tijdelijk uit elkaar

A

ANONYMOUS_USERNAME

helaas komt er nu een topic die ik eigenlijk liever niet geplaatst had maar het moet er ff uit.
het gaat niet goed tussen mijn vriend en mij.
we hebben om de zoveel tijd zo'n ruzie dat het tot slaan aankomt.
dit gebeurt steeds vaker de laatste tijd.
ik weet niet hoe het allemaal nog gaat, met woonruimte en geld want ik heb niks, geen baan, geen uitkering.
vanavond gaat mijn beste vriendin een week op vakantie.
ik zou voor haar katten zorgen die 2 keer per dag medicijnen nodig hebben.
nu is het besluit genomen dat ik een week met mijn kleine meid daar ga zitten.
ze heeft gelukkig een eigen huis dus hoef niks te delen en ruimte genoeg.
een week geen contact met mijn vriend, dan moet ik weer terug en ben benieuwd hoe het dan gaat. veel nadenken en na die week een besluit nemen of we definief uit elkaar gaan.
gister heeft hij me weer geslagen, zomaar zonder duidelijke reden deze keer.
het is een taboe maar ik gooi het er nu uit.
als ik weet hoe ik weg kan hier voorgoed pak ik mijn spullen en ben ik voorgoed weg. het lijkt me wel heerlijk. geen ellende meer, maar het is niet zo makkelijk.
ik sta niet meer ingeschreven omdat we een huis hebben gekocht.
dat staat op onze namen en ik kan me niet zomaar terug trekken, dan komen er kosten voor de notaris om alles naar 1 persoon te zetten en dat kan ik niet betalen, Michel, mijn vriend wil het niet betalen.
te koop zetten is wel mogelijk maar we zullen er sowieso verlies opdraaien en dan zit ik met een enorme schuld die ik niet kan betalen.
een uitkering zal ik denk ik niet krijgen zolang ik dit huis heb want ik heb nu tenslotte eigen bezit en dat moet je geloof ik eerst opmaken voordat je wat krijgt.
en Michel gaat me niet verzorgen.
ik zit dus met een groot dilemma want het zal zo'n 5 jaar duren voordat ik een huis krijg en hier 5 jaar zitten en klappen krijgen is ook niet goed.
Alana is nu nog klein, ze zal dit later niet meer weten als ik nu weg ga.
een kind van bijna 5 begrijpt meer van verdriet en ellende tussen ouders denk ik.
ik slaap vannacht nog op de logeer kamer en morgen ben ik weg tijdelijk.
ik maak me zorgen om de toekomst, ik kan toch geen dure kamer gaan huren?
das veels te klein voor Alana en mij.
het is veel gevraagd maar heeft iemand tips voor deze onmogelijke situatie van mij?
er zijn vast toch vaker vrouwens geweest in zo'n situatie als dit. die hebben het ook gered, maar hoe? ik moet weten hoe, ik word gek van verdriet hier.
ja ik stort mijn hart hier uit maar dan ben ik het ff kwijt...


groetjes Miranda
 
Och Miranda,

wat vervelend zeg, da's echt balen. In ieder geval meid zou ik als ik jou was me financieel niet tegen laten houden om weg te gaan als hij je mishandeld.

Ga eens naar een bruo voor rechtshulp, want meneer kan wel zeggen dat ie dingen niet wil betalen, maar als jij het niet kan betalen, dan moet ie wel.

Tja en ik zou in ieder geval een baan gaan zoeken, want al blijf je nu, met een baan is het toch makkelijker om voor jezelf te kiezen.
Ga eens praten met je huisarts die kan je ook vertellen waar je heen kan met je verhaal.

Ik wens je heel veel sterkte.

Miep
 
Wat vreselijk allemaal zeg. Kan me voorstellen dat je het kwijt moet en om hulp verlegen zit. Volgens mij is huiselijk geweld strafbaar en zou je dus aangifte kunnen doen. Als je dan toch daar bij de politie bent, kun je gelijk vragen naar het adres van een blijf-van-mijn-lijf-huis. Dan zit je in elk geval tijdelijk gehuisvest. Verder kun je misschien bij je ouders of andere familie terecht of ligt dat lastig?
Ook kan het zijn dat je door een scheiding voorrang krijgt bij een huurwoning maar dat weet ik niet zeker.
Al met al is het natuurlijk niet leuk wat er aan de hand is en het mooist zou zijn als jij en je vriend weer op goede voet samen zouden kunnen leven (zoals wellicht in het begin van jullie relatie). Is dat nog mogelijk of zie je daar geen kans voor?
Heel veel sterkte toegewenst.

Ida
 
hallo

ik heb helaas geen tips voor je (ik heb het gelukkg nooit meegemaakt)  maar ik zou als ik jou was inderdaad even goed gaan nadenken wat je moet doen en wat het beste is voor jouw en je kind.

heel veel succes en sterkte toegewenst!!!!!

en als je weer een keer wat kwijt wil gewoon doen!! dat lucht altijd op

groetjes chantal   mv stef 27 02 2007
 
Hoi miranda.

Wat goed van je om dit zo te vertellen.
Ik persoonlijk heb geen ervaring ermee met wat jij doormaakt maar mijn moeten had een hele slechte relatie waarbij ze regelmatig mishandelt werd.
Ik werd hierbij vaak snachts gebelt dat ik haar moest ophalen of dat ze zo erg geslagen was dat ze bewusteloos was en   dat ze voor de zoveelste keer was gegijzelt was.
Maar weet je nu wat het vervelende is het is zo moeilijk om weg te gaan.
Mijn moeder is het uiteindelijk gelukt ze had eindelijk zelf doorgekregen dat hij niet van haar hield anders slaan ze niet.
Het is iets waar je heel sterk voor moet zijn om eruit te komen.
En zo te horen ben jij hiervoor sterk genoeg voor.
Je hebt nu vechtlust voor 2 voor jezelf en voor je kindje.
Het is goed van je dat je ze in bescherming wilt nemen hiervoor en dit moet ook.
Ik snap je zorgen hierover want hoe moet het nu verder.?
Er zijn in nederland blijf van mijn lijf huizen die je hierbij kunnen helpen maar hier moet je dan zonder weten van je man heengaan want veel vrouwen zitten daar ondergedoken.
En je moet toch proberen bij een woonstichting in je buurt en het allemaal uitleggen vaak kom je dan op een urgentielijst vooral met een kleine.
ook is er een telefoonnummer wat je kunt bellen 09001262626.
Ook kun je even op de website kijken van www.stophuiselijkgeweld.nl
Je doet er heel goed aan om even apart te gaan wonen kijk goed wat je mogelijkheden zijn bel ook eventueel naar de rechtswinkel over wat je rechten zijn.

Heeeel veel succes,
Groetjes jolene

 
Hallo Valentijnszwangere

Wat verschrikkelijk voor je
Ik heb helaas ook geen tip voor je
Wat ik wel weet is dat ik me niet laat slaan
Maar ja ik heb het nooit mee gemaakt dus ik kan makkelijk praten
Ik hoop dat je in die week alles goed kan overdenken en misschien dan een goed gesprek met je man kan hebben
 Ik hoop dat je relatie sterk genoeg is om er samen uit tekomen
hopelijk  kun  je hulp krijgen van familie en of vrienden die je kunnen steunen
ik wens jou veel sterkte toe

Groetjes Monique

 
Hoi valentijnszwangere,

allereerst natuurlijk heel erg voor je dit allemaal.
Een hele goede vriendin van mij heeft eigenlijk in  een soort zelfde situatie gezeten.
Ze was 4 jaar samen met haar toenmalige vriend, samen een huisje gekocht en na een tijdje raakte ze zwanger. In de gehele relatie had hij eigenlijk wel losse handjes en er was eigenlijk vaak niet eens een aanleiding waardoor de ruzie begon of hij haar sloeg, maar dit gebeurde wel steeds vaker.
Het leek heel even goed te gaan na de bevalling  maar na 4 maanden begon het opnieuw en heeft hij haar een aantal keer zo erg mishandeld dat ze hele stukken niet meer weet van wat er gebeurt is.
De buitenwereld wist eigenlijk niets en daarom wil ik je zeggen dat het al hartstikke goed van je is dat je hiermee naar buiten komt en erover praat.
Je hebt er inderdaad gelijk in dat je kindje nu nog klein is en er nu minder van mee krijgt dan wanneer je deze stap over 5 jaar neemt.

Maar om even terug te komen op je vraag of er mensen zijn met tips....wat al vaker is genoemd kun je naar het blijf-van-mijn-lijf huis gaan, deze mensen kunnen je vaak al een heel eind op we helpen.
M'n vriendin heeft toen, wat hier ook al genoemd werd, een urgentieverklaring gekregen via de woningbouw. Hierdoor had ze al vrij snel een woning.
Je kunt iig naar de rechtswinkel om informatie in te winnen....en ik zou contact opnemen wat betreft een uitkering...je zal vast ergens recht op hebben.



 
ontzettend lief van jullie allemaal.
ik ga liever toch geen aangifte doen, ik heb hem natuurlijk ook wel eens een klap terug gegeven, ik gooide het op zelf verdediging en dat was het eigenlijk ook maar als ik aangifte doe dan zal hij dat ook doen, ik ben zo bang dat instanties zeggen dat we allebei slechte ouders zijn en Alana weg moet.
ik heb mijn dochter nooit iets aangedaan, ben nog niet eens boos geweest op haar.
het zal altijd Michels woord tegen het mijne zijn, en die stress zal ook niet goed zijn.
ik weet het gewoon niet meer. en om Alana nou weg te houden bij haar vader als ik naar een blijf van mijn lijf huis ga, tja mijn katten zitten hier ook, ben bang dat hij de katten iets aan doet. en ze kunnen nergens anders heen, heb ik al geinformeerd.
bij het asiel zullen ze rustig naar een ander baasje moeten als die er komt en zie ik ze nooit meer.
als ik maar geld kan krijgen een uitkering ofzo dan kan ik misschien een grote kamer huren en heb ik in ieder geval een dak boven mijn hoofd.

liefs Miranda
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan