Verliep jouw bevalling zoals jij dat wilde?

Mijn bevalling liep in eerste instantie niet zoals ik wilde. Ik wilde graag naar het ziekenhuis. Ik kreeg lichte weeen. Toen ik de verloskundige belde had ik lichte weeen om de drie minuten. Toen ze 1 uur later bij me was had ik al 10 centimeter en mocht ik niet meer naar het ziekenhuis. Helaas kreeg ik geen persweeen en duurde het allemaal nog 1.5 uur maar ik was achteraf zo blij dat ik thuis mocht blijven. Heerlijk knus en gezellig. Mijn dochter werd ook meteen aangelegd en dat ging perfect.
 
Mijn bevalling ging absoluut niet zoals ik het verwachte.
Ik wou graag thuis bevallen, dat is helaas niet gelukt. Ik heb eerst een dag weeen gehad, die gingen ook weer weg. 's Nachts begonnen de weeen weer en die waren nogal heftig en snel op elkaar. Wij de verloskundige bellen. Die kwam om 5.00. Ik had 3 cm ontsluiting. Nix mis mee zou je zeggen. Om 9.00 hield ik het niet meer en hebben we weer de verloskundige gebelt. Zij kwam om 11.00, toen ondekte ze (terwijl ik al 9 cm ontsluiting had) dat mijn dochtertje in een stuitligging lag. Dus met mijn 9 cm ontsluiting ging ik naar het ziekenhuis. Daar had ik al 10 cm dus kon ik geen keizersnee meer krijgen. Ik mocht gelijk beginnen. Ondertussen waren mijn weeen al bijna weg en kreeg ik een wee opwekkend middel. Na 2 uur persen was ze er dan eindelijk. Ik was ingeknipt en moest ook nog eens een nachtje blijven (ik had teveel bloed verloren en mijn kleintje kon zich niet warm houden). Als klap op de vuurpeil bleek mijn dochtertje ook nog eens erg ligt te wezen (2566) terwijl de verloskundige dag dat het een 7 ponder zou worden. Achteraf gelukkig dat ze niet zo groot was, anders was het misschien nog een stuk moeilijker geweest. Ze is nu bijna 4 maanden en het gaat heel goed met ons.

Maus.
 
Mijn bevalling liep totaal niet zoals verwacht. Het was mijn eerste bevalling, dus ik had geen idee wat te verwachten, maar het viel zwaar tegen. Op zondagochtend rond een uur of elf verloor ik erg veel vocht, ik was ervan overtuigd dat mijn vliezen waren gebroken en heb gekeken of het vocht helder was. Dit was het geval. Vervolgens heb ik het ziekenhuis gebeld (ik zou in het ziekenhuis bevallen) en als de weeën niet eerder zouden beginnen, moest ik 's avonds langskomen voor een CTG. 's Avonds naar het ziekenhuis, maar volgens de verloskundige was het geen vruchtwater dat ik verloor, dus geen CTG. Daar op de tafel kreeg ik mijn eerste wee. Makkelijk op te vangen en we zijn nog door de MacDrive gegaan voor iets te eten. In de loop van de avond werden de weeën erger en rond een uur of elf zijn we opnieuw naar het ziekenhuis vertrokken. De weeën waren ondertussen zo erg dat ik ze niet helemaal zelf kon opvangen, dus mijn man moest heel hard op mijn rug duwen. Ik had rugweeën. In het ziekenhuis bleek dat ik twee cm ontsluiting had en werd weer naar huis gestuurd. Wel kreeg ik twee pillen mee, één om te slapen en één om de scherpe kantjes van de weeën af te halen. De slaappil werkte, maar die andere niet. Ik werd dus heel moe, maar had nog steeds erg veel pijn. Mijn man was nog steeds mijn rug aan het masseren. Ik viel steeds in slaap, maar bij iedere wee werd ik weer wakker. En ik was zo moe. Om vier uur het ziekenhuiis nog maar een keer gebeld en we mochten komen. Zeven cm ontsluiting, dus we mochten ook blijven. Omdat het nacht was liep er maar één verloskundige en één verpleegster rond. We hebben tot zeven uur de volgende ochtend niemand gezien, we hebben niet eens iets te drinken gehad. Om zeven uur waren de weeën echt niet meer te houden en ik had ongelofelijke persdrang. De verloskundige constateerde 9,5 cm ontsluiting, maar ik moest de perweeën nog maar even wegpuffen. Ik was nog steeds vreselijk moe en ik hoopte maar dat het zo snel mogelijk afgelopen was, want ik wilde slapen. Later blijkt dat ze wilden wachten op de ochtenddienst. Om acht uur kwam de ochtenddienst binnen en ik mocht meteen gaan persen. Mijn lichaam was ondertussen zo uitgeput dat de weeën ermee stopten. Dus kreeg ik een infuus met weeënopwekkers en werd de gynaecoloog gehaald, want de hartslag van de baby ging erg snel achteruit. Ik heb niet meer hoeven persen, want de gynaecoloog heeft de baby met de tang gehaald. Het gevolg was een totaal ruptuur, maar dat werd niet verteld. Ik kwam er zelf achter toen ik vond dat de gyneacoloog wel erg lang aan het hechten was. Ik heb de hele nacht veel steun gemist van mensen die er verstand van hadden. Voor mijn man en mij was het de eerste en je weet niet waar je aan begint, dus een beetje begeleiding was op zijn plaats geweest. We werden helemaal aan ons lot overgelaten. Ik had om zeven uur kunnen gaan persen en dan was alles goed gegaan. Dan had ik geen tangverlossing gehad en ook geen totaal ruptuur. Ik keek er enorm naar uit om na mijn bevalling weer gewoon te kunnen bewegen en slapen, maar helaas heeft dat nog twee weken geduurd. Gelukkig was mijn zoon helemaal gezond en hij groeit als kool.
 


Start | Hotmail | MSN Messenger | Groepen & Mensen


Groepen
Groepen | Mijn groepen | Taal | Help

Juni 2004 forum Juni2004forum@groups.msn.com
Wat is nieuw

Word nu lid

Welkom op het Juni 2004 forum!
Berichten
Afbeeldingen
Chatten
Calendar
Documenten
Linken
Websites van alle baby's
Baby van de maand
Forum uitje



Hulpprogramma's

Algemeen : bevallinsverhaal
Vor. discussie Volg. discussie Antwoorden naar mijn Postvak IN sturen

Antwoord
Aanbevelen Bericht 1 van 1 in discussie

Van: bavvie (Oorspronkelijk bericht) Verzonden: 2-11-2004 12:21
Ik heb net mijn bevallingverhaal moeten intikken, is mischien ook leuk voor hier! hier komtie dan...Na 41 weken en 3 dagen werd ik s'morgens wakker van een vreemde kramp in mijn buik, ik had dit nog nooit eerder gevoeld.Ik wist meteen dat het begonnen was.Ik stond op en voelde vruchtwater lopen.Het was woensdag 23 juni, 9 uur .Ik heb kraamverband ingedaan en ben de krampjes gaan timen.s'middags om 2 uur had ik een afspraak in het azm voor een datum te prikken voor in te leiden.
Ik ben daar naartoe gegaan en heb verteld dat het waarschijnlijk al begonnen was . Ik werd naar huis gestuurd totdat het erger werd en dan moest ik weer langskomen werd me verteld. thuis heb ik op bed gelegen tv gekeken, en een paar keer onder de douche geweest.
Tegen 7uhalf 8 werden de weeën steeds sterker, en mijn vriend heeft dan ook het ziekenhuis gebeld dat we eraan kwamen.We moesten ons melden bij de verloskamers.Daar aangekomen werd ik meteen aan de ctg gelegd, de weeën kon ik nog heel makkelijk hebben.Na een half uurtje kregen we een eigen kamer met tv.Ik heb er een beetje rondgelopen , op bed gelegen ,en onder de douche gezeten op een krukje.Om de zoveel tijd kwam de zuster binnen om te kijken of alles nog goed ging en om me weer aan die ctg te leggen.Rond 11 uur begon ik het moeilijker te vinden om die weeën op te vangen.Ik ben toen ook heel lang onder de douche gaan zitten en dat hielp echt!maar rond half twee waren de weeën nog veel heftiger geworden en de douche hielp niet meer.Toen heb ik om de gynaecoloog gevraagd , en die is toen komen kijken hoeveel ontsluiting ik had en dat was ongeveer 5 cm toen.Ik kon niet meer lopen of staan dus heb op het bed gelegen om de weeën op te kunnen vangen, mijn vriend heeft me hierbij heel goed geholpen .Hij keek voor me op de monitor hoelang de wee nog zou duren en hielp me er doorheen.Ik heb toen ook nog een pectine prik gekregen tegen de pijn , maar die hielp helemaal niks! Om 5 u had ik het gevoel dat ik het niet meer lang zou volhouden, daarom heb ik weer de gynaecoloog laten roepen.Ze heeft toen gevoeld hoeveel ontsluiting ik had en dat was 8 tot 9 cm.Ze vertelde ond dat het nog ongeveer een uurtje zou duren.Toen heb ik me weer bijelkaargeraapt(want ondertussen was ik de weg helemaal kwijt)want een uurtje moest ik nog kunnen volhouden.Maar jammergenoeg werd 1 uur 2 uur.En na een tijdje had ik nog steeds niet meer ontsluiting.Ik kon de pijn echt maar heel moeilijk volhouden, maar je kunt niks doen , je MOET ze ondergaan.ondertussen kreeg ik wel steeds meer het gevoel dat ik MOEST persen maar nog steeds niet meer onsluiting.Op het laatste on ik het persen ook niet meer tegen houden en moest wel.Het was ongeveer 8uur (dus IPV 1uurtje had ik er al weer 3 om)toen ik naar de verloskamers gereden werd.Ik was zo blij want ik dacht dat ik zo mocht gaan persen, maar nee!In die verloskamer heb ik nog 2uren weeën op moeten vangen, en ik had het gevoel dat ik ECHT niet meer kon , het deed zo'n pijn, zo'n pijn heb ik nog nooit eerder in mijn leven gevoeld.Ik was ook helemaal de weg kwijt en kon niet helder meer nadenken of praten.Er liepen heel veel mensen in en uit die verloskamer weet ik nog , en iedere keer vroeg ik aan ze of ze me alsjeblieft zouden kunnen helpen , want ik hield het niet meer! ik werd gek van die pijn.Mijn vriend is al die tijd bij me gebeleven en heeft me heel goed geholpen, zonder hem had ik dit niet gekund!ondertussen kreeg ik een infuus met oxitocine(weeënopwekker, nog meer pijn!!!!)en maakten ze mijn blaas leeg .er werd een andere gynaecoloog erbij gehaald en die voelde weer aan mijn ontsluiting, die nog steeds niet gevorderd was.Ik zag aan hun gezichten dat ze het zelf ook niet meer zonnig inzagen.Ondertussen mocht ik van hun wel al meepersen maar dat schoot niet op , er gebeurde niks .Om tien uur werd eindelijk besloten dat ze de baby met de vacuümpomp gingen halen ,de gynaecoloog ging eerst die laatste cm nog ff wegdrukken , wat best pijn deed .
Maar die pijn was niks tegenover de weeën die ik had.zo gezegt zo gedaan, er werd kapje op het hoofdje van de baby geplaatst wat vacuüm moest gaan zuigen , dat duurde ff.ik kreeg een verdoving omdat ik geknipt ging worden onder een wee. het was ondertussen al 10:15.Eindelijk mocht ik gaan persen en na een knip en de vacuümpomp kwam Sammy eindelijk om 10:23 ter wereld.Ik was zooo blij, en hij was zoooo mooi, en ik was zooo moe. pffff .Sammy mocht heel ff bij me liggen maar werd toen meegenomen voor te wegen enz.Ondertussen kwam bij mij de nagboorte na 1x persen en werd die nagekeken.Toen moest ik nog gehecht worden van die knip en ik was aan de voor en achterkant en binnenin ook nog een beetje gescheurd.Ik heb toen nog een verdoving gekregen en ongeveer15 hechtingen.Dennis die stond bij Sammy te kijken ondertussen.Sammy had het ook niet makkelijk gehad en had lang een beetje klem gezeten.Hij woog 4735! en was ongeveer 52 cm. Toen Sammy aangekleed was mocht hij meteen bij zijn papa op de arm, en die voelde meteen die 4735gr haha!Toen ik klaar was met hecheten mocht ik hem zijn allereerste flesje geven.Ondertussen kwamen ze me vertellen dat er de hele tijd iemand op de gang had gewacht, ik kon alleen maar mijn zus Tanja bedenken en zei laat maar snel binnen.Sammy moest ieder uur op suiker geprikt worden omdat hij heel zwaar was bij zijn geboorte, daarom mochten we ook pas de dag erna naar huis.Om 6 uur mocht alle visite komen en die konden niet geloven hoe groot Sammy was en hoeveel haren hij had.Sammy is dus op 24 juni om 10:23 (na veeel moeite )geboren , en zijn papa was de dag erna jarig op 25 juni.Nu 4 maanden later kan ik veel makkelijker over de bevalling praten en nadenken als in het begin.Ik moest het echt ff laten bezinken. Met Sammy is alles goed , hij groeit als kool en weegt al 8 kilo.Ik ben heel blij en dankbaar dat ik voor hem mag zorgen, nu weet ik pas hoeveel een moeder van haar kind houdt!





Eerste antwoord Vorige Geen antwoorden Volgende Laatste antwoord


Opmerking: Microsoft draagt geen verantwoording voor de inhoud van deze groep. Klik hier voor meer informatie.
MSN - Wat doe jij online? Start | Hotmail | Search | MSN Messenger | Groepen & Mensen Help

©2004 Microsoft Corporation. Alle rechten voorbehouden. Gebruiksrechtovereenkomst Door TRUSTe goedgekeurde privacyverklaring


 
mijn bevalling is best wel goed verlopen en nog beter dan ik had verwacht de hele dag verloor ik delen van de slijmprop en had ik lichte weeen het was hemelvaats dag en we gingen naar vrienden toe toen hun dochter wakker was wilde we naar de kinderboerderij maar die was dicht toen zijn we een eind gaan wandelen ongeveer 3 kilometer en ondertussen had ik lichte weeen na het wandelen hebben we een patatje gehaald en na het eten gingen we naar huis dat was om half 8 ik zat thuis nog maar net op de bank en voelde het al een stuk heftiger worden om half 10 ben ik me gaan douchen na het douchen ging ik naar bed en zei voor de grap tegen mijn man hoe moet ik naar beneden bellen voor het geval de vliezen breken? ik lag nog maar net in bed en pakte net een boek toen mjn vliezen braken ik belde naar beneden en hijj kwam meteen vanaf toen kwamen de weeen direct om de 2 a3 minuten we belden de vk omdat we twijfelden over de kleur van het vruchtwater om 1200 was devk er maar de kleur was prima ze heeft meteen inwendig onderzoek gedaan en ik had al 3 cm ze zijn weer weg gegaan en we moesten bellen al het nog heftiger werd en de weeen zich sneller op volgde ik vond het alsnel te heftig maar mijn man kon me goed helpen tijdens een rug wee drukte hij heel hard op mijn rug en dat vond ik erg fijn iets wa minder prettig was is dat ik tijdens de weeen moest overgeven ik wilde dat de vk weer kwam maar mijn man zei dat ik nog even moest wachten even later belde hij toch en om 2 uur waren de vk er weer toen had ik al 8 cm ze hadden het spul klaargelegt vanaf toen ben ik op bed blijven liggen en kreeg ik algauw pers weeen ik mocht toen nog niet persen. om 10 voor halh 4 mocht ik gaan persen maar de weeen zwakten snel af dar was best wel moeilijk om te persen zonder perswee om me tehelpen heb ik in de spiegekl gekeken en te weten waar ik naar toe moest persen om 10 voor 5 is mijn zoon pim geboren hij woog 3000 gram en was 51 cm aan het eind van het persen heb ik nog een spuiy gehad om de placenta las te laten gaan die kwam nog niet zo snel en hebben ze me gecathteriseerd na ruim een half uur was hi er toch ik was een klein beetje uitgescheurd omdat bij pim de navelstreng een keer om zijn nekje zat en een keer om zijn schouder toen moest hij er snel uit al met al vond ik het een mooie bevalling en ook erg gezellig en intiem met je man ik heb absoluut het gevoel niet gahad dat ik het alleen heb gedaan
 
Mijn bevalling verliep heel soepel. Nooit gedacht dat ik in ander half uur een baby zou hebben.
De hele dag af entoe even een krampje,maar niet dat ik ze weg moest puffen ofzo,wat menstruatie kramp. Dacht dat het wat oefen weeen waren. "Snachts om 3 uur werd ik wakker en had weer wat kramp en wat vaker achter elkaar maar nog niet zoeiets van ach ik ga bevallen. Toen om 4:15 mijn vruchtwater brak,(dacht eerst dat ik geplast had)ging ik iut bed en kreeg meteen persdrang. Mijn partner wakker gemaakt en de verloskundige gebeld. ze adviseerde om de weeen weg te puffen, toen ze merkte dat ik echt aan het persen was, kwam ze meteen. Om 5 uur was de verloskundige er. Ik zou in het kraamhotel bevallen, maar zei dat dat niet ging lukken aangezien ik al 10 cm ontsluiting had en het hoofdje al stond. Na enkele persweeen is onze zoon om 5:25 geboren. Voor een eerste kindje,ander half uur over je bevalling doen, en nog zonder knippen of echt in te scheuren en geen na weeen. Wie wil dat niet! Onze zoon wordt deze week een half jaar en is een lekkere gezonde jongen en met vaders en moeders gaat alles ook uitstekend, wat willen we nog meer.

groetjes Chantal,mama van Senne 26-6-2004
 
Liep precies zoals ik wilde. 's Nachts om 3 uur begonnen de weeen. Tot 12 uur 's middags waren die goed op te vangen (om de 8 a 10 minuten). Om 14 uur was ik benieuwd hoe het er nu eigenlijk mee stond en hebben we de verloskundige gebeld. Die constateerde 4 cm ontsluiting. Om 17 uur zijn toen mijn vliezen gebroken om het wat sneller te laten gaan. Daarna ging het nog steeds niet snel maar werden de weeen wel wat heftiger. Om 20 uur werd de kraamhulp gebeld (woont vlak bij ons in de buurt dus die was er zo) en om 21 uur mocht ik persen en om 21.51 uur werd onze zoon geboren. Beetje blauw maar verder puntgaaf en kerngezond. 7 pond en ongeveer 54 cm geschat. Het duurde dus wel lang maar ik kon thuis bevallen en dat wilde ik graag verder had ik geen hechtingen nodig. Verder heeft de verloskunidge in de kraamweek ons enorm geholpen met de borstvoeding (aanleggen ging moeilijk en ze zijn elke dag wel eens langsgeweest om aan te leggen). Onze zoon is nu 10 maanden en ik geef nog steeds borstvoeding dus die hulp is niet voor niets geweest!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan