Wat voor moeder ben je, wat voor moeder zou je willen zijn............. dit is zó'n moeilijke vraag, die is volgens mij niet in een paar woorden te vangen.
Elk kindje heeft een eigen karakter, elk kind reageert anders op situaties. Waar de een alleen maar gedijt met rust en regelmaat, zal de ander makkelijker zijn met onverwachte situaties. Het ene kind slaapt vanaf nacht 1 door, bij de ander duurt het anderhalf jaar. Het ene kind luistert als je wat zegt, het andere zal dan net nog even verder een grens opzoeken............ Wat je zou willen doen, hoe je zou willen zijn als mama, dat heb je gewoon niet altijd in de hand denk ik.
Wat ik probeer te doen: ik kijk naar mijn kinderen, wanneer voelen ze zich veilig en geborgen, wat kan ik doen om hen goed op weg te helpen in dit leven? Regelmaat, een veilig thuis, duidelijke regels, vaste bedtijden. Maar ook dansen en lachen, nog 1 klein filmpje kijken, een extra koekje bij wijze van. Zo steken wij het ouderschap in.
Een jongetje van 4 dat zo lief is, nog steeds en altijd geweest. Toen hij een peuter van anderhalf was, kon ik me er niks bij voorstellen dat er ook kindjes waren die niet luisterden, wel piepten, permanent grenzen opzochten. Een meisje erbij, nu anderhalf, zo vrolijk en ondernemend, grenzen opzoekend maar altijd met een stralende toet, Piepen?Afleiden en weer verder gaan. Wij zijn gezegend met makkelijke kinderen, maar bij een heleboel mensen is dat anders.
Wat voor mama ik ben: een gelukkige mama, die dol is op haar kindjes. En wat Pascal daar zegt, als afsluiter, dat is zo waar!! Dikke natte kussen, warme knuffels en een kind dat laat merken dat jij de allerliefste van de wereld bent: dan ben je goed bezig!
Liefs
Susan mv 2 (b)engeltjes!