@betty8157 Op de een of andere manier als we andere mensen willen troosten proberen we het allemaal minder erg te maken ipv te erkennen dat verlies Heel erg is. Er wordt altijd gestart met: "het is beter zo" of in het geval van een mk "ja er was vast iets niet goed met het kindje, wees blij".
Relativeren is niet het probleem, het mogen voelen van het verlies lijkt bijna niet te mogen. Dat maakt het nog moeilijker. Ik zat echt in een soort isolement. Je leven gaat wel door maar je blijdschap is afgepakt. En dat gevoel heb ik nu nog een beetje. Ik ben hartstikke blij dat ik eindelijk zwanger ben, maar tegelijkertijd sta ik ook even stil. Ik ben boos op de natuur dat mijn roze wolk is afgepakt. Het gevoel van "dit is het, het is echt, ik wordt moeder", is vervangen met "ik moet mijn jaarplan nog schrijven, personeel aannemen voor juli 2011 en zorgen dat mijn bedrijf blijft doorlopen." niet echt wat je verwacht als je voor het eerst eindelijk een kind krijgt.
Ik moet zeggen dat ik wel erg uitkijk naar woensdag naar de 1e echo. Als ik dan een hartje zie kloppen, hoop ik dat het grauwe gevoel wegvalt en ik eindelijk heel blij kan zijn.