vinden jullie het ook vaak moeilijk?

Hoihoi,

Mijn dochter is inmiddels bijna 4 maanden en nu begin ik er pas echt van te genieten. De afgelopen tijd en zeker de eerste paar weken vond ik er niet zoveel aan
Voelde me een slechte moeder omdat ik niet meteen helemaal gek van haar was. Ze huilde veel en wilde alleen maar bij me zitten. Ik werd er gek van. Gelukkig kwam mijn schoonmoeder bijna elke dag (waar ik natuurlijk in eerste instantie  bang voor was en echt geen zin in) zodat ik me heel even kon douchen. Er waren dagen bij dat ze rond 3 uur smiddags kwam en ik nog in mijn pijama op de bank met Chelsey zat en zelfs nog niks gegeten had. Ik was alleen maar met Chelsey bezig om haar stil te krijgen.
Nu is het een stuk makkelijk en begint ze zichzelf wat te vermaken, nog niet veel maar het is in zicht  Nu kan ik me alleen weer druk maken om het volgende want blijk weer zwanger te zijn. Dus geen tijd om te ontzwangeren (en om al die kilo's kwijt te raken,ben nu echt te dik geworden en was al niet slank) en ook geen fijn vooruitzicht dat het makkelijker wordt als Chelsey een jaar is. (dan is er weer een nieuwe baby die alle aandacht nodig heeft) Ik heb sinds de geboorte van Chelsey ernstige uitslag op en af en heb al allerlei medicijnen gekregen. Zit nu aan de diazepam maar moet van de week maar eens aan de dokter vragen of ik die mag blijven gebruiken tijdens zwangerschap. Ben nu al bang voor de stress die ik krijg zonder die medicijnen :S
 
Begrijp me trouwens niet verkeerd! Hou echt superveel van mn meisje en zal haar voor geen goud meer willen missen. Kan nu echt van haar genieten al was dat de eerste paar weken niet zo. Het is een prachtmeisje! En de zwangerschap van nu is geen ongelukje, maar wij hebben 2 jaar en 3 miskramen erover gedaan om Chelsey te krijgen, dus we wilden nu niet aan de pil dat als we er straks klaar voor zouden zijn het weer lang zo duren. We hebben nu gewoon het risico genomen en zijn er echt ontzettend blij mee dat het zo snel gelukt is, al hadden we dat niet verwacht en ben ik een beetje bang voor de gevolgen voor mijn lichaam en het kindje...  
 
Hoi Macrogirl,


 
Gefeliciteerd met je 2e zwangerschap. Het is wel snel gegaan,maar kan me goed voorstellen waarom je niet hebt gewacht.

Uiteraard maak je je zorgen, hopelijk valt het allemaal mee. Je moet gelukkig nog heel wat maanden, dus dat scheelt misschien wat. Als je ziet hoe snel die kleintjes vooruit gaan.

Inmiddels is mijn zoontje alweer 3 maanden en gaat het gelukkig al heel veel beter, met mij en met hem.

Ik ben een stuk zekerder geworden! De bv is helaas over, dus nu geef ik flesvoeding. Het gaat wel goed.

Je merkt wel dat ie regelmatig in een groeispurt zit en dat ie dan behoorlijk onrustig kan zijn.

Dat hoort er allemaal bij zeggen ze, ha ha.

Nou, succes met je zwangerschap en je dochterje. Neem van me aan, het gaat vanzelf steeds beter.

Als je denkt dat het nooit meer goed gaat, dan gaat het ineens een stuk beter.

Het blijven pieken en dalen.


 
Groetjes Anouk
 

hoi,



 
mijn dochter is nu bijna 13 maanden, en ik zit ook al bijna 13 maanden op een roze wolk.

in mijn wereld bestaat die roze wolk echt!

elke ochtend als ik wakker wordt gemaakt door mn dochtertje (ze roept mama als ze wakker is) komt er gelijk een big smile op mn gezicht.

natuurlijk heb ik ook mn dagen dat ik soms gek wordt van haar, of dat ik onzeker ben hoor.

als ik onzeker ben, bel ik mn moeder. gelukkig weet die wel heel veel.

en als ik t even niet meer zie zitten, zet ik nathalia in de box en ga ik even lekker douchen. daarna kan ik er ook weer helemaal tegen aan.


 
ik heb t niet moeilijk gehad toen nathalia werd geboren.

t voelde gelijk goed. ik heb ook altijd wel een instelling gehad van: als ik iets niet weet, dan vraag ik het aan iemand met ervaring (mn moeder, mn oma,tantes of wie dan ook)

natuurlijk is het nu heel erg leuk, omdat we nu met haar kunnen spelen enzo maar zoals ze zegen; elke leeftijd heeft zn charmes. daar ben ik t helemaal mee eens.


 
groetjes, do
 
Hoi nou fijn dat jij het allemaal als leuk ervaart. Ik nu ook wel hoor, ik heb alleen geen familie om dingen aan te vragen en ik ben ook de enige uit mn vriendinnengroepje die een kindje heeft. De enige aan wie ik dingen kan vragen is mijn schoonmoeder, maar die probeert het af en toe een beetje over te nemen en dus probeer ik wel beetje afstand te houden en niet teveel te vragen. Dus tsjah onzeker blijf ik wel een beetje. Maar gelukkig heb ik dit forum ontdekt en kan ik hier al mn vragen kwijt :)

groetjes Lydia
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan