Verliep jouw bevalling zoals jij dat wilde?

Niet echt nee, ik werd ingeleid en dat viel me zwaar tegen!
Ook nog een knipje gehad met als gevolg dat ik een week amper normaal kon zitten!
Gelukkig wel een schat van een kind op de wereld gezet! Daar doe je het uiteindelijk voor hè?
Tijdens de bevalling dacht ik: dit nooit meer, maar na een maand was ik dat het al weer vergeten!
 
nee het werdt een traumatische bevalling want ze kwamen pas naar anderhalf uur persen erachter dat de baby in een aangezichtshouding lag en toen werdt er besloten tot een ks na de ks kreeg ik een bloeding ik kreeg de hele nacht zakken met bloed toegediend en medicijnen zodat mijn baarmoeder samentrok de bevalling is voor ons zon trauma dat we er nu na 11 mnd nog steeds niet weten of er ooit nog een 2 de komt
ik heb sinds kort weer nachtmerries ervan maar dat komt denk ik omdat ze over 2 weken 1 jaar wordt
 
Ik wilde dolgraag thuis bevallen heerlijk leek me dat lekker thuis maar het liep helaas anders want na 24 uur weeen (flinke weeen) had ik nog maar 1 cm ontsluiting dus naar het ziekenhuis.
Daar kreeg ik een infuus om de weeen nog sterker te maken een prik tegen de pijn (waar naar mijn idee water in zat want het hielp niks) en een kapje met lachgas (ik heb totaal 2,5 flessen leeg gezogen hahaha) dat was wel lekker.
Na een weeen storm van 4 uur zonder enige adempauze had ik 10 cm joepie dacht ik ik zag de tv beelden al voor me 1 keer persen en dan is mijn kindje er, nou dat werden 75 min want ik had geen persweeen hadden ze dat infuus uitgezet dus ja dat was persen op een klein pijntje in mijn onderbuik niet tof dus en na 75min hebben ze de gynacoloog erbij gehaald en hebben ze lotte met de vacuumpomp ter wereld gebracht.
Het waren de meest mooiste uren van mijn leven ook al heb ik zoveel pijn gehad (30 uur achterelkaar)
De eerst weken was ik zo verschrikkelijk teleurgestled in mezelf ik had echt het gevoel dat ik had gefaald dat ik het niet zelf heb gedaan maar daar ben ik nu wel overheen.
Ach ik zou het zoooo weer doen hahaha!!!!

Groetjes Kim
 
Mijn bevalling verliep bijna zoals ik verwacht had, maar of ik het ook zo wilde, kan ik niet zeggen.
Het was mijn tweede bevalling, we hebben al een dochtertje van ruim twee.
Twee dagen na de uitgerekende datum braken s'nachts om 1:00 de vliezen. Omdat dit bij de eerste bevalling niet was gebeurd keken we er van op, mede omdat we er zelf van uitgingen dat ik later ingeleid zou worden omdat ons kindje net zoals bij de eerste niet was ingedaald.
Om 1:15 het ziekenhuis gebeld en oppas geregeld zodat we ernaar toe konden. De weeen kwamen meteen al om de 3 tot 5 minuten, maar waren redelijk op te vangen. In het ziekenhuis is er een ctg gemaakt en ons kindje deed het goed dus we konden neg even slapen (wat niet erg lukte door de weeen), mijn man kreeg ook een bed op de kamer. Om 8:00 kwam de verloskundige kijken hoe het ging. Ondanks alle weeen had ik pas 1 cm ontsluiting. Zij heeft toen overleg gehad met de gunaecoloog en er werd besloten om nog tot 10:00 uur te wachten en dan te besluiten om al of niet een keizersnee te doen. Om 9:00 uur hield ik het bijna niet meer van de pijn, maar ik moest wachten op de verloskundige die wel netjes om 10:00 kwam. Het bleek dat ik krap 3 cm ontsluiting had en toen is er besloten om een keizersnee te doen. Om 11:00 ging ik naar de OK en om 11:20 is onze tweede dochter geboren. Ik heb nog 5 dagen in het ziekenhuis gelegen en ben daar geweldig verzorgd. Thuis is een vriendin nog 5 dagen komen kramen en hebben we volop van onze dochter genoten. Ze is inmiddels ruim twee maanden en het gaat heel goed met ons. Zelf had ik tijdens de zwangerschap steeds het gevoel dat het weer een keizersnee zou worden, maar moest ik het van de gynaecoloog eerst gewoon proberen, wel zou er eerder ingegrepen worden en dat is ook gebeurd. Het was voor mij dan ook geen traumatische ervaring.
Groetjes Paulien
 
Ik weet nog steeds niet wat ik er van moet denken. Ik heb meer het idee dat het allemaal langs me heen is gegaan en eigenlijk toch ook weer niet. Je moet er in ieder geval de tijd er voor nemen wat je eigenlijk is overkomen.
Kwart over 4 in de ochtend begon het zo'n beetje, maar wist het niet zeker. We gingen nog giechelend samen onder de douche om daarna naar de dokter te gaan, maar in de loop van de tijd lukte dat mij niet meer. Dus de dokter kwam bij ons. 3cm ontsluiten 9.30 uur.
Om half 11 hield ik het niet meer, om de minuut wist ik niet meer waar ik het moest zoeken. Mijn man belde het ziekenhuis en we konden gelijk komen. Ritje van een half uur, waar ik eigenlijk een beetje relaxt kon zitten. In het ziekenhuis aan de monitor en zakte de weeen weg. Maar wel 5cm onstluiting. De vliesen werden gebroken om het weer wat sneller op gang te helpen en toen bleek dat dit groen was. Er was gepoept! Maar goed dat ik in het ziekenhuis was. Ik kreeg gelijk een infuus en als ik wat tegen de pijn wou hebben kon dat ook. Zo stoer als ik was heb ik daar maar even mee gewacht maar toen het infuus ging werken kreeg ik een lekkere prik in mijn achterwerk. Half 3. En vanaf dat moment heb ik mijn ogen dicht gedaan en de weeen opgevangen en weet ik niks meer tot ongeveer 19.00 uur tot ik het idee had dat ik moest persen. In ieder geval werden de weeen anders en ja ik had 10cm en mocht persen. Alleen na een tijdje de gynacoloog erbij en die constateerde dat mijn baby'tje brede schouders had dus de vacuumpomp kwam erbij en een verdoving en een knip bij voorbaat. Vanaf toen ging het heel snel, ik moest persen maar ik was te moe en had de persdrang niet meer en moest op eigen kracht persen. Maar mijn baby kreeg het benauwd en moest eruit. Toen ik dat hoorde heb ik alles gegeven en doken de verloskundige en een verpleegster op mijn buik om mee te duwen, en de gynacoloog aan de andere kant met de pomp, en toen voelde ik mezelf echt letterlijk open en weer dicht klappen. Dat is me erg bijgebleven dat gevoel. Mijn dochter had de navelstreng om de nek en was blauw volgens mijn man. Dus gelijk weg en het is gelukkig allemaal goed gekomen. Een gezonde dochter met eerst een score van 5 en daarna van 8. Iedereen vertelde me dat ik toch wel een zware bevalling en niet echt leuk achter de rug heb. En toch heb ik dit niet zo ervaren want ik wist niet wat me te wachten stond, dit was mijn eerste. En dat is maar goed ook geloof ik, want als ik nu aan een tweede denk, krijg ik er toch een beetje bange gevoelens bij. Maar misschien gaat die wel volgens het boekje. Je weet het niet. Ik vond het in ieder geval een hele ervaring en had het toch niet willen missen hoe het eigenlijk ook gegaan is.
 
Mijn bevalling liep ook helemaal niet zoals ik verwacht had. Ik had bij wijze van spreken de kaarsjes thuis al klaarstaan toen bleek dat ik naar het ziekenhuis moest (kindje had in het vruchtwater gepoept). Mijn verwachting was qua bevalling dat ik goed de controle over mijn ademhaling zou houden en rustig zou blijven (met yoga zou ik er wel komen, dacht ik nog). Ik had er ook best zin in, wilde het wel eens meemaken! Nou....het tegenovergestelde gebeurde. Ik vond de pijn niet uit te houden en behoorlijk traumatisch! Ik heb alles bij elkaar geschreeuwd. Mijn kindje was vrij groot (onverwacht), waardoor ze met de pomp gehaald moest worden...
Zo zie je maar, je kunt je op een bevalling eigenlijk niet goed voorbereiden. Ik geloof niet dat ik het een tweede keer zou willen meemaken, hoe lief mijn dochtertje ook is!
Ik merk in mijn omgeving dat het eigenlijk 'not done' is om eerlijk te zeggen dat een bevalling vrij traumatisch ervaren is. Mensen reageren er raar op, vind ik. Je hoort te zeggen: 'ach, ik heb er iets moois voor teruggekregen en ik ben de pijn al weer vergeten'. Nou, die pijn zal ik echt nooit vergeten en ik denk dat dat voor meerdere vrouwen geldt.
 
nee het was een echte traumatische ervaring.
Ik wilde graag thuis bevallen, de weeen begonnen om 5 uur sávonds, na een paar uur kwamen ze regelmatig en heftig, na twee uur regelmatig weeen te hebben gehad belde we de verloskundige, die kwam rond 11 uur sávonds. ik had alles al gehad, de douche , het bad de hele kamer, ik ervaarde erg veel rugweeen ik voelde alleen mijn rug en de pijn was niet te harden. de verloskundige vertelde dat ik nog maar 1 cm ontsluiting had en dat ze rond 5 uur in de ochtned terug kwam, ik ging door de grond.... rond 4 uur hebben we haar toch weer gebeld, ik wilde graag naar het ziekenhuis voor een ruggeprik, ik hield het niet meer van de pijn iedere 3 minuten een minuut lang. mijn man zag dat het niet meer ging en ook de verloskundige, dus wij naar het ziekenhuis ik had toen 4 cm , in het ziekenhuis kreeg ik geen ruggeprik want zo vertelde ze het mij in de nacht werd daar de anesthesist niet voor wakker gebeld, ik kreeg een spuitje (wat niet hielp) verder werden we aan ons lot overgelaten, af en toe kwam er een verpleegster binnen die al riep voordat de deur open was het gaat goed, het gaat prima, ga zo door. ik kon ze wel over het bed trekken....
ik heb meerdere malen gevraagd om medicatie of ruggeprik, kreeg het niet!
rond 8 uur in de ochtend kreeg ik persweeen maar ik had pas 8 cm dus wegpuffen... ze hadden mijn vliezen gebroken en het vruchtwater was niet helder....om 9.30 had ik 10 cm en mog ik gaan persen, maar ik had toen geen persweeen meer. de hartslag van ons kindje ging achteruit en de gyn. kwam om te helpen, het werd een vacuumpomp en een knip.
sam was geboren, ik werd daarna gehecht en gedouchet en wel om 1200 werden we al weer het ziekenhuis uitgezet. thuis aangekomen totaal vermoeid en kapot bleek sam een ondertemp. te hebben en moesten we weer al de zeilen bijzetten, kruiken ent. sam was 2760 gram en de volgende dag moesten we gaan bijvoeden, ieder uur met een spuitje, sam was te zwak om aan de bosrt te drinken dus heel de bortsvoeding viel in duigen. de kraamtijd het ik als zwaar ervaren en nu pas voel ik me gelukkig sam is nu 3 maanden en het gaat nu prima met hem.

ik heb een klacht ingedient bij het ziekenhuis en inspectie van volksgezondheid om het feit dat het schijnbaar het beleid is om s'nachts geen ruggeprikken te doen om daar de mensen niet voor wakker te bellen, belachelijk dat is hun werk ofdat dat nu overdag is of s'nachts...

ik heb een nagesprek gehad met de gyn. hierover en hij vertelde me dat ik wel een ruggeprik hed kunnen krijgen, het beleid is veranderd maar de collegas waren daar niet allemaal van op de hoogte, zit je dan....
inspectie van volksgezondheid gaat de protocollen nakijken en dan krijg ik een reactie.
 
Ik werd om 1 uur snachts wakker van de eerste wee, om 4 uur was ze er. Drie keer persen en plop! Ben me er erg van bewust dat ik veel geluk heb gehad maar ben ook blij dat ik daardoor absoluut niet opkijk tegen een volgende
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan