Topic voor ervaringen en bezig met IVF/ICSI

J

Johanna82

<div class="bbp-reply-content">

Hee!

Ik ben 34, bijna 35 en mijn vriend ook. Sinds vrijdag weten we dat mijn vriends zaadkwaliteit niet best is. Natuurlijk zwanger worden: die kans is zo klein, dat we nu meteen doorgeschoven worden naar icsi. Poeh, ik vind het behoorlijk schrikken! Ik heb zelf een zeer regelmatige cyclus, eisprong, menstruatie, alles erop en eraan. Of er verder bij mij wat schort, dat weet ik niet, want dat testen ze nu niet meer.

Maar zijn zaad is dus dusdanig slecht, dat iui of zelfs ivf geen optie zijn. In feb gaan we naar het ziekenhuis voor de intake.De medische molen, kijk dat kan ik ook lezen en horen van de artsen. Hoewel ik ook graag jullie ervaringen daarover hoor. Wat werkte voor jou wel of niet?

Wat zijn jullie ervaringen met IVF/ICSI? Wat zijn jullie ervaringen met de hormonen? En ook: hoe houd je je relatie ok? Want ik vind het nogal wat. Gelukkig kunnen we goed praten, maar de beslissing om dan nu na 1,5 jaar zelf schieten in een keer naar icsi over te gaan…

Hoe heeft het jullie relatie beïnvloed? En jouzelf? En hoeveel pogingen hebben jullie gedaan? Zou je het proces nog een keer starten met wat je nu weet?

</div>
 
Hallo,

Juni 2016 zijn wij begonnen met hormonen. Hier hebben we helaas mee moeten stoppen ivm overstimulatie.

september opnieuw begonnen met hormonen (lagere dosering) en hebben we ook een punctie gehad. Er waren 8 eicellen waarvan 0 bevrucht. Geestelijk zat ik er op dat moment helemaal door heen. De volgende middag werden we gebeld met het nieuws dat er toch 2 bevruchtingen hadden plaats gevonden en waren uitgegroeid tot top embryos! 2 dagen daarna volgde de terugplaatsing.

Eeste verse terugplaatsing meteen zwanger maar helaas is dat 27 november een miskraam geworden. 16 januari hebben ze het laatste eitje teruggeplaatst en zit nu op wachtdag 12 (vanmorgen getest en helaas negatief, hoop dat het nog veranderd)

Het traject is zwaar maar het is mij heel erg meegevallen. De punctie was niet fijn maar in mijn ogen niet pijnlijk. Na de punctie heb ik wel last gehad.

Het ergste vind ik de wachtdagen! Word echt gek van mezelf.

de reden dat het bij ons niet lukte was extreem slecht zaadkwaliteit (dat was ook de reden dat er geen bevruchting was) en ik heb PCOS.

heel veel succes met jullie poging!
 
Mocht deze poging mislukken dan gaan we direct door met de volgende. Emotineel is het erg zwaar maar de gedachte dat wij nooit kinderen zouden krijgen maakt me nog meer kapot.
 
Dank voor het reageren! Vergeet mijn vraag bij het andere topic.

Jeetje, wat heftig lijkt me dat! Lijkt me pittig om eerst zo blij te zijn en dat het dan toch nog afgebroken wordt.Ik duim heel hard dat het nu raak is en blijft.

Ja, die wachtweken vind ik nu ook al killing, de eerste maanden is dat nog te doen, na 1,5 jaar heb ik er echt genoeg van. Ongeduldig. Ja, ik weet het. Pfff. Wil al zoveel jaar kinderen en dan nu een hele fijne partner gevonden, en hij blijkt verminderd vruchtbaar. Ik hoop maar dat het goed komt. Ik duim dat je over een paar dagen een positieve test in handen hebt!

Ja, het lijkt mij ook zwaar. Maar eerlijk gezegd vind ik het dat nu ook al wel. Dat gekunsteld sex hebben op het juiste moment heeft de lol er ondertussen wel uit gehaald. Je verwacht gewoon niet dat je zelf icsi nodig gaat hebben om zwanger te raken. Zeker omdat mijn menstruatiecyclus altijd zo regelmatig is.

Ik begin er langzaam aan te wennen dat het weleens zo kon zijn dat we geen kinderen krijgen. En wat we dan met ons leven willen doen. We hebben nu een huis gekocht en verbouwd zodat het een topplek voor kinderen etc. is. Beetje zinloos als we die niet krijgen alleen. We gaan het zien. Ik wens jullie in ieder geval veel sterkte!

 
Dankje wel ik hoop ook dat het nu gelukt is en anders ga ik vol goede moed het volgende traject in!

het is echt vreselijk het ongewenst kindeloosheid. Wij zijn inmiddels ook al 3 jaar bezig :'(.

en dat van je huis.. ja begrijpelijk. Je wilt op alles goed voorbereid zijn. Aangezien ik al best ver was (miskraam kwam met 11 weken) hadden wij de kamer ook al helemaal opgeknapt en de kinderwagen en kamer al besteld... die klap komt dan extra hard aan. Helemaal als je dus je bestelling van de kamer ect. moet annuleren...

je heb het niet zelf in de hand. Probeer zo min mogelijk stress te hebben en heb het volste vertrouwen erin! Want eerlijk de reden dat het niet lukt is wel "gunstig" ze kunnen tegenwoordig zoveel. Het zaad van mijn parnter was zo slecht dat op het moment van bevruchten er geen zaadcellen waren! Ze hebben toen zijn zaad gewassen en kwamen ze er een enkeling tegen (maakte me niet heel druk daarom aangezien we ook inevroren zaad hebben).

 
Hoi...

Wij zij dec 2015 begonnen met het hele traject inderdaad ook omdat mijn man weinig zaadcellen heeft ook gelijk aan icsi begonnen! Wat bij ons nogal als schok binnen kwam aangezien we al een hummeltje hebben en bij poging 1 gelijk  natuurlijk zwanger!

1 punctie gehad met 7 bevruchte eitjes wat eel netjes is en na 3x niet gelukt zat ik er wel door heen en begon ik te denken dat het aan mij zou liggen want tja die eitjes bleven toch niet zitten bij mij?! Het is psychisch zwaarder dan lichamelijk vind ik zelf maar begon men zoontje steeds meeer met de dag te waarderen!

Ondertussen waren wij al bezig met het bouwen mvan een echt groot huis met 3 kinderkamers wat me ook echt tegen ebgon te staan want die kregen we toch nooit vol!

4e terugplaatsing had ik besloten daarna rust te nemen en ff daarna niks te doen.. krijgt toch telkens hormonen etc binnen waar ik erg moe van werd.

Gelukkig isdat rustmoment nooit gekomen en was ik zwanger.. heb nog nooit zoveel gejankt op een dag en omgeving die wist dat we ermee bezig waren wisten welke dag we moesten testen dus wisten het ook gelijk.. minder leuk ala geheim houden maar op dat moment kon ik het wel van de daken schreeuwen!

1e echt rond 7 weken gehad en was natuurlijk spannend ofalles goed was  maar ik was ervan overtuigd aangezien ik al kots en kots misselijk was en dat was toch zeker niet voor niks.. nu be  ik duz 31 weken zwanger van een eeneiige tweeling



Er is dus hoop.

Succes
 
Hee dames,

Dank voor jullie ervaringen! Gefeliciteerd, Karlijn! En nu dus zwanger van een tweeling? Dat is dan helemaal bijzonder! Of komt dat bij icsi vaker voor?

Ja, vooral emotioneel lijkt het me zwaar. We hebben nu ook echt zoiets van damned if you do, damned if you don't. Want als een van ons nu zegt: we willen dit niet, dan krijgen we geen kinderen. Maar we kiezen wel voor een behoorlijk zwaar traject ook zo, wat volgens mij ook niet bevorderlijk is voor je relatie :S Hoe hebben jullie dat vol gehouden?
Hoe hebben jullie de hormonen en medicatie ervaren? Waar hadden jullie last van? Ik lees vooral veel vermoeidheid, misselijkheid en schommelingen in humeur. Hoe lang duurt een traject eigenlijk van start met medicatie tot eerste terugplaatsing? Waar in je normale cyclus start je met hormonen etc?

Ik voel eigenlijk al wel aan komen dat we dit gaan doen. Liever strijdend ten onder dan niet geprobeerd. We zijn nu pas 1,5 jaar bezig eigenlijk. Al wil ik al meer dan 10 jaar kinderen. Heb je eindelijk een fijne vent gevonden, dan dit weer! We gaan direct van zelf natuurlijk, naar icsi. Wat ik ook best wel heftig vind eigenlijk. Ik kijk niet uit naar het hele ziekenhuistraject en het gedoe aan je lijf. Maar ik zie toch het meeste op tegen wat het met onze relatie gaat doen. Ik vind het nu al niet perse heel leuk meer met sex op de planning. en elke keer twee weken wachten, waarin je niet durft te hopen, maar ook niet negatief wilt zijn. Als jullie tips hebben, graag! We praten er nu in ieder geval open en gaan binnenkort ook met vrienden praten die dit proces hebben doorgemaakt en nu een kindje hebben.

Happy, ik duim nog steeds voor jullie! Hopelijk goed nieuws!
En dank voor het delen van jullie verhalen, dat helpt ons bij het maken van een keuze.
 
Ja nu zwanger van een tweeling.. er was maar 1 eitje terug geplaatst dus kans is niet heel groot dat je dan een tweeling krijgt.. bij meerdere eitjes bij 1 terugplaatsing natuuelijk wel meer kans!

Het is pittig maar blijf praten en blijf ook vooral leuke dingen doen zodat je er ff niet aan hoeft te denken!( wat erg moeilijk is natuurlijk)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan