<p>Hoi 
</p><p>afgelopen zaterdag ben ik bevallen van mijn dochtertje dmv een keizersnede. </p><p>Dit was erg heftig, ik ben doodmoe en slaap amper haha maar ben helemaal gelukkig met de kleine spruit</p><p>Maar wat nu... een herstel van minimaal 6 weken.. zeggen ze.. maar opzich denk ik, als ik naar mijn lichaam luister, dat ik prima bepaalde dingen weer kan. Zoals even naar buiten gaan of op de bank zitten of weet ik veel wat, in ieder geval iets! Volgens mijn kraamzorg kan ik beter altijd in bed blijven liggen ivm de genezing van de wond, ik wil teveel volgens haar en ben te actief. Ik wil haar expertise echt niet in twijfel brengen en probeer er echt naar te luisteren maar mijn wereldje wordt zo klein! En ik wil het liefst zsm lekker deel uitmaken van het leven... klinkt dat dramatisch ? </p><p>ik vind die “kraambubbel” waarin alles voor je wordt gedaan en je zelf moet liggen en orders uitdelen doodvermoeiend. “Maar dit komt nooit meer terug”.. klinkt voor mij precies hetzelfde als dat er iemand zegt; “geniet nog even van de laatste loodjes” in week 37 van je zwangerschap.. slaat ook echt nergens op. </p><p>Gister had ik de was opgevouwen en daar sprak ze me op aan.. begrijp me niet verkeerd, ik waardeer haar enorm en ze doet echt veel en is ontzettend aardig .. maar is dit allemaal niet wat overdreven? </p><p>Ja ik heb een buikoperatie gehad, ja ik moet daarvan herstellen, en ja soms is het echt nog wel een beetje gevoelig... maar ik krijg meer het idee dat ik in 40 stukken uit elkaar val als ik het waag om de afwas te doen? </p><p>Ook moet ik nog kraamtranen krijgen? Ja ik heb ze eruit geperst onder de douche maar moet dat echt? </p><p>Ik voel me naar omstandigheden prima en de baby gaat ook hartstikke goed en is alweer bijna op haar geboortegewicht en haar temp is stabiel. Wilde eigenlijk morgen even naar buiten maar krijg het gevoel dat dat nog helemaal verboden terrein is in die kraamweek en helemaaaal na een keizersnede.</p><p>is dat echt zo? </p><p>Liefs?</p><p> </p>
</p><p>afgelopen zaterdag ben ik bevallen van mijn dochtertje dmv een keizersnede. </p><p>Dit was erg heftig, ik ben doodmoe en slaap amper haha maar ben helemaal gelukkig met de kleine spruit</p><p>Maar wat nu... een herstel van minimaal 6 weken.. zeggen ze.. maar opzich denk ik, als ik naar mijn lichaam luister, dat ik prima bepaalde dingen weer kan. Zoals even naar buiten gaan of op de bank zitten of weet ik veel wat, in ieder geval iets! Volgens mijn kraamzorg kan ik beter altijd in bed blijven liggen ivm de genezing van de wond, ik wil teveel volgens haar en ben te actief. Ik wil haar expertise echt niet in twijfel brengen en probeer er echt naar te luisteren maar mijn wereldje wordt zo klein! En ik wil het liefst zsm lekker deel uitmaken van het leven... klinkt dat dramatisch ? </p><p>ik vind die “kraambubbel” waarin alles voor je wordt gedaan en je zelf moet liggen en orders uitdelen doodvermoeiend. “Maar dit komt nooit meer terug”.. klinkt voor mij precies hetzelfde als dat er iemand zegt; “geniet nog even van de laatste loodjes” in week 37 van je zwangerschap.. slaat ook echt nergens op. </p><p>Gister had ik de was opgevouwen en daar sprak ze me op aan.. begrijp me niet verkeerd, ik waardeer haar enorm en ze doet echt veel en is ontzettend aardig .. maar is dit allemaal niet wat overdreven? </p><p>Ja ik heb een buikoperatie gehad, ja ik moet daarvan herstellen, en ja soms is het echt nog wel een beetje gevoelig... maar ik krijg meer het idee dat ik in 40 stukken uit elkaar val als ik het waag om de afwas te doen? </p><p>Ook moet ik nog kraamtranen krijgen? Ja ik heb ze eruit geperst onder de douche maar moet dat echt? </p><p>Ik voel me naar omstandigheden prima en de baby gaat ook hartstikke goed en is alweer bijna op haar geboortegewicht en haar temp is stabiel. Wilde eigenlijk morgen even naar buiten maar krijg het gevoel dat dat nog helemaal verboden terrein is in die kraamweek en helemaaaal na een keizersnede.</p><p>is dat echt zo? </p><p>Liefs?</p><p> </p>