Goede morgen dames,
Nou, hopelijk is dit mijn laatste dag thuis en ben ik morgen weer fit genoeg om te werken. Ik ben wel opgestaan voor het ontbijt (manlief is net vertrokken) en ik lig nu op de bank.
Manlief is gisteren nog bij de buren geweest. Nee, het zou niet meer gebeuren. Maar vorige keer hadden ze zo'n gezeik gehad (ik was echt heeeeeeeeel kwaad geworden) dat dit ze makkelijker leek. Nu is mijn man in tegenstelling tot mij altijd heel erg rustig dus hij reageerde daar niet op. Hij heeft nog wel een keer gezegd dat we een nieuwe schutting neer willen zetten. De huidige staat in een bocht, valt bijna om en heeft bovendien horizontale planken. In onze ogen veel te eenvoudig voor buurjongetjes (ook van het grotere formaat) om overheen te klimmen. Nou, dat was goed. De volgende schuuting wordt iets hoger en krijgt verticale planken. Heel veel planken, zodat je niet door de schutting heen kunt kijken. Manlief heeft in tegenstelling tot de buurman wel verstand van hoe je zoiets aan moet pakken, dus deze komt wel recht te staan en wordt heel stevig.
Met de ballen zal het voorlopig nog wel niet afgelopen zijn (waarschijnlijk tot de jongste naar de middelbare school is, gok ik) maar in ieder geval klimt er dan niemand meer over de schutting.
Einde verhaal over de buren.
@ Jannie: Jammer dat je niet terecht kon, maar wel fijn dat ze het in het ziekenhuis kennelijk ook helemaal niet zorgelijk vinden. Gelukkig nog maar 1 nachtje tot je volgende echo.
@ Josha: Ik was dat die riep dat ze ervan overtuigd was dat ze zwanger was en dat ook bleek te zijn. Let wel, ik schreef er ook bij dat ik de vorige ronde ook overtuigd was dat ik zwanger was en toen bleek dat niet zo te zijn. Ik denk dat we ons soms zo ontzettend focussen op dat zwanger zijn dat we vanalles gaan voelen, horen, denken, ruiken en zien en dat we dat allemaal binnen een referentiekader zetten waarin we alleen nog maar de conclusie kunnen trekken dat we wel zwanger moeten zijn. Als je alleen al kijkt naar hoe het hier gaat, zie je misschien wat ik bedoel. Laura was er ook van overtuigd dat het raak was en bleek dat niet te zijn. Zo waren er nog een aantal meer.
Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je nu niet zwanger bent, hoor. Ik ben het nu per slot van rekening ook. Je hebt per slot van rekening geklust rond de tijd dat je je ei verwachtte, dus kan het best dat het raak is.
En ja, het is best mogelijk dat je al allerlei symptonen hebt, maar dat je nog niet positief test. Als je zwanger raakt, gebeurt er vanalles in je lijf. Slechts 1 van die dingen die er gebeuren is dat je hcg-level omhoog gaat, waarmee je kunt meten dat je zwanger bent. Ook al is je hcg nog niet hoog genoeg voor een positieve test, dat wil niet zeggen dat je niet al allerlei andere dingen aan je lichaam kan merken. Het zou dus best kunnen.
Het enige advies wat ik je kan geven, is gewoon rustig afwachten. Als je echt zwanger bent, komt er vanzelf een positieve test. Ook als je je nu niet gek maakt. Natuurlijk mag je blijven hopen, lijkt me alleen maar gezond. Maar maak jezelf niet gek. Ik weet dat dat niet meevalt, want je wilt niets liever dan zwanger worden. Waarschijnlijk staat bij jou, zoals bij mij ook, thuis alles in het teken van die zwangerschap. Opletten met wat je eet, opletten met wat je drinkt, opletten op je lijf zodat je je ei niet mist, op tijd klussen enzovoort, enzovoort. Dan is het bijna onmogelijk om dat na je ei uit te zetten en ineens niet meer op je lijf te letten. Ik zeg ook niet dat dat moet hoor. Misschien (en dat hoop ik voor je) ben je nu wel gewoon lekker zwanger en is alles helemaal super. Maar mocht je niet zwanger zijn, en stel dat het nog een heel aantal rondes duurt voordat je wel zwanger bent, dan is dit niet vol te houden zo. Dan raak je gespannen en gefrustreerd en dat zou erg vervelend zijn.
Maar uh, los van heel dit verhaal, ik snap ook wel dat je gek wordt van alles wat je nu voelt. Zeker omdat je man ook vanalles oppikt. Het zou natuurlijk ook wel super zijn als het weer zover was. Gewoon voor jezelf bedenken wanneer je weer gaat testen (niet over al te lange tijd, want dat hou je toch niet vol) en dan maar weer verder kijken. Hopelijk kom je dan met goed nieuws. Nog even volhouden, meid.
Laura wees erop dat dit topic alweer bijna vol zit. Wat gaat dat hard, he? Het is een tijdje wat rustiger geweest (waarschijnlijk mede dankzij vakanties) maar nu gaat het weer hard. Op naar Part 2 zou ik zeggen. Met heel snel weer heel veel nieuwe zwangeren en allerlei goede echo's!!!
Nou, hopelijk is dit mijn laatste dag thuis en ben ik morgen weer fit genoeg om te werken. Ik ben wel opgestaan voor het ontbijt (manlief is net vertrokken) en ik lig nu op de bank.
Manlief is gisteren nog bij de buren geweest. Nee, het zou niet meer gebeuren. Maar vorige keer hadden ze zo'n gezeik gehad (ik was echt heeeeeeeeel kwaad geworden) dat dit ze makkelijker leek. Nu is mijn man in tegenstelling tot mij altijd heel erg rustig dus hij reageerde daar niet op. Hij heeft nog wel een keer gezegd dat we een nieuwe schutting neer willen zetten. De huidige staat in een bocht, valt bijna om en heeft bovendien horizontale planken. In onze ogen veel te eenvoudig voor buurjongetjes (ook van het grotere formaat) om overheen te klimmen. Nou, dat was goed. De volgende schuuting wordt iets hoger en krijgt verticale planken. Heel veel planken, zodat je niet door de schutting heen kunt kijken. Manlief heeft in tegenstelling tot de buurman wel verstand van hoe je zoiets aan moet pakken, dus deze komt wel recht te staan en wordt heel stevig.
Met de ballen zal het voorlopig nog wel niet afgelopen zijn (waarschijnlijk tot de jongste naar de middelbare school is, gok ik) maar in ieder geval klimt er dan niemand meer over de schutting.
Einde verhaal over de buren.
@ Jannie: Jammer dat je niet terecht kon, maar wel fijn dat ze het in het ziekenhuis kennelijk ook helemaal niet zorgelijk vinden. Gelukkig nog maar 1 nachtje tot je volgende echo.
@ Josha: Ik was dat die riep dat ze ervan overtuigd was dat ze zwanger was en dat ook bleek te zijn. Let wel, ik schreef er ook bij dat ik de vorige ronde ook overtuigd was dat ik zwanger was en toen bleek dat niet zo te zijn. Ik denk dat we ons soms zo ontzettend focussen op dat zwanger zijn dat we vanalles gaan voelen, horen, denken, ruiken en zien en dat we dat allemaal binnen een referentiekader zetten waarin we alleen nog maar de conclusie kunnen trekken dat we wel zwanger moeten zijn. Als je alleen al kijkt naar hoe het hier gaat, zie je misschien wat ik bedoel. Laura was er ook van overtuigd dat het raak was en bleek dat niet te zijn. Zo waren er nog een aantal meer.
Wat natuurlijk niet wil zeggen dat je nu niet zwanger bent, hoor. Ik ben het nu per slot van rekening ook. Je hebt per slot van rekening geklust rond de tijd dat je je ei verwachtte, dus kan het best dat het raak is.
En ja, het is best mogelijk dat je al allerlei symptonen hebt, maar dat je nog niet positief test. Als je zwanger raakt, gebeurt er vanalles in je lijf. Slechts 1 van die dingen die er gebeuren is dat je hcg-level omhoog gaat, waarmee je kunt meten dat je zwanger bent. Ook al is je hcg nog niet hoog genoeg voor een positieve test, dat wil niet zeggen dat je niet al allerlei andere dingen aan je lichaam kan merken. Het zou dus best kunnen.
Het enige advies wat ik je kan geven, is gewoon rustig afwachten. Als je echt zwanger bent, komt er vanzelf een positieve test. Ook als je je nu niet gek maakt. Natuurlijk mag je blijven hopen, lijkt me alleen maar gezond. Maar maak jezelf niet gek. Ik weet dat dat niet meevalt, want je wilt niets liever dan zwanger worden. Waarschijnlijk staat bij jou, zoals bij mij ook, thuis alles in het teken van die zwangerschap. Opletten met wat je eet, opletten met wat je drinkt, opletten op je lijf zodat je je ei niet mist, op tijd klussen enzovoort, enzovoort. Dan is het bijna onmogelijk om dat na je ei uit te zetten en ineens niet meer op je lijf te letten. Ik zeg ook niet dat dat moet hoor. Misschien (en dat hoop ik voor je) ben je nu wel gewoon lekker zwanger en is alles helemaal super. Maar mocht je niet zwanger zijn, en stel dat het nog een heel aantal rondes duurt voordat je wel zwanger bent, dan is dit niet vol te houden zo. Dan raak je gespannen en gefrustreerd en dat zou erg vervelend zijn.
Maar uh, los van heel dit verhaal, ik snap ook wel dat je gek wordt van alles wat je nu voelt. Zeker omdat je man ook vanalles oppikt. Het zou natuurlijk ook wel super zijn als het weer zover was. Gewoon voor jezelf bedenken wanneer je weer gaat testen (niet over al te lange tijd, want dat hou je toch niet vol) en dan maar weer verder kijken. Hopelijk kom je dan met goed nieuws. Nog even volhouden, meid.
Laura wees erop dat dit topic alweer bijna vol zit. Wat gaat dat hard, he? Het is een tijdje wat rustiger geweest (waarschijnlijk mede dankzij vakanties) maar nu gaat het weer hard. Op naar Part 2 zou ik zeggen. Met heel snel weer heel veel nieuwe zwangeren en allerlei goede echo's!!!