Mijn bevalling ging mij eigenlijk veel te snel. Dat zul je misschien ook niet vaak horen. Maar bij mij was dit wel het geval. Ik was zwanger van mijn eerste en was 2 dagen over de uitgerekende datum heen. s'Middags om een uur of 3 braken mijn vliezen geleidelijk aan. Dus ik dacht dat de weeen wel zouden komen. Maar nee hoor. Voor de zekerheid mijn vriend maar even gebelt en hem voorzichtig ingelicht dat het wel eens kon beginnen maar dat ie nog niet thuis hoefde te komen van zijn werk. Die de resterende 2 uren in stress gezeten natuurlijk. Toen hij om 5 uur thuiskwam was er nog niets aan de hand en hebben we samen nog even lekker gegeten. Maar om 7 uur kreeg ik wat last van buikpijn en ik had het gevoel dat ik naar de wc moest. Het was meteen al niet uit te houden en ik had al zware weeen om de 2 minuten. Dokter maar even gebelt mmar die zei : Dat kunnen nog geen persweeen zijn. Dus bel over een uurtje ofzo maar weer even. Nou dat uurtje werd een klein half uurtje en binnen 5 minuten was ie er. Wat bleek nou : Ik had al 10 cm ontsluiting en moest meteen naar het ziekenhuis. (ik had gekozen voor poliklinisch) Midden in mijn persweeen. De rit naar het ziekenhuis duurde zo'n 15 minuten omdat wij in een dorp wonen. Dit was dus een echte martelgang. Maar goed. In het ziekenhuis aangekomen stonden ze ons al op te wachten en eenmaal op de verloskamer aangekomen hoefde ik maar 3 keer te persen en daar was ons kleine mannetje al. Al met al heeft mijn bevalling niet eens 2 uur geduurt. Wel logisch dat dit mij allemaal even iets te snel ging voor een eerste bevalling he ? Maar met een eventuele volgende bevalling ben ik er in ieder geval goed op voorbereidt.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Verliep jouw bevalling zoals jij dat wilde?
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Mijn bevalling is niet verlopen zoals ik had verwacht. Op een zaterdagochtend braken mijn vliezen, maar ik kreeg geen wee... Zondagochtend moest ik dus naar het ziekenhuis om via het infuus de bevalling in te leiden. In eerste instantie gaf ik geen reactie op het infuus zodat elk half uur de dosis werd verdubbeld. Uiteindelijk resulteerde dit in een weeenstorm en ging ik binnen een uur van 4 cm naar volledige ontsluiting. Pfoei! Na 12 minuten persen werd onze zoon zonder hulpmiddelen geboren. Omdat de vliezen langer dan 24 uur geleden waren gebroken moeten we 24 uur in het ziekenhuis blijven. Gelukkig heeft Dennis er geen bacterie aan overgehouden en konden we de volgende dag (kw. voor zes ´s middags) weer naar huis.
Ik heb een superbevalling gehad. Op dinsdag 6 maart 2001 is mijn zoon calvin geboren. Om 6.15 werd ik wakker met pijn in mijn rug en zei toen tege mijn man dat ik dacht dat t voorweeën waren en hij is toen na de belofte de vk te bellen gaan werken, eerst heb ik mn moeder gebeld en toen die mijn vader it bed had geschopt zijn die gekomen en heeft mn moeder de vk gebeld ondertussen was mijn man ook weer thuis en om 9.00 zaten we bij de vk en had ik 4 cm ontsluiting s ´middags kwam de vk thuis en had ik nog 4 cm nadat ze mij hadden gestript ging t snel en om 14.30 had ik7 cm op naar t zkiekenhuis en daar waren we om 15.15, toen wilde ze de vliezen breken maar die braken toen spontaan en om 16.15 kon ik gaan persen na een kleine knip is om 16.56 onze zoon calvin geboren hij was 51 cm en 3260gr. Na2 dagen zh mochten we naar huis calvin had in de zwangerschap de nierbekken te groot maar alles was na de bevalling prima. we zijn nu bezig voor een 2de kindje en ik hoop dat als ik zwanger ben ik weer zo ´n onbezorgde fijne zwangerschap en bevalling mag hebben.
hoi allemaal
de bevalling is verlopen zoals ik dit van begin af aan had verwoed.
op 26-3-2002 ben ik bevallen van een prachtige dochter van 4260gr dmv een keizesnede. de periode daarvoor was eigenlijk heel vervelend. met 35 weken werd ik door de vk door gestuurd voor een echo en een bezoek aan de gyneacoloog. na de echo bleek mijn kindje in een hoge onstabiele stuit te liggen. en bij de meting tijdens de echo bleek het een flink kind te worden.
na de echo een afspraak bij de gyneacoloog deze deed zonder verder iets uit te leggen een inwendig onderzoek. hij zei alles goed kom over 14 dagen maar terug. aangezien het onze eerste was zijn we zonder iets te vragen naar huis gegaan.
week 37
weer een echo en een afspraak bij de gyneacoloog. de eerste gyneacoloog was op vakantie dus kregen we een andere hij bekeek de echo mijn dochter was die week inmiddels drie keer van positie veranderd eerst stuit toen goed en nu overdwars. ook hij zei alles goed kom over twee weken maar weer terug. toen ik hem vroeg wat er nu aan de hand was zei hij niets bijzonders jullie nieuwe moeders hebben gewoon altijd aandacht te kort en komen onze tijd verdoen! mijn man en ik zijn zonder verder nog iets te zeggen naar buiten gelopen en hebben een afspraak gemaakt bij de eerste gyneacoloog en gezegd dat wat er ook gebeurde ik die van vandaag absoluut nooit meer wilde spreken of zien.
39 weken
weer een echo en een afspraak met de gyn. bij de echo riep de echografiste de gyn erbij. ze begonnen toen naast ons te praten in medice termen waar wij niets van begrepen. toen ik vroeg wat er was zeiden ze beide niets bijz\onders komt allemaal wel goed.
de gyn zei kom volgende week maar terug dan zien we weer wel verder.
ik wist dus nog niets en werd helemaal gek. wat ik wel wist was dat mijn dochtertje met 39 weken nog niet ingedaald waqs en lekker rond bleef draaien alsof mijn buik een zwembad was.
ik had papieren mee gekregen en daar begreep ik niets van. ik heb toen mijn vk gebeld en haar verteld hoe het gelopen was. ze zei kom maar even langs misschien komen we er samen wel uit.
zo gezegd zo gedaan toen ik daar kwam heeft ze eerst gevoeld hoe de baby lag maar dat kon ik haar zo vertellen omdat ik dat zelf heel goed voelde wat wat was. mijn dochter lag toen in een volledige stuit. ze heeft toen naar de papieren gekeken en ik zag haar gezicht verschieten. ze vertelde me toen dat de baby een onmeetbare afmeting had wat dus inhield dat ze groter was dan een baby met 42weken. aangezien ik percies wist hoe mijn baby lag en wanneer ze draaide zei mijn verloskundige als je nu zeker weet dat je baby goed ligt bel dan even dan zorg ik ervoor dat je naar het zieken huis kan. die zaterdag was het dan zover. ik belde haar op en ik kon meteen door naar het ziekenhuis.
daar gekomen kwam ik op de kraamafd. en kreeg een gyneacoloog die ik nog niet kende. hij deed een echo en ik zag hem fronsen. na een inwendig onderzoek vertelde hij mij dat ik er nog niet klaar voor was. hij zei dat we het beste naar huis konden gaan. dit werd me teveel ik was 39 weken en 5 dagen mijn baby was nog niet ingedaald en wilde ook niet blijven liggen ik barste in tranen uit. hij kwam bij me zitten en vroeg wat er was. ik vertelde hem dat ik van het begin af aan het gevoel had dat ik dmv een keizersnee zou gaan bevallen en dat ik nu eindelijk wel eens wilde weten wat hun er van dachten.
hij keek me aan en vroeg hebben ze dat dan nog niet uitgelegd. ik vertelde hem hoe de vorige bezoeken bij zijn collega's waren verlopen en daar schrok hij zo van dat hij meteen een knoop door hakte. hij vertelde dat ik een ongewone zwangerschap had met een groot kind dat nog steeds bleef draaien en dat de kans klein zou zijn dat ik op natuurlijke wijze kon bevallen.
hij zei kom overmorgen maar terug dan gaan we de situatie bekijken en als die onveranderd is krijg je dinsdag een keizersnee. dit was zo'n opluchting dat ik met een gerust hart naar huis kon.
die maandag was ik 40 weken en de situatie was hetzelfde. mijn dochter was onderweg naar het ziekenhuis weer gedraaid en lag nu in een volledige stuit. na een echo en overleg met weer een andere gyneagologe besloot mijn gyn. voo een keizersnee de volgende dag.
terwijl wij nog op zijn kantoor zaten om de formulieren in te vullen kwam de eerste gyn. en riep mijn gyn. wij hoorde ze op de gang ruzie maken over mij. mijn oude gyn vond het onzin om bij een eerste zws al met 40 weken een keizersnee te doen ongeacht de omstandigheden. er ontstond toen een woorde wisseling waar ook de andere twee gyneacologen zich mee gingen bemoeien. twee vonden het onzin en de andere twee vonden het noodzakelijk om een keizersnee te doen.
na wat heen en weer geschreeuw kwam mijn gyn. terug en zei dat ik morgen aan het einde van de middag een keizersnee zou krijgen. toen ik vertelde dat we alles letterlijk hadden verstaan bood hij zijn excuus aan en vertelde dat zijn twee oudere collega's
nog van de oude stempel waren en een keizersnee echt allen als spoed deden. hij zei maak je geen zorgen ik heb al voor hetere vuren gestaan met hun.
je bent nu mijn patient en dus mijn verantwoording.
de volgende dag liep alles gesmeerd en ben ik om 14:08 is onze dochter geboren.
wel wat veel bloed verloren maar dat mocht de pret niet drukken. zo zie je maar wel een goede bevalling maar een moeilijke voorbereiding
groetjes Laura
de bevalling is verlopen zoals ik dit van begin af aan had verwoed.
op 26-3-2002 ben ik bevallen van een prachtige dochter van 4260gr dmv een keizesnede. de periode daarvoor was eigenlijk heel vervelend. met 35 weken werd ik door de vk door gestuurd voor een echo en een bezoek aan de gyneacoloog. na de echo bleek mijn kindje in een hoge onstabiele stuit te liggen. en bij de meting tijdens de echo bleek het een flink kind te worden.
na de echo een afspraak bij de gyneacoloog deze deed zonder verder iets uit te leggen een inwendig onderzoek. hij zei alles goed kom over 14 dagen maar terug. aangezien het onze eerste was zijn we zonder iets te vragen naar huis gegaan.
week 37
weer een echo en een afspraak bij de gyneacoloog. de eerste gyneacoloog was op vakantie dus kregen we een andere hij bekeek de echo mijn dochter was die week inmiddels drie keer van positie veranderd eerst stuit toen goed en nu overdwars. ook hij zei alles goed kom over twee weken maar weer terug. toen ik hem vroeg wat er nu aan de hand was zei hij niets bijzonders jullie nieuwe moeders hebben gewoon altijd aandacht te kort en komen onze tijd verdoen! mijn man en ik zijn zonder verder nog iets te zeggen naar buiten gelopen en hebben een afspraak gemaakt bij de eerste gyneacoloog en gezegd dat wat er ook gebeurde ik die van vandaag absoluut nooit meer wilde spreken of zien.
39 weken
weer een echo en een afspraak met de gyn. bij de echo riep de echografiste de gyn erbij. ze begonnen toen naast ons te praten in medice termen waar wij niets van begrepen. toen ik vroeg wat er was zeiden ze beide niets bijz\onders komt allemaal wel goed.
de gyn zei kom volgende week maar terug dan zien we weer wel verder.
ik wist dus nog niets en werd helemaal gek. wat ik wel wist was dat mijn dochtertje met 39 weken nog niet ingedaald waqs en lekker rond bleef draaien alsof mijn buik een zwembad was.
ik had papieren mee gekregen en daar begreep ik niets van. ik heb toen mijn vk gebeld en haar verteld hoe het gelopen was. ze zei kom maar even langs misschien komen we er samen wel uit.
zo gezegd zo gedaan toen ik daar kwam heeft ze eerst gevoeld hoe de baby lag maar dat kon ik haar zo vertellen omdat ik dat zelf heel goed voelde wat wat was. mijn dochter lag toen in een volledige stuit. ze heeft toen naar de papieren gekeken en ik zag haar gezicht verschieten. ze vertelde me toen dat de baby een onmeetbare afmeting had wat dus inhield dat ze groter was dan een baby met 42weken. aangezien ik percies wist hoe mijn baby lag en wanneer ze draaide zei mijn verloskundige als je nu zeker weet dat je baby goed ligt bel dan even dan zorg ik ervoor dat je naar het zieken huis kan. die zaterdag was het dan zover. ik belde haar op en ik kon meteen door naar het ziekenhuis.
daar gekomen kwam ik op de kraamafd. en kreeg een gyneacoloog die ik nog niet kende. hij deed een echo en ik zag hem fronsen. na een inwendig onderzoek vertelde hij mij dat ik er nog niet klaar voor was. hij zei dat we het beste naar huis konden gaan. dit werd me teveel ik was 39 weken en 5 dagen mijn baby was nog niet ingedaald en wilde ook niet blijven liggen ik barste in tranen uit. hij kwam bij me zitten en vroeg wat er was. ik vertelde hem dat ik van het begin af aan het gevoel had dat ik dmv een keizersnee zou gaan bevallen en dat ik nu eindelijk wel eens wilde weten wat hun er van dachten.
hij keek me aan en vroeg hebben ze dat dan nog niet uitgelegd. ik vertelde hem hoe de vorige bezoeken bij zijn collega's waren verlopen en daar schrok hij zo van dat hij meteen een knoop door hakte. hij vertelde dat ik een ongewone zwangerschap had met een groot kind dat nog steeds bleef draaien en dat de kans klein zou zijn dat ik op natuurlijke wijze kon bevallen.
hij zei kom overmorgen maar terug dan gaan we de situatie bekijken en als die onveranderd is krijg je dinsdag een keizersnee. dit was zo'n opluchting dat ik met een gerust hart naar huis kon.
die maandag was ik 40 weken en de situatie was hetzelfde. mijn dochter was onderweg naar het ziekenhuis weer gedraaid en lag nu in een volledige stuit. na een echo en overleg met weer een andere gyneagologe besloot mijn gyn. voo een keizersnee de volgende dag.
terwijl wij nog op zijn kantoor zaten om de formulieren in te vullen kwam de eerste gyn. en riep mijn gyn. wij hoorde ze op de gang ruzie maken over mij. mijn oude gyn vond het onzin om bij een eerste zws al met 40 weken een keizersnee te doen ongeacht de omstandigheden. er ontstond toen een woorde wisseling waar ook de andere twee gyneacologen zich mee gingen bemoeien. twee vonden het onzin en de andere twee vonden het noodzakelijk om een keizersnee te doen.
na wat heen en weer geschreeuw kwam mijn gyn. terug en zei dat ik morgen aan het einde van de middag een keizersnee zou krijgen. toen ik vertelde dat we alles letterlijk hadden verstaan bood hij zijn excuus aan en vertelde dat zijn twee oudere collega's
nog van de oude stempel waren en een keizersnee echt allen als spoed deden. hij zei maak je geen zorgen ik heb al voor hetere vuren gestaan met hun.
je bent nu mijn patient en dus mijn verantwoording.
de volgende dag liep alles gesmeerd en ben ik om 14:08 is onze dochter geboren.
wel wat veel bloed verloren maar dat mocht de pret niet drukken. zo zie je maar wel een goede bevalling maar een moeilijke voorbereiding
groetjes Laura
Ik kan niet zeggen dat mijn bevalling ging zoals ik verwacht had. Wel is het met ondanks de tegenslagen erg meegevallen.
Ik was 42 weken zwanger toen ik naar de gynaecoloog gestuurd werd. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. De ene CTG na de andere, maar steeds was alles goed en mocht ik weer naar huis.
De dag voor ik ingeleid werd, begin dan toch spontaan de bevalling. En hoe. Zonder aankondiging om de drie minuten goede weeen. Dus maar direct naar het ziekenhuis. Na een uur of zeven had ik al vijf centimeter ontsluiting. Maar ik had wel steeds het gevoel dat mijn kindje zich omhoog drukte in plaats van naar beneden.
Dat bleek later ook wel toen het bij negen centimeter bleef. Dus werd het een keizersnee.
Tijdens de operatie werden er weddenschappen afgesloten over het gewicht. Mijn zoon bleek namelijk een grote kerel te zijn van 57 cm en tien pond! Achteraf ben ik dus heel blij dat er besloten is om een keizersnee te doen.
Dus nee, het ging niet zoals verwacht, maar zal dat ooit wel het geval zijn?
Ik was 42 weken zwanger toen ik naar de gynaecoloog gestuurd werd. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. De ene CTG na de andere, maar steeds was alles goed en mocht ik weer naar huis.
De dag voor ik ingeleid werd, begin dan toch spontaan de bevalling. En hoe. Zonder aankondiging om de drie minuten goede weeen. Dus maar direct naar het ziekenhuis. Na een uur of zeven had ik al vijf centimeter ontsluiting. Maar ik had wel steeds het gevoel dat mijn kindje zich omhoog drukte in plaats van naar beneden.
Dat bleek later ook wel toen het bij negen centimeter bleef. Dus werd het een keizersnee.
Tijdens de operatie werden er weddenschappen afgesloten over het gewicht. Mijn zoon bleek namelijk een grote kerel te zijn van 57 cm en tien pond! Achteraf ben ik dus heel blij dat er besloten is om een keizersnee te doen.
Dus nee, het ging niet zoals verwacht, maar zal dat ooit wel het geval zijn?
Hallo
Mijn bevalling was niet zoals ik me had voorgestelt. Ik wilde graag thuis bevallen en had netjes alles klaar. Ook had ik voor de zekerheid wel een tas klaar staan voor het ziekenhuis. 's Morgens vroeg braken de vliezen en om 9 uur belde ik de verloskundige, ze zou komen en het enige waar ik aan dacht was dat ik nog boodschappen moest doen. Dus ik nog naar de winkel voor ze kwam want ik had verder geen weeen en de baby zou goed ingedaalt zijn. Toen de verloskundige kwam had ik iets afscheiding en dat kon volgens de verloskundige weleens zijns omdat er in het vruchtwater gepoept was, dus naar het ziekenhuis. Mijn man opgebelt want die was gewoon gaan werken, want we hadden 's morgens zoiets van dit kan nog wel even gaan duren als ik nog geen weeen heb. Onderweg naar het ziekenhuis kreeg ik heel iets weeen en aangekomen bleek wel dat er echt in vruchtwater gepoept was, de verloskundige daar toucheerde me en wat bleek... het zou een stuitbevalling worden en dat viel me wel even zwaar op mijn dak. Terwijl er al weken gezegd werd dat de baby zo mooi ingedaalt was ik baalde hier ernorm van. We hebben het nogwel gewoon geprobeert maar 6 uur later met weeenopwekkers (die erg goed werkten) had ik 10 cm ontsluiting maar mocht ik niet persen want hij lag niet goed. Het werd dus een keizersnede en ik kon mooi in het ziekenhuis blijven.
Ik was gelukkig erg snel weer op de been en heb nu een hele mooie zoon, Matthijs en die is al weer een half jaar oud.
Rianca
Mijn bevalling was niet zoals ik me had voorgestelt. Ik wilde graag thuis bevallen en had netjes alles klaar. Ook had ik voor de zekerheid wel een tas klaar staan voor het ziekenhuis. 's Morgens vroeg braken de vliezen en om 9 uur belde ik de verloskundige, ze zou komen en het enige waar ik aan dacht was dat ik nog boodschappen moest doen. Dus ik nog naar de winkel voor ze kwam want ik had verder geen weeen en de baby zou goed ingedaalt zijn. Toen de verloskundige kwam had ik iets afscheiding en dat kon volgens de verloskundige weleens zijns omdat er in het vruchtwater gepoept was, dus naar het ziekenhuis. Mijn man opgebelt want die was gewoon gaan werken, want we hadden 's morgens zoiets van dit kan nog wel even gaan duren als ik nog geen weeen heb. Onderweg naar het ziekenhuis kreeg ik heel iets weeen en aangekomen bleek wel dat er echt in vruchtwater gepoept was, de verloskundige daar toucheerde me en wat bleek... het zou een stuitbevalling worden en dat viel me wel even zwaar op mijn dak. Terwijl er al weken gezegd werd dat de baby zo mooi ingedaalt was ik baalde hier ernorm van. We hebben het nogwel gewoon geprobeert maar 6 uur later met weeenopwekkers (die erg goed werkten) had ik 10 cm ontsluiting maar mocht ik niet persen want hij lag niet goed. Het werd dus een keizersnede en ik kon mooi in het ziekenhuis blijven.
Ik was gelukkig erg snel weer op de been en heb nu een hele mooie zoon, Matthijs en die is al weer een half jaar oud.
Rianca