Lieve Rosanne,
Onderschat nooit het effect van chronisch slaapgebrek!!!!
3x2 uur slaap is absoluut niet hetzelfde als 1x6 uur!! Ze zeggen altijd dat je in het begin van de nacht minstens 4-5 uur achter elkaar moet kunnen slapen om voldoende diepe slaap te hebben gehad om uitgerust wakker te worden. Die 7 uur van jou zijn echt geen goede 7 uur. Dus teer je een beetje op reserves. En dat hou je lang vol. Maar eens zijn je reserves op... En je weet, daar weet ik alles van!
Christian ging al snel doorslapen dus ik heb na de bevalling niet zo erg op mijn kleine hoeveelheid reserves hoeven teren, maar toen ik ziek werd waren 2 maanden genoeg om mij te laten instorten. Jij hebt ook heel wat voor je kiezen gehad, hoor! Weken met een huilende, pijnlijdende Loek, de operatie, moeizaam slapen. Ik vind het ook heel knap dat je het al 4 maanden heb volgehouden voordat deze gevoelens kwamen bovendrijven!
Ik weet niet of ik de juiste persoon ben om je advies te geven, ben namelijk nog zeker niet de oude, maar ik denk dat een aantal dingen belangrijk zijn.
Zoals de dames al zeiden, voor jezelf zorgen is echt belangrijk! Zorg ervoor dat je goed eet, lekker doucht, leuke kleren (en make-up etc) aandoet, dan voel je je automatisch een stuk beter. Als Loek dan huilt, moet hij gewoon maar even wachten... Wat is het ergst dat er kan gebeuren? Dat hij 5-10 minuten huilt. Daar krijgt hij niets van, toch?
Verder: zorg ervoor dat je tijd voor jezelf plant, regel oppas niet voor een paar uurtjes maar gewoon een hele dag. (ik kan je niet zeggen hoe fijn het af en toe was dat ik Christian naar het KDV kon brengen!!) En verwen jezelf dan ook, slaap lekker bij...
Ik zou wel contact opnemen met je dokter. Mijn huisarts heeft meteen allerlei hulp aangeboden, ook simpele dingen als hulp in de huishouding. Ik vond dat ik genoeg hulptroepen had, dus ben daar niet op ingegaan, maar toch was het prettig om te horen dat ik me zo mocht voelen, dat het alleen maar logisch is na alle uitputtende, emotionele dingen. Ik kon het beter toelaten toen een professional had gezegd dat ik het heel zwaar moest hebben en dat het te verwachten was dat ik dan zo op zo raken.
Probeer er ook over te praten met mensen met wie je vertrouwt bent (familie/vrienden). Al pratende kwam ik er achter hoeveel meer onverwerkte emoties ik had o.a. over de zware zwangerschap, het mislukken van borstvoeding, teleurstelling van de reacties van mijn ouders, het feit dat mijn lichaam al 1 jaar lang niet deed wat ik wilde. Het benoemen van al die emoties (maar ook zorgen, angsten etc) is de eerste stap in het verwerken ervan. Ik voel me nu een stuk beter nu ik tien keer hardop gezegd heb dat ik een k*tzwangerschap heb gehad en dat ik heb afgezien in die 9 maanden.
Meid, ik weet PRECIES hoe je je voelt en als ik nog iets voor je kan doen, zeggen, typen... Je zegt het maar!
Veel sterkte!
Karin
Onderschat nooit het effect van chronisch slaapgebrek!!!!
3x2 uur slaap is absoluut niet hetzelfde als 1x6 uur!! Ze zeggen altijd dat je in het begin van de nacht minstens 4-5 uur achter elkaar moet kunnen slapen om voldoende diepe slaap te hebben gehad om uitgerust wakker te worden. Die 7 uur van jou zijn echt geen goede 7 uur. Dus teer je een beetje op reserves. En dat hou je lang vol. Maar eens zijn je reserves op... En je weet, daar weet ik alles van!
Christian ging al snel doorslapen dus ik heb na de bevalling niet zo erg op mijn kleine hoeveelheid reserves hoeven teren, maar toen ik ziek werd waren 2 maanden genoeg om mij te laten instorten. Jij hebt ook heel wat voor je kiezen gehad, hoor! Weken met een huilende, pijnlijdende Loek, de operatie, moeizaam slapen. Ik vind het ook heel knap dat je het al 4 maanden heb volgehouden voordat deze gevoelens kwamen bovendrijven!
Ik weet niet of ik de juiste persoon ben om je advies te geven, ben namelijk nog zeker niet de oude, maar ik denk dat een aantal dingen belangrijk zijn.
Zoals de dames al zeiden, voor jezelf zorgen is echt belangrijk! Zorg ervoor dat je goed eet, lekker doucht, leuke kleren (en make-up etc) aandoet, dan voel je je automatisch een stuk beter. Als Loek dan huilt, moet hij gewoon maar even wachten... Wat is het ergst dat er kan gebeuren? Dat hij 5-10 minuten huilt. Daar krijgt hij niets van, toch?
Verder: zorg ervoor dat je tijd voor jezelf plant, regel oppas niet voor een paar uurtjes maar gewoon een hele dag. (ik kan je niet zeggen hoe fijn het af en toe was dat ik Christian naar het KDV kon brengen!!) En verwen jezelf dan ook, slaap lekker bij...
Ik zou wel contact opnemen met je dokter. Mijn huisarts heeft meteen allerlei hulp aangeboden, ook simpele dingen als hulp in de huishouding. Ik vond dat ik genoeg hulptroepen had, dus ben daar niet op ingegaan, maar toch was het prettig om te horen dat ik me zo mocht voelen, dat het alleen maar logisch is na alle uitputtende, emotionele dingen. Ik kon het beter toelaten toen een professional had gezegd dat ik het heel zwaar moest hebben en dat het te verwachten was dat ik dan zo op zo raken.
Probeer er ook over te praten met mensen met wie je vertrouwt bent (familie/vrienden). Al pratende kwam ik er achter hoeveel meer onverwerkte emoties ik had o.a. over de zware zwangerschap, het mislukken van borstvoeding, teleurstelling van de reacties van mijn ouders, het feit dat mijn lichaam al 1 jaar lang niet deed wat ik wilde. Het benoemen van al die emoties (maar ook zorgen, angsten etc) is de eerste stap in het verwerken ervan. Ik voel me nu een stuk beter nu ik tien keer hardop gezegd heb dat ik een k*tzwangerschap heb gehad en dat ik heb afgezien in die 9 maanden.
Meid, ik weet PRECIES hoe je je voelt en als ik nog iets voor je kan doen, zeggen, typen... Je zegt het maar!
Veel sterkte!
Karin