heb ik dus ook, dit is mijn 1e... en ik heb een depressie te pakken.
Van dit soort opmerkingen gaan mijn haren dus recht overeind staan.... het enige is dat ik er niet onzeker door wordt.... gelukkig maar!!

groetjes Debby mv B'Elanna
 
Hé Debby,
Kl*te zeg, die depressie. Maar wel hardstikke goed van je dat je niet onzeker wordt van zulke uitspraken en dat je weet dat het heel normaal is om zulke gevoelens te hebben.
Nu, na mijn tweede, beleef ik alles veel anders en intenser en ben ik veel meer aan het genieten dan na mijn eerste. Maar ondanks dat, vallen er uit mijn roze wolk ook nog steeds regenbuien. Na de eerste was het een roze-wolk-breuk, zeg maar, en nu is het af en toe een buitje, gelukkig.
Ik hoop voor jou dat het snel wat beter met je zal gaan. Sterkte.
Sil
 
Wat ik me ook echt afvraag is wie het nou toch verzonnen heeft dat de maatschappij eigenlijk vind dat het allemaal zo ´n giga roze wolk moet zijn.
Mij valt het namelijk op dat als je er in je omgeving soms naar vraagt het bijna iedereen ook daadwerkelijk bijna als een roze wolk ervaart..........(zeggen ze tenminste....)
En ook ik wordt gewoon misselijk als ik zo ´n opmerkingen hoor.
Kan geloof ik maar 2 dingen betekenen; Hebben er totaal geen ervaring mee, of hebben een mega plank voor hun kop en zien het gewoon niet ofzo.
Mensen beseffen geloof ik ook niet altijd als ze zoiets zeggen wat dat voor een moeder kan betekenen.
En natuurlijk maakt je hart een sprongetje als je kindje lacht of zo schattig ligt te slapen, maar dat is het niet alleen, het is een hele verantwoording die soms super leuk is, maar af en toe ook gewoon bagger.....
 
Zal ik eens eerlijk zeggen dat ik het nu pas, (na een half jaar) een beetje leuk begin te vinden. Ik heb ook een paar keer met tranen in mijn ogen gezeten hoor.
Het is echt niet alleen maar leuk en lief!!! Echt niet! Dat kan nooit!
En ik wordt ook heel onzeker van mensen die vinden dat het wel altijd leuk is en dat je altijd moet genieten. Natuurlijk geniet ik, maar er zijn ook momenten dat ik baal.
Maar je moet je ook ineens helemaal wegcijferen. Alles lijkt om je kleine te draaien en ik denk echt wel eens: én ik dan????
Volgens mij heb je een behoorlijke schijnwereld opgebouwd als je zegt dat je alleen maar geniet.
 
hallo allemaal,

ik vind het jammer om te lezen dat sommige niet geloven in een roze wolk. En ik geloof ook best dat er moeders zijn die het zwaar hebben.
Maar ik ben zelf typische roze wolk moeder...
Ik zelf ervaar het moederschap helemaal niet zwaar of moeilijk. En ik hoor ook vaak in mijn omgeving over dat het zo zwaar is en dat baby veel huilen en derglijke. ik ben zelf heel rustig en daaom denk ik ook dat ik een hele liev tevreden en rustige baby heb en ga goed op zijn signalen in.
ik ben vanaf de geboorte nog steeds helemaal van de wereld in mijn eigen blauwe wolkje
 
Beste Heaven,
Ook jij snapt, denk ik, niet goed wat er nou bedoelt wordt met deze topic.
Het gaat erom dat iedere moeder momenten heeft dat het allemaal niet zo leuk is.
Nu komen er veel verhalen naar boven van moeders die het echt zwaar hebben en dat geldt uiteraard niet voor iedere moeder. (gelukkig maar, anders zou het menselijk ras snel uitgestorven zijn!)
Maar ik ben nog steeds van mening dat iedere moeder wel eens een moment heeft dat het niet zo leuk is. Dit kunnen hele korte momenten zijn of eindigen in een depressie, maar er bestaat geen ene moeder die het 24 uur per dag alleen maar superleuk vindt!
En ik denk, dat als je dat voor jezelf én de buitenwereld toe durft te geven, dat je dan een hele goede moeder bent; iemand die ook durft te zeggen dat ze ook tijd voor zichzelf nodig heeft.
Geloof me, als ik mezelf compleet wegcijferde voor mijn kinderen, dan was ik lang niet zo'n leuke moeder als dat ik nu ben!
En al  is het, in mijn geval, maar 2 x per week sporten, het maakt wel dat ik daarna dubbel zo hard van mijn kids geniet!
Sil
 
hallo sil

wat ik erg vind is dat een andere mening helemaal niet gerespecteerd wordt
gelukkig is niet iedereen hetzelfde!
en ervaren mensen de dingen nou eenmaal anders.
de een ziet het eeder grijs...

ik blijf erbij voor mij persoonlijk is het een grote blauwe wolk
en dat kun je geloven of niet.

en ik denk zeker dat er meer moeders dit zo ervaren
 
Hoi meiden,

zoals sommigen van jullie weten heb ik ook een behoorlijke dip gehad na de geboorte van mijn dochter. Sinds een paar weken gaat het stukken beter, ik gebruik anti-depressiva en neem weer tijd voor mezelf. Wat ik pittig vond en vind is dat ik naast moeder ook nog Esther, vrouw van, collega, vriendin, zus enz. ben.  Om daar een balans in te vinden vind ik een uitdaging. Ik heb het moederschap een hele poos als één zware opgave gezien. Nu geniet ik veel meer van mijn dochter en neem echt de dag zoals hij komt.
Mijn man en ik hebbben nu pas onze draai gevonden in het leven met een babytje er bij.
In een roze wolk, of hoe je het ook wilt noemen heb ik nooit gelooft. Voordat ik moeder werd heb ik ook moeilijke én betere tijden gekend. Net als mijn dochter hoef ik ook niet altijd happy te zijn, mag ik ook weleens janken of chagerijnig zijn, hoort toch bij het leven?
Iedereen ervaart het moederschap op haar eigen (unieke) manier, laten we daar over eens zijn,
ik heb me weleens geschaamd tegenover mezelf en mijn dochter. Maar wat de buitenwereld er van vind laat ik toch echt voor wat het is,
ik probeer zo'n goede mama te zijn als ik kan,

vind het een troost om terug te lezen dat ik niet de enige ben.........

x Esther
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan