ruzie

Hoi tess,

Weet je rustig praten met hem kan ik niet meer daarvoor zit het me allemaal veel te hoog, want hij belooft altijd dat hij het niet meer zal doen het lijkt net f ik hem ook nog moet opvoeden hij lijkt wel zo'n dwarse puber. Net als onze dochter vraagt hij op een negatieve manier aandacht van mij   maar ik heb hier genoeg van ik wil wel weer eens kunnen ontspannen en gelukkig zijn en niet altijd maar verdrietig zijn. Ik ben ten einde raad maar uit elkaar gaan is natuurlijk ook geen optie mensen zeggen altijd zo makkelijk ga dan weg bij hem maar zo werkt het niet we zijn uiteindelijk toch een gezin. Maar het is gewoon een hele moeil;ijke situatie en vooral dat je het niemand wil laten aangaan dat ik het zo moeilijk heb.Dus je kan er met niemand in je omgeving praten want de mensen om je heen bekijken het niet objectief en hebben gelijk hun mening klaar.

Liefs Ellen
 
Hey Fonske,

Ik vind het echt heel erg voor je. En ik voel me hierdoor niet onzekerder. Het is alleen maar fijn om advies te krijgen want soms doe ik me wel stoer voor maar zo ben ik niet. Ik ben bang om in de steek gelaten te worden en alleen te zijn. En ik vind mannen soms ook echt niet eerlijk. Ik zit heel de dag thuis en hij werkt en dan voelt ie zichzelf beter als mij. Nou laat mij maar werken hoor. Het klinkt misschien stom maar ik word af en toe echt gek van Tyche's gehuil en alles. Maar durf dat niet te zeggen want dan voel ik me een slechte moeder. En ik heb niemand om me heen zeg maar en het is ook af en toe wel fijn om met een volwassen iemand te praten (wat hij kan op zn werk). Laatst kwam hij thuis.. helemaal in een deuk hoe leuk het was geweest.. nou fijn!! Maar niet heus.

Ik zou het gewoon vreselijk vinden als hij een ander heeft waar ik echt bang voor ben. Ben gewoon jaloers. Maar ik zorg voor zijn kinderen (waaronder 2 uit een vorig huwelijk) en zorg dat ie (meestal) in een opgeruimd huis thuis komt. En ik weet dat ik niet altijd even leuk ben maar hij ook niet!!! En daar denkt ie niet bij na ben ik bang. Ik zou me dan gewoon gebruikt voelen.

Het erge is: ik ben echt nog kei verliefd op hem.. weet wel, de kriebels enzo. En elke keer als ie iets wat een klein beetje negatief is, over mij zegt, ben ik al helemaal verdrietig. Dit slaat nergens op want natuurlijk heeft ie ooit wel gelijk....

Dankje voor je advies Fonske.. ik ga het zeker opvolgen en wil best met hem praten maar hoe kan ik hem laten praten?.... heb je daar een idee voor? Ik hoop echt heel erg dat het tussen jou en je man weer goed komt.. is de verliefdheid voor die ander over??? Vecht ervoor en laat zien dat het het waard is om voor te vechten! Jij bent het zeker waard.. dat weet ik zeker. Je hebt altijd zulke goeie reacties op onderwerpen hier dus je moet wel een toffe vrouw zijn! Sterkte

 
Hey Ellen,
Ik snap wat je bedoelt.. als alles goed gaat willen mensen je vrienden zijn en als het wat minder gaat sluiten ze hun ogen ervoor. En hij gedraagt zich inderdaad als een puber. Maar je moet echt zorgen dat je zelf ontspant en je moet er misschien echt met iemand over praten.. als je wil mag je me mailen en soms ben ik op msn. Heb een speciaal adres aangemaakt waar mijn man niet op komt. Speciaal voor dit forum eigenlijk.. dus als je wil mail me maar

tychepeeters@hotmail.com

liefs en sterkte van Kirsten, mama van Tyche
 
Hoi meiden,

Ik wordt echt erg verdrietig als ik jullie verhalen hier lees,..
Ik stond er in mijn vorige relatie ook alleen voor, gelukkig geen kinderen toen, en was zwaar ongelukkig. Als ik dit alles zo lees herken ik erg veel en voel ik me weer verdrietig. Ik moest toen ook alles doen en hij had alleen maar commentaar en stak geen hand uit naar iets of iemand. Ik heb toen mijn verstand boven mijn gevoel verkozen en ben toen na 7 jaar opgestapt.

Nu heb ik inmiddels weer 3 jaar een relatie en ben overgelukkig. Alles is zo anders en verloopt natuurlijk en evenwichtig. Er is communicatie, humor, genegenheid, liefde, respect en begrip voor elkaar.. iets wat noodzakelijk is voor een goede relatie.
Ik mag nu eindelijk ervaren hoe het hoort te zijn en geniet er erg van, maar dat gevoel van toen wil ik never nooit meer terug!! Liever gelukkig alleen als ongelukkig met z'n twee!!  

Werk aan je relatie  en knok er SAMEN voor als je het  het nog waard vind,.. anders eens gaan nadenken over je toekomst. Je bent nu al alleen in je relatie én ongelukkig...  

Ik leef erg met jullie mee en hoop dat jullie allemaal tot een goede en vooral gelukkig beslissing komen. De kinderen merken er meer van dan je denkt...

Héél veel sterkte meiden..

Esmé mv Kay


 
 
hoi hoi ik snap hoe je je voelt ik heb het ook erg ik ben 11 sept bevalen van een mooie meid sanne maar die heeftook ruziende ouders maar dat komt door me zelf denk ik ik ben erg onzeker over me lichaam en ben bang dat die buik blijft en ik kan erg saai en moe zijn ook erg voor me man maar tog we kunen hier nix aan doen of wel soms ? ik kan nu ook weinig doen in het huishouden en dat vind ik erg voor me man want die werk ook de helledag maar er zij ook leuke dingen hoor haha xxxx corrie
 
Hoi Tess,

Dank je dat je mij ook een hart onder de riem wilt steken. Het doet me toch goed om te lezen wat je schreef.

De verliefdheid is nog niet over nee en dat maakt het zo verschrikkelijk moeilijk. Hij twijfelt momenteel heel erg of hij voor ons wil gaan vechten of met haar verder wil. Zijn verstand zegt dat hij bij ons hoort en zijn hart zegt anders. Bovendien ervaart hij enorm veel druk van buitenaf (familie) omdat zij hem allemaal proberen te laten inzien wat hij achterlaat als hij weggaat. Wat kan verliefdheid toch ook iets vervelends zijn. Vooral in ons geval. Zij is nota bene 22 jaar en Marcel wordt deze maand 38 !!! Het feit dat onze relatie al zo labiel is, is al erg genoeg, maar die verliefdheid maakt het nóg moeilijker.

Marcel is ook geen prater. Dat is inderdaad heel erg moeilijk om mee om te gaan. Ik daarentegen spreek altijd uit als iets me dwars zit. Je vraagt me of ik nog tips heb om jouw man aan het praten te krijgen, maar die heb ik dus niet. Ik kan je wel adviseren om zo'n avond niet te veel in het teken te laten staan van verplicht praten. Begin eens over de kinderen en de dingen die je dagelijks meemaakt. Al pratende kun je het gesprek een wending proberen te geven in de richting van jullie relatie en wat daar allemaal aan mankeert. Probeer in ieder geval rustig te blijven, ook als hij dingen zegt die jou kwaad of verdrietig maken. Ikzelf vind dat altijd moeilijk, omdat ik momenteel behoorlijk snel op de kast zit, maar ik probeer dan ook altijd in mezelf te zeggen dat ik rustig moet blijven en dat lukt dan wel. Maak de avond gezellig met een wijntje (of colaatje) en wat lekkers er bij. Wat kaarslicht, de t.v. uiteraard niet aan, een lekker muziekje op de achtergrond.

Mocht dit niet werken voor jullie, ga dan eens achter de computer zitten en probeer al jouw verdriet, kwaadheid, onzekerheden etc. op papier te zetten. Maakt niet uit hoeveel kantjes, maar vertrouw het allemaal aan het papier toe. Lees het daarna nog eens een paar keer door verdeeld over een aantal dagen en corrigeer het hier en daar. Vaak zie je namelijk dat je dingen op een bepaalde manier neerzet als je je kwaad of verdrietig voelt en later denk je, tjonge dat staat er helemaal verkeerd of de ander kan dingen anders lezen dan je ze bedoelt. Als je er een goed gevoel over hebt, laat het verhaal dan eens lezen aan jouw man en zeg er bij dat je het zoals je het opgeschreven nu eenmaal niet in woorden kunt uitdrukken, omdat je geneigd bent om kwaad of verdrietig te worden. Schrijf ook op dat je denkt dat hij niet meer zo veel voor jouw voelt en dat je door de zwangerschap onzeker bent geworden over jouw lichaam. Op die manier kan hij het ook eens goed tot zich laten doordringen, want misschien heeft hij niet eens het idee dat het allemaal zo erg is. Mannen interpreteren de dingen vaak toch anders dan vrouwen. Vrouwen zijn nu eenmaal veel meer gevoelsmensen.

Nou Tess, doe je best en vergeet niet dat ook JIJ er mag zijn. Iedere mens is de moeite waard, alleen beseffen we dat vaak te weinig. Ik kan me jouw gevoel zo goed voorstellen. Ik heb tot ik Marcel leerde kennen behoorlijk last gehad van een minderwaardigheidscomplex. Helaas is dat nu weer aan het terugkomen,omdat ik ook vind dat ik er niet uit zie. Ik ben er echter wel mee bezig (iedere avond buikspieroefeningen) en zodra ik stop met borstvoeding moet er zo'n 15-20 kilo af. Pffffff.....

Ik hoop zo ontzettend dat we er allebei over een half jaar om kunnen lachen en dat het allemaal weer koek en ei is. Op dit moment zie ik helaas alleen maar donkere wolken overdrijven. De tijd zal het leren....

Liefs Fonske.
 
Hey Fonske,

Ja je zit in een erg vervelende situatie. Ik weet echt niet wat ik moet zeggen maar begrijp ook niet dat dat ander meisje hem niet met rust laat. Het is natuurlijk ook niet allemaal haar schuld maar ze moet toch ook inzien dat ze dan een vent met 2 kids krijgt en dat is niet niks.
Ik vind het erg moeilijk om hier over te oordelen hoor want heb dus ook een (oudere) man met 2 kindjes uit een vorige relatie, dus ben ook niet helemaal fair. Maar dat was een heel andere situatie.
Ik hoop echt dat hij voor jou kiest want ik lees wel dat je gek op hem bent en dat je jullie relatie waard vind om voor te vechten. En laat zn familie maar lekker op hem inpraten hoor.. dan hoort ie het ook van andere. Dat ie maar niet alleen met zn verliefde gevoelens bezig is maar ook op de langere termijn denkt.
Nou heel veel succes en ik hoop dat het goed komt tussen jullie!

Veel liefs Kirsten
 
Hoi,

Ik volg jullie reacties een beetje en las dat jullie je afvroegen hoe je iemand aan het praten kunt krijgen.. Gezien mijn werk (én uit de hand gelopen hobby)  weet ik wel een paar dingetjes die je zou kunnen toepassen, echter weet ik niet of jullie op mijn reactie zitten te wachten..

Tips:

- Spiegelen: Zeg wat je ziet, bv ik zie aan je dat het je verdrietig maakt.. Ik zie dat je er emotioneel van wordt, ik zie dat je zit te piekeren, ik zie dat je kwaad bent etc..

Blijf na deze vraagstelling altijd stil en laat de kracht van de stilte werken. Dit dwingt iemand om een antwoord te geven. Dus zelf niet aanvullen of na een tijdje zelf een antwoord geven. Geen antwoord? prima,.. Hij komt er zelf wel op terug.. (en nee,.. geen zucht erachteraan.. probeer luchtig te blijven)

- Open/suggestieve vragen: Waar denk je aan? Wat voel je nu? Wat gaat er nu door je heen? Wat houd je nu bezig? Waarmee heb ik je gekwetst? Wat denk je dat de oplossing zou kunnen zijn?

Weer de kracht van de stilte laten werken.. Als je na een tijdje geen antwoord krijgt kun je hoogstens nog zeggen:"Ik begrijp best dat je er misschien niet 123 een antwoord op kunt geven.. Denk er eens over na.. Wil zo graag weten wat er in je omgaat, je begrijpen". Zeg dit rustig en vriendelijk en ga op iets anders over. Anders krijgt het weer een negatieve nadruk en voelt de ander zich gepusht.

- Positieve dingen benaderen/benoemen die wél gebeuren; Ik ben erg blij met (noem iets wat hij wél goed doet), Je maakt me erg gelukkig als je me bv even stevig vasthoud, etc etc..

Negatieve dingen voeren vaak de boventoon en worden de goede dingen snel vergeten. Probeer eens de goede dingen te benaderen en te benoemen. Soms sta je er verteld van dat dit toch heel wat meer is dan je eigenlijk dacht. Als je daarna iets noemt wat minder goed gaat, is dit vaak beter bespreekbaar omdat de ander dan toch het gevoel heeft een goed persoon te zijn.  


Om een ander dus te laten praten moet je diegene dus ook de kans geven om te praten,.. stel dus áltijd open vragen. Dus geen gesloten vragen waarop alleen maar ja of nee gezegd kan worden. Vul de ander niet aan.. Je kunt het beste, nadat de ander zijn verhaal heeft gedaan,  zijn verhaal nog eens samenvatten en vragen of je het goed begrepen hebt. Dit geeft de ander het gevoel dat je ook luistert en  geen misverstanden wilt krijgen.

Ik kan nog wel even doorgaan, maar dit is denk ik wel het belangrijkste in een gesprek.

Ik hoop dat  jullie er wat aan hebben en anders spijt het me als ik jullie nu een gevoel geef van:"Ja duh,.. ben geen dombo,.. alsof ik dat zelf niet weet!, of waar bemoeid ze zich mee.." Zie dan deze reactie als niet geschreven..

Ik wens jullie in ieder geval veel succes!!!

Esmé mv Kay  

Ps: Heeft iemand moeite met zijn gevoelens uit te drukken/leggen? Geef die persoon een schrift en laat hem het opschrijven.. Dat is vaak een heeeeel stuk makkelijker! en daarbij heeft ie alle tijd om zijn dingen zo duidelijk mogelijk te verwoorden..
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan