Wat voor mama ben jij?

[ANONYMOUS_USERNAME]

eeehhh... heb je even?? haha

ten eerste wil ik zeggen dat het echt afhankelijk is van je kind. Ik merk dat we op Milo heel anders moeten reageren dan op Lior, omdat ze gewoon een andere manier nodig hebben.

Verder ben ik de liefste en coolste mama van de hele wereld  Ik bedoel dat niet helemaal als grapje, ik durf namelijk echt wel te zeggen dat dat niet altijd goed is. Ik ben echt een watje. Ik zal het hier kort houden want er gaat heel wat aan vooraf, maar het komt erop neer dat ik alles 180 graden anders WIL doen dan mijn ouders hebben gedaan. Dus ja, ik ben veel te soft en ja, ik laat veel te veel toe. Ik wil dat mijn kinderen genieten ondanks dat ik best weet dat dat niet altijd zou moeten. Toch hebben wij echt duidelijke grenzen en als het echt te ver gaat wordt er iets aan gedaan. De grens ligt alleen wat verder dan in het gemiddelde huishouden. Ik ben daar echt niet trots op hoor, ik ben gewoon getekend door mijn eigen opvoeding en kan het gewoon niet anders...

tja, ik denk maar zo... mijn kinderen zullen ZEKER niet doodgaan aan gebrek aan liefde

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hiya mommas!

Pffff Esmee wat een vraag, zelfs als men niet hier antwoord geeft, zet het je toch aan het denken over jezelf etc. Diep hoor! Moest ff een kopje thee voor mezelf maken voordat ik aan het typen sloeg.

Ik geloof dat mijn leefsituatie en mijn eigen jeugd de grootste invloed hebben op wat voor een moeder ik ben. Leefsituatie bedoel ik ver van familie vandaan en een thuisblijvende moeder. Ik heb de luxe om lekker de hele dag bij Max te zijn. Dus ik ben vooral een moeder die het grootste gedeelte van de dag op de grond zit, rolt, kruipt en speelt en ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Vrijwel iedere dag kan ik vol verwondering naar mijn zoon kijken, ik kan er nog steeds niet over uit dat dit geweldige mannetje mijn zoon is, en dat ik zomaar zijn moeder mag zijn.
Ik moet zo om hem lachen en daardoor komt ie waarschijnlijk met iets te veel weg. Uiteraard zijn er dingen die niet mogen, maar als Max dan een nieuwe geniale manier verzint om hetzelfde kattekwaad uit te halen dan ben ik zo onder de indruk van zijn vindingrijkheid dat ik meer trots dan streng zit te wezen.
Waar ik me vooral op focus is dat ie niet naar doet tegen mensen (en dieren) en dat ie heel heel heel erg voelt dat hij gewild en geliefd is. Dat klinkt gek, iedereen doet dat tenslotte. Maar voor mij met mijn achtergrond is het heel erg belangrijk dat Max wel een basis heeft (een thuisbasis, zowel letterlijk als emotioneel)
Regelmaat zit hem bij ons meer in het feit dat dingen in dezelfde volgorde gebeuren en niet zozeer iedere dag op exact dezelfde tijd (dus na zijn eten krijgt ie yoghurt, maar het maakt niet uit of dat om 5 uur of 6 uur is) Hij heeft niet zo'n behoefte aan rituelen etc. (ons bedtijd ritueel bestaat uit "weltruste kleine man".....haha dat was het)
Ik laat me erg veel leiden door wat Max aangeeft, zijn hele eet en slaapschema komt vanuit hemzelf, en als hij het een goed idee vind om met een plastic emmetje op zijn hoofd bloot door het huis te rennen voor een uur, prima. Zolang we allemaal lekker bij elkaar zijn vindt Max het allemaal helemaal goed, hij heeft dan ook echt een vezamelnaam voor ons "pamma" en dat zegt ie met zo'n voldane zucht dat ik alleen al daardoor weet dat we het goed doen.

Nah voordat ik een heel boek schrijf hierzo...

Ajuus, ilja