Hoi Rimke,
Sorry dat ik niet eerder reageerde. Ik was dinsdag op mijn werk tijdens het kolven in een e-mail begonnen en die zit daar nu nog in mijn concepten ;-)
Bij mij is het niet eens de bevalling zelf, maar alles ervoor en erna. Heel kort; om 3 uur braken mijn vliezen, om 3.15 kreeg ik weeën, om 4.30 had ik 8 cm ontsluiting, om 5 uur ben ik gaan persen, om 6.30 naar het ziekenhuis, daar nog 2 vacuumpogingen en om 9.30 uur naar de o.k. Om 9.50 is onze zoon 'geboren'. Al met al heb ik het gevoel de bevalling afgemaakt te hebben, dus daar heb ik geen last van. Bij het 'na' gesprek met mijn verloskundige zei ze dat ik echt heel hard gewerkt had en het heel goed had gedaan, maar helaas paste Reef niet door het laatste bochtje. Daarna begint mijn 'trauma', ik heb Reef ook pas na 4 uur weer gezien en dan alleen omdat mijn moeder dat heeft geregeld, die was woest dat ik op zaal lag en Reef op de kinderafdeling. Mijn man wist zich geen raad en 'rende' maar heen en weer tussen ons.
Met de borstvoeding ben ik niet geholpen de 1e 2 dagen en toen ik de 3e dag in het ziekenhuis stond te huilen en er een wisseling van personeel was werd ik pas opgemerkt en hebben ze mij geholpen, Reef zat toen al bijna op de 10% grens, want hij had dus niets meer gedronken! Na zijn geboorte hebben ze hem zonder overleg 2 kunstvoedingen gegeven, waardoor hij die 1e dag helemaal geen honger meer had en niet aan de borst wilde. Daar is alles misgegaan.
Mijn man wil maar 1 kind en daar zit nu mijn probleem. Ik ben dol op Reef, het is zo'n lief mooi vrolijk mannetje! Maar ik ben zo verdrietig dat alles 'mis' gegaan is en ik het nooit meer over kan doen. Geen babyshower gehad, geen feestje na de bevalling, een rommelige kraamtijd, mijn stuitje gekneusd waardoor ik (nog steeds) amper kan zitten, etc.etc het blijft zich opstapelen in mijn hoofd.
Nu gaat het niet zo lekker met Reef, hij spuugt veel, eet veel en huild veel. Ik heb er niet zo'n moeite mee, maar iedereen om mij heen klaagd. De oma's; misschien moet hij toch maar andere voeding, en, zou wel makkelijk zijn als je eindelijk van die borstvoeding af bent, en, binnenkort ga ik maar eens een fruithapje proberen. Mijn vader (en werkgever); moet dat kolven nu echt? Kun je er niet beter mee stoppen en de fles geven? Mijn man; het zal wel aan de borstvoeding liggen, dat hoor ik van iedereen! Wie zeggen dat dan? vraag ik; ja wel 2 andere mannen.
Op het consultatiebureau zeiden ze juist dat hij goed groeid, en spugen komt vaker zo heftig voor en dan met name bij jongetjes. Die eten nog wel eens te veel. Verder zeiden ze dat borstvoeding veel minder problemen met darmen en allergieen geeft als flesvoeding, dus vooral niet overstappen. We zijn nu ook al 3x bij een osteopaat geweest wat best wat geholpen heeft. Reef is gewoon erg druk, wakker, drinkt veel en gulzig.
Door al het commentaar ben ik echt het zelfvertrouwen kwijt. Ik heb besloten vandaag naar een lactatiedeskundige te gaan, hier bij de borstvoedingswinkel. Ik weiger de borstvoeding op te geven omdat mensen zonder verstand ervan commentaar leveren. Ik laat dit ene wat ik dan nog wel heb niet ook van mij afpakken!
Zo, dat lucht wel op, is toch nog een lang verhaal geworden! Wat fijn van dat gesprek Rimke, dat je je beter voelt! En gehoord, dat is misschien nog wel belangrijker he. Ik ben zo boos op mijzelf dat ik 'zeur'. Dan denk ik, je hebt een gezond kindje, wat wil je nog meer? Maar ik kan mij er niet overheenzetten, echt heel stom! Ik hoop voor je dat je na het 2e gesprek je een stuk beter voelt. Ik ben benieuwd hoor!
In ieder geval bedankt voor het 'luisteren' naar mijn verhaal....
Groetjes Nanna.
Sorry dat ik niet eerder reageerde. Ik was dinsdag op mijn werk tijdens het kolven in een e-mail begonnen en die zit daar nu nog in mijn concepten ;-)
Bij mij is het niet eens de bevalling zelf, maar alles ervoor en erna. Heel kort; om 3 uur braken mijn vliezen, om 3.15 kreeg ik weeën, om 4.30 had ik 8 cm ontsluiting, om 5 uur ben ik gaan persen, om 6.30 naar het ziekenhuis, daar nog 2 vacuumpogingen en om 9.30 uur naar de o.k. Om 9.50 is onze zoon 'geboren'. Al met al heb ik het gevoel de bevalling afgemaakt te hebben, dus daar heb ik geen last van. Bij het 'na' gesprek met mijn verloskundige zei ze dat ik echt heel hard gewerkt had en het heel goed had gedaan, maar helaas paste Reef niet door het laatste bochtje. Daarna begint mijn 'trauma', ik heb Reef ook pas na 4 uur weer gezien en dan alleen omdat mijn moeder dat heeft geregeld, die was woest dat ik op zaal lag en Reef op de kinderafdeling. Mijn man wist zich geen raad en 'rende' maar heen en weer tussen ons.
Met de borstvoeding ben ik niet geholpen de 1e 2 dagen en toen ik de 3e dag in het ziekenhuis stond te huilen en er een wisseling van personeel was werd ik pas opgemerkt en hebben ze mij geholpen, Reef zat toen al bijna op de 10% grens, want hij had dus niets meer gedronken! Na zijn geboorte hebben ze hem zonder overleg 2 kunstvoedingen gegeven, waardoor hij die 1e dag helemaal geen honger meer had en niet aan de borst wilde. Daar is alles misgegaan.
Mijn man wil maar 1 kind en daar zit nu mijn probleem. Ik ben dol op Reef, het is zo'n lief mooi vrolijk mannetje! Maar ik ben zo verdrietig dat alles 'mis' gegaan is en ik het nooit meer over kan doen. Geen babyshower gehad, geen feestje na de bevalling, een rommelige kraamtijd, mijn stuitje gekneusd waardoor ik (nog steeds) amper kan zitten, etc.etc het blijft zich opstapelen in mijn hoofd.
Nu gaat het niet zo lekker met Reef, hij spuugt veel, eet veel en huild veel. Ik heb er niet zo'n moeite mee, maar iedereen om mij heen klaagd. De oma's; misschien moet hij toch maar andere voeding, en, zou wel makkelijk zijn als je eindelijk van die borstvoeding af bent, en, binnenkort ga ik maar eens een fruithapje proberen. Mijn vader (en werkgever); moet dat kolven nu echt? Kun je er niet beter mee stoppen en de fles geven? Mijn man; het zal wel aan de borstvoeding liggen, dat hoor ik van iedereen! Wie zeggen dat dan? vraag ik; ja wel 2 andere mannen.
Op het consultatiebureau zeiden ze juist dat hij goed groeid, en spugen komt vaker zo heftig voor en dan met name bij jongetjes. Die eten nog wel eens te veel. Verder zeiden ze dat borstvoeding veel minder problemen met darmen en allergieen geeft als flesvoeding, dus vooral niet overstappen. We zijn nu ook al 3x bij een osteopaat geweest wat best wat geholpen heeft. Reef is gewoon erg druk, wakker, drinkt veel en gulzig.
Door al het commentaar ben ik echt het zelfvertrouwen kwijt. Ik heb besloten vandaag naar een lactatiedeskundige te gaan, hier bij de borstvoedingswinkel. Ik weiger de borstvoeding op te geven omdat mensen zonder verstand ervan commentaar leveren. Ik laat dit ene wat ik dan nog wel heb niet ook van mij afpakken!
Zo, dat lucht wel op, is toch nog een lang verhaal geworden! Wat fijn van dat gesprek Rimke, dat je je beter voelt! En gehoord, dat is misschien nog wel belangrijker he. Ik ben zo boos op mijzelf dat ik 'zeur'. Dan denk ik, je hebt een gezond kindje, wat wil je nog meer? Maar ik kan mij er niet overheenzetten, echt heel stom! Ik hoop voor je dat je na het 2e gesprek je een stuk beter voelt. Ik ben benieuwd hoor!
In ieder geval bedankt voor het 'luisteren' naar mijn verhaal....
Groetjes Nanna.