thuiswerkmama's of werken en maatschappij/overheid

Ja Sil, ik vind het ook altijd gezellig met jou!
En je hebt helemaal gelijkt wat betreft moeders die alleen staan...Dat is ook zo!!!

Nou, we gaan gewoon weer gezellig door met babbelen.
Doeg!!!
 
Wat een reacties zeg! Inderdaad een heftige discussie.

Laat ik voorop stellen dat een 'goed in d'r vel zittende' moeder altijd het belangrijkste is voor het kind. Of je dan thuisblijft, of 2 dagen moet werken moet je zelf weten.
Maar net als iemand voor me heb ik het zien gebeuren: Kinderen 4 dagen naar het kdv, als je vrij hebt ook, want dan heb je een keer een dag voor jezelf. En daar kan ik dus niet tegen.
Iemand die zich met 2 dagen werken prettiger voelt moet dat vooral doen, maar meer dan 3 dagen begrijp ik dus niet. Denk trouwens dus ook dat er wel degelijk een verschil zit tussen 2 dagen werken en 4 dagen werken.
Bovendien las ik ergens iemand die zei dat d'r kind maar 1 dag in het kdv was en de andere twee dagen met een oma in d'r eigen omgeving. Ja, eigen omgeving, maar niet eigen ouders. Ik denk dat niet alleen de omgeving, maar ook de ouders hierbij van belang zijn.

Ik ben van de week zelf voor het eerst twee keer een halve dag zonder kleine van huis geweest, en jeetje, wat vond ik dat toch niet leuk. Het zal ook wel een kwestie van wennen zijn, maar voorlopig vind ik het nog niets.

Nogmaals een verontschuldiging voor de ongezellige sfeer en gevoelens van veroordeling die door mijn topic naar boven zijn gekomen, maar was gewoon erg benieuwd hoe erover gedacht werd.

Groetjes Liesje


 
Zo ik geloof dat iedereen klaar is met discussieren, maar daar kom ik nog.

Ik vind dit soort onderwerpen heerlijk om over te lezen en praten!  Naast luchtige onderwerpen is dit ook gewoon leuk!
Het lijkt allemaal zo persoonlijk te worden, maar we moeten hier toch ook gewoon over kunnen schrijven! Van mij mag er meer van dit soort onderwerpen komen.

En ik ben zeker niet gekwetst door alle dingen die er geschreven worden. Je moet maar zo denken, iemand tikt zijn gedachtengang in en op schrift staat het nu eenmaal heftiger dan als je het op een luchtige toon zou zeggen.
En iedereen wil graag hun keuze 'verdedigen'.
Ik werk ook en mijn vriend ook. We proberen het met elkaar op te lossen en dit jaar dankzij het ouderschapsverlof (ja, dat is er ook nog!   Heerlijk...gedeeltelijk betaald verlof..) kunnen we het samen regelen. één kort dagje  is mijn moeder er, verder of mijn vriend of ik.  
Ik werk omdat:
* er geld verdiend moet worden. We wonen in een normale eengezinswoning, maar wat een hypotheek!
* Ik lang gestudeerd heb en er dus geinvesteerd heb in mijn 'carriere'.
* wij ons willen blijven ontwikkelen
* contacten buitenshuis
* Ik mijn dochter wil meegeven, dat je als vrouw onafhankelijk moet kunnen zijn van je partner, dat een moeder gewoon kan werken en compleet gelijkwaardig is met de man op elk gebied: ontwikkeling, sociale contacten, verzorging kind, huishouden.
* mijn partner daarom ook thuis kan zijn bij onze dochter. hij vindt het ook heerlijk om thuis te zijn, waarom zou ik dan hem dat niet gunnen?
* en toevallig verdien ik meer dan mijn partner...

En iedereen probeert dat op zijn manier te regelen. Mijn moeder was ook in mijn jeugd thuis, maar zij zegt dat ik gewoon moet blijven werken en het samen met mijn vriend moet doen. Dat is het voorrecht van de moeders van nu.
Ik kan het zo regelen dat ik veel thuiswerk 's avonds en soms helaas ook 's nachts (dan is mijn vriend de dag erop wel thuis..). Dus overdag veel bij mijn meisje. En ik hoef ook geen geld terug van de belasting. Ik heb immers geen kinderopvang nodig. En als ik dat volgend jaar wel nodig zou hebben, dan is het fijn dat er ko is. Wees blij met goed georganiseerde ko die aan veel regels moet voldoen.
En de overheid wil nu eenmaal stimuleren dat er ouders gaan werken, om alle redenen die al eerder hier genoemd zijn. Prima toch!
Al hoewel mijn hormonen schreeuwen (gillen) dat ik thuis moet blijven, lekker elke dag bij mijn meisje, ik doe het niet. Om alle redenen die hierboven staan.

Prima opgelost zo. Ik heb niets te klagen.
En nu ga ik slapen (weer gewerkt achter mijn computer en dit is heerlijke ontspanning, ook zo'n gevoelig onderwerp)

groetjes,
Sabine
 
Daar heb je gelijk in Sabine, op het scherm kan het ook nu eenmaal anders overkomen dan dat de bedoeling is... en dat probeer ik mezelf ook voor ogen te houden.
Ook bij mij komen de woorden soms rottig mijn srtot (nou ja... toetsenbord) uit.

Ik ben het trouwens met sommige punten van jou niet eens, ik vind dus niet doordat ik werk een "gelijkwaardig" persoon ben.
Bij ons zijn de centen 1 pot nat... de ene keer verdient mijn man beter en de andere keer ik. Bij ons zit het gelijkwaardige in hoe je elkaar behandeld, en hoe je elkaar respecteert. En dat zit hem niet in wie wat/wanneer of hoe doet. Dat doet er voor mij niet toe.

Ik vind dat dat door de maatschappij een (te) grote druk ligt wat dat betreft, het is dat er geld verdient MOET worden... want mijn hobby zal het nooit worden!

Groetjes Debby mv B'Elanna
 
Blijft wel een actieve discussie zo.
En ja, het houdt het ook wel een beetje spannend zo. Iedereen die het met elkaar eens is, wordt ook zo saai.

Ik moet eerlijk zeggen dat werken voor mij wel een soort hobby is. Ik vind het erg lekker om er even tussenuit te zijn en het geld is mooi meegenomen en vaak toch ook wel nodig.
Verder vind ik het persoonlijk ook erg fijn om niet financieel afhankelijk van mijn vriend te zijn. Als ik wat leuks zie, kan ik het gewoon kopen, zonder verantwoording aan mijn vriend te hoeven afleggen.
Fijne dag allemaal, wij gaan lekker naar de Efteling vandaag!
Sil
 
Ik vind dat er sowieso een te grote druk ligt op moeders; als 'men' vraagt wat je doet dan is het antwoord dat je als moeder geeft hoe dan ook fout.
Werk je niet dan kijkt 'men' je stomverbaast aan en word je gezien als een 'domme muts die niets te vertellen heeft'. Werk je wel dan moet je jezelf verdedigen en uit gaan leggen hoe goed de ko geregeld is.

Echt bélachelijk, je kan deze discussie niet winnen, wat je ook doet! Lang leve de keuze vrijheid en lang leven respect vóór die keuzes!

Hihihi, las het net over, wel een beetje bevlogen (om het mild uit te drukken) , sorry, maar ik word soms zo moe van al dat veroordelende... Niet zo zeer hier hoor!

Groetjes, KT.
 
Zo is het wel leuker om erover te praten. Gewoon ieder z ´n eigen mening geven, zonder veroordelingen.  Ik vind het ook echt wel interessant om iemand anders zijn motivatie te horen waarom die bepaalde keuzes maakt
Ik werk omdat ik het leuk vind (het maakt de vrije dagen ook zo bijzonder....). Thuisblijven met de kleine vind ik heeeerlijk en daar geniet ik met volle teugen van, maar werken buitenshuis geeft mij een hele andere voldoening. Het draagt zeker bij aan mijn persoonlijke groei en daar word ik blij van . Bovendien redden we het financieel niet met 1 salaris. Bij oma een dag per week vind ie heerlijk en ook op het kdv 1 dag vindt ie prima! Mijn man is ook om de week 1 dag thuis met Emre. Wij hebben een goede balans gevonden tussen werk en thuis zijn met de kleine. Gaat prima zo

groetjes
Mie
 
Hier nog iemand die nu pas reageert.
ik vond het vorig jaar voor mezelf een moeilijke afweging of ik helemaal zou stoppen met werken (buitenshuis dan, he) of toch nog parttime zou doorgaan. Wij hebben nl.  7 jaar moeten wachten voordat ik zwanger werd. Aan de ene kant vond ik dat nu het dan eindelijk zover was, ik ook ten volle van het kindje zou moeten gaan genieten en het alle aandacht geven. Aan de andere kant was ik ook bang dat ik in een gat zou vallen w.b. sociale contacten, ik ben nl. niet zo burenkoffiedrinkster.
Voor het geld zou het niet hoeven, omdat m'n man een goede baan heeft. Maar dat betekent ook dat hij niet  minder kan werken zonder een stap terug te doen.  Het gevoel dat ik minderwaardig zou zijn als ik niet werkte speelde niet. We waren en zijn veel te blij met ons wondertje!
Een kdv wilde ik om bovengenoemde reden niet. Natuurlijk hebben kinderen het daar goed en wordt er goed voor ze gezorgd, maar ik vond dat wijzelf de zorg op ons moesten nemen of iemand die dicht bij ons staat. Zonder dat ik het er met m'n moeder over gehad had, bood zij aan een dag in de week op te passen.
Uiteindelijk wist ik het zo te regelen dat ik ook gedeeltelijk thuis kan werken (nu nog op maandag als Naomi slaapt. En als dat niet meer lukt, op een avond).
Het is een goede keus geweest; m'n ouders genieten erg van die ene dag, en ik geniet die dag erg van de contacten met mijn collega's en het eventjes wat anders zijn dan 'mama'. en ik ben ervan overtuigd dat Naomi het die dag heel goed en fijn heeft. Zou dat niet zo zijn, dan zou ik meteen stoppen.
Maar het is wel een keuze die ieder zelf maakt; in de familie hebben we ook mensen die graag zouden stoppen met werken maar voor wie dat finaniceel niet haalbaar is (en dan gaat het niet om de luxe) en die mij weer niet snappen dat ik toch ben doorgegaan. Een van de vorige schrijfsters zei het ook al: het is, hoe je het ook doet, voor een ander toch vaak vreemd en je moet je keus verdedigen

Wilmi
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan