1ste bevalling een fluitje van een cent, als de 2e ook zo gaat wil ik n elftal ( eerst man overhalen ) Op 13-3-07 om 13.00 in ziekenhuis aan de weeenopwekker en om 19.24 was onze zoon er al.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Wie heeft er ook een fijne bevalling gehad ??
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hoi
Hier nog een positieve ervaring. Ik ben twee weekjes geleden bevallen van een mooie dochter. Ze was wel wat te vroeg (36w3d) maar ik ben eigenlijk geen moment bang geweest dat het een probleem zou geven.
Op zaterdagochtend werdt ik wakker met lichte krampjes. Deze hielden eigenlijk de hele dag aan, maar waren niet erg en niet regelmatig. Ik ben nog lekker de stad in geweest, kaartjes geregeld, kleertjes gekocht, enz. 'savonds nog even naar de verjaardag van mijn zwager geweest en nog even op de vloer gestaan op de dansschool. Rustig aan voor ons doen, dat wel, maar nog heerlijk gedanst. 'snachts werden de krampjes iets pijnlijker, kon er net niet door in slaap komen, maar niet echt schokkend en ik kon mij niet voorstellen dat dit het al was. Zondagochtend om 11 uur toch de vk maar gebeld, voor de zekerheid, omdat het toch te vroeg was. Ook zij zag geen reden om direct te komen.
Om 3 uur belde zij terug en besloot om toch maar even langs te komen (ik had intussen vanalles geregeld voor het geval het toch door zou zetten, heb een eigen zaak en was eigenlijk nog aan het werk) Toen zijn kwam bleek ik al 4 cm ontsluiting te hebben, op naar het ziekenhuis dus. Om 9 uur 's avonds liep ik nog steeds rond en verveelde me stierlijk, (gelukkig hadden ze internet op de verloskamer) Toen de arts kwam om 9 uur bleek ik 8 cm te hebben en besloten ze om mijn vliezen te breken.
Om 6 min over 10 op zondagavond is ons dochtertje geboren. Ok, ik ben ingeknipt, ik vond het hechten eigenlijk veel erger dan de hele bevalling omdat ze het niet verdooft kregen. Maar de bevalling zou ik zo over doen, hopelijk in de toekomst voor een tweede ook zo.
Groetjes Natalie
Hier nog een positieve ervaring. Ik ben twee weekjes geleden bevallen van een mooie dochter. Ze was wel wat te vroeg (36w3d) maar ik ben eigenlijk geen moment bang geweest dat het een probleem zou geven.
Op zaterdagochtend werdt ik wakker met lichte krampjes. Deze hielden eigenlijk de hele dag aan, maar waren niet erg en niet regelmatig. Ik ben nog lekker de stad in geweest, kaartjes geregeld, kleertjes gekocht, enz. 'savonds nog even naar de verjaardag van mijn zwager geweest en nog even op de vloer gestaan op de dansschool. Rustig aan voor ons doen, dat wel, maar nog heerlijk gedanst. 'snachts werden de krampjes iets pijnlijker, kon er net niet door in slaap komen, maar niet echt schokkend en ik kon mij niet voorstellen dat dit het al was. Zondagochtend om 11 uur toch de vk maar gebeld, voor de zekerheid, omdat het toch te vroeg was. Ook zij zag geen reden om direct te komen.
Om 3 uur belde zij terug en besloot om toch maar even langs te komen (ik had intussen vanalles geregeld voor het geval het toch door zou zetten, heb een eigen zaak en was eigenlijk nog aan het werk) Toen zijn kwam bleek ik al 4 cm ontsluiting te hebben, op naar het ziekenhuis dus. Om 9 uur 's avonds liep ik nog steeds rond en verveelde me stierlijk, (gelukkig hadden ze internet op de verloskamer) Toen de arts kwam om 9 uur bleek ik 8 cm te hebben en besloten ze om mijn vliezen te breken.
Om 6 min over 10 op zondagavond is ons dochtertje geboren. Ok, ik ben ingeknipt, ik vond het hechten eigenlijk veel erger dan de hele bevalling omdat ze het niet verdooft kregen. Maar de bevalling zou ik zo over doen, hopelijk in de toekomst voor een tweede ook zo.
Groetjes Natalie
Geweldige ervaring, mijn bevalling! Heb ik net nog in een reactie geschreven bij het topic waarin een buitenlandse dame vindt dat we hier in een dictatuur leven omdat we geen ruggeprik of keizersnede kunnen kiezen.... (leuke discussie, moet je lezen!).
Ondanks de dingen die vantevoren een beetje worden vergeten zoals overgeven, diarree etc. (waarom staat dat nooit in de tijdschriften?) vond ik bevallen een grote power-ervaring en doe ik het met plezier nog eens over!! En, ik mag binnen nu en 5 weken weer dus ik heb geluk! Hopelijk wordt het ook deze keer een positieve ervaring!
Ondanks de dingen die vantevoren een beetje worden vergeten zoals overgeven, diarree etc. (waarom staat dat nooit in de tijdschriften?) vond ik bevallen een grote power-ervaring en doe ik het met plezier nog eens over!! En, ik mag binnen nu en 5 weken weer dus ik heb geluk! Hopelijk wordt het ook deze keer een positieve ervaring!
Mijn eerste bevalling duurde vanaf het breken van de vliezen 16 uur, gebeurde thuis met man en verloskundige (kraamhulp was te laat ) en viel ondanks alles nog mee. De gruwelverhalen had ik al het ene oor in, het andere oor uit laten gaan.
Bij nr. 2 ging het ongeveer hetzelfde, alleen duurde het maar een uur of 8 bijelkaar. Ik zou het zo nog eens doen.
Daarna ( dit jaar 2008 april) kwam nr. 3. Met 35 wkn 3dgn braken de vliezen dus dat werd zeker ziekenhuis. Dat was wat minder. Met 1 dag was nr. 3 geboren; Te vroeg, in stuit (bleek in het ziekenhuis, we kregen de schrik van ons leven :-(
De placenta kwam niet los, dus die werd handmatig verwijderd en mijn vette knip is (hoera) ook onder verdoving (ik was kompleet onder zeil voor de manuele placentaverwijdering -kon er ook wel bij-) gehecht. Dat scheelde een uur hechten bij bewustzijn ;-)
Ukkie was ook nog in contact gekomen (maakten ze bij de geboorte uitstrijkjes van) met de streptokokken B bacterie waar ik ook nog mee besmet bleek te zijn, maar hij is er niet ziek van geworden.
En toch heb ik een prima bevalling gehad. Zeker omdat ik bang was dat het alsnog op een keizersnee zou uitdraaien is het me alles meegevallen. Ik heb veel steun gehad aan mijn man, en aan een verpleegkundige in het ziekenhuis (hoera voor Tamara). Ondanks dat de vorige twee heel intiem zijn geboren (manlief, verpleegkundige en ikzelf) , had ik er nu geen problemen mee dat ik nog extra publiek had, echt een man of 6 extra. Grappig hoe je je aanpast aan de omstandigheden !
Een van de artsen in opleiding zei nog : Ik heb wel een paar stuitbevallingen gezien, en mijn dienst zit er op, maar mag ik toch blijven, want ik heb nog nooit de voetjes eerst zien komen ! Eigenlijk maakte me het geen moer uit. Al had half Holland staan kijken, als smurf er maar uit kwam ;-)
Gompie
Bij nr. 2 ging het ongeveer hetzelfde, alleen duurde het maar een uur of 8 bijelkaar. Ik zou het zo nog eens doen.
Daarna ( dit jaar 2008 april) kwam nr. 3. Met 35 wkn 3dgn braken de vliezen dus dat werd zeker ziekenhuis. Dat was wat minder. Met 1 dag was nr. 3 geboren; Te vroeg, in stuit (bleek in het ziekenhuis, we kregen de schrik van ons leven :-(
De placenta kwam niet los, dus die werd handmatig verwijderd en mijn vette knip is (hoera) ook onder verdoving (ik was kompleet onder zeil voor de manuele placentaverwijdering -kon er ook wel bij-) gehecht. Dat scheelde een uur hechten bij bewustzijn ;-)
Ukkie was ook nog in contact gekomen (maakten ze bij de geboorte uitstrijkjes van) met de streptokokken B bacterie waar ik ook nog mee besmet bleek te zijn, maar hij is er niet ziek van geworden.
En toch heb ik een prima bevalling gehad. Zeker omdat ik bang was dat het alsnog op een keizersnee zou uitdraaien is het me alles meegevallen. Ik heb veel steun gehad aan mijn man, en aan een verpleegkundige in het ziekenhuis (hoera voor Tamara). Ondanks dat de vorige twee heel intiem zijn geboren (manlief, verpleegkundige en ikzelf) , had ik er nu geen problemen mee dat ik nog extra publiek had, echt een man of 6 extra. Grappig hoe je je aanpast aan de omstandigheden !
Een van de artsen in opleiding zei nog : Ik heb wel een paar stuitbevallingen gezien, en mijn dienst zit er op, maar mag ik toch blijven, want ik heb nog nooit de voetjes eerst zien komen ! Eigenlijk maakte me het geen moer uit. Al had half Holland staan kijken, als smurf er maar uit kwam ;-)
Gompie
Hallo!
Ik ben 9 weken geleden bevallen, thuis, midden in de woonkamer op de baarkruk, het was een hele mooie ervaring, in totaal 6 uurtjes, dus voor een eerste ook "lekker" snel... alleen had ik een subtotaal reptuur, en moest uiteindelijk nog naar het ziekenhuis voor de hechtingen, dat was dan wat minder, maar op zich heb ik niets te klagen gehad. Ik heb helemaal geen last gehad van de hechtingen.
groetjes Jacky
Ik ben 9 weken geleden bevallen, thuis, midden in de woonkamer op de baarkruk, het was een hele mooie ervaring, in totaal 6 uurtjes, dus voor een eerste ook "lekker" snel... alleen had ik een subtotaal reptuur, en moest uiteindelijk nog naar het ziekenhuis voor de hechtingen, dat was dan wat minder, maar op zich heb ik niets te klagen gehad. Ik heb helemaal geen last gehad van de hechtingen.
groetjes Jacky
Leuk om ook eens positieve verhalen te horen!
Zelf ben ik twee keer bevallen. De oudste is sept 2006 geboren in 16 uur. Lekker thuis en intiem (man + vk + kraamhulp). Ik heb hier gewoon van genoten. Geen toeters en bellen en heerlijk thuis.
De jongste zoon is afgelopen april geboren in 2,5 uur. Ik werd om 0.00 uur wakker en moest plassen. Toen ik van de wc terug kwam had ik heftige weëen. Man wakker gemaakt en hij heeft de vk gebeld. Vk kwam om 0.30 uur en na 8 minuten persen is half 3 's nachts mijn zoon geboren. Weer heerlijk thuis, zonder toeters en bellen en weer met alleen man, vk en kraamhulp. Om 4 uur sliepen we allemaal weer en was het huis rustig. Mijn oudste dochter heeft helemaal niks gemerkt van de bevalling en kwam die ochtend van haar kamer en ze had een broertje. Dat gezicht vergeet ik nooit meer, wat een glimlach!!!!!!!
Ik vond beide bevallingen mooier dan mijn trouwdag (niet dat deze niet mooi was, deze was super maar toch...) en alle andere dagen bij elkaar.
Liefs Jeske
Zelf ben ik twee keer bevallen. De oudste is sept 2006 geboren in 16 uur. Lekker thuis en intiem (man + vk + kraamhulp). Ik heb hier gewoon van genoten. Geen toeters en bellen en heerlijk thuis.
De jongste zoon is afgelopen april geboren in 2,5 uur. Ik werd om 0.00 uur wakker en moest plassen. Toen ik van de wc terug kwam had ik heftige weëen. Man wakker gemaakt en hij heeft de vk gebeld. Vk kwam om 0.30 uur en na 8 minuten persen is half 3 's nachts mijn zoon geboren. Weer heerlijk thuis, zonder toeters en bellen en weer met alleen man, vk en kraamhulp. Om 4 uur sliepen we allemaal weer en was het huis rustig. Mijn oudste dochter heeft helemaal niks gemerkt van de bevalling en kwam die ochtend van haar kamer en ze had een broertje. Dat gezicht vergeet ik nooit meer, wat een glimlach!!!!!!!
Ik vond beide bevallingen mooier dan mijn trouwdag (niet dat deze niet mooi was, deze was super maar toch...) en alle andere dagen bij elkaar.
Liefs Jeske
Ik vond de bevalling zelf ook positief. Het duurde wat lang voordat het op gang kwam. Zondagnacht vliezen gebroken, woensdagochtend Maud pas geboren. Daardoor wegens langdurig gebroken vliezen in het ziekenhuis moeten bevallen. Maar...bevalling zelf is me niks tegengevallen. Rond 1 uur 's nachts dinsdag op woensdag begonnen de weeen pas goed(alleen buikweeen), toen naar het ziekenhuis en om 6.30 uur was onze dochter er.
Ging allemaal heel snel vond ik. Goed op mijn ademhaling gelet.
Jammer dat ze niet altijd goed naar me luisterden, toen ik persweeen had, zeiden ze dat dat niet kon en hebben ze me op de WC gezet omdat ze dachten dat ik moest poepen.
Maar toen hebben ze uiteindelijk toch de gynaecoloog gehaald en toen was het zo gepiept. (zelfs geen randje meer) en mocht persen.
Jammer dat ik daarna nog in het ziekenhuis moest blijven. (dat moet bij langdurig gebroken vliezen) en heb vervelende ervaringen met de begeleiding daarna in het ziekenhuis. Maar...de bevalling op zich is me niet tegengevallen en zou ik zo weer doen. (ga ik ook doen want ben 22 februari uitgerekend van de tweede)
Ging allemaal heel snel vond ik. Goed op mijn ademhaling gelet.
Jammer dat ze niet altijd goed naar me luisterden, toen ik persweeen had, zeiden ze dat dat niet kon en hebben ze me op de WC gezet omdat ze dachten dat ik moest poepen.
Maar toen hebben ze uiteindelijk toch de gynaecoloog gehaald en toen was het zo gepiept. (zelfs geen randje meer) en mocht persen.
Jammer dat ik daarna nog in het ziekenhuis moest blijven. (dat moet bij langdurig gebroken vliezen) en heb vervelende ervaringen met de begeleiding daarna in het ziekenhuis. Maar...de bevalling op zich is me niet tegengevallen en zou ik zo weer doen. (ga ik ook doen want ben 22 februari uitgerekend van de tweede)
Na 2 erg zware bevallingen, bij de eerste moest ik na anderhalf uur thuis geperst te hebben naar het ziekenhuis, waar ze eerst de vacuümpomp geprobeert hebben, maar deze schoot telkens los van het hoofdje, toen werd de tang geprobeert, en dit lukte wel, eigenlijk was ikzelf ver van de wereld, ik heb het niet zo bewust meer meegemaakt, maar goed. Ze woog 8 pond en de gynacoloog zei dat ze wel de weg had gebaand voor de volgende. (alsof ik daar ook maar aan moest dénken)
De tweede bevalling was voor mijzelf nog erger, ik kon het echt niet meer houden van de rugweeën. Toen bleek dat het hoofdje verkeerd lag, een sterrenkijkertje dus. Ik heb gepérst, gepérst, de verloskundige heeft het er nu nog over, maar ik dacht echt dat ik stierf! Het was gewoon vreselijk! Toen ze de gynacoloog ging bellen dacht ik 'dat nooit, niet weer die nare vent' en met mijn laatste krachten perstte ik de baby eruit. 10 pond...en een sterrenkijker....... Ik was erg ingeknipt.Ik had echt een beetje een trauma overgehouden, en toen ik weer zwanger was, was ik zoooo bang. Gelukkig begrepen ze me, en hebben met 38 weken een groeiecho gedaan, en toen bleek dat het weer een groot kind werd, ben ik ingeleid.
s'Morgens om half 9 kreeg ik een vaginale zetpil, en de weeën kwamen heel mooi geleidelijk. Ik was heerlijk samen met mijn man in een kamertje en af en toe kwam er een hele lieve verpleegster kijken, die zelfs vroeg of ik geen pijnstilling nodig had. Maar dat hoefde natuurlijk niet, zo ging het super. Ik liep af en toe lekker een rondje over de gang naar het toilet, en verder zat ik gehurkt voor een stoel mijn weeën op te vangen. Toen ik persdrang voelde kwam de Gynacoloog en mocht persen, dat deed ik gelijk vééél te hard, maar ja.....dacht echt weer aan mijn vorige bevalling...... ik hoefde amper te persen, hij zei alleen maar "zuchten, zuchten" en inneens was ze er...... ( 9"Huh....nu al? " zeiden mijn man en ik.
Maar wat was dat heerlijk, zo'n bevalling, ook al was ze ook 9 pond.
Ik ben nu weer zwanger, en hoop echt op weer zo'n bevalling!
De tweede bevalling was voor mijzelf nog erger, ik kon het echt niet meer houden van de rugweeën. Toen bleek dat het hoofdje verkeerd lag, een sterrenkijkertje dus. Ik heb gepérst, gepérst, de verloskundige heeft het er nu nog over, maar ik dacht echt dat ik stierf! Het was gewoon vreselijk! Toen ze de gynacoloog ging bellen dacht ik 'dat nooit, niet weer die nare vent' en met mijn laatste krachten perstte ik de baby eruit. 10 pond...en een sterrenkijker....... Ik was erg ingeknipt.Ik had echt een beetje een trauma overgehouden, en toen ik weer zwanger was, was ik zoooo bang. Gelukkig begrepen ze me, en hebben met 38 weken een groeiecho gedaan, en toen bleek dat het weer een groot kind werd, ben ik ingeleid.
s'Morgens om half 9 kreeg ik een vaginale zetpil, en de weeën kwamen heel mooi geleidelijk. Ik was heerlijk samen met mijn man in een kamertje en af en toe kwam er een hele lieve verpleegster kijken, die zelfs vroeg of ik geen pijnstilling nodig had. Maar dat hoefde natuurlijk niet, zo ging het super. Ik liep af en toe lekker een rondje over de gang naar het toilet, en verder zat ik gehurkt voor een stoel mijn weeën op te vangen. Toen ik persdrang voelde kwam de Gynacoloog en mocht persen, dat deed ik gelijk vééél te hard, maar ja.....dacht echt weer aan mijn vorige bevalling...... ik hoefde amper te persen, hij zei alleen maar "zuchten, zuchten" en inneens was ze er...... ( 9"Huh....nu al? " zeiden mijn man en ik.
Maar wat was dat heerlijk, zo'n bevalling, ook al was ze ook 9 pond.
Ik ben nu weer zwanger, en hoop echt op weer zo'n bevalling!