Twijfel over 3e kindje, nu of nooit.

Grappig, dat er toch zoveel meer mensen zijn die twijfelen over de derde...
Wij hebben een zoontje van 5,5 en een dochter van 3,5.
Gezinnetje compleet denkt iedereen om ons heen.
Alleen mijn partner en ik dachten er na lang twijfelen toch anders over...
Op dit moment ben ik 5 weken zwanger van onze derde!
We willen het heel erg graag aan iedereen vertellen, ondanks dat het nog zo vroeg is.
Maar we willen eigenlijk heel graag onze twee oudsten de primeur gunnen!
Ook om te voorkomen dat ze het van iemand anders horen.

Maar wat is nou een goed moment om het je kinderen te vertellen?
We weten het zelf echt niet!!!
 
@mama Ingrid..

Wanneer vertellen?
Wij kregen bij 8 weken een vroege echo, ivm de miskraam van die keer ervoor..
En sávond hebben we tijdens het eten de echo foto's van de oudste twee erbij gepakt..en die van de nieuwe baby..
op tafel gelegd, en gevraagd ; wie is dit''?
die van henzelf herkende ze nl wel...maar die derde???
Heel grappig, onze oudste dochter had het ineens door, en zei; Je krijgt een baby!!!!
Die avond ook de ouders het verteld, en de kids gevraagd het tot 12 weken..de kerstvakantie was dat toen..het nog voor zich te houden..Ging heel goed..Maar idd wij wilden ook dat onze kids het als eerste wisten! Heel bijzonder!
Succes!
Rina
 
Hallo,


 
Ik zat dit zo te lezen en het kwam me allemaal erg bekend voor.

Ook ik twijfelde even over een derde.

Maar afgelopen juni ben ik bevallen en ben zo blij dat we toch voor

een derde zijn gegaan.

de zwangerschap verliep wat stroef maar nu geniet ik op en top van

onze baby. De drukte valt me mee en ik voel me'" koning te rijk '' met onze

drie kinderen. En wil graag over een tijdje nog wel een vierde als dat voor ons weggelegd is!
 
Hoi Sproet, wat een herkenbaar verhaal. Wij hebben een zoon van 4 en een dochter van bijna 3 (volgende week). Twee kinderen, van elk geslacht één, wat wil je nog meer? De ene maand vonden we het goed zo, de andere maand gingen we weer voor een 3e kindje. Ik heb zo veel twijfels gehad: ook hier BI bij beide zwangerschappen. Maar nu ben ik 5 weken zwanger van onze derde en alle twijfels zijn verdwenen. We zijn zo blij!! Je kunt je vantevoren van alles bedenken, al die obstakels, maar alles lost zich straks wel vanzelf op. Ik verheug me er ook op om het onze kinderen te kunnen vertellen. Ik zou dat trouwens pas doen als je iets van een buik gaat zien, anders is het volgens mij veel te abstract voor ze. Hangt ook van de leeftijd af natuurlijk.
Een vriendin van mij (die inmiddels ook net haar derde heeft) heeft altijd op het standpunt gestaan dat in het geval van kinderen krijgen je moet denken: bij twijfel DOEN! Je krijgt er spijt van anders.
Succes met je beslissing!
Groeten,
SImone
 
Hallo,

Wij hebben sinds 1 jaar ook drie kinderen (5,3,1) en we hebben toendertijd ook getwijfeld of we het wel of niet zouden moeten doen. Gelukkig wel gedaan en geen secondo spijt. Het is zoals RW het zegt, een 3e erbij maakt het niet veel drukker.

Toen ik zwanger van de derde hebben we de jongens (toen 3 en 2) mee naar de verloskundige laten gaan bij de 11 weken echo. Natuurlijk wel gevaarlijk voor als er iets mis is, maar we hadden ze toen goed voorbereid, zo van "we gaan kijken of er wel of niet een baby in mama d'r buik zit". En toen zagen ze dus dat er iets bewoog. Een bijzonder moment, opluchting natuurlijk bij ons  en blijheid bij de kinderen (vooral die van drie, die van twee begreep het nog niet zo goed). Vervolgens wilden we de rest van de families (ouders wisten het al wel) inlichten, maar daar kregen we de mogelijkheid niet voor omdat onze oudste het "verklapte" en het via nichtjes en neefjes meteen werd doorgebriefd. Vind ik wel grappig dat de families het op deze wijze te horen hebben gekregen.

Ik vind het echt heel erg genieten met drie kinderen!

Groetjes.
 
hoi,
first mum, over dat boek, dat heb ik nooit gelezen, wat ik wel weet is dat een osteopaat heel erg kan helpen. wanneer je nek vastzit in de zwangerschap, dan krijgen je hersenen ergens (weet niet meer wat) te weinig van wat ervoor kan zorgen dat je een postnatale depressie kan krijgen. daarom was/is het voor mij een voorzorgsmaatregel die ik neem. gewoon af en toe naar de osteopaat, en shiatsu massage. die zorgt ervoor dat je een goede doorstroming hebt.
mama ingrid en simone 38, wat leuk dat jullie ook 5 weken zwanger zijn, ik ook!
ik heb het gijs (bijna 6) al verteld, ik ben de laatste weken onuitstaanbaar, chagerijnig en onredelijk. ik vind dat hij mag weten dat het niet aan hem ligt, maar aan de hormonen in mijn lichaam. stofjes in mama's lichaam die er nu zijn omdat er een baby inzit, die zorgen ervoor dat ik vaker chago ben, maar ook sneller blij, sneller moet huilen, enz... hij ziet eruit alsof hij het begrijpt haha.. hij vindt het leuk dat het een geheimpje is, en hij mag het straks, als het zeker is, dat er nu een baby inzit die goed zit (bij de buitenbmoederlijke zwsch wist hij het ook, en was het hem duidelijk waarom ik na de operatie nog ziek was), dan mag hij het vertellen en meedenken met de naam. jakob wil hij de baby graag noemen (eh, gijs, maar je broertje heet al jakob. Ja, maar dan wordt hij net zo grappig als jakob en dat vind ik zo leuk!) dan smelt je toch..
 
hallo,

Ook ik heb twijfels gehad voor ik voor de derde keer zwanger was. Wij hadden al een dochter van 7 en een zoon van 5, maar wilden graag een derde kindje. Het leeftijdsverschil zou dan wel wat groter zijn, maar het zou wel goed komen. En of het goed is gekomen, we kregen vorig jaar augustus een dochtertje, een lieverd dat het is. Grote broer en zus kunnen ook ontzettend goed meehelpen, wat heel fijn is, ze zijn ook geen moment jaloers en het eerste jaar is nog nooit zo vlug omgevlogen als bij haar. Je zit al in het ritme van naar school gaan en sporten van de  kids en zo, en als ik met het huishouden bezig ben kunnen de twee grote, de kleine kostelijk vermaken. We hebben ons voor niks zorgen gemaakt, want de derde is helemaal geweldig!!!

Succes allemaal met jullie zwangerschap of de twijfels voor een evt. zwangerschap.
 
Hallo allemaal,
Wat heerlijk om dit allemaal te lezen en allemaal zo herkenbaar! Dat vindt ik wel erg fijn. Ik wou nog even vertellen dat ik bij mijn huisarts ben geweest om te praten. En volgens hem is het vrij logisch dat ik niet lekker in mijn vel zat. Hij schrijft dit toe aan mijn vorige zwangerschap wat niet lekker liep (miskraam, onzekerheid, schuldgevoel, bekkeninstabiliteit, na bevalling kisssyndroom bij baby etc). Als we er voor gingen dat wil hij mij weer zien bij 6 weken zwangerschap om me dan door te verwijzen naar de gyn en verwijzen voor fysio en bij 6 mnd weer. Dit om een goede basis te geven. Hij gaf wel mee dat het mooi zou zijn voor mijn 36ste. Maarja, dat heb je niet in de hand, he!!!. Hij gaf ook nog mee om te gaan zwangersporten. Pilates ofzo. Volgens hem was dit ook heel goed om je lijf sterk te maken (onderrug en bekken en houding enzo en lekker ontspannend). Dus, nu hebben we besloten om morgen mijn spiraaltje te laten verwijderen. En ik moet zeggen: IK VIND HET DOODENG!!!!!!!!!!!! Het ene moment weet ik zeker: Ja, ik wil een derde en we gaan ervoor  maar dan  's avonds of als het niet zo lekker met onze kindjes loopt (veel ruzie onderling en moe, slechte nacht) dan denk ik: NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE, ben hartstikke gek om nog eentje te willen! Maar even later dan denk ik weer aan zo'n klein babietje en dan. En zo ben ik er echt waar, dag en nacht meebezig. Dus morgen gaat dat ding eruit en we zien wel. Ik vond die ene tip heel goed. Niemand had spijt van zijn kinderen alleen dat ie ze niet eerder had gekregen en de tip van: als je twijfelt waar het kinderen betreft, dan moet je ervoor gaan!!! Maar ik ben dus ook  doodsbenauwd, dat wij dus wel spijt krijgen en dat we achteraf zeggen, van had ik maar! En ja, dan is het mooi te laat. Want ik vind mezelf nl geen goede moeder! Ben een strenge moeder, consequent, hard en  best wel snel boos, eigenlijk. Vooral als ze 's ochtends zo lopen te klieren en je moet opschieten. De 1 moet naar de opvang en de andere naar school en zelf naar je werk. En  naar mijn mening hebben mijn kinderen zo vaak ruzie samen. Echt waar. Ze hoeven maar samen te zijn en het begint weer. Over niks eigenlijk! Maar  aan de andere kant kunnen ze ook niet zonder elkaar. Nou, dit is weer een heel verhaal geworden. Sorry maar weer hiervoor maar kan er verder met niemand over praten. En  mijn man wordt gek van mijn twijfels en mijn 'gezeur' hierover. Nou, doeg maar weer.
 
Terug
Bovenaan