Twijfel over 3e kindje, nu of nooit.

quote: sproet123 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('27-08-2008 22:12:53'));

Bedankt voor jullie lieve reacties. Het is inderdaad een kwestie van je hart volgen. Het is ook typisch dat je nu opeens overal gezinnen ziet met 3 kids!! Alsof ze je iets duidelijk willen maken. Maar ik weet nog niet wat we gaan doen. Ook omdat mijn zus en ouders adviseren om het niet te doen. Zij hebben me meegemaakt hoe ik was tijdens die 2e zwangerschap en na de tijd en ik zat toen niet helemaal lekker in mijn vel. Mijn 2e kindje had het kiss syndroom  en was een huilbaby. Pas na 9 weken kwamen we bij een manuele therapeut die haar in 2 behandelingen veranderde van huil- naar een blije baby. Pas toen kon ik met genieten beginnen maar dat lukte niet zo goed omdat ik zelf dus niet zo happy voelde. Zelf denk ik vanwege die hele zwangerschap, miskraam en  een start  met een huilbaby. Daarom  ga ik volgende week ook eerst praten met mijn huisarts om eens  wat meer te horen en ook over de risico's vanwege  mijn leeftijd. Nou, wordt vervolgd. Doeg.  

Ook dit komt me allemaal erg bekend voor.
Mijn familie heeft ook liever niet dat we nog een kindje krijgen. Zijn veel te bang dat mij nu echt iets ergs gaat overkomen. Ze hebben al 2 keer in angst gezeten om mijn gezondheid. Ook mijn 2de had het kiss syndroom en ik zat niet lekker in mijn vel.
Daarom heb ik ook, voor we de beslissing hebben genomen, een gesprek gehad met de gyn. Zij verzekerde me dat het medisch gezien nog wel zal kunnen. Ik zal weer een hoge bloeddruk krijgen en de keizersnede zal erg moeilijk gaan, maar daar zijn ze dan dit keer ook op voorbereid en voorziet zij geen grote problemen.
Zij heeft mij weten gerust te stellen en later ook mijn man.
Het is dus wel raadzaam om eens met je arts te bespreken wat die ervan denkt.
Het zal jou waarschijnlijk alleen maar duidelijkheid geven en dat is wat je nodig hebt he!?!
 
hoi hoi
wij hebben ook enorm getwijfeld, maar als het kriebelt dan kun je nog zo met je verstand bezig zijn, maar je gevoel laat wel weten wat je moet doen.
ik heb twee zonen, een van bijna 6  en een van net 1jr. bij de eerst heb ik vanaf de zwschap tot 3 jaar na de bevalling een postnatale depressie gehad. nooit meer, zei ik, zei mijn man, zei iedereen. zo diep ben ik nog nooit gezonken, zo zwaar is het leven nog nooit geweest. maar ik knapte op, was een jaar wer mezelf en voelde dat ik er tpoch nog een wilde.   Eerst bij de dokter geweest om de kansen op herhaling te schatten. 70% kans op herhaling. maar ook preventieve maatregelen! suplementen slikken, osteopatie, shiatsu massage, het heeft ervoor gezorgd dat ik, met vrees uiteraard, een fijne zwangerschap had, en nu echt blij was met mijn kleintje!
7 maanden later bleek ik onverwcht, maar zeer gewild, weer zwanger. Na een allergische reaktie op antibiotica kwam de gyn erachter dat ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap droeg en met spoed geopereerd moest worden. dat is nu bijna een half jaar terug, en de twijfel is er even geweest, maar elke keer dat ik weer ong werd was ik enorm verdrietig, bang dat t allemaal niet meer zou werken. (1 eileider en 1 eierstok weggehaald). Maar, eind goed al goed, gisteren een test en ik ben ik blijde, maar bange verwachting. hopelijk gaat het goed, zit ie goed en blijft ie goed. en ik ook. bij de tweede heb ik wel een terugslag gehad (angst voor mensen kwam terug) maar die was onder controle en dat geeft vertrouwen!

dus.. volg je gevoel! je bent ook veel wijzer na twee kinderen, je weet dat je niet 9 weken moet wachten met een huilbaby, je weet waar je naartoe moet, en je hebt vertrouwen in jezelf als moeder. wat kan er nou nog misgaan!!??
gr daniella
 
Hallo,

Ik ben 29 en heb 2 zoons 1 van 3 jaar en 1 van 1 jaar. Nu begint het toch wel te kriebelen om nog 1 keer zwanger te zijn. Ik vind het wel leuk als er een beetje hetzelfde leeftijd verschil tussen zit. Ik heb twee hele goede zwangerschappen gehad. De bevalling van de eerste was niet helemaal goed verlopen en daarna kreeg ik een post. Depressie. Door de bevalling wilde ik absoluut geen tweede kind, maar toen hij 1 jaar werd begon het toch te kriebelen. Ik was gewoon erg bang om nog een keer te bevallen en ben dus toen met mijn verhaal naar de huisarts geweest en die stuurde mij door naar de Gyn. Daar hebben we een goed gesprek gehad dat ik voor 90% zeker een ruggenprik kon krijgen (als je hier middenin de nacht bevalt krijg je geen ruggenprik). Uiteindelijk, midden in de nacht, heb ik de ruggenprik gekregen en heb ik een prima bevalling gehad.
Maar het stomme is dat je aan praktische dingen gaat denken ivm een derde.
Past het in de auto?
Hoe doen we het met de slaapkamers?
Hoe gaat het financieel? Enz.
Door jullie verhalen ben ik toch wel om, je moet inderdaad je gevoel volgen. Maar nu is er een ander probleem, probleem ik maak er denk ik een probleem van. Ik werk nu sinds 7 maanden weer en ben bang dat mocht ik zwanger worden dat ze dat niet leuk zullen vinden, en wie weet verlengen ze mijn contract dan niet. Hebben jullie ervaring met zwanger zijn en eventuele contractverlenging die niet doorging?

Groetjes Matroosje
 
Hallo allemaal,

Tjee, wat herkenbaar! Ik heb altijd geweten dat ik een "groot"gezin wilde en hoe groot dat zou zijn...het maakte me niet zo uit, als het er maar meer dan 3 waren!
Toen ik mijn man tegen kwam, was het eerste wat ik hem vroeg of hij ooit vader wilde worden en hij zei ja, hoeveel hij wilde liet hij in het midden en ach, dat zou wel los lopen(dacht ik). In 2003 ben ik na een zware zwangerschap en bevalling mama geworden van een dochter(ze is net 5 geworden) ze was een huilbaby en met de horror van de bevalling in mijn hoofd wilde ik geen 2e!! Maar na 1,5 jaar begon het weer te kriebelen en inmiddels loopt hier een peuterdochter rond die telt voor 5!!   En ja, die bevalling viel me zo mee, dat het al heel snel weer begon te kriebelen, nu was het echter mijn man die niet meer wilde!!! Hij had 2 gezonden dochters en vond het wel goed...alle bezwaren gooide hij in de strijd, ruimte/geld enz...ik probeerde zo goed en zo kwaad mijn wens weg te schuiven en het over een paar jaar nog eens op te brengen....De natuur was het daar niet mee eens!

Vorig jaar juli bleek ik tot schrik van mijn man zwanger(door de pil heen)!!! Wat was ik blij!! Hij was echter woest en voelde zich voor het blok gezet. Weg laten halen was voor mij geen optie en dus bleef ik zwanger.......En moeten jullie me nu zien: gelukkiger dan ooit!!
Op 6 april jl is onze grote trots Max geboren! Na 2 dochters een gezonde zoon  na een superbevalling van maar 3 uur! Ik knapte 10 keer zo snel op als bij de meiden en ben elke dag dat ik opsta trots, blij en dolgelukkig met mijn trio...mijn wens voor meer kinderen zal er wel altijd blijven denk ik maar ik ben zo blij dat ik gehoor heb gekregen voor mijn 3e kindwens!

Volg jullie hart!

 
Hoi dames,

ik ben de dertig nog niet voorbij en we hopen op een tweede kindje. Dus eigenlijk hoor ik hier niet, maar wilde toch even reageren.

Ik wil graag wat vertellen over (post)depressies/hoge bloedruk/pre-eclamsie.
Na dat ik het boek van Jaap Huibers 'gezond zwanger' heb gelezen is mij een hoop duidelijk geworden. Voor mijn gevoel klopt het ook wel. Het gaat om de relatie gezond eten met de genoemde zaken. Dit is allemaal de oorzaak van het niet genoeg binnen krijgen/op nemen van vit en mineralen. Dat is niet te meten in je bloed, maar in je lichaamscellen. Dat staat zelfs in de boeken die je moet leren als arts! Dan vraag je je toch af waarom we altijd maar ons bloed laten prikken? Homeopaten meten deze waarden dus niet via je bloed en kunnen een gepaster advies geven mbt de nodige stoffen.
Jammer genoeg wordt hier door de meeste artsen niet goed op gereageerd terwijl er alleen maar positieve voorbeelden zijn te noemen.
Voor degene wier interesse is gewekt, zou ik dit boek ten zeerste aanraden en eventueel op zoek gaan naar een homeopaat.
Je hersenen werken alleen op de juiste wijze, wanneer je de goede stoffen in de goede hoeveelheid ter beschikking hebt. Je hersenen zijn verantwoordelijk voor deze 'ziekten', omdat ze niet goed 'gevoed' worden en er dus iets mis gaat in de 'communicatie'.

Graag zou ik ook de meningen van jullie hier over horen, zodat ik ook weer wat denkstof krijg :)
Ik wilde alleen even zeggen dat dit aansluit met mijn gevoel.

Liefs,
 
Hoi.
Ik kan hier wel iets over zeggen hoor..
We hebben nu 3 kinderen, nu bijna 9, 5,5 en 13 mnd.
Na de tweede bevalling dachten we nooit dat het de laatste keer was..We zouden wel zien..
Toen de tweede 1,5 was hebben we een fikse relatiecrisis gehad...dus dan denk je niet meer aan een derde.
Maar na een tijdje afstand, heeeel veel praten etc, zijn we weer bij elkaar gekomen, en hadden we begin 2006 het onderwerp van een derde kindje op tafel..We kwamen erachter dat we het beide nog wilden..Super!
Ik was een aantal maanden erna zwanger..dolblij!
Helaas ging die zwangerschap mis..en het goede wat daar uit voortkwam was dat we hierdoor alleen maar zekerder wistten dat een derde kindje welkom was!
Dus we waren dolblij dat een maand na de miskraam onze wens in vervulling ging..weer zwanger.
Juli vorig jaar kwam onze tweede dochter erbij... [onze tweede is een jongen.].Echt geen sec spijt!
Na drie nachtvoedingen sliep ze door, dus we zijn erg verwend.
Zelfs nu met 13 mnd, slaapt ze nog ruim 4 uur overdag, en de nachten netjes door.
Dus geen enkele moeite..
De oudste twee vinden haar geweldig.
Ik zier weinig bezwaren, en echt veel drukker is het niet..
Wij kregen veel rare opmerkingen over een derde..zo van; gaan de oudste twee naar school...beginnen ze weer opnieuw!!
Maar het is heerlijk, en ik wil alleen maar zeggen'' denk er uiteraard goed over na..maar als je ook maar een beetje zeker weet dat je het wilt..en je man is al om..haha...gaaaaaaaa ervoor..
Onze relatie is weer top, we zijn zelfs pas getrouwd, toen de jongste 8 mnd was..Dus het kan voor ons niet meer stuk, en dat gun ik jullie allemaal..

Gr Rina.
Ik blijf het leuk vinden te lezen over meiden die hier mee bezig zijn..haha
 
Hi,

Ik snap precies wat jij bedoeld. Ik heb hetzelfde. Ik ben 35 jaar en  heb 2 geweldige kinderen van 3 en 4. Toch kriebelt het ontzettend. Ik had bij beide zwangerschappen bekkeninstabiliteit, dus die tijd was niet echt prettig. Financieel moeten we ook heel goed opletten. We kunnen nog wel een kamer inleveren, dat is nu mijn studeerkamer,.. lux, he?
Toch kiezen we er wel voor, om voor een derde te gaan. Afgelopen zomer gestopt met de pil. Aankomende vrijdag ga ik waarschijnlijk ong worden. Op naar de volgende periode.  
Veel succes met je keuze.

Groetjes Watervalleke  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan