vader in stress als zijn kind huilt.... klinkt bekend?

Ik heb toch wel met enige verbazing bovenstaande berichtjes over die agressieve egoistische papa's gelezen.  Een kindje krijgen en  mogen opvoeden is toch het allermooiste wat je kan overkomen. Bovendien hou je  als ouder  toch onvoorwaardelijk van je kind.  Natuurlijk  op sommige momenten kan je  je kindje als het 's nachts voor de zoveelste keer wakker wordt  "wel achter het behang plakken" (bij wijze van spreken dan he)  maar dat je je zo laat gaan dat  vind ik echt  triest.  Grote vent hoor om zo tegen zo'n kleintje tekeer te gaan.  

Allerbelangrijkste bij een goede opvoeding is dat je  kind zich  veilig voelt bij zijn ouders. Is dat niet het geval dan heeft  dit  vaak ook  consequenties voor het zelfvertrouwen en het karakter van je kind in de toekomst.  Aan de moeders zou ik dan zeker ook vragen om te overwegen toch  eens met een deskundige  (als het met papa zelf niet lukt)  hierover te praten.  Als de papa's zich nu al niet kunnen beheersen hoe moet dat dan straks  met een drukke peuter? Volgens mij gaat dit alleen van kwaad tot erger.
 
Juist als ik dit soort verhalen lees,  ben ik altijd weer blij dat onze dochter gelukkig een hele lieve geduldige papa heeft.      
 
Wat een verhaal. Gelukkig herken ik hier niets in. Mijn man is super. Wij doen het echt samen. In het begin toen ik nog zwangerschapsverlof had, ben ik er door de week wat vaker 's nachts uitgegaan. Carlijne moest nl. om de 3 uur een fles krijgen omdat ze 2 weken te vroeg was en maar 2500 gram woog. In het weekend deed mijn man de voedingen. Eigenlijk huilt ze 's nachts niet vaak. Alleen toen haar twee tandjes tevoorschijn kwamen, toen had ze wel last. We spraken altijd van te voren af, wie eruit zou gaan. Afhankelijk van wie er eerder op moest staan om naar het werk te gaan. De een moet nl. om 5 uur op. De ander om 5:30 uur. Dan maakt dat halve uurtje toch wel uit. Als Carlijne 's nachts huilt en ze is echt overstuur, dan halen we haar er soms uit. Dan stellen we haar even gerust en dan gaat ze weer terug naar bedje. We zeggen dan niet veel en doen geen lamp aan. Dan begint ze toch weer te huilen, maar, hoe erg ook, we gaan dan wel weer weg. En eigenlijk slaapt ze dan weer binnen een minuut. Ik hoop dat je eruit kunt komen met je man. Succes. Misschien moet hij deze reacties zelf maar eens lezen, als hij dat nog niet gedaan heeft. Je hebt immers samen een kindje, overdag maar ook 's nachts.

Groetjes Marielle
 
HoiHoi,

Ook wij hadden in het begin een afspraak dat mijn man en ik er om beurten uit zouden gaan s nachts als onze dochter huilde omdat we allebei werken. Een paar van zijn woede/stress aanvallen (schreeuwen, overspannen reageren op gehuil)  hebben er dus voor gezorgd dat ik er  supersnel uitga. Slim bekeken van hem want nu kan hij lekker elke nacht blijven liggen.
 
Ik kijk niet snel ergens van op, maar dit gaat wel heel ver, zeg! Je moet t toch samen doen? Mijn man en ik hebben 2 kinderen( 22 maanden en 4,5 maanden) en een melkveehouderij met camping. We hebben het heel druk, maar als de kinderen huilen nemen we gewoon de tijd voor ze, ook al hebben we daar geen zin in. Ook mijn man, die 7 dagen in de week minstens 10 uur per dag werkt, staat 's nachts naast zijn bed! Met liefde! Troosten is toch zo speciaal, je kindje krijgt zo vertrouwen in je.
Huilen is ook ontlading, en ik ben ervan overtuigd dat als je kind stress ervaart, bijvoorbeeld door onzekere of schreeuwend ouders, dat je kind alleen maar harder zal gaan huilen. Zorg dat je er met iemand over kan praten!!!!
Sterkte! groetjes Dieuwke
 
Ongelofelijk dat er zulke vaders bestaan!!!
Er zullen ook meer dan genoeg van zulke moeder bestaan, maar ik word echt misselijk als ik eraan denk dat een volwassenen tegenover zo'n kleintje staat te schreeuwen dat hij-zij haar "kop"  moet houden

Er is maar 1 die zijn kop moet houden en dat is dan die vader of moeder die als een achterlijke idioot staat te schreeuwen.  

Echt onbegrijpelijk

Als het mijn " man"   zou zijn geweest, had ik hem nadat hij dit 1x had geflikt op zijn klote  gegeven en gezegd dat als hij nog een keer flikt ergens anders kan gaan slapen
Mijn man zou hetzelfde doen bij mij als ik dit achterlijke gedrag zou vertonen.  

Wij hebben ook een dochter die vaak genoeg wakker wordt nachts en ook ik werk 4 dagen  per week alsook mijn man.  Maar dat is  nog geen  excuus om te mogen schreeuwen !!! Al werk ik maar 1 dag of helemaal niet, geen excuses mogelijk voor dit gedrag.

Hij moet zich maar lekker laten behandelen

Ik word hier echt triest van

Gr. Jeannette (JLI)


 
hoi Danielle,

Ik ben Sabine en ik heb ook een man die z'n geduld kwijt raakt als onze zoon de huilt.
Hij wordt dan boos en hij zegt ook de hele tijd. Donder hem op bed, zet de babyfoon maar uit etc. Mijn zoontje vecht tegen z'n slaap.

Je kan er denk ik weinig aan doen, maar mijn zoontje lacht ook heel veel en kan al een beetje kletsen.

gr. Sabine
 
Dat je man zijn geduld verliest, oke, dat kan. Maar op wat voor manier, dat is weer een ander verhaal.
Als ik het verhaal van Danielle lees, dan bekruipt mij een vreemd gevoel, want zoals danielle het beschrijft, lijkt het me niet normaal........
Danielle heeft ook helemaal niet meer gereageerd.....
 
Gadverdamme ik wordt echt WOEDEND van die verhalen van die agressieve vaders! Als je niet tegen gehuil kan, begin dan niet aan kinderen! Ik vind het echt superzielig voor dat kleintje dat midden in de nacht wakker wordt door tandjes/nare droom/verlatingsangst of wat dan ook, i.p.v. 'n beetje begrip komt er 'n grote hysterische vent aan z'n bed staan bulderen. Wat 'n agressiviteit, en wat 'n ontzettende lul ben je als je zo kunt doen tegen je kind. Tuurlijk, lekker makkelijk, als hij/zij lacht is die 'n geweldige vader. KOTS!!!
Als mijn vriend op zo'n manier met onze dochter om zou gaan zou ik zeer serieus overwegen om op te stappen. Beter geen vader dan 'n agressieve. Voor je het weet slaat zulk gedrag om in 'n mep. Wacht maar tot ze in de peuterpubertijd komen, hoe reageren die mannen dan? Misschien is mijn reactie erg heftig, maar ik zit dan ook te trillen van woede hier. Tuurlijk heb ik Anouk ook wel 'ns achter het behang kunnen plakken, maar ik beheers me logischerwijs en ga op 'n normale verantwoorde manier met haar kuren om. Je hebt 'n kind, geen lachende robot.
 
Terug
Bovenaan