Verdeling thuis, hoe doen jullie dit?

Kan het zijn dat hij die dingen gewoon niet ziet? Ik doe bij ons ook het meeste en vind dat eigenlijk prima. Maar als ik zou vragen of hij het wil doen, is dat ook geen probleem. Zo hebben we bijvoorbeeld een lijstje met dingen die mee moeten in de tas als hij gaat logeren. Op die manier kan mijn man dus ook prima de tas inpakken. Qua luiers inkopen en dergelijke doe ik dat liever zelf, ik houd de aanbiedingen in de gaten en bestel dan meestal gewoon wat. Zo veel moeite is het niet ? 
In bad doen vindt m’n man geen enkel probleem, hij vergeet alleen vaak dat dat regelmatig moet. Dus meestal zeg ik gewoon na het eten dat ons zoontje nog in bad moet en dan zien we op dat moment wel wie gaat afruimen en wie het bad doet. 
Wat ik ook in eerdere reacties proef is dat het echt niet uit kwade wil is als de mannen wat minder doen. Ze zien het gewoon niet altijd ? Een weekschema zou misschien kunnen helpen? Wij hebben dat nu onze tweede er is, anders houd ik het allemaal niet meer bij. Nu weet m’n man dus ook wanneer het tijd is om bedden te verschonen of de kinderen in bad te doen. Hartstikke handig! 
 
Ik vind het heel makkelijk gezegd dat mannen het nou eenmaal niet zien en dat vrouwen het beter kunnen. Staan we daar in de emancipatie? Tuurlijk, door je verlof heb je een voorsprong en weet je sneller wat er nodig is, maar mijn man heb ik gezegd: step up your game. Het is jouw kind, ik ben niet je moeder, op je werk kan je organiseren, dus thuis ook. Mijn man weet perfect welke luiers we hebben, welke rompers onze dochter heeft. Hij zei van de week nog: "we moeten nog een paar rompers 86/92 halen, want 5 is te weinig en die oude past ze niet meer goed."
Mijn man maakt het eten voor onze dochter, pakt haar luiertas in, zet haar op het potje als ze uit bed komt, houdt in de gaten wanneer ze onder de douche moet, poetst tanden, knipt nagels. En ja, hij werkt 40 uur per week. Opvoeden en zorgen doe je samen.
Mijn advies: ga een gesprek aan. Jij bent NIET zijn moeder dus jij hoeft niet aan te geven wat hij moet doen. Kan hij de auto/het huis/de tuin onderhouden, dan kan hij ook in de gaten houden of jullie kind al vitamine D heeft gehad (ik noem maar wat). Bekijk samen wat er in de luiertas gaat. Hij is niet achterlijk, dus dit kan hij gewoon. Waar een wil is (voornamelijk bij hem) is een weg. Veel succes!
 
[quote quote=10318390]Ik vind het heel makkelijk gezegd dat mannen het nou eenmaal niet zien en dat vrouwen het beter kunnen. Staan we daar in de emancipatie? Tuurlijk, door je verlof heb je een voorsprong en weet je sneller wat er nodig is, maar mijn man heb ik gezegd: step up your game. Het is jouw kind, ik ben niet je moeder, op je werk kan je organiseren, dus thuis ook. Mijn man weet perfect welke luiers we hebben, welke rompers onze dochter heeft. Hij zei van de week nog: “we moeten nog een paar rompers 86/92 halen, want 5 is te weinig en die oude past ze niet meer goed.” Mijn man maakt het eten voor onze dochter, pakt haar luiertas in, zet haar op het potje als ze uit bed komt, houdt in de gaten wanneer ze onder de douche moet, poetst tanden, knipt nagels. En ja, hij werkt 40 uur per week. Opvoeden en zorgen doe je samen. Mijn advies: ga een gesprek aan. Jij bent NIET zijn moeder dus jij hoeft niet aan te geven wat hij moet doen. Kan hij de auto/het huis/de tuin onderhouden, dan kan hij ook in de gaten houden of jullie kind al vitamine D heeft gehad (ik noem maar wat). Bekijk samen wat er in de luiertas gaat. Hij is niet achterlijk, dus dit kan hij gewoon. Waar een wil is (voornamelijk bij hem) is een weg. Veel succes![/quote]

Al ben ik het hier heel erg mee eens (in theorie), in de praktijk zie ik bij alle stellen die ik ken deze zelfde verdeling. De vrouw is thuis de ‘coördinator’, de man volgt. En als ik hem iets vraag doet hij het met alle liefde, maar als ik het niet vraag gebeurt het niet. Dat geldt overigens niet alleen voor de zorgen voor ons kind, maar óók voor het onderhouden van de tuin/ het huis / de administratie, etc. 


ik heb me er soort van bij neergelegd, we praten hier al 13 jaar over zonder al te veel resultaat. Af en toe vlamt het weer op en raak ik weer gefrustreerd, maar voor mij is acceptatie ‘the way to go’
 
Ja ik ben het in theorie ook wel met je eens BABYTWEEONTHEWAY. Maar ik ben idd meer de coordinator zoals hierboven gezegd wordt. Ik roep: o haar nagels moeten gejnipt worden en dan loopt mijn man met liefde naar boven om een nagelknipper te halen en dan knipt hij haar nagels. Maar zelf ziet hij het niet. Hij kan ook prima een tas inpakken maar dan vergeet hij ongetwijfeld de speen of neemt hij de verkeerde jas mee.. snap je? Daarin neem ik het voortouw en dat gaat goed zo.
Dat betekent zeker niet dat hij niks doet, hij doet de kinderen in bad uit zichzelf, maakt flesjes, verschoont luiers, poetst hun monden, geeft ze eten, ruimt op en stofzuigt het huis, speelt met ze en leesr boekjes voor... maar het meeste initiatief wat organisatie betreft ligt bij mij. En dat is prima, want als je er allebei aan moet denken om je kindje vitamine d te geven krijgt je kindje het dus 2x of helemaal niet, snap je? Dat kan beter 1 persoon onthouden.
En nu is hij bijvoorbeeld de schuur aan het schilderen terwijl ik een boodschappenbriefje maak.. prima toch? Ik ben blij dat het niet andersom is ??
 
Ja ik ben het in theorie ook wel met je eens BABYTWEEONTHEWAY. Maar ik ben idd meer de coordinator zoals hierboven gezegd wordt. Ik roep: o haar nagels moeten gejnipt worden en dan loopt mijn man met liefde naar boven om een nagelknipper te halen en dan knipt hij haar nagels. Maar zelf ziet hij het niet. Hij kan ook prima een tas inpakken maar dan vergeet hij ongetwijfeld de speen of neemt hij de verkeerde jas mee.. snap je? Daarin neem ik het voortouw en dat gaat goed zo.
Dat betekent zeker niet dat hij niks doet, hij doet de kinderen in bad uit zichzelf, maakt flesjes, verschoont luiers, poetst hun monden, geeft ze eten, ruimt op en stofzuigt het huis, speelt met ze en leesr boekjes voor... maar het meeste initiatief wat organisatie betreft ligt bij mij. En dat is prima, want als je er allebei aan moet denken om je kindje vitamine d te geven krijgt je kindje het dus 2x of helemaal niet, snap je? Dat kan beter 1 persoon onthouden.
En nu is hij bijvoorbeeld de schuur aan het schilderen terwijl ik een boodschappenbriefje maak.. prima toch? Ik ben blij dat het niet andersom is ??
 
De dingen die je noemt zijn wel herkenbaar. Tas inpakken, kdv regelen, kinderkleding wassen, potjes invriezen, kleding kopen.. hoewel ik me er niet aan stoor. Ik denk dat het ook deels door mijzelf komt omdat ik dit ook op me neem en hij dus dat wel makkelijk vindt. Daarnaast vinden mannen dit soort dingen denk ik minder belangrijk en denken daar gewoon niet aan. Zeker niet als e vrouw dit ook oppakt. Mijn vriend heeft geen seconde over hun kleding nagedacht maar ik vind het dan ook zelf leuk om te kopen. :) 
Als je het vervelend vindt moet je dit duidelijk maken en hem ook de kans geven het op te pakken. Dus afspreken dat hij zelf de tas inpakt, dat hij op donderdag groente hapjes kookt en invriest (ik zeg maar wat) en dat hij rompers koopt (dit zal hij zelf misschien niet merken dat het nodig is, dus dan wel ff aan de mouw trekken dat zoon nieuwe kleding nodig heeft) 
 
Lees dit allemaal. Feest van herkenning. En stukje kwetsbaarheid vanuit de man
https://www.volkskrant.nl/de-gids/van-prinsje-naar-papa-de-wording-van-mijn-vaderschap~b6c10b11/
 
Ha ha ha, het is alsof ik maar mijn eigen verhaal luister. Dit gesprek hebben mijn partner en ik ook al vaak gevoerd. Voordat onze dochter er was ook mbt huishoudelijk en organisatietaken. Nu met de zorg voor onze dochter erbij. 
Mijn partner is ook erg 'gemakkelijk'. Hij doet dingen op zijn manier en vooral op zijn (voor mij veel te late) moment. Verder is hij niet georganiseerd, denkt niet vooruit, vergeet dingen, legt prioriteiten anders. Ik ben zeer georganiseerd, bereid alles voor, denk overal tot in detail over na. Dit krijg je dus nooit gelijk. 
Hij zegt ook vaker dat ik hem niet de kans geef om dingen op te pakken omdat ik het dan al heb gedaan. En eerlijk gezegd, heeft hij gelijk. 
Wij bespreken het regelmatig. Dat helpt dan even en later vervallen we weer in ons oude patroon. Ik heb geleerd om hem de ruimte te geven het op zijn manier te doen. Soms gaat dat mis, maar dan trek ik het mij niet aan. Het blijft work in progress, maar helpt door er over te praten. Gaat ook steeds gemakkelijker omdat we beiden beseffen dat dit ons patroon is. 
Misschien heb je er iets aan. Anders sterkte. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan