Tegen wil en dank toch teleurgesteld

quote: elveka reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('10-11-2005 23:25:50'));

Pfff, wat een reacties in 1 dag tijd!

Voor degenen die mijn verhaal goed gelezen hebben: heel erg bedankt voor jullie woorden.

Voor de anderen: leer toch eens lezen!!!
Ik heb niet geschreven dat ik me schaam voor mijn gevoel. Voor eerlijke gevoelens hoef je je NOOIT te schamen en dat doe ik dan ook niet. Een schuldgevoel heb ik ook  (nog) niet. Ik heb een gevoel waar ik zelf van baal, omdat ik me niet zo wil voelen. Mijn kindje is voor 100% gewenst en ik geniet van elk schopje dat ik ervan krijg. Het heeft alleen niet de sexe waarvoor een voorkeur in mijn gevoel is geslopen.

Ik heb ondertussen een gesprek gehad met mijn vk en ik lees het hier ook in de reacties: het komt zo ontzettend vaak voor! Van haar kreeg ik een compliment voor mijn realistische kijk op mijn gevoel zonder mijn gevoel teniet te doen. Ze heeft de ervaring dat dit een belangrijke sleutel is tot het verwerken van de teleurstelling en ik heb ook goede hoop dat ik mijn kindje niet alleen volledig gewenst in mijn armen kan sluiten, maar ook gelukkig zal zijn met de sexe die het heeft.
Elke dag kom ik er weer iets verder mee.

Na vandaag ben ik optimistisch dat het me zal lukken mijn teleurstelling om te zetten in blijdschap en geluk.

Bedankt,
Leontine (21w+3d)

Ik vind het woord 'teleurstelling' heel naar overkomen. Ik vind het ook wat zwaar gemaakt dat je je teleurgesteld voelt als je kindje van een andere sexe is dan dat je gehoopt had. Dat kunnen we gewoon niet begrijpen.
verder succes gewenst met je zwangerschap




 

Het spijt me zeer wat ik nu ga zeggen en als ik je ermee kwets, sorry dan.

Maar ik vind dat je je moet schamen!! Heb je enig idee hoeveel mensen er zijn die géén kinderen kunnen krijgen? Of hoeveel mensen er niet zijn die een kindje met een afwijkinge hebben?? Mijn eigen kindje heeft een afwijking en moet geopereerd worden als ze geboren wordt en ik kan er echt boos om worden dat er mensen zijn die het geslacht eigenlijk nog boven het feit stellen of hij of zij wel gezond is! Bah!

Nogmaals sorry dat ik heel naar overkom nu en bot en misschien ook kwetsend, maar je moet ook bedenken dat je met jouw tekst misschien ook anderen pijn doet!!!

Sorry Sorry Sorry.

Bren.
 
Ik kan me voorstellen dat je erg geschrokken bent van de reacties...
Maar ik denk, ik hoop, dat je die óók wel kunt begrijpen!
Werkelijk, ik probeer je niet te veroordelen (ik ken je tenslotte niet, ik ken ook je achtergrond niet) maar voor ons is het wel héél moeilijk om het te begrijpen.
Wat zit er achter om dit onderwerp zo aan te snijden, om zo open en eerlijk te zijn?
Je weet dat je deze reacties kunt verwachten. Als ik berichtje opnieuw lees, lees ik ook niet dat je niet van je kindje zult houden, maar dat je 'hevig teleurgesteld'' bent...ik kan me dat gewoon niet voorstellen als je dat kindje in je voelt leven. Ik stel me dan zo voor dat gevoelsmatig (doordat je al een band met dit kindje zou hebben) zoiets hebt van: het is gezond, wat maakt het uit... hoe kan het dat je dus wél hevig teleurgesteld bent, en het dus ook heel zwaar maakt (naar mijn idee) door je af te vragen 'hoe je er mee om moet gaan????'  
Ik krijg haast het idee dat je door je hormonen erg in de war moet zijn, of dat het aan je achtergrond ligt (wat heb je meegemaakt waardoor je zó denkt???).
Nogmaals, ik begrijp ook uit je berichtje dat je zelf baalt van je gevoelens, dus ik denk dat je ze ook best wel opzij kunt zetten en er gevoelsmatig heel blij mee kunt zijn ongeacht de sexe. Misschien dat je dit berichtje wat te snel op het forum hebt gezet??? In een soort opwelling???
Ik probeer je alleen maar te begrijpen ipv. je te veroordelen. Maar besef wel dat je heel wat gevoelens los maakt hiermee bij vele vrouwen.

 
Hehoi Titiana,
Bedankt voor je laatste reactie.
Nee, ik ben niet geschrokken van de negatieve reacties en ik kan ze ook wel enigszins begrijpen. Ik ken in mijn omgeving ook een aantal stellen die aan ’t vechten zijn om een kindje te mogen krijgen. En ikzelf ben al 38 jaar oud en heb vanaf ongeveer mijn 20e een duidelijke kinderwens. Dus ik heb ook heel lang moeten wachten. De reden hiervoor was alleen niet dat het niet wilde lukken, maar omdat ik pas op mijn 35e de man tegenkwam waar ik het gevoel bij had mijn hele leven te willen blijven. Misschien minder ernstig, maar wel ook heel moeilijk zo lang een kinderwens te hebben en het niet eens kunnen proberen.
Ik vind het dus wel een beetje onnadenkend om zo veroordelend te reageren, omdat de personen die zo’n reactie geven mijn achtergrond niet kennen. Het zou toch ook kunnen zijn dat ik lang heb moeten wachten om zwanger te mogen raken en daardoor veel heb meegemaakt. En als je dan op zo’n moment ook nog een gevoel krijgt dat je teleurstelling kunt noemen, tja, dat zou ik extra zuur vinden.
Ik ken mezelf als iemand die geniet van kinderen, jongens of meisjes, en bij wie het ook nooit uitgemaakt heeft of ze ooit jongens of meisjes zou krijgen. Beide seksen vind ik helemaal top. Daarom baal ik ook zo van dat gevoel en ben er toch heel verdrietig over. Ik wil zo snel mogelijk van dat gevoel af, zodat ik voor de volle 100% kan genieten en niet een paar procenten mis.
Daarom heb ik het bericht geplaatst. Ik denk heus wel dat ik die 100% ga halen, maar door ervaringen te vragen van anderen kreeg ik misschien ideeën waardoor ik dit sneller zou kunnen bereiken. Ik heb het dus heel bewust en zeker niet in een opwelling geplaatst. Ik ben dus niet in de war door de hormonen, die zorgen alleen maar voor flink wat andere kwaaltjes.
En je vraagt waarom ik zo open en eerlijk ben? Ten eerste kun je het meeste bereiken met reacties als je open en eerlijk bent. Maar belangrijker nog: als je open en eerlijk bent (vooraal tegen jezelf), dan kun je hetgeen je in je leven meemaakt beter verwerken. Met verstopte of verdraaide gevoelens kun je niets goeds bereiken.
Ik besef ook zeker dat ik gevoelens losmaak met mijn verhaal, maar dat doen de meeste berichten op het forum. Vreugde en verdriet.
Het was zeker niet de bedoeling om mensen te kwetsen, maar ik was gewoon op zoek naar ervaringen van anderen die mij in mijn zoektocht naar de manier waarop ik het snelst van dat teleurstellingsgevoel af zou kunnen komen wat zouden kunnen helpen. Daar is het forum toch ook voor?
Greetz,
Leontine
 
Hallo dames,

Ik heb zo eens alle berichten gelezen en ik ben ZO BOOS!! ik ben nu 6 weken zwanger en weer in 1x raak. Ik heb een gezonde zoon en daar ben ik heel blij mee. Ik ben ook heel blij met het feit dat ik zo ontzettend vruchtbaar ben. Ik vind het heel jammer dat er veel vrouwen zijn die niet zo vruchtbaar zijn als ik. En daar kan ik NIETS aan veranderen. Ik kan wellicht helpen met urine en dat soor zaken maar verder helemaal nergens mee. Ik ben hiermee geboren!!!

En nu heb ik dus ook een voorkeur. Ik zou graag een jongen en een meisje op willen voeden. Zoals heeeel veel andere moeders dat zouden willen. Maar omdat er vrouwen zijn die niet makkelijk of helemaal niet zwanger kunnen raken op de normale manier mag ik dit niet melden????? Belachelijk. Totale onzin. Ik ben ook bang voor een teleurstelling omdat ik graag een meid op wil voeden. Lijkt mij heel speciaal. En dat voel ik nou eenmaal en daar schaam ik mij niet voor. En zeker niet omdat ik ontzettend vruchtbaar ben! Of moet ik me daar ook al voor schamen en mijn excuses voor aanbieden? Aan alle vrouwen die niet net als ik in 1x zwanger zijn?

Wat een onzin...

Siets
 
Hallo Meiden,

Ik ben het helemaal eens met Leontien en Siets. Ook ik had een voorkeur nu ik voor de 2e keer zwanger ben. Ik wilde ook graag een jongen en een meid. Nou de jongen heb ik al dus als ik mocht kiezen graag een meisje.
Nu blijkt na de pretecho dat ik ook een meisje krijg, dus ik heb niets te maken met teleurstelling of verdriet of eventuele schaamgevoelens. Maar ik schreeuw het wel van de daken dat ik heel blij ben dat ik een jongen en een meisje krijg/heb.
Daarnaast vind ik dit ook heel normaal... Daarnaast mocht het niet het geslacht zijn, wat je had gehoopt, dan weet ik zeker op het moment dat je je babietje beet hebt...dat het geen donder uitmaakt...of het een knul of een meid is. Het is van jou, uit jouw geboren...daar hou je sowieso ontzettend van en zal je alle liefde geven die je maar kan geven. Tenminste zo denk ik erover!!!
Mniek31
 
Hoi,

Het is voor mij de eerste en omdat ik zelf uit een meidengezin kom ging ik er eigenlijk altijd van uit dat ik een meisje zou krijgen. Sinds een maand of 2 realiseer ik me dat het ook best eens een jongetje zou kunnen zijn! Wake-up call, haha :)

Het zou mijns inziens toch een beetje te gek zijn als je je moest schamen omdat je in je hart een voorkeur voelt, je liever geen kindje met een handicap wilt, of omdat je bijv. gemakkelijk zwanger raakt. Het is toch gewoon zoals het is. Ik vind de reactie van sommige mensen die hier zo boos en verontwaardigd op reageren een beetje buiten proporties.

Het valt me op dat zodra je zwanger bent alles rozegeur en maneschijn moet zijn. Twijfels hoort men liever niet en zowel dan niet te lang en negatieve gedachten zijn al helemaal uit den boze. Ik hoor mensen praten over een soort onvoorwaardelijke band die je bijna MOET voelen (liefst al tijdens je zwangerschap) en als hier ook maar enigzins negatief of twijfelachtig over gesproken wordt, lijkt het wel of mensen dit zien als een soort Heiligschennis. Kom op, zo zwart-wit is het toch niet. Er gebeuren zo veel dingen die het veel meer waard zijn om je heel boos, verdrietig en verontwaardigd over te maken.

Groetjes Leine (27wkn en 5 dgn zwanger)


 
Ook ik heb gezegd dat je je moet schamen, dat dat er bijhoort, dat dat een normale emotie is in mijn ogen dan.
Ik denk namelijk dat iemand die zo hevig teleurgesteld (zijn je eigen woorden) zich inderdaad moet schamen om juist straks wel te kunnen genieten en blij te kunnen zijn met je kindje ondanks het geslacht.

In een maatschappij als deze waarin alles gepland is, wordt streeds vaker gesproken over het hebben van een voorkeur. Het is zelfs zo dat men je raar aankijkt als je zegt die voorkeur niet te hebben. Omgekeerde wereld lijkt me.


Je geeft aan dat je kindje wel gewenst is, en dat is goed, want voordat je zwanger werd wist je al dat je zowel een jongen als een meisje op de wereld kan zetten.   Overigens heb ik er geen problemen mee als iemand voorkeur heeft, maar als er gesproken wordt over hevige teleurgesteld zijn dan voelt dat toch wel naar.

Er zijn ook moeders die nooit over die teleurstelling heen komen (ik zeg niet dat jij zo'n moeder bent) en dat vind ik echt vreselijk voor het kind.

Geniet lekker van je buik met baby en straks ben je vast over je teleurstelling heen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan