A
Anoniem
Guest
Hihi, Ik moet toch echt wel hard lachen om het verhaal van Cissy hoor. Sorry!
Ik heb ook nog wel een domme actie, maar meer van mijn man.
We kwamen terug van een dagje Frankrijken kwamen erachter dat de laatste boot net weg was. We zijn omgekeert en beloten om via Terneuzen naar huis te rijden. Helaas moetsen we in Terneuzen voor de draaibrug wachten omdat er een groot schip aan kwam. Lex dacht, daar ga ik een mooie foto van maken. Het fototoestel lag in de koffer. We reden toen in een Mazda MX5. Lex haalde de sleutel uit het contact en opende de koffer. Hij moest even zoeken naar het toestel, maar hij had 'm gevonden. Hij deed de koffer dicht en kwam weer in de auto zitten om het fototoestel uit de tas te halen. Hij keek me aan en zei: "waar heb ik de sleutel nou gelaten?" Wat bleek: hij had de koffer opengedaan, de sleutel erin gelegt en toen de koffer weer dicht gedaan. Gelukkig hadden we een reservel sleutel in Lex z'n jas zitten. Maar, de jas lag in de koffer. Daar sta je dan, middenop de brug (die ondertussen weer bijna openging). Lex liep naar de auto achter ons en vroeg aan de man of hij met z'n auto wilde blijven staan en z'n alarmlichten aan wilde zetten. Ondertussen belde Lex met z'n mobieltje naar de politie en de anwb. De politie arriveerde als eerste en regelde het verkeer wat inmiddels weer was gaan rijden. De sleeptauto kwam. Ze probeerden onze auto weg te takelen, maar die was in het stuurslot gevallen. Met veel pijn en moeite is het toch gelukt. Ik stond ondertussen letterlijk met knikkende knieën (wist niet dat dat pijn kon doen) achter de vangrail. We konden met de anwb mee rijden naar de dichtsbijzijnde garage. Het was inmiddels al nacht. Eerst hebben ze geprobeerd om de koffer open te krijgen. Dat is niet gelukt. We konden een leenauto mee krijgen om naar huis te rijden en de volgende ochtend met de 2e reservesleutel weer terug te rijden. Ik had toen nog geen rijbewijs en Lex moest z'n rijbewijs uit de auto halen. Toen schoot hij in de lach. Z'n rijbewijs lag in het dashbordkastje en dat zat op slot. Ik kon wel janken. We konden niet naar huis. Lex heeft die mensen daar kunnen overtuigen om ons toch met een leenauto (zonder rijbewijs) naar huis te laten gaan. Hij heeft wel z'n bankpasje moeten afgeven. We reden naar huis en hebben de volgende morgen onze auto weer opgehaald. Lex kon niet slapen en heeft diezelfde nacht nog iets bedacht om de koffer open te krijgen zonder sleutel (via een hendeltje onderaan de auto). Wat een avontuur. Achteraf hebben we er hard om kunnen lachen.
Beetje lang verhaal.
Groetjes,
Nelly.
Ik heb ook nog wel een domme actie, maar meer van mijn man.
We kwamen terug van een dagje Frankrijken kwamen erachter dat de laatste boot net weg was. We zijn omgekeert en beloten om via Terneuzen naar huis te rijden. Helaas moetsen we in Terneuzen voor de draaibrug wachten omdat er een groot schip aan kwam. Lex dacht, daar ga ik een mooie foto van maken. Het fototoestel lag in de koffer. We reden toen in een Mazda MX5. Lex haalde de sleutel uit het contact en opende de koffer. Hij moest even zoeken naar het toestel, maar hij had 'm gevonden. Hij deed de koffer dicht en kwam weer in de auto zitten om het fototoestel uit de tas te halen. Hij keek me aan en zei: "waar heb ik de sleutel nou gelaten?" Wat bleek: hij had de koffer opengedaan, de sleutel erin gelegt en toen de koffer weer dicht gedaan. Gelukkig hadden we een reservel sleutel in Lex z'n jas zitten. Maar, de jas lag in de koffer. Daar sta je dan, middenop de brug (die ondertussen weer bijna openging). Lex liep naar de auto achter ons en vroeg aan de man of hij met z'n auto wilde blijven staan en z'n alarmlichten aan wilde zetten. Ondertussen belde Lex met z'n mobieltje naar de politie en de anwb. De politie arriveerde als eerste en regelde het verkeer wat inmiddels weer was gaan rijden. De sleeptauto kwam. Ze probeerden onze auto weg te takelen, maar die was in het stuurslot gevallen. Met veel pijn en moeite is het toch gelukt. Ik stond ondertussen letterlijk met knikkende knieën (wist niet dat dat pijn kon doen) achter de vangrail. We konden met de anwb mee rijden naar de dichtsbijzijnde garage. Het was inmiddels al nacht. Eerst hebben ze geprobeerd om de koffer open te krijgen. Dat is niet gelukt. We konden een leenauto mee krijgen om naar huis te rijden en de volgende ochtend met de 2e reservesleutel weer terug te rijden. Ik had toen nog geen rijbewijs en Lex moest z'n rijbewijs uit de auto halen. Toen schoot hij in de lach. Z'n rijbewijs lag in het dashbordkastje en dat zat op slot. Ik kon wel janken. We konden niet naar huis. Lex heeft die mensen daar kunnen overtuigen om ons toch met een leenauto (zonder rijbewijs) naar huis te laten gaan. Hij heeft wel z'n bankpasje moeten afgeven. We reden naar huis en hebben de volgende morgen onze auto weer opgehaald. Lex kon niet slapen en heeft diezelfde nacht nog iets bedacht om de koffer open te krijgen zonder sleutel (via een hendeltje onderaan de auto). Wat een avontuur. Achteraf hebben we er hard om kunnen lachen.
Beetje lang verhaal.
Groetjes,
Nelly.