Traumaverwerking na de bevalling.

@ Mariska: gefeliciteerd meid! Hoop dat je een fijne zwangerschap hebt en dat je bevalling soepel gaat verlopen, dat is je gegunt na de eerste keer!

@ Tine: bedankt voor de tip! Die ga ik zeker onthouden.
Heb inmiddels gesprek met de klinisch verloskundige gehad, die de bevalling in het ziekenhuis begeleidde......he tis fijn om de harde feiten op papier te zien staan en een expert te horen zeggen dat het inderdaad een heel zware bevalling was. Maar wat zij ook zei, en zo voel ik het ook, is dat ik nog steeds met mijn "gevoel" blijf zitten, en die kan je niet wegnemen door harde feiten.
Dus dinsdag zoals gezegd een afspraak met een therapeut die gespecialiseerd is in trauma verwerking........ik ben benieuwd! Hoop dat het me weer oplucht, want gisteravond was het weer raak qua huilbuien........

Lieve mensen bedankt voor jullie lieve reacties, meer reacties blijven natuurlijk welkom en ik zal mijn ervaringen hier neer blijven zetten als ik er aan toe kom.
Misschien help ik er nog een ander mee............
 
Hoi Rimke,
Als je je ervaring met iemand kan delen die je kan helpen met het verwerken, DOEN!

Mijn 2de bevalling was ook een hel, maar heb dit eigenlijk nooit verwerkt. Ach, uiteindelijk is het toch goed gekomen, moet me niet zo aanstellen, enz, enz.
De afgelopen 5 jaar heb ik niet normaal over de bevalling kunnen praten, ik barsten steeds in huilen uit. Toen ik in het begin van deze zwangerschap naar de verloskundige ging, kon ik niet meer stoppen met huilen. Naar mijn idee zijn er tijdens mijn zwangerschap inschattingfouten gemaakt, maar dit is toen door de verloskundige ontkent en gebaggetalisseerd, waardoor ik me helemaal niet meer serieus genomen voelde. Ik ben niet echt een prater, maar ik heb toen regelmatig aangegeven dat ik me niet goed voelde en dat ik het niet vertrouwde. Gelukkig had ik deze keer een hele lieve verloskundige (die 5 jaar geleden net begonnen was in de praktijk en het begin van deze bevalling heeft begeleid). We hebben alles rustig doorgesproken en ze heeft in ieder geval het gevoel gegeven dat ze me serieus nam. Ze zei ook dat ik eigenlijk gewoon een trauma door de beavalling heb opgelopen. ZO had ik het nog nooit gezien, maar eigenlijk is dit wel zo.

Het heeft 5 jaar geduurd voordat ik een derde aandufde!! Terwijl de oudste 1,5 jaar schelen. Jammer, dat  er nooit eerder naar de verwaerking van mijn bevalling is gekeken, misschien had het de  jaren daarna ook niet zo moeilijk geweest om erover te praten/ denken.  Gelukkig ben ik nu onder controle van een gyneacoloog, overigens.

Dus, ik zou zeggen; zoek inderdaad hulp,  want het is echt niets om jaren later nog met zoveel frustratie en verdriet door te lopen.  

Heel veel succes!!!!  
 
Hoi Rimke,
Hoe is 't gegaan? Ik zit met hetzelfde probleem, ben emotioneel altijd heel sterk geweest maar hier kom ik niet uit. Ik kan er met niemand uit mijn omgevng over praten en raak daardoor nog meer in de put. Ik hoop dat je een positieve ervaring hebt gehad bij die therapeut. Ik hoor het graag!
Groetjes Nanna
 
Lieve nanna!

Wat ontzettend vervelend voor je...........kun je je bevallingsverhaal hier eens opschrijven als je daar behoefte aan hebt?
Ik heb mijn eerste gesprek gehad inmiddels en het was een beetje een domper, kreeg haar bevallingsverhaal te horen en vooral de opmerking dat iedereen zijn bevalling moet verwerken schoot bij mij een beetje in het verkeerde keelgat.....voor dit soort opmerkingen betaal ik simpelweg geen 75 euro...........ik wil serieus genomen worden.
Dus ik ben aan het zoeken naar een andere psycholoog..........mocht ik weer wat gevonden hebben en het bevalt wel zal ik het je laten weten.....
Tot die tijd merk ik dat ik mijn verhaal wel goed kwijt kan, ook op het zwangerworden forum waar ik al meer dan een jaar met andere meiden klets. (klusbabes.......). Ook nu ik het balletje in mijn omgeving opgooi dat het echt nog niet zo goed met me gaat, merk ik dat mensen toch weer meer naar me vragen, en dat is fijn om te merken........
Maar goed, ik ben erg benieuwd naar je verhaal dus als je de energie hebt, schrijf hem hier lekker op, weet zeker dat dat ook al weer oplucht..........en als je wilt kletsen we gewoon lekker verder.......

Dikke kus! En je weet, erkennen is al een stap dichterbij verwerken...........

Liefs Rimke
 
In het maandblad Opzij staat deze maand een verslag van 2 verloskundige onderzoekers die een onderzoek hebben uitgevoerd naar de tevredenheid van nederlandse vrouwen 3 jaar na hun bevalling. 1:6 is ontevreden en van de vrouwen die een eerste kind kregen is dat zelfs 1:4. Lees het eens, misschien herken je er iets in.
 
Hoi Rimke,

Vervelend dat je geen fijne psycholoog hebt! Als je in de buurt van Hoofddorp woont weet ik wel een goede voor je.
En het is bij jou nog heftiger dan bij mij en ik ben er nu klaar mee, maar ik denk dat ik straks (nabij de uitgerekende datum) wel weer een beetje last krijg....
En je moet inderdaad er veel over praten. Ik heb dat steeds met een goede vriendin gedaan (die zelf echt een rotbevalling had, kindje is gehandicapt....) en met mijn man.

En je kunt hier altijd alles kwijt natuurlijk!

liefs Maris
 
Bericht bestemd voor Mariska 1980 en Doornroosje 1,

Beste vrouwen,

Ik ben redacteur bij het tijdschrift KINDEREN en heb zojuist een productie met veel tips geschreven over 'ANGST VOOR DE BEVALLING'. Nu moet ik nog twee (aanstaande) moeders kort interviewen over hun angst. Hebben jullie zin om mee te werken, neem dan svp even contact met me op: gemmakleijne@hotmail.com.

Hartelijk dank,

gemma kleijne.
 
Hoihoi!

Heb gister een nacontrole bij onze haptonome gehad, daar hebben we een zwangerschapscursus gevolgd en wilde nu weten hoe het met ons drietjes ging.
Wat een opluchting..........voelde me zo gehoord! Ik heb nu voor mezelf nog een vervolg afspraak gemaakt, en dan gaat ze kijken wat we met mijn gevoel kunnen.
Het is ook precies wat ze zegt, rationeel ben ik erg sterk, maar moet nu nog vanuit mijn hoofd naar mijn buik..............ik moet ook echt gaan voelen wat ik rationeel wel weet. En dat is dat ik hier niet voor gekozen heb, dat ik mijn uiterste best heb gedaan om mijn kindje een goede start op de wereld te geven, maar dat dat door omstandigheden dus niet gelukt is en dat ik me daar bij neer moet gaan leggen.
Ik heb de laatste weken de gedachte dat ik wel weer zwanger zou willen zijn, puur om de bevalling over te kunnen doen. Dat is natuurlijk de slechtste reden om een kind op de wereld te zetten en bovendien, wie garandeerd mij dat de volgende bevalling wel goed verloopt? Niemand!
Dus dit moet eerst verwerkt en vervolgens zien we wel verder!
Moet zeggen dat ik me steeds positiever begin te voelen, ik merk wel dat hoe meer ik er over praat, hoe meer ik mijn bevalling herbeleef, maar dat is verwerking denk ik.
Als ik die herbelevingen met een positief gevoel kan afsluiten zitten we op de goede weg!
Hoera!!!

Dikke kus Rimke

Ps: marije en doornroosje, wat een aanbod!! Leuk...........maar alleen doen als je jezelf er dus goed bij voelt! Ik ben benieuwd naar het artikel!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan