Verliep jouw bevalling zoals jij dat wilde?

absoluut niet, bevallen in de usa, had gedacht een eitje met alle verdovingen. bleek in de praktijk heel anders uit te pakken. is nu 4.5 maand geleden en kan nog steeds niet normaal lopen, loop met krukken en mijn linkerbeen werkt nog steeds niet naar behoren. niets gezellig rondlopen met ons kleintje...een luier verschonen is nog steeds een uitdaging op 1 been....
baby is een schat maar de dagelijkse verzorging valt me dus erg tegen nu...
 
mijn bevalling ging niet zo als ik verwacht had, onze eerste zoon is geboren in het ziekenhuis in 7 uur tijd, onze 2 e zoon werd geboren thuis midden in de nacht in 3 uur tijd, dat was nou echt een droombevalling en zou het zo weer overdoen, weer zwanger en had al zin de bevalling, maar met 20 weken kwamen ze er achter dat mijn placenta niet goed werkte en werd met 34 weken opgenomen 4 dagen later ging het niet goed meer met onze baby en wer met een spoedkeizersnede gehaald het viel vies tegen de pijn daarna, ik had zo uitgekeken naar een gewone bevalling maar we mogen blij zijn dat we een gezonde zoon hebben gekregen, want als het niet hadden ontdekt, weet ik niet hoe het afgelopen zou zijn.
 
Mijn eerste had ik in 3 uur tijd, dus ik had al wel verwacht dat de tweede ook wel vlot zou komen. Ik werd 's nachts om 2 uur wakker, moest naar het toilet. Ik had last van buikkrampen en dacht aan diarree (ik had nog 11 dagen te gaan tot aan de uitgerekende datum, mijn eerste kwam 10 dagen over tijd, dus daar hield ik nu ook een beetje rekening mee.) Om 10 voor half 3 begonnen de weeà «n, verloor ik de slijmprop en braken de vliezen, om 10 over 3 was onze zoon er. In totaal maar een paar weeà «n gehad. De verloskundige was net op tijd. Dus voordat we goed en wel in de gaten hadden, was de kleine er al!
 
Tot 36 weken zwangerschap dacht ik nog heerlijk thuis te bevallen. Toen bleek dat ons kleintje een onregelmatige hartslag had. Dus naar het ziekenhuis. De gynaecoloog nam het over van de verloskundige. Wat een tegenvaller. En twee weken voor de bevalling werden we zelfs doorgestuurd naar Nijmegen, naar de kindercardioloog. Voor ons een uur rijden met de auto. De bevalling moest ook plaats vinden in Nijmegen. Vier dagen voordat ik uitgeteld was, begon de bevalling. 's Morgens om half 11 waren we in Nijmegen, weeën om de 5 minuten en ik had al 2 cm ontsluiting. 's Nachts om 3 uur kon ik de weeën echt niet meer opvangen. Ik liep al 6 uur te kruipen van de pijn. Toen kreeg ik een ruggeprik, de ontsluiting was nog steeds maar 2 cm. Wat frusterend! Om half 8 werden de vliezen gebroken en werden de weeën met medicijnen sterker gemaakt, door de ruggeprik voelde ik de pijn toch niet. Om 11 uur kreeg ik koorts, dus meteen aan de antibiotica. Kon er ook nog wel bij. 's Middags om 16 uur krap 4 cm ontsluiting. Maar het hoofdje wilde nog steeds niet verder indalen. Dus werd er besloten tot een keizersnee. Iets voor 20 uur werd onze kleine jongen geboren. Bijna 40 uur bezig gewezen met bevallen. En dan nadat de kleine geboren was duurde het nog 3 uur voordat ik de kleine pas in mijn armen had. Wat viel dat ontzettend tegen!!!
Ik dacht vantevoren lekker thuis te bevallen, de kleine meteen lekker op mijn blote buik. Lekker genieten daarna met zijn drietjes. Maar dat was allemaal anders. Pas na 8 dagen mochten we het ziekenhuis verlaten. Toen waren we pas eindelijk met zijn drietjes thuis. Heb wel het gevoel dat ik het begin echt gemist heb. Begin nu pas eindelijk te verwerken dat het allemaal anders is gelopen dan dat ik gedacht had. Maar het belangrijkste van alles was, dat het hartje na de bevalling gelukkig helemaal regelmatig was. Dat was wel een opluchting.
 
Ja mijn bevalling verliep zoals ik widle, zelfs beter! Mijn bevalling viel me enorm mee! In onze vriendenkring is het bij iedereen vervelend of met complicaties verlopen, dus ik dacht dat zal mij ook wel overkomen... maar nee hoor het verliep voorspoedig. Natuurlijk zijn de weeen heftig en is het vermoeiend (helemaal als het totaal 2 nachten duurt, zoals bij mij ivm 1e nacht vliezen gebroken en 2e nacht weeen).
Maar het viel mij echt reuze mee en ook van de knip heb ik geen last gehad! En ach het verliep niet helemaal zoals ik wilde, omdat ik geen volledige ontsluiting had en op het laatst alsnog naar het ziekenhuis moest, maar ook dat is me erg meegevallen!
 
Voor het grootste gedeelte is het gegaan zoals ik had gewild. Op 6 oktober om 10.45 uur ging ik nog even naar het toilet dacht ik, om daarna voor controle naar de verloskundige te gaan, maar toen braken mijn vliezen. Mooi getimed en gekeken of het helder was en dit was het geval. Mijn man gebeld en de verloskundige. De weeen kwamen pas rond 13.00 uur en waren nog goed op te vangen. Rond 15.00 uur ben ik op bed gaan liggen omdat ze toch wel heftiger werden en zo kon ik ze het beste opvangen. Om 16.00 uur kwam de verloskundige weer en ik had toen 3 cm ontsluiting, daarna om 18.00 uur en toen had ik nog maar 4 cm ontsluiting en werd er op dat moment een beetje moedeloos van. Om 20.00 uur kreeg ik een weeenstorm zonder pauzes en zag het even niet meer zitten. De verloskundige was er om 20.45 uur en toen mocht ik gaan persen. Na een uur persen bleek dat onze dochter in een kruinligging lag en het was beter om naar het ziekenhuis te gaan omdat ik anders te vermoeid zou raken en het kindje moest dan met de vacuumpomp gehaald worden, maar dat maakte me allemaal niets uit als het maar opschoot. Wij met eigen auto met de verloskundige achter ons aan naar het ziekenhuis (gelukkig dichtbij) met flinke persweeen en in het ziekenhuis aangekomen was de opgeroepen gyneacoloog net aanwezig en die constateerde dat ze goed gedraaid was, dit blijkbaar door het autoritje naar het ziekenhuis. De verloskundige heeft een knip gezet en binnen 2 persweeen werd onze prachtige dochter Michelle op mijn buik gelegd. Al met al heb ik het niet als vervelend ervaren dat ik alsnog naar het ziekenhuis moest, omdat ik er in mijn achterhoofd wel rekening mee had gehouden dat het toch wel eens een ziekenhuisbevalling kon worden.
Groetjes Daantje
 
Mijn bevalling is volgens mijn omgeving heel erg zwaar geweest. Het is ons eerste kindje, dus heb ik geen vergelijk. Donderdagavond begon mijn bevalling met heftige voorweeen. Die hebben geduurd tot zaterdagmiddag. Toen is de verloskundige voor het eerst geweest en constateerde dat ik nog helemaal geen ontsluiting had. Vlak daarna is het echte werk toch begonnen. Gelukkig. 's-Avonds had ik 6 cm ontsluiting en daar bleef het op hangen. De vliezen werden gebroken, maar dat hielp niet. Dus naar het ziekenhuis. Ik heb geen pijnstilling of wee-opwekkers gekregen, want het ging op eigen kracht verder. Om 7 uur mocht ik gaan persen en kreeg later de vacuumpomp ingebracht. Iets voor 8-en zei de gynaecoloog dat als ik nog een keer mijn best deed, het kindje er zou zijn. En hij had gelijk! Alleen bleef Iris met haar schouder achter mijn schaambeen haken en moest ze er met donder en geweld uitgetrokken worden. Bleek dat ze 5400 gram woog!!! Wij hadden op een flinkerd gerekend, maar 11 pond bedenk je echt niet. Het gevolg is dat ze de aandoening Erbse Parese heeft (haar linkerarm deed niks) en wij daarvoor in het VU Amsterdam bij een neurochirurg lopen. Gelukkig valt ze onder de "lichtste" categorie en gaat ze heel goed vooruit en is de kans op spontane genezing heel groot.

Tot aan de laatste perswee was mijn bevalling pittig, maar goed te doen. Die laatste perswee en wat volgde viel natuurlijk heel erg tegen.

En toch (hoe raar het ook zal klinken) zou ik het zo weer overdoen (op die Erbse Parese na). Ik ervaar ik het niet als traumatische ervaring en als het mag komt er bij ons zeker een tweede kindje. Ik ben gewoon heel dankbaar dat het zo is afgelopen. Iris had nog veel ergere dingen kunnen oplopen door dat getrek (wat heus echt nodig was). Ik trouwens ook. Maar ik denk dat iedereen het anders ervaart en ik weet nu al dat een volgende bevalling nooit meer zo zal zijn als deze, want ons kindje en ik worden dan van alle kanten in de gaten gehouden.

Het heeft een tijd geduurd voordat ik er weer bovenop was (1 liter bloed verloren en transfusie gehad), maar voor mij gaat op dat ik het weer "vergeten" ben.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan