Ik heb geen ervaring met een keizersnede, maar wel met snel willen herstellen. Ik stond de 2e dag al beneden aan de trap om de deur open te doen voor de kraamzorg, omdat mijn man nog lag te slapen... (Woonden toen in een appartement.) Dat was eigenlijk niet echt de bedoeling, want ik was amper 2 dagen ervoor bevallen. Maar ik heb naar mijn lichaam geluisterd, het heeeeel rustig aan gedaan en gekeken naar wat prima kon. Sommige dingen kon ik vrij snel na de bevalling wel alweer, maar andere dingen moest ik even laten. Ik heb hier echt heel goed naar mezelf proberen te luisteren, ondanks dat ik al vanalles wilde. Wel heeft het even geduurd voor ik echt naar buiten ben gegaan. We zijn wel een paar dagen na de bevalling gaan wandelen in de buurt, maar de eerste keer was ik na 200 meter al zo kapot, dat ik me besefte dat mijn lichaam toch wel een grotere klap had gehad dan ik dacht. Dit heb ik rustig opgebouwd, dus in het begin zijn veel vrienden en familie naar ons toegekomen, zodat ik toch genoeg sociale contacten had. Ik denk dat je, zoals iemand anders al zei, heel goed moet kijken naar wat jouw lijf aan kunt, maar dat je de hele zware dingen beter nog even kunt laten. Je hebt namelijk inderdaad wel echt een wond en het is ook niet goed om dat te forceren. Ook denk ik dat tegenwoordig van veel vrouwen al te veel verwacht wordt in het begin, dus misschien dat dat onbewust ook al in je hoofd zit. Het moet echter wel bij je passen, ik snap ook dat je snel gewoon weer lekker je ding wilt doen (dat wilde ik ook). Kijk dus vooral naar wat je lichaam aangeeft!
Kraamtranen heb ik ook niet gehad, sommige vrouwen krijgen ze gewoon niet. Ik denk dat ik pas 12 weken na de bevalling voor het eerst emotioneel ben geweest en dat zijn echt geen kraamtranen meer te noemen

Misschien dat het ook kwam doordat mijn bevalling zo ontzettend snel is gegaan, dat ik geen tijd of ruimte had om emotioneel te zijn. Maar in de dagen na de bevalling dus ook geen last van gehad, het ging allemaal eigenlijk wel prima.
Ik ben nu zwanger van nummer twee (bijna 35 weken onderweg) en weet dat ik het nu bij nummer twee wel rustiger aan ga doen na de bevalling. Maar dat is meer omdat ik een mannetje van 21 maanden rond heb lopen en ik nu aan mijn lijf merk dat dat wel zwaar is. Laat staan als ik er net een kindje uit geperst heb... Gelukkig hebben wij daar een alternatief in gevonden: mijn man pakt naast zijn vaderverlof na de bevalling, nog twee weken extra vakantie zodat hij 3 weken thuis kan zijn. Zo kan ik rustig aan opbouwen, maar mocht het niet gaan dan is hij thuis om het over te nemen.