wat is wijsheid??

Hoi Petra,

Een vriendin van me belde gisteren omdat ze merkte dat het even niet zo goed met me ging. Zij heeft 'n paar jaar geleden ook een miskraam gehad en met haar kan ik er wel goed over praten. Ze zei dat ook al zit je jezelf zenuwachtig te maken en ook al heb je veel verdriet en ben je er continu mee bezig, je wordt er niet eerder zwanger van en je hebt op zo'n moment eigenlijk alleen jezelf ermee.
Daar ging ik eens over nadenken en ik denk dat het wel 'n goede instelling kan zijn. Geef jezelf een schop onder je kont en realiseer je dat je er toch niet eerder zwanger van raakt. Beter maar met andere dingen bezig zijn en je moet er natuurlijk af en toe wel aan denken, maar misschien moet je 't niet te vaak toelaten. (voor zover dat mogelijk is natuurlijk). Ik ga deze instelling maar eens uitproberen, want eigenlijk is het veel te zonde van je tijd om de hele tijd verdrietig en half geobsedeerd te zijn.
Wat vind je ervan?? Hele wijze woorden...nu nog zien toe te passen :)
liefs s
 
Hoi S,

Ik vind die woorden geweldig en dat past precies bij mijn instelling van vandaag. Ga het ook proberen vol te houden. Dat je af en toe er aan denkt is logisch en normaal lijkt me ook. Maar er in blijven hangen is het laatste wat ik wil en dat sloop er ongemerkt toch wel in. En dat wil ik echt helemaal niet.

Wijze raad van een vriendin doet soms wonderen he? Laten we die woorden samen ter harte nemen haha.

Veel succes he enne (ondertussen gewoon lekker ontspannen(!!) blijven klussen!!!)

Peet
 
Hai Marije,

goed dat je schreef dat je hierheen was gegaan. Is inderdaad verstandiger.
Ik had nog niet gezien dat dit forum er ook was, hoop dat je dit nu leest.

Fijn dat het lichamelijk meeviel. Vond ik ook.
Bij ons ging curettage erg snel, weinig gewacht, dus ook weinig tijd om te huilen.
Dat kwam thuis weer.

Nu snap ik je gedachten over een baby wel. Wij hebben nog een klein meisje van 14 maanden, dat troost wel. Hannah is nog wel soort baby. Ze loopt nog niet, praat nog niet .....

Mijn man wil gewoon even wachten. Ik was erg beroerd en van zwangerschap en van miskraam. Heel lang wachten zou ik niet willen. Maar een poosje vind ik zelf ook wel slim. Wij hebben drie kleine kinderen en als het weer gelijk niet zo gaat is dat best pittig, omdat ik wel alles wil en moet doen.

Ik houd het hier even bij. Zal nog een keertje lezen. Sterkte met alles en lief dat je nog even schreef.

 
quote: alies79 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('21-01-2008 14:00:33'));

Hai Marije,

goed dat je schreef dat je hierheen was gegaan. Is inderdaad verstandiger.
Ik had nog niet gezien dat dit forum er ook was, hoop dat je dit nu leest.

Fijn dat het lichamelijk meeviel. Vond ik ook.
Bij ons ging curettage erg snel, weinig gewacht, dus ook weinig tijd om te huilen.
Dat kwam thuis weer.

Nu snap ik je gedachten over een baby wel. Wij hebben nog een klein meisje van 14 maanden, dat troost wel. Hannah is nog wel soort baby. Ze loopt nog niet, praat nog niet .....

Mijn man wil gewoon even wachten. Ik was erg beroerd en van zwangerschap en van miskraam. Heel lang wachten zou ik niet willen. Maar een poosje vind ik zelf ook wel slim. Wij hebben drie kleine kinderen en als het weer gelijk niet zo gaat is dat best pittig, omdat ik wel alles wil en moet doen.

Ik houd het hier even bij. Zal nog een keertje lezen. Sterkte met alles en lief dat je nog even schreef.



Hoi Alies,

Ja zeker nu de zw.schappen daar toch verder allemaal in de veilige periode lijken te zijn aangekomen vond ik het ook wel vervelend om daar mijn verhaal te gaan doen (ook voor mijn eigen gevoel).

Het feit dat ik heel veel tranen voor de curettage heb kunnen laten vloeien heeft denk ik wel verschil gemaakt met hoe ik me erna voelde. Het eerste stuk verwerking had toch wel plaats gevonden al moest (en moet?) ik wel nog dat lege gevoel in hoofd en buik een plekje geven. En vind het nog steeds raar om te beseffen dat er 'niks' meer over is van die zwangerschap en dat kindje behalve een echo.

En tja die baby he.... onze jongste is bijna 2 (morgen jarig) en in dat opzicht niet echt een baby meer te noemen  wel mijn kleine ventje hoor. Toen ik zwanger was van hem was de  oudste nog een baby (ze schelen maar ruim 1,5 jaar) en dat was idd best pittig te noemen soms die zw.schap en dat ging dan nog om een vrijwel vlekkeloze zw.schap.... dus als je ook nog misselijk en beroerd bent geweest + de nasleep van de miskraam/ curettage kan ik me best voorstellen dat jullie nog even wachten.

Hoop dat het ook bij jullie zijn plekje vind en ik je over een tijdje weer op het zwanger zijn forum mag zien verschijnen (en dan hoop ik dat het bij ons ook allemaal zijn plek heeft en ik  dan ook op het zwanger zijn forum  gevonden kan worden  om daar te blijven tot het einde van de rit)

groetjes,
Marije
 
Hoi Alies,

Ja zeker nu de zw.schappen daar toch verder allemaal
in de veilige periode lijken te zijn aangekomen vond ik het ook wel
vervelend om daar mijn verhaal te gaan doen (ook voor mijn eigen
gevoel).

Het feit dat ik heel veel tranen voor de curettage
heb kunnen laten vloeien heeft denk ik wel verschil gemaakt met hoe ik
me erna voelde. Het eerste stuk verwerking had toch wel plaats gevonden
al moest (en moet?) ik wel nog dat lege gevoel in hoofd en buik een
plekje geven. En vind het nog steeds raar om te beseffen dat er 'niks'
meer over is van die zwangerschap en dat kindje behalve een echo.

En tja die baby he.... onze jongste is bijna 2 (morgen jarig) en in dat opzicht niet echt een baby meer te noemen  wel
mijn kleine ventje hoor. Toen ik zwanger was van hem was de  oudste nog
een baby (ze schelen maar ruim 1,5 jaar) en dat was idd best pittig te
noemen soms die zw.schap en dat ging dan nog om een vrijwel vlekkeloze
zw.schap.... dus als je ook nog misselijk en beroerd bent geweest + de
nasleep van de miskraam/ curettage kan ik me best voorstellen dat
jullie nog even wachten.

Hoop dat het ook bij jullie zijn plekje
vind en ik je over een tijdje weer op het zwanger zijn forum mag zien
verschijnen (en dan hoop ik dat het bij ons ook allemaal zijn plek
heeft en ik  dan ook op het zwanger zijn forum  gevonden kan worden  om
daar te blijven tot het einde van de rit)

groetjes,

Gelijk nog maar even reactie.
Klopt, van dat lege gevoel
Het is inderdaad alleen een echo wat je over hebt.   Je weet niet hoe het kindje zou zijn geweest. Dat maakt het voor mij lastiger hoe het een plekje te geven. Er is verdriet om iets wat er niet zal zijn.
Wij vinden het ook erg prettig om onze kinderen dicht op elkaar te hebben. Onze oudste is ruim 5, ander bijna 4 en jongste dus 15 mnd.   Zorg voor en verlangen naar weer een kindje is iets wat beide belangrijk is.   Ik denk niet dat we heel lang willen wachten met zwanger zijn. Maar even is wel verstandig. Meestal ben ik snel zwanger. Maar het zal een evt. volgende keer wel anders zijn, meer ongerustheid, denk ik, al moet je je daar zelf niet aan toe geven, vind ik.
Leuk wat je zegt van het zwanger forum. Misschien klik ik het de volgende keer wel weer aan. Het is eigenlijk de eerste keer, dat ik deelneem aan internetforum, ben niet zo/n internetfreak. Toch is het nu goed om ook met vrouwen te praten, te lezen over hoe anderen het beleven. Thuis kan ik er ook goed over praten, maar er is niet iemand die het nu ook net heeft meegemaakt.

Sterkte ook nog verder,
fijne verjaardag van je zoontje
Groet
 
Dat vind ik zelf ook best wel moeilijk.... dat je niet zal weten hoe dit kindje geweest zou zijn, niet eens of het een jongen of meisje was (had hier nog geen gevoel over, net als bij de jongste... kreeg ik dat gevoel ook pas later)....

Jullie hebben de kinderen idd ook lekker vlot op elkaar he? Vooral de oudste 2 of niet? Hoeveel zit daartussen?
Wij vonden dit echt helemaal perfect toen ik zwanger was... 1,5 jaar tussen de oudste 2 en 2,5 jaar tussen de 2e en 3e. Tja nu zal het leeftijdsverschil tussen de 2e en een 3e wel groter zijn, maar dat doet er feitelijk uiteindelijk niet toe...

groetjes,
Marije
 
Hai Marije,

Grappig, wat jij zegt over de kinderen hebben wij nu idd precies zo.
1,5 jaar tussen de oudste 2 en 2,5 jaar tussen 2de en 3de.
Als het nu goed was gegaan had er weer 1,5 jaar tussen gezeten. Nu zal dat idd algauw een poosje langer zijn. Als er korte tijd tussen zit, spelen ze heel veel samen merk ik. Nu gaat de tweede bijna naar school, maar die heeft nog niet met onze jongste gespeeld.
Het zal allebei wel zijn voor en nadelen hebben, maar wij vinden dit erg prettig.

Gaat het met je?
Erg bezig met zwanger worden of wisselt het?
Hier gaat het wel redelijk. Van het weekend voor het eerst weer werken - ik werk 10 u per week. Nu heb ik er ook wel echt weer zin in.

Goed weekend, groetjes.
 
Hoi Alies,

Ja dat herken ik heel erg van het spelen hoor! Ze spelen heel veel samen vanaf het moment dat de jongste mobiel was zeg maar en zeker nu ze iets groter zijn is het erg leuk. Ze delen nog een heleboel interesses, de jongste kan nu zoveel dat hij mee kan doen met vrijwel alles en hetzelfde speelgoed is ook nog goed (dat merkten we wel afgelopen dinsdag met de verjaardag van de jongste hoor... dat vond de oudste ook nog erg leuk allemaal ). En tja in dat op zicht is 2,5 jaar tussen een 2e en 3e al best 'lang' en dat zal nu dus toch eerder 3 jaar worden of nog meer.... In dat opzicht zullen de (nu nog) jongste en een 3e toch minder aan/ met elkaar hebben (wat overigens helemaal goed kan komen als ze groter zijn dit zie ik heel duidelijk aan mijn beide broers).
De (nu nog) jongste is dan toch al een hele peuter die als hij zijn broer opvolgt tegen die tijd al wel naar de basisschool toe wil  ook al is die pas 3.... maar ja dat zien we dan wel hoor, als ze wat groter zijn krijgen ze het ook weer wat bewuster mee dat er een broertje/zusje komt en dat lijkt me ook wel weer heel speciaal als de oudste er een bewuste herinnering aan over houdt dat zijn broertje/zusje erbij kwam enzo.

Op zich gaat het hier eigenlijk wel goed. Heb wel momenten dat het me ineens aan kan vliegen (lekker relaxed in bad liggend gaat mijn hand ongemerkt naar mijn buik dat soort dingen en dan het besef weer) maar over het algemeen kan ik het redelijk van me af zetten.... overdag heb ik toch die  2 ventjes waar ik me mee bezig hou etc etc en de momenten van verdriet beperk ik zoveel mogelijk tot zij er niet bij zijn.... weet niet of dat uiteindelijk de manier is, maar voor mij werkt dit op dit moment erg goed om me gewoon zo prettig mogelijk te voelen en toch ook te kunnen genieten van die 2 die er al zijn.

Met zwanger worden zijn we nog niet echt bezig, heb zelf ook nog niet al teveel zin weer eerlijk gezegd  maar slik wel (verhoogde dosis) foliumzuur want de maand is nog lang  (ga er een beetje vanuit dat mijn cyclus er vast niet korter van geworden is en de curettage is ook nog geen 2 week geleden he.... vloei gelukkig niet meer!!)
Hoe gaat dat bij jullie? Kop er wel een beetje vrij van kunnen maken en straks maar weer zien?

Ben benieuwd hoe het werken je weer gaat bevallen!

ook een fijn weekend,
groetjes Marije
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan