Weer proberen na miskraam / curretage

Hallo dames.



Wat spijtig voor jullie allen.

Ik weet hoe jullie je voelen.😔

Ik en mijn partner zijn al 2.5 jaar bezig en we hebben al de nodige ziekenhuis bezoeken gehad. Nu zouden we in janu voor ivf gaan.

Na had ik op 18 september een posi test heel licht maar een streep is een streep. Ik was zo blij eindelijk had het hcg onderzoek geholpen. De dag erna kreeg ik opeens veel pijn (menstruatie achtig) dat had ik nog nooit gehad. Ik wist meteen al dat het mis was. Dus ik het daarbij gelaten en we gingen gewoon door. Nu heb ik op 15 oktober een vroege test gedaan en die gaf aan dat ik niet zwanger was.  Maar ik voelde me anders en had veel kwaaltjes. Op 19 oktober dacht mhh ik moet echt testen een test gehaald in de avond bij een avond shop die kosten ook nog belachelijk duur 17.95 maar goed ik voelde dat het moest . Gaan slapen en er was nog geen menstruatie dus ik meteen gaan testen. Hij gaf meteen aan dat ik zwanger ik was weer helemaal blij. Snel nog een clearbleu test gehaald en die gaf aan dat ik 3 a 4 weken was. Na berekening zou ik 4 weken en 2 dagen zijn. Gynaecoloog gebeld en de verloskundige en we mochten op 27 oktober komen om te gaan kijken hoe en wat omdat afgelope maand een rare situatie was. Nou geloof me die dagen duurde zolang 😓.  Op 25 oktober kreeg ik voor het na bed gaan zo'n pijn aan mijn rug en buik dat ik meteen in panieksloeg.ik rende na de wc en ja hoor. Uit paniek heb ik de huisartsenpost gebeld en hun rade me aan om eerst de verloskundige te bellen dat heb ik okk gedaan. Na mijn verhaal en de hoeveelheid bloed wisten ze wel zeker dat het mis was. Ik mocht de dag erna komen voor een echo om even alles te laten checken en stiekem toch hopen op een goede afloop. Ik had mijn moeder en partner mee genomen omdat ik zelf bang was. Eenmaal daar en een inwendige echo zagen ze niks in de baarmoeder alleen een dikke slijmlaag. Opeens zag ze iets raars buiten de baarmoeder. Toen zakte me alles weg. Meteen naar het azm en al snel was k aan de beurt. Uit de echo daar bleekt gelukkig niks te zien. Mijn hcg hormoon was 11 dus dat was al aan de lage kant. Vrijdag moest ik terug komen om toch even die bbz uit te sluiten en toen was mijn hcg 4. Raar dat het zo snel zakte hun vermoeden dat het om een 2ling ging die in 2 keer is afgekomen en al een tijdje niet meer leefde. Na een paar dagen de draad gewoon weer opgepakt en met goeie moed weer verder te gaan. Maar dat valt me nu toch vies tegen ik ben zo bang om zwanger te raken om weer een miskraam te krijgen. Ik hoor en lees van meerdere dat dit gevoel normaal is. Nu zei de gynaecoloog dat we zodra de bloeding gestopt is meteen weer aan de slag mochten. Dit is ook gebeurt maar ik moest meteen huilen erna. Gewoon uit angst. Die zal wel nooit meer weggaan😔. Ik hoop dat jullie weer snel positief mogen testen en ik zelf ook natuurlijk ondanks de schrik. Fijne avond dames
 
Hoi lieve dames... Jeetje wat een verhalen hier... Ik hoop van harte dat jullie stuk voor stuk straks allemaal een gezonde zwangerschap mogen meemaken. De eerste weken wel met een randje denk ik na die ervaringen... Het onbezorgde is er dan echt wel vanaf. Maar hopelijk krijg je na verloop van tijd weer vertrouwen in je lichaam!

Helaas heb ik zelf 25/10 een miskraam gehad. Het bloeden is gestopt en we zijn vol goede moed weer begonnen. Bij onze eerste was ik binnen no time zwanger en heb ik me negen maanden zo goed en energiek gevoeld. Het geluk straalde er vanaf en we zijn nu de trotse ouders van een hele lieve dochter. Ik zou zooo graag nog een keer zwanger willen zijn. Het doet af en toe gewoon pijn zo diep zit die wens... Na negen maanden was het dan 'eindelijk' gelukt en we waren zo blij!!! Helaas kreeg ik na een week krampen en wist meteen dat t mis was. Mijn blijde gevoel was ook helemaal weg. Niet veel later begon het bloeden. Ben er echt zo verdrietig van geweest en voelde mezelf zo leeg. Kwam ook niks uit mijn handen. Nooit gedacht dat het zo'n impact zou hebben.

Nu zijn we vol goede moed weer begonnen. Maar die onbezonnenheid zoals bij mijn eerste zwangerschap... Nee ik denk dat dat nooit meer terugkomt... Zeker het eerste trimester zal extra spannend zijn. Maar goed, eerst maar weer eens zwanger zien te worden!

Heel veel warme groeten voor jullie!!!
 
Hoi Sneeuw, Moonii en Elisabeth,

Fijn dat jullie je verhaal ook komen vertellen. Herkenbare dingen weer. Moonii, dat was schrikken voor jou. Begrijp ik nou goed dat je twee miskramen uit één zwangerschap hebt gehad? Van een tweeling? Dat moet verwarrend geweest zijn voor je! Wat verdrietig. Hopelijk wordt de angst steeds een beetje minder.

Elisabeth, ook voor jou heel verdrietig en herkenbaar. Hopelijk zijn jullie gauw weer zwanger! De eerste paar maanden even doorbijten inderdaad, dat denk ik ook.

Sneeuw, ik herken jouw drang ook om extra op je lichaam te letten en stom genoeg twijfel ik soms nog: was het wel een miskraam? Ik heb het niet laten checken. Maar alles duidt erop hoor, inclusief witte zwangerschapstesten. Ik zoek zelf ook verhalen op op internet. Deels uit nieuwsgierigheid, deels omdat ik vragen heb.  Dan kom je ook de wonderlijkste verhalen tegen over de flinkste bloedingen die onterecht als 'miskramen' werden gezien en toch nog goed afliepen. Daarvan krijg ik dan weer de mafste ideeën in mijn hoofd. Ik merk gewoon dat ik het moeilijk vind om het helemaal los te laten. De wens is de vader van de gedachte! Ik denk dat het me pas lukt het af te sluiten als ik weer ongesteld word. (nog twee weken)

Wij waren trouwens twee keer per ongeluk (of beter gezegd ongepland) zwanger en mijn vriend is er eerlijk gezegd iets minder aan toe dan ik. We hebben erover gepraat en hij wil nu nog een jaar wachten. Dat vind ik erg moeilijk, maar begrijp hem wel. Het zou geweldig zijn als je allebei hetzelfde wilt. Maar dat kun je niet afdwingen. :) Het komt wel! :)

Dus mogelijk schrijf ik hier wat minder of helemaal niet meer, om het wat meer los te laten voor nu. En ga ik me op andere dingen richten. Ik wens jullie toe gauw weer zwanger te zijn! Zonder angst en zorgen. (of zo min mogelijk)

Allemaal het beste!!
 
Hoi allemaal,

Herkenbare verhalen!

Ik weet niet of Jana dit nog leest; maar knap van je, het loslaten. Het is wel het beste, hoewel mijn ervaring is dat het af en toe op onverwachte momenten ineens weer heel erg leeft. Nadat wij een keer onverwacht zwanger waren en een miskraam kregen, voelde ik me een paar weken na het verdriet ook wel 'opgelucht', waarover ik me vervolgens weer schuldig voelde... Maar het gaf ook rust, het moest zo zijn, het was blijkbaar niet bedoeld te zijn.

Inmiddels in september de 3e miskraam gehad, nu heb ik bovenstaand gevoel helemaal niet en is het verdriet weer fel. Doet het zeer. En maakt het onzeker, 1 keer een miskraam: okee, maar 3 keer? Mankeer ik dan toch iets?

Ik heb overigens wel al twee gezonde zonen!

Maar het gemis van een zwangerschap is er! Wij zijn niet van plan bewust te wachten, maar zien wel hoe het loopt. Ook niet heel bewust 'aan het klussen', zoals ik hierboven wel lees, maar het speelt onbedoeld wel door je hoofd. En weer een ongesteldheid is weer een teleurstelling.

Ik vind het ook fijn om soms te kunnen lezen & schrijven, als je ervoor in de stemming bent, troost/begrip zoekt.

Ik ben benieuwd hoe het met jullie gaat...! Allemaal het beste & sterkte!
 
Hoi mama-3,

Ja, ik lees nog wel hier op het forum. Het loslaten lukt me nog voor geen ene meter! :) Ik zei het wel stoer, maar ik ben er toch de hele dag mee bezig, merk ik. (Tussen de bedrijven door.) Ik wil het ook niet 'wegstoppen', dus geef ik er maar gewoon aan toe. :)

Ik snap wel dat je je zorgen maakt. Logisch! Gelukkig heb je al twee kinderen. Heb je na je twee zoons drie miskramen achter elkaar gekregen? Dat is niet niks.... Echt verdrietig. Heel veel sterkte.

Ik vraag me dat eigenlijk ook af: wanneer wordt het zorgwekkend? Of is het elke keer dat je zwanger bent, simpelweg 50% kans dat het goed of misgaat? Ik weet alleen dat de kans op een miskraam statistisch gezien per leeftijdsgroep verschilt. Maar ik weet niet of het iets betekent, als je er meerdere achter elkaar krijgt. Misschien hoeven we ons helemaal geen zorgen te maken en is dit gewoon toevallig. (doen we natuurlijk wel een beetje)
 
Hoi Jana,

Nou er zijn heel soms wel oorzaken te vinden. Iets met vitaminetekort, bloedstolling of genetisch. Bij herhaalde miskramen kom je in aanmerking voor bloedonderzoek.

Ja dat loslaten is echt een ding, kan me voorstellen. En bewust stilstaan bij je emoties vind ik inderdaad ook belangrijk. Voor je vriend is zo'n vroege miskraam ook ongrijpbaar, hij kan er misschien niet zoveel mee? Hadden jullie al wel getest&gevierd;-)? Ik heb een miskraam na mn eerste zoon gehad, en na mn tweede zoon in febr (spontaan) en sept (10wk, curretage helaas). Ik heb ook 4 vriendinnen die op moment zwanger zijn, hebben jullie dat ook? Iedereen lijkt/is zwanger...

Maar...ik ben nu zowaar overtijd.....!? Zou het??? Heel dubbel. Zin om te testen heb ik niet, ik merk gauw genoeg of het echt zo is. Bij een test hoort een feestje, vonden wij. Maar dat werd laatste keren niet zo gezellig;-). En een test is al lang niet meer vanzelfsprekend een kindje op komst... dus dan doe ik het liever zo.

Maar daar ga je alweer. Een heel eind fantaseren over hoe je het wel of niet gaat doen bij een volgende zwangerschap. Heel irritant, maar waarschijnlijk herkenbaar voor anderen? Mijn man wordt er helemaal kriegel van:)
 
Om bij het berichtje van Sneeuw te blijven; ik was 3,5 week na de curretage weer ongesteld. Tot mijn verrassing, fijn. Het vruchtje was al wel een poos gestopt met groeien, dus misschien is het dan al aan het voorbereiden? Was dat bij jou (sneeuw) ook zo?
 
En, trouwens, ben je er al achter of je niet per ongeluk zwanger bent, ik lees dat je een paar weken geleden al gecurreteerd bent? Dan kan het natuurlijk wel zo zijn....;-)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan