wat zal ik er mee doen?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo

Moeilijk om toe te geven, vind ik, maar ik lijkt er af en toe echt doorheen te zitten. Op zich gaat het best goed de laatste tijd, maar het lijkt of bij mij nu vanalles naar boven kan komen. Na een paar dagen beter slapen, lijkt ik meer moe dan ooit. Chagerijnig en kortaf tegen mijn mannie ben ik al vanaf de geboorte (nee, vanaf dat ik zwanger ben, de arme schat). Ik heb het steeds op slaapgebrek en de nieuwe situatie gegooid, maar nieuw is het nu toch zo onderhand niet meer en slaapgebrek... ik tel in 3 etappes meestal zo'n 7 uur per nacht. daar zou ik het toch mee moeten kunnen doen, dacht ik.
Heel lang vond ik dat er niet echt iets aan de hand was en praatte het goed. Maar sinds twee weken begin ik de neiging te krijgen om het af te reageren tegen Loek. Ik vind thuis zijn minder leuk, heb minder zin in spelen met hem en kan minder van hem hebben. Ik kan me nu niet meer voorstellen hoe ik het vol heb kunnen houden met de liesbreuken. Als hij nu een keer huilt als hij naar bed moet en ik snap niet meteen wat er is, dan ben ik zoooo geiriteerd. Het manneke kan er niets aan doen!!! Net ook. Ik ben even zijn kamer uit gelopen en heb in een kussen geschreeuwd dat ik het niet meer trok. Het ding heeft ook nog wat klappen gehad (het kussen natuurlijk). en toen het gezakt was, ben ik weer terug gegaan. Het arme kind had honger, bleek later. Hij had net gegeten en er waren geen tekenen van regeldagen, maar dronk zo 120ml KV weg en viel in een diepe slaap... (voor hoe lang, want vaak is dat max 45 min).

Ik zou zo graag eens wat meer tijd voor mezelf hebben. Als hij maar eens 2 uur zou slapen, elke dag maar 1x is al goed. Iedere keer zo kort is voor mij niet haalbaar om ook maar iets te doen. Ik kom nergens aan toe: douchen, opmaken, haren doen. Ik loop er meestal als een dweil bij terwijl ik er altijd netjes verzorgd uitzag met een beetje makeup. Huishouden... wat is dat? het enige dat ik doe ik koken en de was/vaat. En een lekker weg... Ik was vanmorgen even naar de binnenstad, maar echt relaxed winkelen kan ik niet, alles voelt gehaast, alsof ik eigenlijk thuis zou moeten zijn. Zucht!
Ik heb de laatste weken ook meer spierpijn en last van mijn rug. Kortom ik voel me eigenlijk niet geweldig, al geef ik het niet graag toe. Ik twijfel om naar de dokter te gaan, maar ja... wat moet die ermee? Steeds blijven katten op mijn man werkt ook niet en afreageren op Loek accepteer ik al helemaal niet van mezelf!

En dan te bedenken dat ik lang niet zoveel heb gehad als Karin. Hoe zij het volhoudt, dat snap ik al helemaal niet! petje af!

Beetje lang, geloof ik...

Rosanne
 
Jeetje, ja...je hebt soms van die periodes hè? Maar ik kan er weer even tegen: we zijn lekker samen een midweekje weggeweest. Super! Misschien ook een tip voor jullie?
 
Hoi Rosanne,
in elk geval goed dat je het hier van je af schrijft. Da's stap 1, namelijk het erkennen. Het is helemaal niet gek hoor dat je je zo voelt, want het is niet niks een kind krijgen en die hele verandering. Ze zeggen niet voor niks 9 maanden zwanger, 9 maanden ontzwangeren.
Als ik jou was, dan zou ik wat meer aan mezelf gaan denken. Plan af en toe lekker tijd voor jezelf in, waarin je echt niks met Loek hoeft te doen of er aan hoeft te denken. Laat anderen het af en toe van je overnemen, zodat jij bij kunt tanken.
Enne..... niet douchen, eten, verzorgen van jezelf dat is niet goed. Maak daar tijd voor. Klinkt streng, maar dit is echt belangrijk. Anders voel je je zowiezo al niet lekker.
Hier huilt Quinn wel eens, terwijl ik even ga eten, me opmaak etc. Da's dan jammer. Hij moet ook leren dat mama niet a la minute voor hem klaar staat.
Hopelijk heb je hier wat aan.
Groetjes Veerle
 
Hoi Rosanne,

Goed zo meissie, lucht maar eens even lekker je hart. Hopelijk heeft dat opgelucht..!
Mijn eerste reactie is eigenlijk: "jeetje, heb jij dat nu pas?". Ik denk dat Loek en Esther wel een beetje in hetzelfde ritme zitten w.b. hazenslaapjes van max. 45 minuten en de ene keer vrolijk wakker worden en de andere keer vreselijk chagrijnig zijn. En ik liep in week 6 al te schreeuwen en te tieren dat ik er niet meer tegen kon...  3x 2 uur slapen of zo is niet genoeg, want dan kom je niet diep genoeg in slaap. En ook geen tijd hebben voor jezelf breekt je op den duur op. Ook ik zat er toen helemaal doorheen. Dus ik zou me echt niet rot voelen dat je even op een dieptepunt zit, ik vind je persoonlijk geweldig dat je het zo lang hebt volgehouden!

Ik ben er zelf weer 'uit gekomen' door het volgende:
1. Net als wat Veerle zei: Ik moet gewoon douchen en eten, dus als Esther dan roept of juist moe wordt, moet ze gewoon ff wachten.
2. Ik heb wat vaste momenten voor mezelf in gepland op  de dag als mijn man ook thuis is. Daar kan ik naartoe leven als ik het even niet meer zie zitten. Dan ga ik lezen, forummen, sporten, met vriendinnen op stap, enz.
3. Als ik het overdag echt niet meer trek, ga ik een uur wandelen (of 2, 3). Frisse lucht, Esther doet soms  een extra tuk en het is alleen maar gezond.
4. En tenslotte hebben we wat regels bedacht voor Esther. Zo komt ze er na 19.30 uur 's avonds niet meer uit. En ook voor 6.30 uur 's ochtends   niet. Ze eet op vaste tijden en we doen op vaste tijden boodschapjes. Als ze zelf niet zorgt voor regelmaat, dan doen wij dat wel. Maar da's met bv waarschijnlijk moeilijker.

Ik zou zeggen: Zorg eerst dat je zelf een beetje recht trekt. Dagje sauna, dagje slapen, misschien zelfs een weekendje weg,  waar je zin in hebt. Je man kan best voor Loek zorgen, toch? Dan kun je daarna weer fris nadenken over wat volgens jou de beste aanpak is voor Loek en heb je ook betere 'afweer' tegen zijn huiltjes.

Heel veel sterkte! (en sorry voor het lange verhaal...)

Eveline
 
Ha Rosanne,

Veel van wat jeschrijft is herkenbaar.
Make up: wat is dat? Douchen? Pas als mijn vriend thuis is, en als er nog iets qua werk af moet 's avonds soms niet... Eten doe ik wel altijd. En qua huishouden heb ik ook mijn netheid en geordendheid wat moeten laten varen...

Ik typ zo verder, even mijn dochter voeden.
 
Hey woedel,
 
Wat vervelend voor je dat je nu zo voelt, maar helaas herken ik jouw verhaal ook wel hoor!!!
Heb ook mijn momenten dat ik ook niet meer denk te trekken!!! Dat chronische slaapgebrek breekt je gewoon op, dat heb ik ook dus lekker er hier alles uitknallen!!
En wat Eveline schrijft klopt ook wel je hebt echt momenten voor jezelf nodig!!! Ook ik vond dit in het begin   moeilijk om de zorg over te laten, maar heb het nu een paar keertjes gedaan en moet zeggen het gaat beter!!!
Meis heel veel sterkte met alles en het komt goed hoor echt waar ook voor jouw!!!!
 
Liefs Sandy
 
Daar ben ik weer.

En ik haal ook wel 7 uur slaap (als ik vrij ben misschien wel negen) maar ook met een of twee onderbrekingen, en dat is het probleem: je slaapt nooit echt je diepe slaap en die heb je echt nodig om uit te rusten. Dus onderschat niet wat vermoeidheid met je humeur kan doen...de maand dat Lotta doorsliep merkte ik dat ik weer lekker fit was en me zoveel beter voelde (helaas maar een maand).

Ik ben het met de anderen eens dat je zou moeten proberen een paar uurtjes voor jezelf te krijgen, een keer een middagdutje en je man de honneurs laten waarnemen, een ochtendje koffiedrinken zonder Loek...
Jij werkt ook thuis, toch? Ik werk tot volgende maand freelance veel thuis, en ook dat valt me niet mee. Je doet eigenlijk twee dingen half, werken en huishouden, en het valt me best zwaar. De middag dat ik buitenshuis werk geeft me echt energie...gewoon weer even helemaal mezelf zijn en niet alleen moeder van... Wanneer ik moet werken buitenshuis kan ik het ook echt loslaten en andere kwaliteiten van mezelf tonen. Bij het werken thuis zit ik altijd met een half oor bij de babyfoon. Bovendien maak ik dan vaak 's avonds mijn werk nog af dus ik vind het erg druk. Buitenshuis werken geeft ook een bepaalde rust vind ik, een duidelijke scheidslijn.

Mijn advies zou zijn om met je man te praten of er een vast "Rosanne-uurtje" in gelast kan worden een paar keer per week. Al maak je maar een wandelingetje of doe je een dutje.
Structuur is niet alleen fijn voor Loek, ook voor ons.
En idd, ontzwangeren duurt ook negen maanden.
Als je beter voor jezelf zorgt kan je er ook beter zijn voor Loek, een cliché ,maar wel waar.

Heel veel succes en je kan altijd naar je huisarts gaan, die zijn er ook om soms alleen maar te luisteren of tips te geven.

Heel veel liefs Irene
 
Sorry ik noem alle Evelinetips nog een keer geloof ik , maar Eveline, ze zijn ook goeoeoeoed!!
Nee serieus, ik denk echt dat het kan werken, structuur is ook voor ons fijn toch!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan