Maandagmorgen 9 februari om half 8 waren we op de afdeling verloskunde omdat ik om kwart voor 8 opgenomen zou worden voor een bloedtransfusie en de keizersnee.
Alle controles en de ctg van de kleine meid waren allemaal in orde. Rond 10 uur kreeg ik bloed toegediend. Dat deed er ongeveer 1,5 / 2 uur over.
Rond 12 uur werd ik voorbereid voor de ok. Dat ziet er ook raar uit hoe dat daar gaat hoor. Lopen zo'n 20 mensen heen en weer. Toen ik klaar was kreeg ik de ruggeprik waarbij ik de zuster zowat omver schopte als reactie toen ze langs mijn zenuw ging.
Toen ging alles tintelen en werd alles warm. Dat was een teken dat de verdoving ging werken. Ik werd extra in de gaten gehouden ivm mijn lage hb. Dat was heel geruststellend maar ook heel erg eng. Ik maakte het allemaal zo bewust mee. Te bewust eigenlijk. Toen John binnenkwam in zijn charmante kostuum konden ze beginnen.
Ze vroegen heel vaak aan mij hoe ik me voelde en of het ging. Totdat onze dochter ter wereld kwam ging het redelijk goed. Daarna zakte bij mij alles uit me voor mijn gevoel. Bloeddruk schommelde heel erg en ik ben ook gewoon bijna knockout gegaan . Gelukkig kreeg ik tijdens de operatie medicatie maar het was wel doodeng. Ik moest na de operatie ook even opgepept worden. Dus ik zag onze dochter pas andethalf uur na de geboorte.
Maar op 9 februari om 13.15 is onze dochter Jetske geboren