Verdeling thuis, hoe doen jullie dit?

Hier werken we 30 en 32 uur maar zijn de taken wel redelijk gelijk verdeeld. Hij doet misschien vaker boodschappen en koken ik iets vaker stofzuigen en een doekje door de wc. Kleren kopen voor de kids doet die van mij ook zonder problemen en hij bemoeit zich er graag mee ;-) 
soms moet ik dingen vragen omdat hij het niet ziet of het vergeet maar dat vind hij juist fijn en prima. 


als je allebei evenveel (bijna) werkt vind ik het wel fair om dingen te verdelen. Wellicht handig om taken echt de verdelen en de verantwoordelijkheid ook bij hem te laten. Dan gaat het maar mis of kids met te weinig kleding naar de oppas. Laat het hem dan ook oplossen leren ze het snelst van ;-) probeer je dan ook niet te irriteren en ook lekker tegen de oppas te zeggen dat dat je mans pakkie an is.. kost tijd om dat te kunnen maar maakt alles een stuk makkelijker. 
 
Bij ons is de verdeling ook een beetje "scheef", maar ik stoor me er niet genoeg aan. Ik ben inderdaad degene die de meeste zorgtaken op zich neemt, maar hij doet weer andere dingen. We hebben vaste taken die zo gegroeid zijn. Hij is een heel goede vader voor zijn kinderen, maar doet niet alles zoals ik het zou doen. Dat is oké, misschien ook wel goed zelfs.
Ik noem mezelf niet per se geëmancipeerd, hoef dat ook niet te zijn. Zolang we allemaal maar tevreden zijn met hoe het gaat. 
Choose your battles. Wat zou je echt gelukkiger maken? Misschien is dat wel helemaal niet dat hij rompers of luiers gaat kopen. 
 
Ik lees zojuist even dit topic door en ben toch wel redelijk verwonderd door alle reacties. Blijkbaar vinden wij Nederlandse vrouwen het prima (ongeacht hoeveel we werken) om daarnaast nog een fulltime baan te hebben als mama en huishoudster. In die zin zijn we eigenlijk onze eigen emancipatie aan het dwarsbomen. Ze werken allebei fulltime, maar toch doet ze bijna alles met de kids en het huishouden. Waarom zou dit perse zo moeten gaan? Ik geloof dat relaties er op lange termijn echt stukken beter van worden als een man ook gewoon meer dan eens zn steentje bijdraagt. De documentaire; waarom werken vrouwen niet is echt een aanrader over dit onderwerp. 
 
Normaal helemaal niet geneigd te reageren op zo'n oud topic, maar ik zie de reactie van Dijker en wil daar toch even iets op zeggen. 
Ik werk zelf fulltime, mijn vriend werkt 4 dagen. Ik ben de kostwinner thuis. Hoe vaak ik te horen krijg dat het toch zonde is fulltime te werken naast het hebben van een kind is bijzonder, vooral omdat mijn vriend alleen maar pluimen in zijn kont krijgt vanwege het 1 dag thuis blijven met ONS kind. Het is gewoon zo dat Nederland wat dit betreft een ontzettend achterhaald conservatief land is, waarin we het allemaal blijkbaar heel normaal vinden te vervallen in deze conservatieve opvattingen van rolverdelingen. Toevallig kom ik uit een gezin waar mijn ouders altijd beiden evenveel werkten en ook allebei mijn oma's en zelfs overgrootoma hadden een baan buitenshuis. Ik ben dus niet anders gewend dan dat werk met gezin gecombineerd wordt - door beide ouders, ongeacht geslacht. Vanuit dat perspectief is het bijzonder te lezen dat je als vrouw blijkbaar iets uit te leggen hebt als je "het allebei wil, carrière en een kind" en als je vervolgens "óók nog" eens verwacht dat je partner bijdraagt aan de zorg voor jullie kroost en huishoudelijke taken. Eerlijk gezegd had ik zelf nooit stil gestaan bij een dergelijke discussie, tot ik moeder werd en er ineens mee geconfronteerd werd.
Bij ons thuis is de verdeling echt 50/50. Niet dat dat vanzelf ging hoor - na verlof dat zo ongelijk is als in NL verval je redelijk makkelijk in patronen waarin je als vrouw taken meer op je neemt - maar wij hebben dit actief nagestreefd gedurende het eerste jaar en met succes. Ik verwacht eerlijk gezegd ook niet anders. Mijn vader deed thuis ons altijd in bad, mijn moeder kookte het eten. Mijn vader deed de administratie, moeder de boodschappen. Ieder zo zijn taak, heel normaal en zo is dat bij ons thuis nu ook. Maar ik vind wel dat we als vrouwen ons er makkelijk vanaf brengen als we alleen zeggen dat het "meer in ons bloed zit dan dat van onze partners" en ons erbij neerleggen dat dit nu eenmaal het gevolg is van "het allebei" willen.
Aan de topicstartende moeder, die dit waarschijnlijk niet leest: ik hoop dat jullie je weg gevonden hebben :). 
 
[quote quote=10379244]Normaal helemaal niet geneigd te reageren op zo’n oud topic, maar ik zie de reactie van Dijker en wil daar toch even iets op zeggen. Ik werk zelf fulltime, mijn vriend werkt 4 dagen. Ik ben de kostwinner thuis. Hoe vaak ik te horen krijg dat het toch zonde is fulltime te werken naast het hebben van een kind is bijzonder, vooral omdat mijn vriend alleen maar pluimen in zijn kont krijgt vanwege het 1 dag thuis blijven met ONS kind. Het is gewoon zo dat Nederland wat dit betreft een ontzettend achterhaald conservatief land is, waarin we het allemaal blijkbaar heel normaal vinden te vervallen in deze conservatieve opvattingen van rolverdelingen. Toevallig kom ik uit een gezin waar mijn ouders altijd beiden evenveel werkten en ook allebei mijn oma’s en zelfs overgrootoma hadden een baan buitenshuis. Ik ben dus niet anders gewend dan dat werk met gezin gecombineerd wordt – door beide ouders, ongeacht geslacht. Vanuit dat perspectief is het bijzonder te lezen dat je als vrouw blijkbaar iets uit te leggen hebt als je “het allebei wil, carrière en een kind” en als je vervolgens “óók nog” eens verwacht dat je partner bijdraagt aan de zorg voor jullie kroost en huishoudelijke taken. Eerlijk gezegd had ik zelf nooit stil gestaan bij een dergelijke discussie, tot ik moeder werd en er ineens mee geconfronteerd werd. Bij ons thuis is de verdeling echt 50/50. Niet dat dat vanzelf ging hoor – na verlof dat zo ongelijk is als in NL verval je redelijk makkelijk in patronen waarin je als vrouw taken meer op je neemt – maar wij hebben dit actief nagestreefd gedurende het eerste jaar en met succes. Ik verwacht eerlijk gezegd ook niet anders. Mijn vader deed thuis ons altijd in bad, mijn moeder kookte het eten. Mijn vader deed de administratie, moeder de boodschappen. Ieder zo zijn taak, heel normaal en zo is dat bij ons thuis nu ook. Maar ik vind wel dat we als vrouwen ons er makkelijk vanaf brengen als we alleen zeggen dat het “meer in ons bloed zit dan dat van onze partners” en ons erbij neerleggen dat dit nu eenmaal het gevolg is van “het allebei” willen. Aan de topicstartende moeder, die dit waarschijnlijk niet leest: ik hoop dat jullie je weg gevonden hebben :).[/quote]
Amen. 
 
 
Ik heb voordat we uberhaupt echt in een relatie stapten heel duidelijk gemaakt naar mijn partner dat ik niet op een luiwammes zat te wachten. Ik werk niet evenveel uur, wel beide 5dagen dus het voelt wel eerlijk dat ik ietsje meer op me neem en iedereen heeft zijn eigen ‘talenten’ in de verschillende facetten. Zo’n serieus gesprek op je eerste date laat wel meteen zien wat je in de kuip hebt ?. Het was me gewoon bij mijn ex (jong relatie gekregen met hem) zo ‘gegroeid’ na het gaan samenwonen dat alle verantwoordelijkheid op mij rustte naast een fulltime baan was ik ook oververmoeide poetsvrouw van een ongevoelige puber die constant op de joets ging, lang leve de lol...daar is de relatie op geknapt voor mij, gelukkig geen kids samen. Dus dan weet je direct wat je NIET wilt ?
Mijn huidige partner liet me ook heel goed zien vanaf dag 1 dat hij dat verantwoordelijkheids gevoel wel graag deelt samen (denk aan huishouden, plannen, denken, gezelligheid en ja nu ook bij kids want vele handen verrichten het werk sneller zodat je meer gezelligheids tijd overhoud samen en zeker ook vrolijkere partners) 
en toch, heb ik ook van die momenten dat de 60-40 regeling vanwege dat hij meer werkt soms ff niet werkt voor mij ? dan loop ik over en moet ik aan de bel trekken. Dan pakt hij zoveel mogelijk over en kan ik lekker even compleet ‘spijbelen’ in puber taal gesproken. Even de controle loslaten en níet mama zijn. Wellicht is dat al een slimme 1ste zet voor jullie?
Verder hebben we sinds de kleine er is dit opgebouwd samen: we vragen altijd: wil jij met haar in bad of zal ik gaan? De ander kan dan beneden stofzuigen/opruimen/wasjes doen enz. Zo wisselt het vaker af en dan voelt het niet als plicht maar een momentele keus. Dan wel gezegd dat ik meestal degene ben die aangeeft dat het bad-dag is. Dat houd hij inderdaad ook niet bij...
zo is het wel elke dag avond eten dag ? ook hier is het weer hetzelfde idee: wil jij koken dan houd ik de kleine even zoet? En anders andersom. Dit oppert hij dan wel want ja, eten moet dagelijks ?
 En tja, nageltjes knippen of bij de boodschappen rekening houden met het steeds veranderende eetschema is niet zijn sterkste punt. Daarentegen koopt hij wel sporadisch een nieuwe outfit voor haar, en als hij de luiers in de aanbieding ziet online dan vraagt hij even welke maat hij moet bestellen.
Zo zeg ik al: ieder zijn talenten. Het vergt wat moeite om dit eerlijk te verdelen en ja dan zal jouw partner het wel moeten erkennen dat het nu ietwat oneerlijk verloopt bij jullie. Hij zegt nu eigenlijk dat hij helemaal geen talenten heeft ? we weten allemaal de cliché “mannen+multitasken=een ramp” maar dat word niet van hem gevraagd. Planning en verdeling van taakjes/uitstapjes maken, dit opschrijven en hopen op succes ? we leven in 2020, dus er mag zeer zeker meer teamspirit zijn ❤️❤️
 
Wat heb ik dan een lieve man.
We hebben een gastouder app, dus dat is maar net wie het leest als eerst en dan worden gelijk dingen opgelost.
Mijn man, douched onze dochter.
Na het eten, ruimt hij het aanrecht op en doet de vaatwasser aan, omdat ik kook.
Haal ik een doekje over de tafels en stofzuig ik.
We ruimen samen het speelgoed op, dochter en wij en dochterlief helpt mee de beestjes eten te geven( haar taak)
Ook doet hij de was. En tas in pakken is maar net wie er als eerst aan toekomt.
We hebben in het weekend beide een uitslaapdag, dat houd in, dat we allebei mogen uitslapen tot max half 10 zodat we nog wat aan de morgen hebben.
Als we ergens heen moeten/gaan, bespreken we hoe dit aan te pakken en verdelen de taken.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan