Ik ben in april op woensdagavond bevallen via een spoedkeizersnede. Op vrijdag was mijn ruggenprik uitgewerkt en mocht ik lopen en douchen in het ziekenhuis. Ik voelde me meteen top, dus ik mocht ook zelf mijn dochter in bad doen daarna. Zaterdag naar huis en ben toen nooit in bed gaan liggen meer. Lekker op de bank, lekker rond rommelen in huis. Nooit commentaar gehad van de kraamhulp. Die vond het hilarisch dat als zij rond half 9 binnen kwam, ik al gedoucht met mijn koffie en ontbijtje op de bank zat. Ik kon daar enorm van genieten. Dochter met een volle buik lekker nog een dutje doen en mama even heerlijk me-time. Nooit gehoord dat ik bedrust zou moeten houden. De VK vond het ook juist heel positief dat ik al zo mobiel was. Middagdutjes werden wel geadviseerd, maar ik kon dat voor geen meter dus daar ben ik ook aardig snel mee gestopt...
De eerste keer naar buiten was wel vermoeiender dat ik dacht, maar als je dicht bij huis blijft, kun je dat prima inschatten en ben je zo weer thuis. Autorijden mocht officieel 6 weken niet, maar na 2 weken reed ik alweer kleine stukjes (ik rij een automaat, dat scheelt wel).
Na vier weken zijn wij nog verhuisd en heb ik zelf ook kunnen helpen met schoonmaken enzo. Gelukkig had ik mijn schoonzus in de buurt die me wel een beetje in de gaten hield, maar nergens last van gehad achteraf. Ook bij de nacontrole in het ziekenhuis vonden ze het allemaal geen probleem.
Conclusie: Je voelt zelf het beste aan wat wel of niet lukt en anders laat je lichaam je heel snel weten dat je te ver bent gegaan!
