Wat zou jij doen?

Ik zit met een dilemma.
Ik heb buren met 2 kinderen. 1 van net 4 jaar en 1 van nu 2 jjar.

Zowel ik als andere buren maken ons zorgen om de kinderen. Ze worden niet mishandeld, eerder verwaarloost heb ik het idee.
De oudste gaat nu naar school, maar loopt vreselijk achter. Kan nog steeds niet goed praten, niet spelen en slaapt nog steeds 's middags. Tenminste moeder zegt dat, want andere buren hebben al paar keer dat jochie met zijn hoofd tegen zijn slaapkamerraam zien bonken, een uur lang.
Er iets van zeggen helpt niet, moeder zegt dat hij er toch niet uit kan vallen.

De jongste kan ook niet spelen. Het enige wat ze beide doen is gooien met speelgoed en elkaar pijn doen. De hele dag hoor ik kabaal van hun.
Nu is het inmiddels al 22.30u geweest en volgens mij hoor ik ze nog.
Als de jongste om 7u wakker is, hoor ik hem gillen en krijsen voor wel een uur lang.
In de zomer komen ze beide bijna niet buiten en als ze het wel doen, hoor je alleen maar gegil en Nee niet doen, Nee mag niet.
Ik heb het idee dat moeder het niet aankan.
Ze zei een keer dat de oudste er is om haar leven te vermoeilijken en de jongste om haar wat liefde te geven.
Als we daar zijn en ze doen iets, bijvoorbeeld tegen Myrthe expres aanrijden, lacht moeder erom. Ik zeg er wat van. Myrthe komt daar niet graag, zit hele tijd op schoot.
Kinderfeestjes worden vanaf 19u gevierd, want 's middags moeten ze slapen en ze houdt ze wel op. Laatst op een feest tot wel 0.00u!!

Ik heb geen bewijs hiervoor maar zowel buren als ik hebben het idee dat het niet gaat daar.
Om nu gelijk melding ervan te maken durf ik niet. Wie weet waar die kids dan terecht komen? Maar ergens vind ik het zo ook niet kunnen. Ik heb het gevoel er iets aan te moeten doen, maar wat?
Met moeder praten heltp niet. Niemand heeft verstand van opvoeden volgens haar. Niemand snapt wat zij bedoelt.
Iemand andere tips dan kindermishandeling melden? Want dat is het niet....
 
Ik moest meteen denken aan die reclame van meld kindermishandeling. Ik zou echt melding maken. Verwaarlozing is ook kindermishandeling. Ik snap dat het moeilijk is, maar als er wat gebeurd neem je het jezelf straks nog kwalijk dat je niks hebt gedaan. X
 
Hoi Irene, o dit doet mij zoveel...ik kan zo slecht tegen kinderleed, zit zo te janken ....
Ik heb dit namelijk 5 jaar geleden ook meegemaakt met m'n buren.Zat met hetzelfde dilemma als jij nu...Ik voelde me een verklikker als ik er melding van maakte...
Lieverd, zeg je 1 ding....Doe het alsjeblieft wel...
Je vertelt een heleboel punten die zogezegd 'afwijkend' zijn van een normale gezonde hollandse opvoeding.Op zich hoeft er helemaal geen mishandeling in het spel zijn, maar de dingen die jij zegt duiden volgens mij echt wel aan op op zijn minst verwaarlozing...
Kids die niet buiten te vinden zijn in de zomer, tot heel laat op, rare opmerkingen over de kids, dat zij haar leven verpesten, verwaarloosd uiterlijk van de kids, 's middags nog moeten slapen, achterstand op school...

Je moet het zo zien, als het de kinderen van je zus (ik roep maar wat) zouden zijn ,zou je er dan ook werken van maken?Ik denk dat het in het belang van de kinderen zelf juist goed zal zijn als er iemand om hen heen ziet dat hun mama het niet aan kan....
Ik zou zeggen, stap samen met de buren die het ook door hebben naar Jeugdzorg, of begin bij je huisarts.Ik geloof je best dat het raar voelt, maar denk aan de kinderen, later zullen ze je er erg dankbaar voor zijn, echt!!!
Succes!
Groetjes Roos.
 
Ik zou ook melding maken hiervan. Ik weet hoe moeilijk het is, want ik heb het zelf ooit ook moeten doen. Ook ná het doen van de melding blijft het moeilijk, je voelt je ergens toch rot dat je iemand van mishandeling beschuldigd. Maar ik geloof ook echt dat ik juist heb gehandeld in die tijd, dus spijt heb ik absoluut niet!

Wanneer je melding maakt van mishandeling danwel verwaarlozing, gaan ze eerst uitzoeken wat er nou precies speelt. Het hoeft dus absoluut niet te betekenen dat de kinderen bij hun moeder weggehaald worden. Misschien is het allemaal op te lossen door de moeder bij de opvoeding te helpen.

Sterkte met je beslissing!
 
Ik heb zelf 2 kids van 2 en 4 jaar ik moet zeggen dat het bij ons ook wel kabaal is we wonen ziezo al in gehorige woningen .Mijn kinderen maken kabaal als ze spelen of ruzie maken.En ja als ze savonds ergens van schrikken ofzo kunnen ze ook kabaal maken wij hebben namelijk houten vloeren ze houden van zingen en dansen . Ik vind niet dat je daar gelijk uit van moet gaan ik heb zelf ook hele vervelende buren de vent als zijn vriendin weg is en zonder vrouw slaat hij door laatst sloeg milton hard met de deur wij hadden gelijk al geroepen hey Mil niet doen maar gaat hij als een idioot op de muren bonken mijn man ging naar hem toe dat was om 19,30 savonds maar hij deed de deur niet open en als hij een vriendin heeft lijkt het een pornohuis en de andere kant is al een inval geweest zoonlief jatte scooters .Wij willen ook graag hier weg maar wat ik wil zeggen dat je niet te snel conclusies moet trekken en ieder voed zijn kinderen op hun eigen manier op.
 
Ik moet zeggen als wij onze kinderen straf geven gaan ze ook huilen wat dacht je sochtends vroeg als ik Shanice haar haar uit moet kammen is ook drama maar ik kan het wel aan. Dat heb je met kinderen dat ze kabaal kunnen maken en ik moet zeggen dat 4 jaar ook zijn moeilijke fases ken en als ik mijn kids in de zomer de tuin in stuur komen ze ook na half uur naar binnen geen zin meer om buiten te spelen. Ik had een keer ook bonje met milton mijn buurvrouw zei er wat van ik zeg ook wie ben jij jullie gaan om 9 uur savonds gras maaien terwijl er 2 kleine kinderen hier boven ligt te slapen of dat je visite met hun stomme dronken kop tegen onze voorgevel rijden met hun scooter .Tegen mij hoeven ze niks te zeggen want ze moeten eerst naar hun zelf kijken. Leeftijd van 4 jaar is kijken tot hoever kunnen ze gaan en flink uitdagen en milton is heel stout maar ook heel lief en shanice met haar peuterpubertijd is ook heel pittig
 
Maar Lis, als er melding gemaakt wordt, gaan ze er heus niet meteen van uit dat je je kinderen mishandeld. Dat gaan ze natuurlijk eerst uitgebreid onderzoeken. Wanneer er dan inderdaad sprake is van mishandeling, gaan ze verdere stappen ondernemen. Ik denk dat je beter kunt zeggen: better safe than sorry, in gevallen als dit.
 
Je hoeft niet gelijk melding te maken. Je kan ook bellen met het AMK voor advies. Dan kan je je zorgen bespreken.
Het klinkt alsof moeder de kinderen niet zo goed aan kan. Daar kunnen ze je ook advies over geven.
Ik zou zeggen bellen dus, maar voor advies.
 
Terug
Bovenaan