Hee Mama-3, hoe is het nu met jou? Je was overtijd, vertelde je! Maar je wilde er niet teveel op hopen. Dat snap ik goed, maar de fantasie, die hou je niet tegen, he? Moeilijk, is dat, dat conflict tussen hoop/fantasie en je verstand die zegt: 'rustig aan!', met de mogelijke teleurstelling al in gedachte.
En hoe is het met de anderen? Ik dacht: ik haal dit topic weer even naar boven.
@mama-3, voor mijn vriend waren de prille zwangerschappen en dus ook de hele vroege miskramen, nog niet heel 'echt'. Hij kan er inderdaad niet zoveel mee, dat klopt helemaal. Ik denk dat een man het heel anders beleeft. Wij voelen van alles in onze buik en in ons lichaam. Ik voelde me ook heel rustig ineens, toen ik zwanger was, een soort natuurlijke 'oer'-rust. Zo heb ik me nog nooit gevoeld. Een heerlijk gevoel. Ik kijk er ook steeds meer naar uit, dat de kinderwens op een dag werkelijkheid wordt.
En hoe is het met de anderen? Ik dacht: ik haal dit topic weer even naar boven.
@mama-3, voor mijn vriend waren de prille zwangerschappen en dus ook de hele vroege miskramen, nog niet heel 'echt'. Hij kan er inderdaad niet zoveel mee, dat klopt helemaal. Ik denk dat een man het heel anders beleeft. Wij voelen van alles in onze buik en in ons lichaam. Ik voelde me ook heel rustig ineens, toen ik zwanger was, een soort natuurlijke 'oer'-rust. Zo heb ik me nog nooit gevoeld. Een heerlijk gevoel. Ik kijk er ook steeds meer naar uit, dat de kinderwens op een dag werkelijkheid wordt.