Hoihoi,
Ik ben het ook helemaal zat. Ik wil eindelijk wel weer eens voelen hoe het is om gewoon een eind te kunnen wandelen of fietsen zonder pijn. En om me gewoon te kunnen omdraaien in bed zonder pijn. Om niet iedere keer als iemand belt te moeten terugbellen, omdat ik niet genoeg tijd heb van de bank naar de telefoon te lopen.
Gisteravond zat mijn man te klagen dat ie spierpijn had. Mijn reactie... Stel je niet aan. Ik heb al 7 maanden pijn!! Keek ie heeel schuldbewust en heeeel zielig. Heb ik m toch maar wat tijgerbalsem gesmeerd.
Ik ben vrijdag uitgerekend en ik hoop echt dat ie er dan is. Op de yoga zei vorige week donderdag al niemand meer 'tot volgende week' tegen mij. Maar alleen 'doei' en 'succes'. Ik hoop maar dat ze gelijk krijgen. Ook mijn afspraak bij de fysio morgen was onder voorbehoud. Maar ik vrees dat die nog gewoon doorgaat.
Vorige week donderdag was het nog zo onrustig in mijn buik. Slijmprop verloren en alles. Maar nu .... Helemaal niks. Alleen een zeer levenslustig manneke van binnen, die de uitgang niet kan vinden (probeert via mijn ribben naar buiten te klimmen)
Zucht... Probeer maar zo weinig mogelijk te wachten en zoveel mogelijk bezig te blijven en mijn gedachten verzetten. Ga zometeen naar het nieuwe ziekenhuis. Moet nog een nieuw ponskaartje laten maken, dus ik moet daar toch zijn.
Ik ben het ook helemaal zat. Ik wil eindelijk wel weer eens voelen hoe het is om gewoon een eind te kunnen wandelen of fietsen zonder pijn. En om me gewoon te kunnen omdraaien in bed zonder pijn. Om niet iedere keer als iemand belt te moeten terugbellen, omdat ik niet genoeg tijd heb van de bank naar de telefoon te lopen.
Gisteravond zat mijn man te klagen dat ie spierpijn had. Mijn reactie... Stel je niet aan. Ik heb al 7 maanden pijn!! Keek ie heeel schuldbewust en heeeel zielig. Heb ik m toch maar wat tijgerbalsem gesmeerd.
Ik ben vrijdag uitgerekend en ik hoop echt dat ie er dan is. Op de yoga zei vorige week donderdag al niemand meer 'tot volgende week' tegen mij. Maar alleen 'doei' en 'succes'. Ik hoop maar dat ze gelijk krijgen. Ook mijn afspraak bij de fysio morgen was onder voorbehoud. Maar ik vrees dat die nog gewoon doorgaat.
Vorige week donderdag was het nog zo onrustig in mijn buik. Slijmprop verloren en alles. Maar nu .... Helemaal niks. Alleen een zeer levenslustig manneke van binnen, die de uitgang niet kan vinden (probeert via mijn ribben naar buiten te klimmen)
Zucht... Probeer maar zo weinig mogelijk te wachten en zoveel mogelijk bezig te blijven en mijn gedachten verzetten. Ga zometeen naar het nieuwe ziekenhuis. Moet nog een nieuw ponskaartje laten maken, dus ik moet daar toch zijn.