tips tegen pijn bij de bevalling

A

ANONYMOUS_USERNAME

Beste bezoekers van deze site,

In het maandblad KINDEREN willen we binnenkort een productie brengen met veel gouden tips die helpen tegen de pijn bij een bevalling. Heb jij een tip? Geef die dan door aan: g.kleijne@jongegezinnen.nl. Wie weet, lees je dan binnenkort jouw tip in KINDEREN.
 
Sinds gister is me het angstzweet uitgebroken, ik ben 36 weken zwanger en heb ontzettende last van harde buiken, om het kwartier, en af en toe een voorwee. Het kind is inmiddels al meer dan 6 pond, en ik ben zo bang dat er wat mis gaat bij de bevalling.
Vorige week heb ik al gedroomd dat ik een dood kindje inmijn buik had, mijn schoonmoeder is 3 weken geleden heel onverwacht overleden, en gister had ik knallende ruzie met mijn moeder. Echt, mijn vertrouwen in de bevalling is gedaald tot 0.
Waar ik nog het meest bang voo rbenis dat ik op een gegeven moment in paniek raak dat ik denk dat het niet goed gaat en dan de volkomen irrationeel word.
Ik weet me echt even geen raad meer...
 
Hoi Anoniempje, Rot voor je zeg! Stom ook van je moeder om het op een knallende ruzie te laten aankomen terwijl jij hoogzwanger bent. Zij zou beter moeten weten en zelfs als jij onredelijk bent het nu even moeten laten gaan. Dromen over de dood duiden op een nieuw begin en niet op de dood als het einde van het leven. Ik zou me daar dus ook niet te druk over maken.

De paniekaanvallen herkent denk ik iedere zwangere wel tegen het einde. Het enige wat mij helpt is om als de paniek op komt zetten die heel bewust weg te duwen en aan andere dingen denken. Niet makkelijk maar het helpt wel! Verder denk ik maar liever helemaal niet over de bevalling na maar liever aan het moment dat de kleine op mijn buik ligt en me aankijkt. Dat lijkt mij zo overweldigend mooi moment dat nare gedachten snel verdwijnen!

Veel sterkte en succes!
 
Hio,

Heb geen supertip tegen pijn, maar wat mij heeft geholpen was de gedachte: HET IS VAN VOORBIJGAANDE AARD!!!!
Doordat ik werd ingeleid kreeg ik een ware weeenstorm met weinig/ geen tijd om bij te komen van de vorige wee en moest me echt voorhouden dat er hoe dan ook een eind aan zou komen.

En dat was ook zo met een geweldige zoon als 'resultaat' enne het cliche is waar: die pijn vergeet je echt natijd!
 
De eerste bevalling was vreselijk. Hij moest worden opgewekt omdat ik 18 dagen overtijd liep en al wel 4 cm ontsluiting had. Na een hele dag flinke weeën had ik 1 cm meer. Toen kreeg ik een ruggeprik. Toen zat ik binnen 3 uur op de 8 cm en werd de ruggeprik weer uitgezet. En toen schoot het niet meer op. Wat bleek, ze lag verkeerd en het werd een keizersnee!! Hoe positief ik ook dacht, niets hielp, ookal stond ik heel onbevangen tegenover de bevalling. Ik heb hier nog maanden last van gehad.
In juni ben ik van de tweede bevallen. Ook nu deed het pijn, maar het schoot tenminste op. Binnen 11 uur ben ik op een natuurlijke manier bevallen van een dochtertje, en nu was ik misschien de pijn niet meteen vergeten (nu wel), maar de euforie toen ik haar zelf aanpakte maakte alles goed!
Eén tip. Ga mee met de wee, verzet je er niet tegen. Wanneer je je ertegen verzet gaat het langzamer en ben je bewuster van je pijn.
De weeën op het eind waren een stuk heftiger (te zien op ctg), maar deden minder pijn omdat ik zo in mezelf gekeerd was en meeging in de pijn.

groetjes,
Willemijn
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan